ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 5
1 Բայց մարդ մը՝ Անանիա անունով, իր կնոջ՝ Սափիրայի հետ ստացուածք մը ծախեց,
But there was one of [the believers] whose name was Ananias, and whose wife’s name was Sapphira. He [also] sold some land.
2 անոր հասոյթէն խորեց իր կնոջ գիտակցութեամբ, ու մաս մը բերելով՝ դրաւ առաքեալներու տրամադրութեան տակ՝՝:
He kept for himself some of the money [he had received for the land], and his wife knew that he had done that. Then he brought the rest of the money and presented it to the apostles [MTY].
3 Պետրոս ըսաւ. «Անանիա՛, ինչո՞ւ Սատանան լեցուց սիրտդ, որ ստես Սուրբ Հոգիին եւ խորես արտին հասոյթէն:
Then Peter said, “Ananias, you [(sg)] let Satan completely control you [MTY] so that you [(sg) tried to] deceive the Holy Spirit [and us(exc)]. (That was [terrible!/Why did you do such a terrible thing]?) [RHQ] [You] have kept for yourself some of the money you [(sg)] received for [selling] the land, [pretending that you(sg) were giving us all of it].
4 Քուկդ չէ՞ր ան՝ քանի կեցած էր, ու ծախուած ալ՝ իշխանութեանդ տակ էր: Ինչո՞ւ այս բանը դրիր սիրտիդ մէջ. դուն ստեցիր ո՛չ թէ մարդոց, հապա՝ Աստուծոյ»:
Before you [(sg)] sold that land, you truly owned [RHQ] it. And after you sold it, you could [RHQ] certainly still have used the money any way you wanted [to]. So why did you [(sg) ever] think [RHQ] about doing this [wicked] thing? You were not [merely trying to] deceive us! No, [you tried to deceive] God [himself!]!”
5 Անանիա՝ լսելով այս խօսքերը՝ ինկաւ եւ շունչը փչեց. ու մեծ վախ համակեց բոլոր անոնք՝՝ որ լսեցին ասիկա:
When Ananias heard that, [immediately] he fell down dead. So all [who were there] who heard [about Ananias’ death] became terrified [PRS].
6 Երիտասարդները կանգնեցան, պատանքով փաթթեցին զայն, եւ դուրս հանելով թաղեցին:
Some young men came in, wrapped his [body in a sheet], and carried it out [and] buried it.
7 Գրեթէ երեք ժամ ետք՝ անոր կինը ներս մտաւ, չգիտնալով պատահածը:
About three hours later, his wife came in, [but] she did not know what had happened.
8 Պետրոս ըսաւ անոր. «Ըսէ՛ ինծի, արտը ա՞յդ գինով ծախեցիք»: Ան ալ ըսաւ. «Այո՛, ա՛յդ գինով»:
[As] Peter [showed her the money] that [Ananias had brought], he asked her, “Tell me, is this the amount [of money you two received for] the land you sold?” She said, “Yes, that’s [what we(exc) received].”
9 Ուստի Պետրոս ըսաւ անոր. «Այդ ի՞նչ է, որ դուք համաձայնեցաք՝ Տէրոջ Հոգին փորձելու. ահա՛ ամուսինդ թաղողներուն ոտքերը դրան քով են, քե՛զ ալ պիտի հանեն դուրս»:
So Peter said to her, “[You both did a terrible thing!] You two agreed [RHQ] to try to determine if you could do that without the Spirit of the Lord [God] revealing [to anyone that you two tried to deceive them!] Listen! [Do you(sg) hear the] footsteps [SYN] of the men who buried your husband? They are right outside this door, and they will carry your [corpse] out [to bury it, too]!”
10 Եւ անմի՛ջապէս կինը ինկաւ անոր ոտքերուն քով ու շունչը փչեց: Երիտասարդները՝ ներս մտնելով՝ մեռած գտան զայն, եւ դուրս հանելով՝ թաղեցին իր ամուսինին քով:
Immediately Sapphira fell down dead at Peter’s feet. Then the young men came in. When they saw that she was dead, they carried her [body] out and buried it beside her husband’s [body].
11 Մեծ վախ մը համակեց ամբողջ եկեղեցին, ու բոլոր անոնք՝ որ լսեցին այս բաները:
So all the believers [in Jerusalem] became greatly frightened [PRS] [because of what God had done to Ananias and Sapphira. And] all [the others] who heard [people tell about] those things also [became greatly frightened].
12 Շատ նշաններ եւ սքանչելիքներ կը գործուէին առաքեալներուն ձեռքով՝ ժողովուրդին մէջ, ու բոլորը միաբանութեամբ Սողոմոնի սրահին մէջ էին:
[God was enabling] the apostles to do many amazing miracles among the people. All the believers were meeting together regularly [in the temple courtyard] at [the place called] Solomon’s Porch.
13 Ուրիշներէն ո՛չ մէկը կը յանդգնէր յարիլ անոնց, բայց ժողովուրդը կը մեծարէր զանոնք:
All of the other people [who had not yet believed in Jesus] were afraid to associate with the believers, [because they knew that if they did anything evil, God would punish them, as well as revealing it to the believers]. However, those people continued to greatly respect the believers.
14 Տէրոջ հաւատացողները ա՛լ աւելի կը շատնային, այր մարդիկ ու կիներ՝ բազմութեամբ.
Many more men and women started believing in the Lord [Jesus], and they joined the [group of] believers.
15 այնպէս որ հիւանդները կը հանէին հրապարակները եւ կը դնէին պատգարակներով ու մահիճներով, որպէսզի Պետրոսի անցնելու ատեն՝ գոնէ անոր շուքը իյնայ անոնցմէ մէկուն վրայ:
[The apostles were doing amazing miracles], so [people] were bringing those who were sick into the streets, and laying them on stretchers and mats, in order that [when] Peter came by [he would touch them, or] at least his shadow might fall upon some of them [and heal them].
16 Շրջակայ քաղաքներուն բազմութիւնը Երուսաղէմ կը համախմբուէր՝ հիւանդներ եւ անմաքուր ոգիներէ տանջուողներ բերելով, որոնք բոլորն ալ կը բուժուէին:
Crowds of people were also coming [to the apostles] from the towns near Jerusalem. They were bringing their sick [relatives/friends] and those who were being tormented/troubled by evil spirits {whom evil spirits were tormenting/troubling}, and [God] healed all of them.
17 Իսկ քահանայապետն ու բոլոր իրեն հետ եղողները, որոնք Սադուկեցիներու աղանդէն էին, կանգնեցան՝ նախանձով լեցուած,
Then the high priest and all who were with him, who were members of the [local] Sadducee [sect in Jerusalem], became very jealous [of the apostles, because many people were accepting the apostles’ message].
18 ձեռք բարձրացուցին առաքեալներուն վրայ եւ դրին զանոնք հանրային արգելարանը:
So they commanded the Temple guards to seize the apostles and put them in the public jail.
19 Բայց Տէրոջ հրեշտակը գիշերուան մէջ բացաւ բանտին դռները, ու դուրս հանելով զանոնք՝ ըսաւ.
[The guards did that], but during the night an angel from the Lord [God] opened the jail doors and brought the apostles outside! [The guards were not aware of what the angel had done].
20 «Գացէ՛ք, եւ տաճարին մէջ կայնելով՝ ժողովուրդին քարոզեցէ՛ք այս կեանքին բոլոր խօսքերը»:
Then the angel said [to the apostles], “Go to the Temple [courtyard], stand there, and tell the people all about [how God can give them eternal] life!”
21 Երբ լսեցին ասիկա, տաճարը մտան առտուն կանուխ, եւ կը սորվեցնէին: Իսկ քահանայապետը եկաւ, նաեւ իրեն հետ եղողները, ժողովի կանչեցին ատեանը եւ Իսրայէլի որդիներուն ամբողջ ծերակոյտը, ու մարդ ղրկեցին բանտը՝ որպէսզի բերեն զանոնք:
So having heard this, about dawn they entered the Temple [courtyard] and began to teach the people again [about Jesus]. Acts 5:21b-24 Meanwhile, the high priest and those who were with him summoned the other Jewish Council members. Altogether they made up the entire Council of Israel. [After they all gathered together], they sent [guards] to the jail to bring in the apostles.
22 Երբ սպասաւորները գացին, չգտնելով զանոնք բանտին մէջ՝ վերադարձան, պատմեցին
But when the guards arrived at the jail, they discovered that the apostles were not there. So they returned to the Council, and [one of] them reported,
23 եւ ըսին. «Իրաւ է թէ գտանք բանտը՝ ամէն ապահովութեամբ գոցուած, ու պահապանները՝ դռներուն առջեւ կայնած. բայց բանալով՝ ո՛չ մէկը գտանք ներսը»:
“We [(exc)] saw that the jail [doors] were very securely locked, and the guards were standing at the doors. But when we opened [the doors and went in to get those men], none [of them was] inside [the jail]!”
24 Երբ մեծ քահանան եւ տաճարին մեծաւորն ու քահանայապետները լսեցին այս խօսքերը, կը տարակուսէին թէ ի՛նչ եղած էր անոնց:
When the captain of the temple guards and the chief priests heard that, they became greatly perplexed, [wondering] what might result from all this.
25 Մէկը եկաւ եւ պատմեց իրենց. «Ահա՛ այն մարդիկը՝ որ բանտը դրած էիք, տաճարը կայնած են ու ժողովուրդին կը սորվեցնեն»:
Then someone came [from the Temple courtyard] and [excitedly] reported to them, “Listen [to this! Right now] the men whom you put in jail are standing in the Temple [courtyard] and they are teaching the people [about Jesus]!”
26 Այն ատեն մեծաւորը գնաց սպասաւորներուն հետ եւ բերաւ զանոնք առանց բռնութեան, որովհետեւ կը վախնային ժողովուրդէն՝ որ չքարկոծուին:
So the captain [of the Temple guards] went [to the Temple courtyard] with the officers, and they brought the apostles [back to the Council room. But they] did not treat them roughly, because they were afraid that the people would [kill them by] throwing stones at them [if they hurt the apostles].
27 Երբ բերին զանոնք՝ ներկայացուցին ատեանին, ու քահանայապետը հարցուց անոնց.
After [the captain and his officers] had brought [the apostles to the Council room], they commanded them to stand in front of the Council members, and the high priest questioned them.
28 «Սաստիկ չպատուիրեցի՞նք ձեզի, որ չսորվեցնէք այդ անունով. բայց դուք Երուսաղէմը լեցուցիք ձեր ուսուցումով, եւ կը փափաքիք մեր վրայ բերել այն մարդուն արիւնը»:
He said to them [accusingly], “We [(exc)] strongly commanded you not to teach people about that man [MTY] [Jesus] But [you have disobeyed us, and] you have taught people all over Jerusalem [about him]! Furthermore, you are trying to make it seem that we [(exc)] are the ones who are guilty [MTY] for that man’s death!”
29 Պետրոս եւ միւս առաքեալները պատասխանեցին. «Աստուծո՛յ պէտք է հնազանդիլ՝ փոխանակ մարդոց:
But Peter, [speaking for himself] and the other apostles, replied, “We [(exc)] have to obey [what] God [commands us to do], not what [you] people [tell us to do]!
30 Մեր հայրերուն Աստուածը Յիսուսը յարուցանեց, որ դուք սպաննեցիք՝ փայտէն կախելով:
God considers that you are the ones who killed Jesus by nailing him to a cross! But God, whom our ancestors [worshipped], (caused Jesus to become alive again after he died/raised Jesus from the dead).
31 Աստուած իր աջ ձեռքով բարձրացուց զայն՝ իբր Ռահվիրայ ու Փրկիչ, որպէսզի ապաշխարութիւն ու մեղքերու ներում տայ Իսրայէլի:
God has greatly honored Jesus. [He has taken him up to heaven! He has authorized him] to be the one who will save us and to rule [over our lives! God did this] so that he might enable [us] Israelites [MTY] to turn away from [our] sinful behavior and [that he might] forgive [us for our sins].
32 Եւ մենք անոր վկաներն ենք՝ այս բաներուն համար, նաեւ Սուրբ Հոգին՝ որ Աստուած տուաւ իրեն հնազանդ եղողներուն»:
We [(exc)] tell people about these things [that we know happened to Jesus], and the Holy Spirit, whom God has sent to [us] who obey him, is also confirming [that these things are true].”
33 Իսկ անոնք լսելով ասիկա՝ սաստիկ գրգռուեցան, ու խորհրդակցեցան որ սպաննեն զանոնք:
When the Council members heard those words, they became very angry [with the apostles], and they wanted to kill them.
34 Բայց փարիսեցի մը՝ որուն անունը Գամաղիէլ էր, Օրէնքի վարդապետ մը, պատուաւոր մէկը՝ ամբողջ ժողովուրդին առջեւ, կանգնեցաւ ատեանին մէջ, եւ հրամայեց որ առաքեալները կարճ պահ մը դուրս հանեն.
But [there was a Council member] named Gamaliel. He was a Pharisee, and one who taught people the [Jewish] laws, and all the [Jewish] people respected him. He stood up in the Council and told [guards] to take the apostles out [of the room] for a short time.
35 ապա ըսաւ. «Իսրայելացի՛ մարդիկ, դուք ձեզի ուշադի՛ր եղէք թէ ի՛նչ պիտի ընէք այս մարդոց հանդէպ:
[After the guards had taken the apostles out], he said to the other Council members, “Fellow Israelites, you need to think carefully about what you are about to do to these men, [and I will tell you why].
36 Քանի որ այս օրերէն առաջ Թեւդաս ելաւ, իր մասին ըսելով թէ երեւելի մէկն է, ու թիւով չորս հարիւրի չափ մարդիկ յարեցան իրեն. ինք սպաննուեցաւ, եւ բոլոր անոնք որ անսացին իրեն՝ ցրուեցան ու ոչնչացան:
Some years ago [a man named] Theudas rebelled [against the Roman government]. He told people that he was an important person, and about 400 men joined [him. But he was killed] {[soldiers] killed him} and all those who had been accompanying him were scattered. [So they] were not able to do anything [that they had planned].
37 Անկէ ետք Յուդա Գալիլեացին ելաւ՝ աշխարհագիր եղած օրերը, եւ շատ ժողովուրդ քաշեց իր ետեւէն. ի՛նք ալ կորսուեցաւ, ու բոլոր անոնք որ անսացին իրեն՝ ցրուեցան:
After that, during the time when they were (writing down names of the people/taking the census) [in order to tax people, a man named] Judas from Galilee [province] rebelled [against the Roman government]. He persuaded some people to accompany him. But [soldiers] killed him, too, and all those who had accompanied him went off in different directions.
38 Եւ հիմա կ՚ըսեմ ձեզի. “Հեռո՛ւ մնացէք՝՝ այդ մարդոցմէն, ու թողուցէ՛ք զանոնք. որովհետեւ եթէ այդ ծրագիրը կամ գործը մարդոցմէ է՝ պիտի քանդուի,
So now I say [this] to you: Do not harm these men! Release them! I say this because if [this is just something] that humans have planned, they will not be able to do it. They will fail, [like Theudas and Judas did]
39 իսկ եթէ Աստուծմէ է՝ չէք կրնար քանդել ատիկա. որպէսզի Աստուծոյ դէմ իսկ կռուող չգտնուիք”»:
But, if God [has commanded them to do it], you will not be able to prevent them [from doing it, because] you will find out that you are opposing God!” The other members of the Council accepted what Gamaliel said.
40 Անոնք ալ անսացին անոր. եւ առաքեալները կանչելով՝ ծեծեցին, ու պատուիրելով որ այլեւս Յիսուսի անունով չխօսին՝ արձակեցին զանոնք:
They told the [temple guards to bring the apostles and flog them. So the guards] brought them [into the Council room] and flogged them. Then the Council members commanded them not to speak to people about [MTY] Jesus, and they released the apostles.
41 Իրենք ալ մեկնեցան ատեանին առջեւէն, ուրախանալով որ արժանացան Տէրոջ անունին համար անպատուուելու:
So the apostles left the Council. They were rejoicing, because [they knew God] had honored them [by letting people] disgrace them because they were followers [MTY] of Jesus.
42 Ու ամէն օր տաճարը եւ տուներուն մէջ չէին դադրեր սորվեցնելէ ու Յիսուս Քրիստոսը աւետելէ:
And every day [the apostles went to] the temple [area] and to various [people’s] houses, [and] they continued [LIT] teaching [people] and telling [them] that Jesus is the Messiah.
