ԵՐԿՐՈՐԴ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 10

1 Ես ինքս՝ Պօղոս՝ կ՚աղաչե՛մ ձեզի Քրիստոսի հեզութեամբ եւ ազնուութեամբ, ես՝ որ ձեր ներկայութեան մէջ խոնարհ եմ, բայց բացակայ ըլլալով՝ խիզախ եմ ձեզի հանդէպ:

But as for me Paul, I entreat you by the gentleness and self-forgetfulness of Christ--I who when among you have not an imposing personal presence, but when absent am fearlessly outspoken in dealing with you.

2 Կ՚աղերսեմ որ ներկայ եղած ատենս խիզախ չըլլամ այն վստահութեամբ՝ որով կը մտածեմ յանդուգն ըլլալ ոմանց դէմ, որոնք մեր մասին կը մտածեն ա՛յնպէս՝ իբր թէ կ՚ընթանանք մարմնաւորապէս:

I beseech you not to compel me when present to make a bold display of the confidence with which I reckon I shall show my 'courage' against some who reckon that we are guided by worldly principles.

3 Քանի որ՝ թէպէտ մարմինով կ՚ընթանանք, ո՛չ թէ մարմինին համաձայն կը մարտնչինք.

For, though we are still living in the world, it is no worldly warfare that we are waging.

4 որովհետեւ մեր մարտին զէնքերը մարմնաւոր չեն, բայց Աստուծոյ միջոցով զօրաւոր են՝ ամրոցներու քանդումին համար:

The weapons with which we fight are not human weapons, but are mighty for God in overthrowing strong fortresses.

5 Մենք կը քանդենք տրամաբանութիւններ եւ Աստուծոյ գիտութեան դէմ ինքզինք պանծացնող ամէն բարձր բան, ու Քրիստոսի հնազանդութեան գերի կը դարձնենք ամէն մտածում:

For we overthrow arrogant 'reckonings,' and every stronghold that towers high in defiance of the knowledge of God, and we carry off every thought as if into slavery--into subjection to Christ;

6 Եւ պատրաստ ենք վրէժ առնելու ամէն անհնազանդութեան համար, երբ ձեր հնազանդութիւնը լման ըլլայ:

while we hold ourselves in readiness to punish every act of disobedience, as soon as ever you as a Church have fully shown your obedience.

7 Բաներու արտաքին երեւոյթի՞ն կը նայիք: Եթէ ոեւէ մէկը կը վստահի ինքնիր վրայ՝ թէ ինք Քրիոտոսինն է, դարձեալ թող մտածէ ինքնիրմէ՝ թէ ինչպէս ինք Քրիստոսինն է, նոյնպէս ալ՝ մենք:

Is it outward appearances you look to? If any man is confident as regards himself that he specially belongs to Christ, let him consider again and reflect that just as he belongs to Christ, so also do we.

8 Քանի որ նոյնիսկ եթէ աւելի պարծենայի մեր իշխանութեան վրայ, որ Տէրը տուած է մեզի՝ շինութեան համար, եւ ո՛չ թէ ձեր քանդումին համար, պիտի չամչնայի:

If, however, I were to boast more loudly of our Apostolic authority, which the Lord has given us that we may build you up, not pull you down, I should have no reason to feel ashamed.

9 Որպէսզի չթուի թէ ես կ՚ուզեմ զարհուրեցնել ձեզ նամակներով.

Let it not seem as if I wanted to frighten you by my letters.

10 քանի որ կ՚ըսեն. «Անոր նամակները ծանր ու հզօր են, բայց անոր մարմնական ներկայութիւնը տկար է, եւ իր խօսքը՝ անարգ»:

For they say "His letters are authoritative and forcible, but his personal presence is unimpressive, and as for eloquence, he has none."

11 Այդպիսին թող մտածէ թէ ի՛նչպէս որ ենք խօսքով՝ նամակներուն մէջ, երբ բացակայ ենք, նո՛յնպէս ալ պիտի ըլլանք գործով՝ երբ ներկայ ըլլանք:

Let such people take this into their reckoning, that whatever we are in word by our letters when absent, the same are we also in act when present.

12 Որովհետեւ մենք չենք յանդգնիր մենք մեզ դասել կամ բաղդատել ոմանց հետ՝ որ իրենք զիրենք կը յանձնարարեն. անոնք չեն հասկնար թէ իրենք իրենցմով կը չափուին եւ իրարու միջեւ կը բաղդատուին.

For we have not the 'courage' to rank ourselves among, or compare ourselves with, certain persons distinguished by their self-commendation. Yet they are not wise, measuring themselves, as they do, by one another and comparing themselves with one another.

13 իսկ մենք չափէ դուրս պիտի չպարծենանք, հապա չափին համեմատ այն սահմանին՝ որ Աստուած բաշխեց մեզի, որպէսզի հասնինք մինչեւ ձեզ:

We, however, will not exceed due limits in our boasting, but will keep within the limits of the sphere which God has assigned to us as a limit, which reaches even to you.

14 Արդարեւ մենք մեզ չենք ընդարձակեր մեր չափէն աւելի, որպէս թէ հասած չըլլայինք ձեզի. քանի որ ի՛րապէս հասանք մինչեւ ձեզ՝ Քրիստոսի աւետարանով:

For there is no undue stretch of authority on our part, as though it did not extend to you. We pressed on even to Corinth, and were the first to proclaim to you the Good News of the Christ.

15 Մեր չափէն դուրս պիտի չպարծենանք՝ ուրիշներուն աշխատանքներով, հապա յոյս ունինք որ՝ երբ ձեր հաւատքը աճի՝ առատօրէն մեծարուինք ձեզմով, մեր սահմանին համեմատ.

We do not exceed our due limits, and take credit for other men's labours; but we entertain the hope that, as your faith grows, we shall gain promotion among you--still keeping within our own sphere--promotion to a larger field of labour,

16 որպէսզի ձեզմէ անդին ալ աւետարանենք, եւ ո՛չ թէ պարծենանք ուրիշի սահմանին մէջ եղած պատրաստ բաներով:

and shall tell the Good News in the districts beyond you, not boasting in another man's sphere about work already done by him.

17 Բայց ո՛վ որ պարծենայ՝ Տէրոջմո՛վ թող պարծենայ.

But "whoever boasts, let his boast be in the Lord."

18 որովհետեւ գնահատելի է ո՛չ թէ ա՛ն՝ որ ինքզինք կը յանձնարարէ, հապա ա՛ն՝ որ Տէ՛րը կը յանձնարարէ:

For it is not the man that commends himself who is really approved, but he whom the Lord commends.