ԳՈՐԾՔ ԱՌԱՔԵԼՈՑ 14

1 Իկոնիոնի մէջ՝ անոնք միասին մտան Հրեաներուն ժողովարանը, ու ա՛յնպէս խօսեցան՝ որ Հրեաներու եւ Յոյներու մեծ բազմութիւն մը հաւատաց:

Андэ Икониё Павло и Варнава зажыле андэ иудеёндири синагога и пхэнэнас кадя, со патяйле фартэ бут иудеёря и грекоря.

2 Բայց չհնազանդող Հրեաները՝ դրդեցին հեթանոսները, եւ անոնց անձերը չարութեան գրգռեցին եղբայրներուն դէմ:

Ай иудеёря, савэ отпхэндэпэ тэ патян лэнди, вазгле пэ пхрала найиудеёнэн и тховдэ андэ лэндирэ водя вражымос.

3 Իսկ անոնք երկար ժամանակ հոն կենալով՝ համարձակութեամբ կը քարոզէին Տէրոջմով, որ իր շնորհքի խօսքին վկայութիւն կու տար՝ թոյլատրելով որ նշաններ եւ սքանչելիքներ կատարուին անոնց ձեռքով:

Нэ Павло и Варнава сас котэ бут вряма. Онэ бидарако пхэнэнас палав Рай, Саво допхэнэлас лав палав Пэско мищимос и дэлас лэнди зор тэ терэн диворя и шпэры.

4 Քաղաքին բազմութիւնը բաժնուեցաւ. մաս մը բռնեց Հրեաներուն կողմը, մաս մըն ալ՝ առաքեալներուն:

Кола, ко жувэлас андо кадва форо, розжылепэ машкар пэстэ, екх подритярэнас иудеёнэн, ай авэр — апостолонэн.

5 Երբ հեթանոսներն ու Հրեաները՝ իրենց պետերով՝ յարձակեցան, որ նախատեն եւ քարկոծեն զանոնք,

Нэ кала найиудеёря тай иудеёря екхэтанэ пэстирэ пхурэдэрэнца камле тэ лажаварэн и тэ марэн лэн барэнца,

6 իրենք ալ՝ գիտակցելով՝ փախան Լիկայոնիայի քաղաքները, Լիւստրա ու Դերբէ եւ շրջակայքը,

онэ ужангле пала када и нашле андэ фороря Ликаониятирэ, Листра тай Дэрвия и паша лэндирэ пхувья.

7 ու հոն կ՚աւետարանէին:

Котэ онэ майдур роспхэнэнас Радосаво Лав.

8 Մարդ մը նստած էր Լիւստրայի մէջ՝ անզօր ոտքերով, իր մօր որովայնէն կաղ ծնած, որ բնաւ քալած չէր:

Андэ Листра жувэлас мануш, насвало пэрнэнца; вов сас бангэса пэстирэ бэяндимастар и никала на пхирэлас. Вов бэшэлас

9 Ասիկա մտիկ կ՚ընէր Պօղոսի խօսքերը, որ ակնապիշ նայելով անոր ու նշմարելով թէ բուժուելու հաւատք ունի՝

и ашунэлас, со пхэнэлас Павло. Павло подикхля пэр лэстэ и удикхля, со колэстэ исин патявимос, кай тэ састярэлпэ.

10 բարձրաձայն ըսաւ. «Ուղի՛ղ կանգնէ ոտքերուդ վրայ»: Ան ալ ցատկեց եւ քալեց:

— Вщи пэ пэстирэ пэрнэ! — гласно пхэндя Павло. Кодва вщиля и ашыля тэ пхирэл.

11 Երբ բազմութիւնը տեսաւ Պօղոսի ըրածը, բարձրացնելով իրենց ձայնը՝ ըսին լիկայոներէն. «Աստուածները իջած են մեզի՝ մարդոց նմանութեամբ»:

Мануша дикхле, со тердя Павло, и линэ тэ цыписавэн пэ ликаониятири шыб: — Амэндэ авиле дэвла андо манушыкано образо.

12 Բառնաբասը կը կոչէին Դիոս, ու Պօղոսը՝ Հերմէս, քանի որ ան էր գլխաւոր խօսողը:

Онэ акхардэ Варнавас Зевсоса, ай лэ Павлос Гермесоса, колэсти со вов андярэлас и дума, сар пхурэдэр.

13 Իսկ Դիոսի քուրմը՝ որ քաղաքին առջեւ էր, ցուլեր եւ ծաղկեպսակներ բերելով դռներուն քով՝ կ՚ուզէր զոհ մատուցանել բազմութեան հետ:

Англав форо сас храмо Зевсоско, и лэско рашай андя кай форостирэ удара гурувэн и вэнкоря. Вов камэлас екхэтанэ лэ манушэнца тэ анэл лэнди жэртва.

14 Բայց երբ առաքեալները՝ Բառնաբաս ու Պօղոս՝ լսեցին, պատռեցին իրենց հանդերձները եւ դուրս ցատկեցին բազմութեան մէջ՝ աղաղակելով.

Кала апостолоря Варнава и Павло ашундэ пала када, онэ росшындэ пэстири йида, впрастае кай мануша тай линэ тэ цыпин:

15 «Մարդի՛կ, ինչո՞ւ այդ բաները կ՚ընէք: Մե՛նք ալ մարդիկ ենք՝ կիրքերու ենթակայ ձեզի նման, ու կ՚աւետարանենք ձեզի՝ որպէսզի այդ ունայն բաներէն դառնաք ապրող Աստուծոյ, որ ստեղծեց երկինքը, երկիրը, ծովն ու բոլոր անոնց մէջ եղածները:

— Мануша, со тумэ терэн? Амэ кацавэ ж мануша, сар и тумэ, андэ тумэнди Радосаво Лав, и камас, кай тумэ тэ ашавэн шушэн идолонэн и тэ обрисавэн кав жундо Дэл, Саво тердя болыбэн, пхув и море тай вся, со андэр лэндэ.

16 Անցեալ սերունդներուն մէջ ան թոյլատրեց բոլոր ազգերուն՝ որ երթան իրենց ճամբաներէն:

Андэ дэлмутни вряма Вов домукля народонэнди тэ пхирэн пэстирэ дромэнца,

17 Սակայն ինքզինք չթողուց առանց վկայութեան, բարիք ընելով, անձրեւ տալով մեզի երկինքէն, նաեւ պտղաբեր եղանակներ, ու մեր սիրտերը լեցնելով կերակուրներով եւ ուրախութեամբ»:

нэ на пэрэашэлас тэ пхэнэл пала Пэстэ, терэлас лашымос, дэлас брышынд болыбнастар тай плодоря андэ пэстири вряма, дэлас хамос и пхэрдярэлас лошаса тумарэ водя.

18 Այս բաները ըսելով՝ հազիւ կրցան հանգստացնել բազմութիւնը, որ զոհ չմատուցանէ իրենց:

Калэ лавэнца апостолоря барэ пхаримаса тердярдэ манушэн, соб онэ тэ на анэн лэнди жэртва.

19 Սակայն Հրեաներ հասան Անտիոքէն եւ Իկոնիոնէն, համոզեցին բազմութիւնը, քարկոծեցին Պօղոսը ու քաղաքէն դուրս քաշկռտեցին՝ կարծելով թէ մեռած է:

Нэ иудеёря, савэ авиле андай Антиохия и Икониё, пэрэцырдэ манушэн пэ пэстири риг. Онэ лэ Павлос мардэ барэнца и выцырдэ палав форо, колэсти со гындонас, со вов муло.

20 Բայց երբ աշակերտները շրջապատեցին զինք՝ կանգնեցաւ, մտաւ քաղաքը, ու հետեւեալ օրը մեկնեցաւ Դերբէ՝ Բառնաբասի հետ:

Нэ кала сытярнэ стидэпэ паша лэстэ, Павло вщиля и жыля палпалэ андо форо. Ай пэ авэр дес вов и Варнава жыле котар андэ Дэрвия.

21 Այդ քաղաքին մէջ աւետարանելէ ու շատերը աշակերտելէ ետք՝ անոնք վերադարձան Լիւստրա, Իկոնիոն եւ Անտիոք,

Андэ кадва форо онэ роспхэнэнас Радосаво Лав кадя, со бут мануша ашыле Раестирэ сытярнэнца. Тунчи онэ рисайле андэ Листра, Икониё и Антиохия.

22 ամրացնելով աշակերտներուն անձերը եւ յորդորելով՝ որ յարատեւեն հաւատքին մէջ, ըսելով. «Շատ տառապանքով պէտք է մտնենք Աստուծոյ թագաւորութիւնը»:

Онэ подритярэнас лавэнца сытярнэн и мангэнас, кай онэ тэ ашэнпэ састэ андо патявимос. Онэ пхэнэнас: — Амэнди трэбуй тэ пэрэандярас бут грыжа, англай колэ, кала амэ аваса андо Тхагаримос Дэвлэско.

23 Երբ երէցներ ձեռնադրեցին անոնց՝ ամէն եկեղեցիի մէջ, ծոմապահութեամբ աղօթելով յանձնեցին զանոնք Տէրոջ՝ որուն հաւատացած էին:

Андэ всаворэ кхандиря Павло и Варнава тховдэ пхурэдэрэн, манглепэ постоса тай пэрэдинэ лэн Раести, андо Саво онэ патяйле.

24 Եւ անցնելով Պիսիդիայի մէջէն՝ գացին Պամփիւլիա:

Тунчи онэ прожыле Писидия тай авиле андэ Памфилия.

25 Պերգէի մէջ ալ Տէրոջ խօսքը քարոզելէ ետք՝ իջան Ատալիա,

Онэ пхэнэнас лав Дэвлэско андэ Пергия тай авиле андэ Аталия.

26 անկէ ալ նաւարկեցին դէպի Անտիոք, ուրկէ Աստուծոյ շնորհքին յանձնարարուած էին այն գործին համար՝ որ կատարեցին:

Ай андай Аталия апостолоря плывисардэ палпалэ андэ Антиохия. Котар онэ, пав мищимос Дэвлэско, сас отдинэ по рындо, саво онэ и стердэ.

27 Երբ եկան, հաւաքելով եկեղեցին՝ պատմեցին ինչ որ Աստուած ըրեր էր իրենց հետ, եւ թէ հաւատքի դուռը բացեր էր հեթանոսներուն:

Кала онэ авиле, стидэ кхандири тай роспхэндэ палай вся, со о Дэл тердя черэз лэндэ, и сар Вов отпхэрнадя удар важ патявимос найиудеёнди.

28 Ու հոն երկար ժամանակ կեցան աշակերտներուն հետ:

Котэ апостолоря бут вряма сас екхэтанэ лэ сытярнэнца.