ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 25

1 Երբ Փեստոս հասաւ իր իշխանութեան գաւառը, երեք օր ետք բարձրացաւ Կեսարիայէն Երուսաղէմ:

Фэсто сас андэ кадай пхув трин деса, ай тунчи отлагля андай Кесария андо Иерусалимо.

2 Քահանայապետն ու Հրեաներուն գլխաւորներն ալ յայտնեցին անոր իրենց ամբաստանութիւնը՝ Պօղոսի դէմ,

Котэ барэ рашая тай майанглунэ андай иудеёря подинэ лэсти ужылимос по Павло.

3 եւ աղաչեցին իրեն ու շնորհք խնդրեցին անոր դէմ՝ որ Երուսաղէմ կանչէ զայն. մինչ իրենք դարան կը պատրաստէին՝ ճամբան սպաննելու համար զայն:

Онэ фартэ умангэнас лэ Фэстос, кай вов терэл лэнди мишто тай тэ пэрэандярэл лэ Павлос андо Иерусалимо. Ай ежэнэ камэнас тэ нахукэн пэ лэс пав дром и тэ умарэн.

4 Սակայն Փեստոս պատասխանեց թէ Պօղոս պահուելու էր Կեսարիա, եւ թէ ինք շուտով պիտի մեկնէր հոն:

Фэсто пхэндя: — О Павло бэшэл запхандадо андэ Кесария. Мэ кадя ж сыго авава котэ.

5 Ուստի ըսաւ. «Ձեզմէ անոնք որ կարող են՝ թող իջնեն ինծի հետ, ու եթէ յանցանք մը կայ այդ մարդուն վրայ՝ թող ամբաստանեն զինք»:

Мэк тумарэ майбарэ пхурэдэра жан манца и сикавэн, андэр со вов ужыло, сар вов тердя варисо вырито.

6 Հոն ութ կամ տասը օրէ աւելի չկեցաւ՝՝, յետոյ իջաւ Կեսարիա. հետեւեալ օրը դատարանը բազմեցաւ եւ հրամայեց որ բերեն Պօղոսը:

Фэсто сас лэнца пашай охто чи дэш деса, тунчи рисайля андэ Кесария. Пэ авэр дес бэшля по сындомарёско тхан тай припхэндя тэ анэн лэ Павлос.

7 Երբ ան եկաւ, Երուսաղէմէն իջնող Հրեաները անոր շուրջը կայնեցան ու Պօղոսի վրայ բարդեցին բազմաթիւ եւ ծանր ամբաստանութիւններ, որ չէին կրնար ապացուցանել:

Ай кала лэ Павлос андэ, иудеёря, савэ авиле андав Иерусалимо, линэ тэ ужылисарэн лэс андэ бут найлашэ рындоря, нэ лэндэ на выжыля варисо тэ допхэнэн.

8 Արդարեւ Պօղոս կը ջատագովէր ինքզինք՝ ըսելով. «Ես ո՛չ Հրեաներու Օրէնքին, ո՛չ տաճարին, ո՛չ ալ կայսրին դէմ մեղանչած եմ»:

Павло ашыля тэ допхэнэл пэско чячимос и пхэндя: — Мэ на тердэм бэзэх ни англав иудеёско Законо, ни англав храмо, ни англав императоро.

9 Բայց Փեստոս, ուզելով Հրեաներուն շնորհք ընել, պատասխանեց Պօղոսի. «Կ՚ուզե՞ս բարձրանալ Երուսաղէմ ու հոն դատուիլ իմ առջեւս՝ այդ բաներուն համար»:

Фэсто камля тэ терэл мишто лэ иудеёнди, колэсти пушля лэ Павлос: — Ту камэс тэ жас андо Иерусалимо, кай мэ котэ тут тэ сындосарав?

10 Պօղոս ալ ըսաւ. «Կայսրին դատարանը կայնած եմ, ուր պէտք է դատուիմ: Հրեաները անիրաւած չեմ, ինչպէս դուն ալ լաւ գիտես:

Павло пхэндя: — Мэ тэрдював англав сындо императороско, и лэсти трэбуй ман тэ сындосарэл. Мэ на тердэм иудеёнди нисави бида, сар ту и ежэно мишто жанэс.

11 Արդարեւ եթէ անիրաւած եմ կամ ըրած եմ մահուան արժանի բան մը, չեմ մերժեր մեռնիլ: Բայց եթէ իմ վրաս ո՛չ մէկը կայ այն բաներէն՝ որոնց համար ասոնք կ՚ամբաստանեն զիս, ո՛չ մէկը կրնայ յանձնել զիս ատոնց: Կայսրի՛ն կը բողոքեմ»:

Сар терав найчячимос и ман трэбуй тэ умарэн, мэ гытосардо тэ мэрав. Нэ сар иудеёря ужылисарэн ман йивья, тунчи никасти нащи тэ выдэн ман лэнди. Мэк ман сындосарэл императоро!

12 Այն ատեն Փեստոս՝ խօսակցելէ ետք խորհրդականներուն հետ՝ պատասխանեց. «Կայսրի՛ն բողոքեցիր. կայսրի՛ն պիտի երթաս»:

Тунчи Фэсто пэрэдя дума пэстирэ подпхэнирэмаренца и пхэндя: — Сар ту мангэс лэ императороско сындо, тунчи кав императоро и авэса.

13 Քանի մը օր անցնելէ ետք, Ագրիպպաս թագաւորը եւ Բերինիկէ եկան Կեսարիա՝ բարեւելու Փեստոսը:

Кала прожыле коискачи деса, кав Фэсто андэ Кесария авиле тхагар Агрипа и Берника, кай тэ дикхэнпэ лэса.

14 Երբ շատ օրեր մնացին հոն, Փեստոս ներկայացուց թագաւորին Պօղոսի պարագան՝ ըսելով. «Հոս մարդ մը կայ՝ որ Փելիքս բանտարկուած ձգած է:

Онэ сас котэ бут деса, и Фэсто роспхэндя лэ тхагарасти палав рындо лэ Павлоско: — Катэ исин мануш, савэс Фэликсо ашадя андо баруно.

15 Երբ Երուսաղէմ գացի, քահանայապետներն ու Հրեաներուն երէցները յայտնեցին ինծի իրենց ամբաստանութիւնը, դատապարտութեան վճիռ խնդրելով անոր դէմ:

Кала мэ сымас андо Иерусалимо, иудеёндирэ барэ рашая и пхурэдэра ужылисарэнас лэс тай мангэнас тэ прижанэл лэс ужылэса.

16 Անոնց պատասխանեցի թէ Հռոմայեցիներուն սովորութիւնը չէ մահուան մատնել մարդ մը, մինչեւ որ ամբաստանեալը իր դիմաց չունենայ ամբաստանողները, եւ պատեհութիւն չտրուի իրեն՝ ջատագովելու ինքզինք այդ յանցանքին դէմ:

Ай мэ пхэндэм лэнди, со римлянонэндэ на прилито тэ выдэн лэ манушэс, жыкала вов на дикхэлапэ лэ ужылимаренца и на пхэнэла лав пала пэстэ.

17 Ուստի երբ անոնք համախմբուեցան հոս, առանց որեւէ յետաձգումի՝ հետեւեալ օրը դատարանը բազմելով հրամայեցի որ բերեն մարդը:

Онэ авиле манца кардэ, и пэ авэр дес мэ бэшлем по сындомарёско тхан и припхэндэм, кай тэ анэн калэс манушэс.

18 Անոր ամբաստանողներն ալ ներկայանալով՝ իմ ենթադրած ամբաստանութիւններէս ո՛չ մէկը յառաջ բերին.

Лэстирэ ужылисаримаря тэрдиле англав лэстэ, нэ на сикадэ нисо, со мэ бинавас бы выритонэ рындоса.

19 Հապա անոր հետ ունէին քանի մը հարցեր՝ իրենց կրօնին վերաբերեալ, ու Յիսուս անունով մեռածի մը մասին, որուն համար Պօղոս կը հաւաստէր թէ ողջ է:

Када сас спорно дума палав лэнго патявимос и палав саво-то Исусо, Саво муля, нэ Павло састэс пхэнэлас, со Вов жундо.

20 Մինչ կը վարանէի այսպիսի հարցերու քննութեան համար, ըսի իրեն թէ կ՚ուզէ՛ր երթալ Երուսաղէմ եւ հո՛ն դատուիլ այս բաներուն համար:

Мэ на жанавас, сар тэ розлав кадва рындо, и пушлем лэстар, чи камэл вов тэ жал андо Иерусалимо и котэ тэ авэла сындосардо.

21 Բայց երբ Պօղոս բողոքեց որ վերապահուի՝ Օգոստափառ կայսրին դիմաց ելլելու, հրամայեցի որ պահեն զինք՝ մինչեւ որ ղրկեմ կայսրին»:

Нэ Павло мангля, кай лэско рындо тэ роздикхэл майбаро, колэстар мэ припхэндэм тэ ритярэн лэс запхандадэса, жыкала мэ бишалава лэс кав майбаро императоро.

22 Ագրիպպաս ըսաւ Փեստոսի. «Ե՛ս ալ կ՚ուզէի մտիկ ընել այդ մարդուն»: Ան ալ ըսաւ. «Վաղը մտիկ կ՚ընես»:

Агрипа пхэндя лэ Фэстости: — Мэ кадя ж камав тэ поашунав калэс манушэс. — Тэся ашунэса лэс, — пхэндя Фэсто.

23 Հետեւեալ օրը, երբ Ագրիպպաս ու Բերինիկէ եկան մեծ հանդէսով եւ մտան ունկնդրութեան տեղը՝ հազարապետներուն ու քաղաքին պատուաւոր մարդոց հետ, Փեստոս հրամայեց որ Պօղոսը բերուի:

Пэ авэр дес о Агрипа тай Берника барэ пхутимаса зажыле андо баро зало. Лэнца авиле пхурэдэра мия халавдэн и жанглэ форостирэ мануша. Фэсто припхэндя тэ заандярдэн лэ Павлос.

24 Փեստոս ըսաւ. «Ագրիպպա՛ս թագաւոր, եւ դո՛ւք ալ՝ բոլոր մարդիկ՝ որ մեզի հետ ներկայ էք, կը տեսնէ՛ք ասիկա՝ որուն մասին Հրեաներուն ամբողջ բազմութիւնը գանգատեցաւ ինծի Երուսաղէմի մէջ եւ հոս ալ, ու կը գոռային թէ “ա՛լ պէտք չէ որ ան ապրի”:

Тунчи Фэсто пхэндя: — Тхагар Агрипа и всаворэ, ко исин пэ кадва тхан! Тумэ икхатар дикхэн англай пэстэ манушэс, пэ саво бут иудеёря жалисавэнас манди, сар андо Иерусалимо кадя ж и катэ. Онэ цыписавэн, со лэсти нащи тэ жувэл.

25 Բայց ես ըմբռնեցի թէ ան մահուան արժանի ոչինչ ըրած է. եւ քանի որ ինք բողոքեց Օգոստափառ կայսր ին, որոշեցի որ ղրկեմ զայն:

Сар мэ аракхлем, вов нисо на тердя, пала со лэс трэбуй тэ умарэл. Нэ сар вов мангля, кай лэс тэ сындосарэл майбаро императоро, мэ камав тэ бишалав лэс андо Римо.

26 Անոր մասին ստոյգ բան մը չունիմ գրելու իմ տիրոջս. ուստի ներկայացուցի զայն ձեզի, եւ մա՛նաւանդ քեզի՛, Ագրիպպա՛ս թագաւոր, որպէսզի ունենամ գրելիք բան մը՝ հարցաքննելէ ետք.

Нэ манди нинай, со тэ пистросарав пала лэстэ раести, и колэсти мэ выандярдэм лэс тумэндэ тай майанглал, тутэ, тхагар Агрипа, кай ту лэс тэ допушэс. Тунчи мэ авава тэ жанав, со манди тэ пистросарав.

27 որովհետեւ ինծի անտրամաբանական կը թուի ղրկել բանտարկեալ մը՝ առանց նաեւ մատնանշելու անոր վրայ բարդուած յանցանքները»:

Мэ гындосарав, со када нагодярванэс, кай варико тэ бишалэл барунарес и тэ на сикавэл, андэр со лэс ужылисарэн.