ԵՓԵՍԱՑԻՍ 4

1 Ուստի ես՝ Տէրոջ բանտարկեալը՝ կ՚աղաչե՛մ ձեզի, որ ձեր ընթացքը արժանավայել ըլլայ այն կոչումին՝ որով կանչուեցաք,

I urge you, then — I who am a prisoner in the Master’s cause — to live lives worthy of the Call that you have received;

2 լման խոնարհութեամբ ու հեզութեամբ, համբերատարութեամբ, սիրով իրարու հանդուրժելով,

always humble and gentle, patient, bearing lovingly with one another,

3 ջանալով պահել Սուրբ Հոգիին միաբանութիւնը՝ խաղաղութեան կապով:

and striving to maintain in the bond of peace the unity given by the Spirit.

4 Մէ՛կ մարմին կայ, եւ մէ՛կ Հոգի, ինչպէս մէ՛կ յոյսով կանչուեցաք ձեր կոչումին:

There is but one Body and one Spirit, just as there was but one hope set before you when you received your Call.

5 Տէրը մէ՛կ է, հաւատքը՝ մէ՛կ, մկրտութիւնը՝ մէ՛կ:

There is but one Lord, one Faith, one Baptism.

6 Մէ՛կ է Աստուած եւ բոլորին Հայրը, որ բոլորէն վեր, բոլորին հետ եւ ձեր բոլորին մէջն է:

There is but one God and Father of all — the God who is over all, pervades all, and is in all.

7 Բայց մեզմէ իւրաքանչիւրին շնորհք տրուած է՝ Քրիստոսի պարգեւին չափին համեմատ:

Every one of us, however, has been entrusted with some charge, each in accordance with the extent of the gift of the Christ.

8 Ուստի կ՚ըսէ. «Երբ ելաւ բարձր տեղը՝ գերեվարեց գերութիւնը եւ նուէրներ տուաւ մարդոց»:

That is why it is said — ‘When he went up on high, he led his captives into captivity. And gave gifts to mankind.’

9 (Իսկ այդ «ելաւ»ը ի՞նչ ըսել է, եթէ ոչ նշանակել՝ թէ ինք նաեւ նախապէս իջաւ երկրի ստորին մասերը:

Now surely this ‘going up’ must imply that he had already gone down into the world beneath.

10 Ա՛ն՝ որ իջաւ, նաեւ նոյնն է՝ որ ելաւ բոլոր երկինքներէն աւելի վեր, որպէսզի լեցնէ ամէն բան: )

He who went down is the same as he who went up — up beyond the highest Heaven, that he might fill all things with his presence.

11 Եւ ինք տուաւ ոմանք՝ առաքեալներ ըլլալու, ոմանք՝ մարգարէներ, ոմանք՝ աւետարանիչներ, ոմանք՝ հովիւներ ու վարդապետներ,

And he it is who gave to the Church Apostles, Prophets, Missionaries, Pastors, and Teachers,

12 սուրբերուն կատարելութեան համար, սպասարկութեան գործին համար, Քրիստոսի մարմինին շինութեան համար.

to fit his People for the work of the ministry, for the building up of the Body of the Christ.

13 մինչեւ որ բոլորս հասնինք հաւատքին եւ Աստուծոյ Որդին ճանչնալու միաբանութեան, կատարեալ մարդու վիճակին, Քրիստոսի լիութեան հասակի չափին:

And this shall continue, until we all attain to that unity which is given by faith and by a fuller knowledge of the Son of God; until we reach the ideal man — the full standard of the perfection of the Christ.

14 Որպէսզի ա՛լ ասկէ ետք մանուկ չըլլանք, տարուբերած ու վարդապետութեան ամէն հովէ հոս-հոն քշուած՝ մարդոց խաբեբայութեամբ, որոնք կը մոլորեցնեն խորամանկութեան հնարքներով.

Then we shall no longer be like infants, tossed backward and forward, blown about by every breath of human teaching, through the trickery and the craftiness of men, towards the snares of error;

15 հապա՝ ճշմարտութիւնը խօսելով սիրոյ մէջ, ամէն բանի մէջ աճինք անո՛վ՝ որ գլուխն է, այսինքն՝ Քրիստոսով:

but holding the truth in a spirit of love, we shall grow into complete union with him who is our Head — Christ himself.

16 Անով է որ ամբողջ մարմինը, յարմարութեամբ միասին կազմուած եւ իրարու կցուած ամէն յօդի օժանդակութեամբ՝ ամէն մասի ներգործութեան չափին համեմատ, կ՚աճի սիրոյ մէջ՝ իր շինութեան համար:

For from him the whole Body, closely joined and knit together by the contact of every part with the source of its life, derives its power to grow, in proportion to the vigour of each individual part; and so is being built up in a spirit of love.

17 Ուրեմն սա՛ կը յայտարարեմ ու Տէրոջմով կը վկայեմ, որ դուք այլեւս չընթանաք այնպէս՝ ինչպէս ուրիշ հեթանոսները կ՚ընթանան, իրենց միտքին ունայնութեան մէջ:

This, then, as one in union with the Lord, I say to you and urge upon you: Do not continue to live such purposeless lives as the Gentiles live,

18 Անոնց միտքը խաւարած է, եւ իրենք ուծացած են Աստուծոյ կեանքէն՝ իրենց մէջ եղած անգիտութեան եւ իրենց սիրտին կուրութեան պատճառով:

with their powers of discernment darkened, cut off from the Life of God, owing to the ignorance that prevails among them and to the hardness of their hearts.

19 Անզգայ դարձած՝ անձնատուր եղան ցոփութեան, որպէսզի ամէն տեսակ անմաքրութիւն գործեն ագահութեամբ:

Lost to all sense of shame, they have abandoned themselves to licentiousness, in order to practice every kind of impurity without restraint.

20 Բայց դուք ա՛յսպէս չսորվեցաք Քրիստոսը,

But far different is the lesson you learned from the Christ — if, that is, you really listened to him,

21 եթէ իսկապէս լսեցիք զինք եւ սորվեցաք իրմէ՝ Յիսուսի մէջ եղող ճշմարտութեան համաձայն՝

and through union with him were taught the Truth, as it is to be found in Jesus.

22 որպէսզի թօթափէք ձեր նախկին վարքին վերաբերող հին մարդը, - որ ապականած է խաբեբայ ցանկութիւններով, -

For you learned with regard to your former way of living that you must cast off your old nature, which, yielding to deluding passions, grows corrupt;

23 նորոգուիք ձեր միտքին հոգիով,

that the very spirit of your minds must be constantly renewed;

24 ու հագնիք նո՛ր մարդը, որ ստեղծուած է արդարութեամբ եւ ճշմարիտ սրբութեամբ՝ Աստուծոյ պատկերին համաձայն:

and that you must clothe yourselves in that new nature which was created to resemble God, with the righteousness and holiness springing from the Truth.

25 Ուստի՝ թօթափելով ստելը՝ ճշմարտութի՛ւնը խօսեցէք իրարու հետ՝՝, որովհետեւ մենք իրարու անդամներ ենք:

Since, therefore, you have cast off what is false, ‘you must every one of you speak the truth to your neighbours.’ For we are united to one another like the parts of a body.

26 Բարկացէ՛ք, բայց մի՛ մեղանչէք. արեւը թող մայր չմտնէ ձեր բարկացած վիճակին վրայ,

‘Be angry, yet do not sin.’ Do not let the sun go down upon your anger;

27 ու տեղ մի՛ տաք Չարախօսին:

and give no opportunity to the Devil.

28 Ա՛ն որ կը գողնար՝ ա՛լ թող չգողնայ. այլ մանաւանդ թող աշխատի՝ իր ձեռքերով գործելով ինչ որ բարի է, որպէսզի բան մը ունենայ տալու կարօտեալին:

Let the man who steals steal no longer, but rather let him toil with his hands at honest work, so that he may have something to share with any one in want.

29 Ո՛չ մէկ վատ խօսք թող ելլէ ձեր բերանէն, հապա՝ ինչ որ բարի է, շինութեան կարիքին համեմատ, որպէսզի շնորհք տայ լսողներուն:

Never let any foul word pass your lips, but only such good words as the occasion demands, that they may be a help to those who hear them.

30 Եւ մի՛ տրտմեցնէք Աստուծոյ Սուրբ Հոգին, որով դուք կնքուեցաք ազատագրութեան օրուան համար:

And do not grieve God’s Holy Spirit; for it was through that Spirit that God sealed you as his, against the Day of Redemption.

31 Ամէն տեսակ դառնութիւն, զայրոյթ, բարկութիւն, գոչիւն ու հայհոյութիւն թող վերցուին ձեզմէ՝ ամէն տեսակ չարամտութեան հետ:

Let all bitterness, passion, anger, brawling, and abusive language be banished from among you, as well as all malice.

32 Եւ քա՛ղցր եղէք իրարու հանդէպ, գթած, ներելով իրարու, ինչպէս Աստուած Քրիստոսով ներեց ձեզի:

Be kind to one another, tenderhearted, ready to forgive one another, just as God, in Christ, forgave you.