ԱՌԱՋԻՆ ԹԵՍԱՂՈՆԻԿԵՑԻՍ 2
1 Եղբայրնե՛ր, դուք ձեզմէ գիտէք թէ մեր մուտքը ընդունայն չեղաւ ձեր մէջ.
For you yourselves know, brothers, that my visit to you did not fail of its purpose;
2 հապա՝ նախապէս Փիլիպպէի մէջ չարչարուելէ եւ նախատուելէ ետք, ինչպէս գիտէք, Աստուծմով համարձակեցանք քարոզել ձեզի Աստուծոյ աւետարանը՝ շատ պայքարելով:
for you remember that although I had already borne ill-treatment and insult at Philippi, I took courage in my God to tell you the gospel of God, in the face of much opposition.
3 Որովհետեւ մեր յորդորը ո՛չ մոլորութենէ էր, ո՛չ անմաքրութենէ, ո՛չ ալ նենգութեամբ.
For my preaching was not grounded on a delusion, or on impure motives, on in deceit.
4 այլ կը խօսինք այնպէս՝ ինչպէս մենք զատորոշուեցանք Աստուծմէ, որպէսզի աւետարանը վստահուի մեզի, ո՛չ թէ մարդիկ հաճեցնելու համար, հապա Աստուած՝ որ կը քննէ մեր սիրտերը:
But as my fitness to be entrusted with the gospel has been tested and approved by God, I so speak, not to please men, but to please God, who is testing my motives.
5 Քանի որ մենք բնա՛ւ չգործածեցինք շողոքորթութեան խօսքեր, - ինչպէս գիտէք, - ո՛չ ալ ագահութեան պատրուակ մը, - Աստուած վկայ է.-
For as you well know, I never resorted to flattery, nor to any pretext for enriching myself. God is my witness!
6 եւ փառք չփնտռեցինք մարդոցմէ, - ո՛չ ձեզմէ, ո՛չ ալ ուրիշներէն: -
Now was I seeking glory from men, either yourselves or others, although I might have exercised authority as Christ’s apostle.
7 Թէեւ կրնայինք՝ իբր Քրիստոսի առաքեալներ՝ ծանրութիւն ըլլալ ձեզի, մենք հեզահամբոյր եղանք ձեր մէջ:
On the contrary I showed myself among you as gentle as a mother, when she tenderly nurses her own children.
8 Ինչպէս դայեակ մը կը փայփայէ իր զաւակները, նոյնպէս մենք՝ գորովագութ ըլլալով ձեզի հանդէպ՝ կը յօժարէինք տալ ձեզի ո՛չ միայն Աստուծոյ աւետարանը, հապա մեր անձերն ալ, որովհետեւ դուք սիրելի եղաք մեզի:
So in my fond affection it was my joy to give you, not only the gospel of God, but my very life also, because you had become dear to me.
9 Կը յիշէք, եղբայրնե՛ր, մեր աշխատանքն ու տաժանքը. գիշեր ու ցերեկ գործելով քարոզեցինք ձեզի Աստուծոյ աւետարանը, չծանրաբեռնելու համար ձեզմէ ոեւէ մէկը:
You recall, brothers, my labor and toil; how, while working at my trade day and night, so as not to become a burden to any of you, I proclaimed to you the gospel of God.
10 Դուք վկայ էք, եւ Աստուած ալ, թէ ի՛նչպէս սրբութեամբ, արդարութեամբ ու անմեղադրելի կերպով վարուեցանք ձեզի հետ՝ որ կը հաւատաք:
You are witnesses - and so is God - how pure and just and blameless was my behavior among you believers.
11 Նոյնպէս գիտէք թէ ձեզմէ իւրաքանչիւրը՝ ինչպէս հայր մը իր զաւակները՝
You know how I was wont to treat each of you as a father treats his children,
12 յորդորեցինք եւ սփոփեցինք, ու վկայեցինք որպէսզի ձեր ընթացքը արժանավայել ըլլայ Աստուծոյ՝ որ կանչեց ձեզ իր թագաւորութեան եւ փառքին:
exhorting and imploring and adjuring each one among you to lead a life worthy of the God who called you into his own kingdom and glory.
13 Հետեւաբար մենք ալ անդադար շնորհակալ կ՚ըլլանք Աստուծմէ, որովհետեւ երբ ընդունեցիք Աստուծոյ խօսքը՝ որ մեզմէ լսեցիք, ընդունեցիք զայն ո՛չ թէ իբր մարդոց խօսք, հապա - ինչ որ ան ճշմա՛րտապէս է - որպէս Աստուծոյ խօսք. եւ ան կը ներգործէ նաեւ ձեր մէջ՝ որ կը հաւատաք:
For this reason also I am giving continual thanks to God, because when you heard from me the spoken word of God, you received it not as the word of men, but as the word of God (which in truth it is), who himself is effectually at work in you believe.
14 Արդարեւ դուք, եղբայրնե՛ր, նմանեցաք Աստուծոյ եկեղեցիներուն՝ որ Հրէաստանի մէջ են Քրիստոս Յիսուսով, որովհետեւ դո՛ւք ալ կրեցիք նոյն չարչարանքները ձեր տոհմակիցներէն, ինչպէս անոնք՝ Հրեաներէն,
For you, brothers, began to follow the example of the churches of God in Judea, which are in Christ Jesus; and you in your turn suffered at the hands of your fellow citizens persecutions like to those which they endured from the Jews -
15 որ սպաննեցին թէ՛ Տէր Յիսուսը, թէ՛ ալ մարգարէները, ու հալածեցին մեզ: Աստուծոյ անհաճոյ եւ բոլոր մարդոց հակառակ են,
The men who killed both the Lord Jesus and the prophets, and drove us out - they are displeasing to God, and are the enemies of all mankind.
16 ու կ՚արգիլեն մեզ խօսիլ հեթանոսներուն՝ անոնց փրկութեան մասին, որպէսզի լեցնեն իրենց մեղքերուն չափը՝ ամէն ատեն. բայց բարկութիւնը հասած է անոնց վրայ՝ մինչեւ վախճանը:
They forbid me to speak to the Gentiles with a view to their salvation. They continue always to fill up the measure of their sins; but the wrath of God is come upon them to the full!
17 Իսկ մենք, եղբայրնե՛ր, քիչ մը ատեն ձեզմէ որբ մնացած ըլլալով, - երեսով եւ ո՛չ թէ սիրտով, - ա՛լ աւելի փութացինք տեսնել ձեր երեսը՝ մեծ ցանկութեամբ:
But I, my brothers, although torn from you for a short season (in presence, not in heart), made eager efforts to behold you face to face with strong longing.
18 Ուստի ուզեցինք գալ ձեզի - ես ինքս՝ Պօղոս՝ մէկ-երկու անգամ -, բայց Սատանան արգիլեց մեզ:
For that reason I would fain have visited you - I, Paul, again and again - but Satan hindered me.
19 Քանի որ ի՞նչ է մեր յոյսը, կամ ուրախութիւնը, կամ մեր պարծանքին պսակը: Միթէ դո՛ւք չէ՞ք, մեր Տէրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի առջեւ, անոր գալուստին ատենը.
For what is my hope, or joy? What is the victor’s wreath in which I exult? What but your own selves in the presence of our Lord Jesus, at his coming!
20 որովհետեւ դո՛ւք էք մեր փառքը եւ ուրախութիւնը:
For you are my pride and my delight.
