ԱՌԱՋԻՆ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 13

1 Եթէ խօսիմ մարդոց եւ հրեշտակներուն լեզուները՝ բայց սէր չունենամ, ես հնչող պղինձի պէս կ՚ըլլամ, կամ ղօղանջող ծնծղայի պէս:

مَرْتْیَسْوَرْگِییاناں بھاشا بھاشَمانوہَں یَدِ پْریمَہِینو بھَوییَں تَرْہِ وادَکَتالَسْوَرُوپو نِنادَکارِبھیرِیسْوَرُوپَشْچَ بھَوامِ۔

2 Ու եթէ ունենամ մարգարէութեան պարգեւը, հասկնամ բոլոր խորհուրդները եւ ամբողջ գիտութիւնը, ու եթէ ունենամ ամբողջ հաւատքը՝ որ կարենամ լեռներ տեղափոխել, բայց սէր չունենամ, ես ոչինչ եմ:

اَپَرَنْچَ یَدْیَہَمْ اِیشْوَرِییادیشاڈھْیَح سْیاں سَرْوّانِ گُپْتَواکْیانِ سَرْوَّوِدْیانْچَ جانِییاں پُورْنَوِشْواسَح سَنْ شَیلانْ سْتھانانْتَرِیکَرْتُّں شَکْنُیانْچَ کِنْتُ یَدِ پْریمَہِینو بھَوییَں تَرْہْیَگَنَنِییَ ایوَ بھَوامِ۔

3 Եւ եթէ սնուցանեմ աղքատները՝ իմ ամբողջ ինչքովս, ու մարմինս այրուելու ընծայեմ, բայց սէր չունենամ, ես օգուտ մը չեմ ունենար:

اَپَرَں یَدْیَہَمْ اَنَّدانینَ سَرْوَّسْوَں تْیَجییَں داہَنایَ سْوَشَرِیرَں سَمَرْپَیییَنْچَ کِنْتُ یَدِ پْریمَہِینو بھَوییَں تَرْہِ تَتْسَرْوَّں مَدَرْتھَں نِشْپھَلَں بھَوَتِ۔

4 Սէրը համբերատար է, քաղցր է. սէրը չի նախանձիր. սէրը չի գոռոզանար, չի հպարտանար.

پْریمَ چِرَسَہِشْنُ ہِتَیشِ چَ، پْریمَ نِرْدْویشَمْ اَشَٹھَں نِرْگَرْوَّنْچَ۔

5 անվայել վարմունք չ՚ունենար, իրենը չի փնտռեր, չի գրգռուիր, չարութիւն չի մտածեր.

اَپَرَں تَتْ کُتْسِتَں ناچَرَتِ، آتْمَچیشْٹاں نَ کُرُتے سَہَسا نَ کْرُدھْیَتِ پَرانِشْٹَں نَ چِنْتَیَتِ،

6 անիրաւութեան համար չ՚ուրախանար, հապա ճշմարտութեան ուրախակից կ՚ըլլայ.

اَدھَرْمّے نَ تُشْیَتِ سَتْیَ ایوَ سَنْتُشْیَتِ۔

7 ամէն բանի կը հանդուրժէ, ամէն բանի կը հաւատայ, ամէն բանի կը յուսայ, ամէն բանի կը տոկայ:

تَتْ سَرْوَّں تِتِکْشَتے سَرْوَّتْرَ وِشْوَسِتِ سَرْوَّتْرَ بھَدْرَں پْرَتِیکْشَتے سَرْوَّں سَہَتے چَ۔

8 Սէրը բնա՛ւ չ՚իյնար. բայց եթէ մարգարէութիւններ ըլլան՝ պիտի ոչնչանան, եթէ լեզուներ՝ պիտի դադրին, եթէ գիտութիւն՝ պիտի ոչնչանայ:

پْریمْنو لوپَح کَداپِ نَ بھَوِشْیَتِ، اِیشْوَرِییادیشَکَتھَنَں لوپْسْیَتے پَرَبھاشابھاشَنَں نِوَرْتِّشْیَتے جْنانَمَپِ لوپَں یاسْیَتِ۔

9 Արդարեւ հիմա մասա՛մբ գիտենք ու մասա՛մբ կը մարգարէանանք.

یَتوسْماکَں جْنانَں کھَنْڈَماتْرَمْ اِیشْوَرِییادیشَکَتھَنَمَپِ کھَنْڈَماتْرَں۔

10 բայց երբ կատարեալը գայ, մասնակին պիտի ոչնչանայ:

کِنْتْوَسْماسُ سِدّھَتاں گَتیشُ تانِ کھَنْڈَماتْرانِ لوپَں یاسْیَنْتے۔

11 Երբ մանուկ էի, մանուկի պէս կը խօսէի, մանուկի պէս կը մտածէի, մանուկի կարծիք ունէի. բայց երբ այր մարդ եղայ, մանկական բաները մէկ կողմ դրի:

بالْیَکالےہَں بالَ اِوابھاشے بالَ اِواچِنْتَیَنْچَ کِنْتُ یَووَنے جاتے تَتْسَرْوَّں بالْیاچَرَنَں پَرِتْیَکْتَوانْ۔

12 Հիմա կը տեսնենք հայելիի մը մէջէն՝ աղօտ կերպով, բայց այն ատեն՝ պիտի տեսնենք երես առ երես: Հիմա ես մասա՛մբ կը ճանչնամ, բայց այն ատեն պիտի ճանչնամ այնպէս՝ ինչպէս ես ճանչցուած եմ:

اِدانِیمْ اَبھْرَمَدھْییناسْپَشْٹَں دَرْشَنَمْ اَسْمابھِ رْلَبھْیَتے کِنْتُ تَدا ساکْشاتْ دَرْشَنَں لَپْسْیَتے۔ اَدھُنا مَمَ جْنانَمْ اَلْپِشْٹھَں کِنْتُ تَداہَں یَتھاوَگَمْیَسْتَتھَیواوَگَتو بھَوِشْیامِ۔

13 Իսկ հիմա սա՛ երեքը կը մնան՝ հաւատքը, յոյսը, սէրը. բայց սէ՛րն է ասոնց մեծագոյնը:

اِدانِیں پْرَتْیَیَح پْرَتْیاشا پْریمَ چَ تْرِینْییتانِ تِشْٹھَنْتِ تیشاں مَدھْیے چَ پْریمَ شْریشْٹھَں۔