ԵՐԿՐՈՐԴ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 5

1 Արդարեւ գիտենք թէ եթէ մեր վրանի նման երկրային տունը քակուի, շինուածք մը ունինք Աստուծմէ, անձեռակերտ յաւիտենական տուն մը՝ երկինքի մէջ. (aiōnios g166)

For we know that—if, our earthly tent-dwelling, should be taken down, we have, a building of God, a dwelling not made by hand, age-abiding in the heavens. (aiōnios g166)

2 եւ ի՛րապէս ասոր մէջ կը հառաչենք՝ տենչալով հագնիլ մեր երկնաւոր բնակութիւնը.

And verily, in this, we sigh, earnestly desiring to clothe ourselves over, with our habitation which is of heaven, —

3 սակայն երբ զայն հագնինք՝ մերկ չգտնուինք:

Although, indeed, even clothing ourselves, we shall not be found, naked; —

4 Որովհետեւ մենք՝ որ այս վրանին տակն ենք, ծանրութեան տակ կը հառաչենք. ո՛չ թէ կ՚ուզենք հանուիլ, հապա՝ հագնիլ զայն ասոր վրայ, որպէսզի մահկանացութիւնը ընկղմի կեանքին մէջ:

And verily, we who are in the tent, do sigh, being weighed down, while yet we are not wishing to unclothe ourselves, but to clothe ourselves over, —in order that, what is mortal, may be swallowed up, by life.

5 Ուրեմն ա՛ն՝ որ պատրաստեց մեզ այդ նոյն բանին համար՝ Աստուա՛ծ է, որ նաեւ տուաւ մեզի Հոգիին գրաւականը:

Now, he that hath wrought us for this very thing, is, God, —who hath given unto us the earnest of the Spirit,

6 Ուստի ամէն ատեն վստահութիւն ունինք, գիտնալով թէ մինչ մարմինի մէջ ենք՝ հեռու ենք Տէրոջմէն.

Having good courage, therefore, at all times, and knowing that—remaining at home in the body, we are away from home from the Lord, —

7 (որովհետեւ հաւատքո՛վ կ՚ընթանանք, եւ ո՛չ թէ տեսողութեամբ.)

By faith, are we walking, not by sight; —

8 վստահութիւն ունինք, եւ առաւելապէս կ՚ուզենք հեռանալ մարմինէն ու մօտ ըլլալ Տէրոջ:

We have good courage, however, and are well pleased—rather to be away from home, out of the body, and to come home, unto the Lord.

9 Ուստի պատիւ կը համարենք ընդունելի ըլլալ անոր, մօտ թէ հեռու:

Wherefore also we are ambitious—whether at home, or away from home, to be, well-pleasing unto him.

10 Որովհետեւ պէտք է որ բոլորս ալ ներկայանանք Քրիստոսի դատարանին առջեւ, որպէսզի իւրաքանչիւրը ստանայ այն բաներուն համեմատ՝ որ իր մարմինին մէջ եղած ատեն ըրած է, բարի կամ չար:

For, we all, must needs be made manifest before the judgment seat of the Christ, that each one may get back the things done by means of the body, according to the things which he practised, whether good or corrupt.

11 Ուրեմն՝ գիտնալով Տէրոջ վախը՝ կը համոզենք մարդիկ. սակայն մենք բացայայտ ենք Աստուծոյ առջեւ, եւ կը յուսամ թէ բացայայտ ենք նաեւ ձեր խղճմտանքին մէջ:

Knowing, then, the fear of the Lord, we persuade, men, but, unto God, are manifest, —I hope, moreover, even in your consciences, that we are manifest:

12 Որովհետեւ մենք մեզ դարձեալ չենք յանձնարարեր ձեզի, հապա առիթ կու տանք ձեզի՝ մեզմով պարծենալու. որպէսզի բան մը ունենաք պատասխանելու անոնց՝ որ կը պարծենան երեւոյթով, եւ ո՛չ թէ սիրտով:

Not again, ourselves, do we commend unto you, but as though an occasion we were giving unto you—something to boast of, in our behalf; that ye may have something suited unto them who, in appearance, are boasting, and not in heart.

13 Քանի որ եթէ ցնորած ենք՝ ատիկա Աստուծոյ համար է, ու եթէ խոհեմ ենք՝ ատիկա ձեզի համար է:

For, whether we have been beside ourselves, it hath been for God, or, whether we are sober-minded, it is for you.

14 Որովհետեւ Քրիստոսի սէրը կը պարտադրէ մեզ, ու մեր դատումը սա՛ է, թէ եթէ մէկը մեռաւ բոլորին համար, ուրեմն բոլորն ալ մեռան:

For, the love of the Christ, constraineth us; —

15 Ան բոլորին համար մեռաւ, որպէսզի ապրողները այլեւս չապրին իրենք իրենց համար, հապա անո՛ր համար՝ որ մեռաւ իրենց համար, եւ յարութիւն առաւ:

Having judged this, —that, one, in behalf of all, died, hence, they all, died; and, in behalf of all, died he, —in order that, they who live, no longer for themselves, should live, but for him who, in their behalf, died and rose again.

16 Հետեւաբար ասկէ ետք մենք ո՛չ մէկը կը ճանչնանք մարմինով. թէպէտ Քրիստոսը ճանչցանք մարմինով, հիմա ա՛լ այնպէս չենք ճանչնար:

So that, we, henceforth, know, no one, after the flesh: if we have even been gaining, after the flesh, a knowledge of Christ,

17 Ուրեմն եթէ մէկը Քրիստոսի մէջ է, ան նոր արարած մըն է. նախկին բաները անցան, եւ ահա՛ ամէն բան նոր եղաւ:

On the contrary, now, no longer, are we gaining it. So that, if any one is in Christ, there is a new creation! the old things, have passed away, —Lo! they have become new!

18 Եւ ամէն բան Աստուծմէ է, որ հաշտեցուց մեզ իրեն հետ՝ Յիսուս Քրիստոսի միջոցով, ու տուաւ մեզի հաշտութեան սպասարկութիւնը.

The all things, moreover, are of God, —who hath reconciled us unto himself, through Christ, and hath given, unto us, the reconciling ministry: —

19 այսինքն Աստուած էր, որ Քրիստոսով հաշտեցուց աշխարհը իրեն հետ՝ անոնց յանցանքները չվերագրելով իրենց, ու յանձնեց մեզի հաշտութեան խօսքը:

How that, God, was in Christ, reconciling, a world, unto himself, not reckoning, unto them, their offences, —and hath put, in us, the reconciling discourse.

20 Ուրեմն մենք դեսպաններ ենք Քրիստոսի համար, որպէս թէ Աստուած կ՚աղաչէր ձեզի մեր միջոցով. կ՚աղերսենք ձեզի Քրիստոսի կողմէն, հաշտուեցէ՛ք Աստուծոյ հետ:

In behalf of Christ, therefore, are we ambassadors, —as if God were beseeching through us: we entreat, in behalf of Christ, —be reconciled unto God!

21 Որովհետեւ Աստուած մեզի համար մեղաւոր համարեց՝՝ ա՛ն՝ որ մեղք չէր գիտեր, որպէսզի մենք Աստուծոյ արդարութիւնը ըլլանք անով:

Him who knew not sin, in our behalf, he made to be, sin, that we might become God’s righteousness in him.