ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 15
1 Ոմանք՝ իջնելով Հրէաստանէն՝ կը սորվեցնէին եղբայրներուն ու կ՚ըսէին. «Եթէ Մովսէսի աւանդած սովորութեան համաձայն չթլփատուիք, չէք կրնար փրկուիլ»:
Андай Иудея андэ Антиохия авиле мануша, савэ сытярэнас лэ пхралэн: — Сар тумэ на авэна обшындэ пав запхэнимос Моисеёско, тумэ на фэрисарэнапэ.
2 Ուստի, երբ Պօղոս ու Բառնաբաս սաստիկ ընդվզեցան եւ վիճաբանեցան անոնց հետ, վճռեցին որ Պօղոս ու Բառնաբաս, նաեւ անոնցմէ քանի մը ուրիշներ, բարձրանան Երուսաղէմ՝ առաքեալներուն ու երէցներուն քով՝ այս հարցին համար:
Черэз када онэ бут молоря ханаспэ лэ Павлоса и Варнаваса. Тунчи пхрала прилинэ, со лэ Павлости, Варнавасти тай аврэнди трэбуй тэ жан андо Иерусалимо, кай тэ дэн дума пала када лэ апостолонэнца и пхурэдэрэнца.
3 Անոնք ալ՝ եկեղեցիէն ուղարկուած՝ անցան Փիւնիկէէն եւ Սամարիայէն, ու պատմելով հեթանոսներուն դարձի գալը՝ մեծապէս ուրախացուցին բոլոր եղբայրները:
Кола, кас бишалдя кхандири, прожанас Финикия тай Самария и роспхэнэнас котэ, сар патяйле авэр народоря. Кадай дума анэлас бари лош всаворэнди пхралэнди.
4 Երբ հասան Երուսաղէմ, ընդունուեցան եկեղեցիէն, առաքեալներէն ու երէցներէն, եւ պատմեցին ինչ որ Աստուած ըրեր էր իրենց հետ:
Кала онэ авиле андо Иерусалимо, лэн прилинэ кхандири, апостолоря и пхурэдэра. Онэ роспхэндэ, со о Дэл тердя черэз лэндэ.
5 Բայց Փարիսեցիներու աղանդէն քանի մը հաւատացեալներ կայնեցան եւ ըսին. «Պէտք է թլփատել զանոնք, ու պատուիրել՝ որ պահեն Մովսէսի Օրէնքը»:
Нэ патикунэ андай фарисеёско стидимос пхэнэнас, со найиудеён трэбуй тэ обшынэн и тэ припхэнэн лэнди, кай онэ тэ жувэн пав Законо Моисеёско.
6 Ուստի առաքեալներն ու երէցները հաւաքուեցան՝ նկատի առնելու համար այս բանը:
Апостолоря тай пхурэдэра стидэпэ, соб тэ роздикхэн кадва рындо.
7 Շատ վիճաբանութիւն ըլլալէ ետք, Պետրոս կանգնեցաւ եւ ըսաւ անոնց. «Մարդի՛կ եղբայրներ, դուք գիտէք թէ առաջին օրերէն ի վեր Աստուած ընտրեց զիս մեր մէջէն, որպէսզի իմ բերանովս հեթանոսները լսեն աւետարանին խօսքը, ու հաւատան:
Онэ бут вряма дэнас дума пала када, ай тунчи Пэтро вщиля и пхэндя: — Пхралалэ, сар тумэ жанэн, прожыля бут вряма колэ десэстар, кала о Дэл вытидя ман тэ роспхэнав Радосаво Лав найиудеёнди, соб и онэ тэ патян.
8 Սրտագէտն Աստուած վկայեց անոնց՝ Սուրբ Հոգին տալով անոնց, ինչպէս մեզի ալ,
О Дэл жанэл водя манушэндирэ, и Вов дя допхэнимос колэсти, со прилэл найиудеён, кала дя лэнди даро Свэнтонэ Духос кадя ж, сар и амэнди.
9 ու ո՛չ մէկ խտրութիւն դրաւ մեր եւ անոնց միջեւ՝ մաքրելով անոնց սիրտերը հաւատքով:
Вов жужардя лэндирэ водя черэз патявимос, ай икхатар англав Лэстэ амэ кацавэ ж, сар и онэ.
10 Ուստի հիմա ինչո՞ւ կը փորձէք Աստուած, աշակերտներուն վիզին վրայ դնելով այնպիսի լուծ մը, որ ո՛չ մեր հայրերը, ո՛չ ալ մենք կարողացանք կրել:
Тунчи пэр со тумэ холярэн лэ Дэвлэс колэса, со тховэн пэ сытярнэндирэ кора гамо, саво на сас зор тэ андярэн най амарэ дадэнди, най амэнди?
11 Բայց կը հաւատանք թէ Տէր Յիսուսի շնորհքո՛վ կը փրկուինք մենք, ինչպէս նաեւ անոնք»:
Нэ амэ патяс, со амэн фэрисарэл мищимос лэ Раеско Исусоско кадя ж, сар и лэн.
12 Ամբողջ բազմութիւնը լռեց, ու մտիկ կ՚ընէր Բառնաբասի եւ Պօղոսի, որոնք կը պատմէին թէ Աստուած ո՛րչափ նշաններ եւ սքանչելիքներ գործած էր հեթանոսներուն մէջ՝ իրենց միջոցով:
Тунчи всаворэ ашыле мулком тай ашундэ, со роспхэнэнас Варнава и Павло палай шпэры и диворя, савэ о Дэл тердя черэз лэндэ машкар найиудеёря.
13 Երբ անոնք լռեցին, Յակոբոս ըսաւ. «Մարդի՛կ եղբայրներ, ինծի՛ մտիկ ըրէք.
Кала онэ пэрэашыле тэ дэн дума, Иаково пхэндя: — Пхралалэ, выашунэнтэ ман.
14 Շմաւոն պատմեց թէ ի՛նչպէս Աստուած առաջին անգամ այցելեց հեթանոսներուն, որպէսզի անոնց մէջէն առնէ ժողովուրդ մը՝ կրելու համար իր անունը:
Симоно роспхэндя амэнди пала кода, сар о Дэл англуно моло камля тэ стидэл важ Пэско алав народо андай найиудеёндирэн.
15 Այս բանին հետ կը համաձայնին մարգարէներուն խօսքերն ալ, ինչպէս գրուած է.
Када подритярэн пророкондирэ лава, савэ пхэнэн:
16 “Ասկէ ետք պիտի վերադառնամ ու պիտի վերակառուցանեմ Դաւիթի փլած խորանը. պիտի վերակառուցանեմ անոր աւերակները եւ վերականգնեմ զայն,
«Тунчи Мэ рисавава тай инке екх моло тховава катуна Давидостири, сави пэля. Мэ терава упалэ кода, со роспхагло, и ваздава ла,
17 որպէսզի մնացած մարդիկը փնտռեն Տէրը, նաեւ բոլոր հեթանոսները՝ որոնք իմ անունովս կոչուած են՝՝, - կ՚ըսէ Տէրը՝ որ կ՚ընէ այս բոլոր բաները”:
кай авэр мануша тай всаворэ народоря, савэ сас акхардэ Мэрнэ алавэса, ашыле тэ родэн лэ Раес. Кадя пхэнэл Рай, Саво терэл када.
Када жангло дэлмутня вряматар». (aiōn g165)
19 Ուստի ես յարմար կը դատեմ չնեղել անոնք՝ որ հեթանոսներէն կը դառնան Աստուծոյ.
Колэсти мэ бинав, со амэнди на трэбуй тэ тховас нисаво пхаримос важ найиудеёря, савэ обрисавэн кав Дэл.
20 հապա նամակ մը գրել անոնց՝ որ ետ կենան կուռքերու պղծութիւններէն, պոռնկութենէ, խեղդուածէ եւ արիւնէ:
Нэ тэ пистросарас лэнди лил, кай тэ на магрисавэн идолонэнца, тэ ритярэнпэ майдур лубимастар, тэ на хан мас скотостар, саво сас тасадо, и тэ на пэн о рат.
21 Որովհետեւ Մովսէս նախկին սերունդներէն ի վեր ունի զինք քարոզողներ ամէն քաղաքի մէջ, ու կը կարդացուի ժողովարաններու մէջ ամէն Շաբաթ օր»:
Колэсти со Законо Моисеёско дэлмутня вряматар бинэлпэ кажно субота андэ синагоги андо кажно форо.
22 Այն ատեն առաքեալներուն ու երէցներուն՝ ամբողջ եկեղեցիին հետ՝ հաճելի թուեցաւ, որ մարդիկ ընտրեն իրենցմէ եւ Անտիոք ղրկեն՝ Պօղոսի ու Բառնաբասի հետ.- Բարսաբա մականուանեալ Յուդան եւ Շիղան, որոնք կառավարող մարդիկ էին եղբայրներուն մէջ:
Тунчи апостолоря и пхурэдэра екхэтанэ всаворя кхандиряса линэ тэ вытидэн машкар пэстэ коискачи манушэн и тэ бишалэн лэн лэ Павлоса и Варнаваса андэ Антиохия. Онэ вытидэ Иудас, савэс инке акхарэнас Вар-Сава, и Силас. Кала мурша сас пхурэдэра машкар пхрала.
23 Անոնց միջոցով ղրկեցին նամակ մը՝ սա՛պէս գրուած. «Առաքեալներէն, երէցներէն ու եղբայրներէն՝ ողջո՜յն Անտիոքի, Սուրիայի եւ Կիլիկիայի մէջ եղող եղբայրներուն, որոնք հեթանոսներէն դարձած են:
Онэ пистросардэ кацаво лил: «Пхрала апостолоря тай пхурэдэра — пхралэнди андай найиудеёря, савэ жувэн андэ Антиохия, Сирия тай Киликия. Тэ авэн бахталэ!
24 Քանի լսեցինք թէ մեր մէջէն ելած ոմանք՝ վրդոված են ձեզ խօսքերով, ու ցնցած ձեր անձերը՝ ըսելով թէ պէտք է թլփատուիլ եւ Օրէնքը պահել, - որոնց մենք այսպէս չպատուիրեցինք, -
Амэ ашундэ, со коисавэ мануша, савэ авиле амэндар, пхэндэ тумэнди кацавэ лава, андай савэ тумэнди ашыля наймишто по води. Нэ амэ на бишаласас лэн.
25 մեզի՝ միաբանութեամբ հաւաքուածներուս՝ յարմար թուեցաւ, որ մարդիկ ընտրելով ղրկենք ձեզի, մեր սիրելիներուն՝ Բառնաբասի ու Պօղոսի հետ,
Колэсти амэ всаворэ екхэтанэ закамле тэ вытидас машкар амэндэ скачи манушэн тай тэ бишалас лэн тумэндэ екхэтанэ амарэ пативалэ пхралэнца Павлоса и Варнаваса,
26 որոնք մեր Տէրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի անունին համար իրենց անձերը ընծայած մարդիկ են:
савэ отдэн пэско жувимос пала алав амарэ Раеско Исусоско Христоско.
27 Ուստի ղրկեցինք Յուդան եւ Շիղան, որպէսզի իրենք ալ բերանով նոյն բաները պատմեն ձեզի:
Амэ бишалас тумэндэ кадя ж лэ Иудас и Силас, соб онэ алавэнца тэ допхэнэн кода, со амэ пистросардэ.
28 Որովհետեւ յարմար թուեցաւ Սուրբ Հոգիին ու մեզի ալ՝ աւելի ծանրութիւն չդնել ձեր վրայ, սա՛ հարկաւոր բաներէն զատ.-
Свэнто Духо и амэ на камас тэ тховас пэр тумэндэ нисаво пхаримос, сар качи акэ со:
29 ետ կենալ կուռքերու զոհուածէ, արիւնէ, խեղդուածէ եւ պոռնկութենէ: Գոհ կ՚ըլլաք՝՝ եթէ հեռու մնաք՝՝ ատոնցմէ: Ո՛ղջ եղէք»:
тэ на хан хамос, саво анэнаспэ андэ жэртва идолонэнди, и мас скотостар, саво сас тасадо, тэ на пэн о рат и на терэн лубимос. Сар авэна кадя тэ терэн, тумэнди мишто авэла. Тэ авэн састэ!»
30 Անոնք ալ՝ բաժնուելով՝ գացին Անտիոք, ու հաւաքելով բազմութիւնը՝ տուին նամակը:
Бишалдэ пхрала жыле тай авиле андэ Антиохия, стидэ котэ и кхандири тай пэрэдинэ о лил
31 Երբ կարդացին՝ ուրախացան տրուած մխիթարութեան համար:
Кала мануша пробиндэ о лил, лошавэнас лавэнди, савэ подритярдэ лэн.
32 Իսկ Յուդա եւ Շիղա, իրենք ալ մարգարէ ըլլալով, շատ խօսքերով յորդորեցին եղբայրները, ու ամրացուցին:
О Иуда тай Сила, савэ сас пророкоря, пэстирэ лавэнца подритярдэ и састярдэ о патявимос лэ пхралэнго.
33 Ժամանակ մը հոն կենալէ ետք՝ եղբայրներէն խաղաղութեամբ ուղարկուեցան, եւ առաքեալներուն դարձան:
Онэ сас котэ сави-то вряма, и пхрала отмукле лэн мироса палпалэ кав апостолоря.
34 Բայց Շիղայի հաճելի թուեցաւ հոն մնալ:
35 Պօղոս ու Բառնաբաս ալ Անտիոքի մէջ կը կենային, եւ ուրիշ շատերու հետ կը սորվեցնէին ու կ՚աւետէին Տէրոջ խօսքը:
Павло лэ Варнаваса ашылепэ андо Антиохия, кай онэ бутэ аврэнца пхралэнца сытярэнас и роспхэнэнас лав Раеско.
36 Քանի մը օր ետք՝ Պօղոս ըսաւ Բառնաբասի. «Վերադառնա՛նք եւ այցելե՛նք եղբայրներուն՝ այն բոլոր քաղաքներուն մէջ, ուր Տէրոջ խօսքը հռչակեցինք, ու տեսնենք թէ ի՛նչպէս են:
Прожыля сави-то вряма и Павло пхэндя лэ Варнавасти: — Авэн жаса кай и пхрала пай всаворэ фороря, кай амэ роспхэнасас лав Раеско, и дикхаса, сар лэндэ жан рындоря.
37 Բառնաբաս կ՚ուզէր առնել Յովհաննէսն ալ, որ Մարկոս կը կոչուէր.
Варнава камэлас тэ лэл пэса Иоанос, савэс акхарэнас Марко,
38 բայց Պօղոս մտածեց թէ լաւ չէ իրենց հետ առնել Պամփիւլիայի մէջ իրենցմէ հեռացողը եւ իրենց հետ գործի չգացողը:
нэ Павло на закамля тэ лэл пэса колэс, ко ашадя лэн андэ Памфилия тай на терэлас лэнца бути.
39 Այսպէս՝ տարակարծութիւն եղաւ անոնց միջեւ, այն աստիճան՝ որ զատուեցան իրարմէ: Բառնաբաս առաւ Մարկոսը եւ նաւարկեց դէպի Կիպրոս:
Павло и Варнава похалепэ машкар пэстэ и кажно жыля андэ пэстири риг. Варнава ля лэ Маркос и плывисардя андо Кипро.
40 Պօղոս ալ ընտրեց Շիղան ու մեկնեցաւ, եղբայրներէն յանձնարարուած ըլլալով Աստուծոյ շնորհքին,
Ай Павло вытидя пэсти Силас. Пхрала отдинэ лэс по мищимос Раеско, и вов жыля андо дром.
41 եւ կը շրջէր Սուրիայի ու Կիլիկիայի մէջ՝ ամրացնելով եկեղեցիները:
Вов прожалас черэз Сирия тай Киликия и подритярэлас лавэса и кхандиря.
