ԱՌԱՋԻՆ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 14
1 Սիրո՛յ հետամուտ եղէք, ու նախանձախնդի՛ր եղէք հոգեւոր պարգեւներու, մա՛նաւանդ՝ մարգարէանալու:
Seek this Love earnestly, and strive for spiritual gifts, above all for the gift of preaching.
2 Որովհետեւ ա՛ն որ կը խօսի անծանօթ լեզուով, կը խօսի ո՛չ թէ մարդոց՝ հապա Աստուծոյ, քանի որ ո՛չ մէկը կը հասկնայ զինք. սակայն ան խորհուրդներ կ՚արտայայտէ հոգիով:
He who, when speaking, uses the gift of ‘tongues’ is speaking, not to men, but to God, for no one understands him; yet in spirit he is speaking of hidden truths.
3 Իսկ ա՛ն որ կը մարգարէանայ, կը խօսի մարդո՛ց՝ շինութիւն, յորդոր եւ սփոփանք տալու:
But he who preaches is speaking to his fellow men words that will build up faith, and give them comfort and encouragement.
4 Ա՛ն որ անծանօթ լեզուով կը խօսի՝ ինքզի՛նք կը շինէ. բայց ա՛ն որ կը մարգարէանայ՝ եկեղեցի՛ն կը շինէ:
He who, when speaking, uses the gift of ‘tongues’ builds up his own faith, while he who preaches builds up the faith of the Church.
5 Կ՚ուզեմ որ դուք բոլորդ լեզուներ խօսիք, մա՛նաւանդ՝ մարգարէանաք. որովհետեւ ա՛ն որ կը մարգարէանայ, աւելի մեծ է քան ա՛ն որ լեզուներ կը խօսի, բացի եթէ ինք թարգմանէ՝ որպէսզի եկեղեցին շինութիւն ստանայ:
Now I want you all to speak in ‘tongues,’ but much more I wish that you should preach. A Preacher is of more account than he who speaks in ‘tongues,’ unless he interprets his words, so that the faith of the Church may be built up.
6 Իսկ հիմա, եղբայրնե՛ր, եթէ ես գամ ձեզի՝ լեզուներ խօսելով, ի՞նչ օգուտ պիտի ստանաք ինձմէ, եթէ չխօսիմ ձեզի կա՛մ յայտնութեամբ, կա՛մ գիտութեամբ, կա՛մ մարգարէութեամբ եւ կա՛մ ուսուցումով:
This being so, Brothers, what good shall I do you, if I come to you and speak in ‘tongues,’ unless my words convey some revelation, or knowledge, or take the form of preaching or teaching?
7 Ձայն տուող անշունչ բաներն անգամ, ըլլա՛յ սրինգ թէ քնար, եթէ հնչիւններու զանազանութիւն չտան, ի՞նչպէս պիտի ճանչցուի սրինգով կամ քնարով նուագուածը:
Even with inanimate things, such as a flute or a harp, though they produce sounds, yet unless the notes are quite distinct, how can the tune played on the flute or the harp be recognised?
8 Որովհետեւ եթէ փողն ալ անորոշ ձայն տայ, ո՞վ պիտի պատրաստուի պատերազմի:
If the bugle sounds a doubtful call, who will prepare for battle?
9 Նոյնպէս ալ դուք, եթէ լեզուով դիւրահասկնալի խօսքեր չարտաբերէք, ի՞նչպէս պիտի հասկցուի խօսուածը. որովհետեւ խօսած պիտի ըլլաք օդին:
And so with you; unless, in using the gift of ‘tongues,’ you utter intelligible words, how can what you say be understood? You will be speaking to the winds!
10 Ձայներու ո՛րքան տեսակներ ալ ըլլան աշխարհի մէջ, անոնցմէ ո՛չ մէկը անըմբռնելի է:
There is, for instance, a certain number of different languages in the world, and not one of them fails to convey meaning.
11 Ուրեմն եթէ չգիտնամ ձայնին իմաստը, ես օտարական մը պիտի ըլլամ խօսողին, խօսողն ալ օտարական մը պիտի ըլլայ ինծի:
If, however, I do not happen to know the language, I shall be a foreigner to those who speak it, and they will be foreigners to me.
12 Նոյնպէս ալ դուք, քանի նախանձախնդիր էք հոգեւոր պարգեւներու, ջանացէ՛ք գերազանց ըլլալ՝ եկեղեցիին շինութեան համար:
And so with you; since your are striving for spiritual gifts, be eager to excel in such as will build up the faith of the Church.
13 Ուստի ա՛ն որ կը խօսի անծանօթ լեզուով, թող աղօթէ՝ որ կարենայ թարգմանել:
Therefore let him who, when speaking, uses the gift of ‘tongues’ pray for ability to interpret them.
14 Քանի որ եթէ ես աղօթեմ անծանօթ լեզուով, հոգի՛ս կ՚աղօթէ, բայց միտքս անպտուղ է:
If, when praying, I use the gift of ‘tongues,’ my spirit indeed prays, but my mind is a blank.
15 Ուրեմն ի՞նչ ընելու եմ: Պիտի աղօթեմ հոգիով, պիտի աղօթեմ միտքո՛վ ալ. սաղմոս պիտի երգեմ հոգիով, սաղմոս պիտի երգեմ միտքո՛վ ալ:
What, then, is my conclusion? Simply this — I will pray with my spirit, but with my mind as well; I will sing with my spirit, but with my mind as well.
16 Այլապէս, երբ դուն օրհնաբանես հոգիով, ի՞նչպէս ա՛ն որ տգէտի տեղը գրաւած է՝ «ամէն» պիտի ըսէ քու շնորհակալութեանդ ատեն, քանի որ չի հասկնար քու ըսածդ:
If you bless God with your spirit only, how can the man in the congregation who is without your gift say ‘Amen’ to your thanksgiving? He does not know what you are saying!
17 Արդարեւ դուն լաւ շնորհակալ կ՚ըլլաս, բայց միւսը չի շինուիր:
Your thanksgiving may be excellent, but the other is not helped by it.
18 Շնորհակալ եմ Աստուծմէ, որ ձեր բոլորէն աւելի լեզուներ կը խօսիմ.
Thank God, I use the gift of ‘tongues’ more than any of you.
19 սակայն կը նախընտրեմ եկեղեցիին մէջ հինգ խօսք ըսել միտքո՛վս, որպէսզի ուրիշներուն ալ սորվեցնեմ, քան բիւրաւոր խօսքեր՝ անծանօթ լեզուով:
But at a meeting of the Church I would rather speak five words with my mind, and so teach others, than ten thousand words when using the gift of ‘tongues.’
20 Եղբայրնե՛ր, ըմբռնումով մանուկ մի՛ ըլլաք, հապա չարամտութեան մէջ մանուկ եղէք, իսկ ըմբռնումով՝ չափահաս:
Brothers, do not show yourselves children in understanding. In wickedness be infants, but in understanding show yourselves men.
21 Օրէնքին մէջ գրուած է. «Ուրիշ լեզուներով եւ ուրիշ շրթունքներով պիտի խօսիմ այս ժողովուրդին, սակայն այդպէս ալ մտիկ պիտի չընեն ինծի, - կ՚ըսէ Տէրը»:
It is said in the Law — ‘In strange tongues and by the lips of strangers will I speak to this people, but even then they will not listen to me, says the Lord.’
22 Հետեւաբար լեզուները նշանի համար են, ո՛չ թէ հաւատացեալներուն՝ հապա անհաւատներուն. իսկ մարգարէութիւնը՝ ո՛չ թէ անհաւատներուն, հապա՝ հաւատացեալներուն:
Therefore the gift of the ‘tongues’ is intended as a sign, not for those who believe in Christ, but for those who do not, while the gift of preaching is intended as a sign, not for those who do not believe in Christ, but for those who do.
23 Ուրեմն, եթէ ամբողջ եկեղեցին համախմբուի տեղ մը եւ բոլորն ալ խօսին անծանօթ լեզուներ, ու հոն մտնեն տգէտներ կամ անհաւատներ, պիտի չըսե՞ն թէ դուք խելագարած էք:
So, when the whole Church meets, if all present use the gift of ‘tongues,’ and some men who are without the gift, or who are unbelievers, come in, will not they say that you are mad?
24 Իսկ եթէ բոլորն ալ մարգարէանան, ու հոն մտնէ անհաւատ մը կամ տգէտ մը, բոլորէն ալ կը կշտամբուի, բոլորէն ալ կը դատուի:
While, if all those present use the gift of preaching, and an unbeliever, or a man without the gift, comes in, he is convinced of his sinfulness by them all, he is called to account by them all;
25 Եւ այսպէս՝ անոր սիրտին գաղտնիքները երեւան կ՚ելլեն, ու երեսի վրայ իյնալով պիտի երկրպագէ Աստուծոյ, եւ յայտարարէ թէ ի՛րապէս Աստուած ձեր մէջ է:
the secrets of his heart are revealed, and then, throwing himself on his face, he will worship God, and declare ‘God is indeed among you!’
26 Ուրեմն ի՞նչ, եղբայրնե՛ր: Երբ կը համախմբուիք, եթէ ձեզմէ իւրաքանչիւրը ունի սաղմոս մը, ուսուցում մը, լեզու մը, յայտնութիւն մը, մեկնութիւն մը՝՝, ամէն բան թող ըլլայ շինութեա՛ն համար:
What do I suggest, then, Brothers? Whenever you meet for worship, each of you comes, either with a hymn, or a lesson, or a revelation, or the gift of ‘tongues,’ or the interpretation of them; let everything be directed to the building up of faith.
27 Եթէ մէկը խօսի անծանօթ լեզուով, երկու, կամ ամենէն շատը՝ երեք հոգի թող ըլլան, եւ խօսին կարգով. մէկն ալ թող թարգմանէ:
If any of you use the gift of ‘tongues,’ not more than two, or at the most three, should do so — each speaking in his turn — and some one should interpret them.
28 Բայց եթէ թարգմանող չըլլայ, թող լռէ եկեղեցիին մէջ, ու թող խօսի ինքնիրեն եւ Աստուծոյ հետ:
If there is no one able to interpret what is said, they should remain silent at the meeting of the Church, and speak to themselves and to God.
29 Մարգարէները թող խօսին՝ երկու կամ երեք հոգի, ու միւսները վճռեն:
Of preachers two or three should speak, and the rest should weigh well what is said.
30 Իսկ եթէ ուրիշի մը՝ որ նստած է՝ բան մը յայտնուի, առաջինը թող լռէ:
But, if some revelation is made to another person as he sits there, the first speaker should stop.
31 Որովհետեւ բոլորդ ալ կրնաք մէկ առ մէկ մարգարէանալ, որպէսզի բոլորն ալ սորվին, եւ բոլորն ալ մխիթարուին:
For you can all preach in turn, so that all may learn some lesson and all receive encouragement.
32 Եւ մարգարէներուն հոգիները մարգարէներուն կը հպատակին.
(The spirit that moves the preachers is within the preachers’ control;
33 քանի որ Աստուած խառնակութեան Աստուած չէ, հապա՝ խաղաղութեան, ինչպէս սուրբերուն բոլոր եկեղեցիներուն մէջ:
for God is not a God of disorder, but of peace.) This custom prevails in all the Churches of Christ’s People.
34 Եկեղեցիներուն մէջ՝ ձեր կիները թող լռեն, որովհետեւ անոնց արտօնուած չէ խօսիլ, հապա՝ հպատակիլ, ինչպէս կ՚ըսէ Օրէնքն ալ:
At the meetings of the Church married women should remain silent, for they are not allowed to speak in public; they should take a subordinate place, as the Law itself directs.
35 Իսկ եթէ ուզեն որեւէ բան սորվիլ, թող հարցնեն տա՛ն մէջ՝ իրենց ամուսիններուն. քանի որ կիներուն ամօթ է եկեղեցիին մէջ խօսիլ:
If they want information on any point, they should ask their husbands about it at home; for it is unbecoming for a married woman to speak at a meeting of the Church.
36 Միթէ Աստուծոյ խօսքը ձեզմէ՞ ելաւ, կամ միայն ձեզի՞ հասաւ:
What! did God’s Message to the world originate with you? or did it find its way to none but you?
37 Եթէ մէկը կը կարծէ թէ ինք մարգարէ է, կամ հոգեւոր, թող գիտակցի թէ ձեզի գրած բաներս՝ Տէրոջ պատուիրաններն են:
If any one thinks that he has the gift of preaching or any other spiritual gift, let him recognise that what I am now saying to you is a command from the Lord.
38 Բայց եթէ մէկը անգէտ է՝ թող անգէտ ըլլայ:
Any one who ignores it may be ignored.
39 Հետեւաբար, եղբայրնե՛ր, նախանձախնդի՛ր եղէք մարգարէանալու, ու մի՛ արգիլէք լեզուներ խօսիլն ալ:
Therefore, my Brothers, strive for the gift of preaching, and yet do not forbid speaking in ‘tongues.’
40 Ամէն բան թող ըլլայ վայելչութեամբ եւ կարգով:
Let everything be done in a proper and orderly manner.
