ԵՐԿՐՈՐԴ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 2
But I determined with myself, not to come to you again in grief:
2 Որովհետեւ եթէ ես տրտմեցնեմ ձեզ, ա՛լ ո՞վ է որ պիտի ուրախացնէ զիս, եթէ ոչ ան՝ որ տրտմեցաւ ինձմէ:
for if I grieve you, who is it that maketh me glad, but he that is grieved by me?
3 Ասիկա գրեցի, որ երբ գամ՝ տրտմութիւն մը չկրեմ անոնցմէ՝ որ պէտք է ուրախացնեն զիս. քանի որ ձեր բոլորին մասին համոզուած եմ թէ իմ ուրախութիւնս ձեր բոլորինն է:
And I wrote this to you, that when I come I may not have grief from those of whom I ought to receive joy, being persuaded concerning all of you, that my joy is the joy of you all.
4 Որովհետեւ շատ տառապանքի մէջ եւ սիրտի կսկիծով գրեցի ձեզի՝ շատ արցունքով. ո՛չ թէ՝ որպէսզի տրտմիք, հապա գիտնաք այն յորդառատ սէ՛րը՝ որ ունիմ ձեզի հանդէպ:
For through much affliction and distress of heart I wrote to you with many tears; not that ye might be grieved, but that ye might know the love with which I abound towards you.
5 Իսկ եթէ մէկը տրտմեցուց, ո՛չ թէ տրտմեցուց զիս, հապա մասամբ (որպէսզի չծանրաբեռնեմ) ձեզ բոլորդ՝՝:
And if any one hath caused grief, it hath grieved me only as to part of you, (that I may not overcharge you
6 Բաւական է այդպիսի մարդուն այն պատիժը՝ որ տրուեցաւ շատերէ:
all) though sufficient to such a one is the censure passed on him by many.
7 Հետեւաբար՝ ընդհակառակը՝ պէտք է փոխարէնը ներել անոր ու մխիթարել զայն, որպէսզի այնպիսին չյուսալքուի չափազանց տրտմութենէն:
So that on the contrary, ye ought rather to forgive and comfort him, least such a one should be swallowed up with excessive sorrow.
8 Ուստի կ՚աղաչե՛մ ձեզի, որ անոր հանդէպ վաւերացնէք ձեր սէրը.
Wherefore I beseech you to confirm your love to him.
9 (քանի որ սա՛ նպատակով ալ գրեցի, որպէսզի ձեզ փորձելով գիտնամ թէ ամէն բանի մէջ հնազա՛նդ էք:
For to this end also did I write, that I might have proof of you, whether ye are obedient in all things.
10 Անո՛ր՝ որուն դուք որեւէ բան ներէք, ե՛ս ալ կը ներեմ. որովհետեւ եթէ որեւէ բան ներած եմ, ձե՛ր պատճառով անոր ներած եմ՝ Քրիստոսի անձով.)
And to whom ye forgive any thing, I also forgive it: for if I have forgiven any thing, I forgave it him, to whom I did forgive it, for your sakes, in the person of Christ; that we might not be foiled by Satan:
11 որպէսզի Սատանան մեզ չկեղեքէ, քանի որ չենք անգիտանար անոր դիտաւորութիւնները:
for we are not ignorant of his devices.
12 Ուրեմն երբ հասայ Տրովադա՝ Քրիստոսի աւետարանը քարոզելու, թէպէտ Տէրը դուռ մը բացած էր ինծի,
So that when I came to Troas on account of the gospel of Christ, and a door was opened to me in the Lord,
13 անդորրութիւն չունեցայ հոգիիս մէջ, որովհետեւ հոն չգտայ եղբայրս՝ Տիտոսը. հապա հրաժեշտ առնելով անոնցմէ՝ մեկնեցայ Մակեդոնիա:
yet I had no rest in my spirit, because I found not Titus my brother there; but taking my leave of them, I went away into Macedonia.
14 Շնորհակալութի՛ւն Աստուծոյ, որ ամէն ատեն մեզի յաղթութիւն կը պատճառէ Քրիստոսով, ու զինք ճանչնալուն հոտը մեզմով կը յայտնաբերէ ամէն տեղ:
But thanks be to God, who always causeth us to triumph in Christ, and spreadeth the odor of his knowledge by us in every place.
15 Որովհետեւ մենք՝ Աստուծոյ համար՝ Քրիստոսի անոյշ հոտն ենք, թէ՛ փրկուածներուն եւ թէ կորսուողներուն մէջ:
For we are the sweet odor of Christ unto God, in them that are saved, yea and in them that perish:
16 Ոմանց՝ մահուան հոտ դէպի մահ, ոմանց ալ՝ կեանքի հոտ դէպի կեանք: Եւ ո՞վ ընդունակ է ընելու այս բաները:
to these indeed we are an odor of death to death; to those an odor of life unto life. And who is sufficient for these things?
17 Քանի որ մենք շատերուն պէս չենք, որոնք կը խարդախեն Աստուծոյ խօսքը. հապա անկեղծութեա՛մբ, Աստուծմէ ղրկուած եւ Աստուծոյ առջեւ կը խօսինք՝ Քրիստոսով:
For we are not like many who adulterate the word of God: but as with sincerity, but as from God, and in the sight of God, we speak concerning Christ.
