ԱՌԱՋԻՆ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ 10

1 Եղբայրնե՛ր, չեմ ուզեր որ անգիտանաք թէ մեր հայրերը՝ բոլո՛րն ալ ամպին տակ էին, բոլո՛րն ալ ծովէն անցան,

he bhrAtaraH, asmatpitRpuruSAnadhi yUyaM yadajJAtA na tiSThateti mama vAJchA, te sarvve meghAdhaHsthitA babhUvuH sarvve samudramadhyena vavrajuH,

2 ու բոլո՛րն ալ Մովսէսով մկրտուեցան ամպին եւ ծովուն մէջ:

sarvve mUsAmuddizya meghasamudrayo rmajjitA babhUvuH

3 Բոլո՛րն ալ կերան նոյն հոգեւոր կերակուրը,

sarvva ekam AtmikaM bhakSyaM bubhujira ekam AtmikaM peyaM papuzca

4 ու բոլո՛րն ալ խմեցին նոյն հոգեւոր խմելիքը, որովհետեւ կը խմէին այն հոգեւոր վէմէն՝ որ իրենց կը հետեւէր, եւ այդ վէմը՝ Քրիստոսն էր:

yataste'nucarata AtmikAd acalAt labdhaM toyaM papuH so'calaH khrISTaeva|

5 Բայց անոնցմէ շատերը հաճելի չեղան Աստուծոյ, քանի որ անապատին մէջ փռուած ինկան:

tathA satyapi teSAM madhye'dhikeSu lokeSvIzvaro na santutoSeti hetoste prantare nipAtitAH|

6 Ուրեմն այդ բաները մեզի տիպար եղան, որպէսզի չցանկանք չար բաներու, ինչպէս անոնք ցանկացին:

etasmin te 'smAkaM nidarzanasvarUpA babhUvuH; ataste yathA kutsitAbhilASiNo babhUvurasmAbhistathA kutsitAbhilASibhi rna bhavitavyaM|

7 Ո՛չ ալ կռապաշտ ըլլաք՝ անոնցմէ ոմանց պէս, ինչպէս գրուած է. «Ժողովուրդը նստաւ ուտելու եւ խմելու, յետոյ կանգնեցան զբօսնելու»:

likhitamAste, lokA bhoktuM pAtuJcopavivizustataH krIDitumutthitA itayanena prakAreNa teSAM kaizcid yadvad devapUjA kRtA yuSmAbhistadvat na kriyatAM|

8 Ո՛չ ալ պոռնկինք՝ ինչպէս անոնցմէ ոմանք պոռնկեցան, ու մէկ օրուան մէջ քսաներեք հազար հոգի ինկան:

aparaM teSAM kaizcid yadvad vyabhicAraH kRtastena caikasmin dine trayoviMzatisahasrANi lokA nipAtitAstadvad asmAbhi rvyabhicAro na karttavyaH|

9 Ո՛չ ալ փորձենք Քրիստոսը՝ ինչպէս անոնցմէ ոմանք փորձեցին, եւ օձերէն ջարդուեցան:

teSAM kecid yadvat khrISTaM parIkSitavantastasmAd bhujaGgai rnaSTAzca tadvad asmAbhiH khrISTo na parIkSitavyaH|

10 Ո՛չ ալ տրտնջեցէք՝ ինչպէս անոնցմէ ոմանք տրտնջեցին, ու ջարդուեցան բնաջնջողէն:

teSAM kecid yathA vAkkalahaM kRtavantastatkAraNAt hantrA vinAzitAzca yuSmAbhistadvad vAkkalaho na kriyatAM|

11 Իսկ այդ բոլոր բաները կը պատահէին անոնց՝ իբր տիպար, եւ գրուեցան խրատելու համար մեզ՝ որ հասած ենք դարերու վախճանին: (aiōn g165)

tAn prati yAnyetAni jaghaTire tAnyasmAkaM nidarzanAni jagataH zeSayuge varttamAnAnAm asmAkaM zikSArthaM likhitAni ca babhUvuH| (aiōn g165)

12 Հետեւաբար ա՛ն որ կը կարծէ թէ հաստատուն կեցած է, թող զգուշանայ՝ որ չիյնայ:

ataeva yaH kazcid susthiraMmanyaH sa yanna patet tatra sAvadhAno bhavatu|

13 Ձեզի պատահած չէ փորձութիւն մը՝ որ մարդկային չըլլայ. բայց Աստուած հաւատարիմ է, եւ պիտի չթոյլատրէ որ փորձուիք ձեր կարողութենէն աւելի, հապա փորձութեան հետ ելք մըն ալ պիտի տայ, որպէսզի կարենաք կրել:

mAnuSikaparIkSAtiriktA kApi parIkSA yuSmAn nAkrAmat, Izvarazca vizvAsyaH so'tizaktyAM parIkSAyAM patanAt yuSmAn rakSiSyati, parIkSA ca yad yuSmAbhiH soDhuM zakyate tadarthaM tayA saha nistArasya panthAnaM nirUpayiSyati|

14 Ուստի, սիրելինե՛րս, փախէ՛ք կռապաշտութենէն:

he priyabhrAtaraH, devapUjAto dUram apasarata|

15 Կը խօսիմ որպէս թէ իմաստուններու հետ. դո՛ւք դատեցէք ինչ որ կ՚ըսեմ:

ahaM yuSmAn vijJAn matvA prabhASe mayA yat kathyate tad yuSmAbhi rvivicyatAM|

16 Օրհնութեան բաժակը՝ որ մենք կ՚օրհնենք, միթէ Քրիստոսի արիւնին հաղորդութիւնը չէ՞. հացը՝ որ մենք կը կտրենք, միթէ Քրիստոսի մարմինին հաղորդութիւնը չէ՞:

yad dhanyavAdapAtram asmAbhi rdhanyaM gadyate tat kiM khrISTasya zoNitasya sahabhAgitvaM nahi? yazca pUpo'smAbhi rbhajyate sa kiM khrISTasya vapuSaH sahabhAgitvaM nahi?

17 Արդարեւ մենք՝ շատ ըլլալով՝ մէ՛կ հաց, մէ՛կ մարմին ենք, որովհետեւ բոլորս ալ բաժնեկից ենք այդ մէկ հացին:

vayaM bahavaH santo'pyekapUpasvarUpA ekavapuHsvarUpAzca bhavAmaH, yato vayaM sarvva ekapUpasya sahabhAginaH|

18 Նայեցէ՛ք մարմնաւոր Իսրայէլին. անոնք որ զոհերէն կ՚ուտեն՝ զոհասեղանին հաղորդակից չե՞ն ըլլար:

yUyaM zArIrikam isrAyelIyavaMzaM nirIkSadhvaM| ye balInAM mAMsAni bhuJjate te kiM yajJavedyAH sahabhAgino na bhavanti?

19 Ուրեմն ի՞նչ կ՚ըսեմ. կուռքը բա՞ն մըն է, կամ կուռքերու զոհուածը բա՞ն մըն է:

ityanena mayA kiM kathyate? devatA vAstavikI devatAyai balidAnaM vA vAstavikaM kiM bhavet?

20 Բայց սա՛ կ՚ըսեմ, թէ այն բաները՝ որ հեթանոսները կը զոհեն, կը զոհեն դեւերո՛ւն, եւ ո՛չ թէ Աստուծոյ. ուստի չեմ ուզեր որ դուք հաղորդակից ըլլաք դեւերուն: Չէք կրնար խմել Տէրոջ բաժակը ու դեւերուն բաժակը.

tannahi kintu bhinnajAtibhi rye balayo dIyante ta IzvarAya tannahi bhUtebhyaeva dIyante tasmAd yUyaM yad bhUtAnAM sahabhAgino bhavathetyahaM nAbhilaSAmi|

21 չէք կրնար բաժնեկցիլ Տէրոջ սեղանին եւ դեւերու սեղանին:

prabhoH kaMsena bhUtAnAmapi kaMsena pAnaM yuSmAbhirasAdhyaM; yUyaM prabho rbhojyasya bhUtAnAmapi bhojyasya sahabhAgino bhavituM na zaknutha|

22 Նախանձի՞ գրգռենք Տէրը. միթէ մենք իրմէ ուժե՞ղ ենք:

vayaM kiM prabhuM sparddhiSyAmahe? vayaM kiM tasmAd balavantaH?

23 Ամէն բան ինծի արտօնուած է, բայց ամէն բան օգտակար չէ. ամէն բան ինծի արտօնուած է, բայց ամէն բան շինիչ չէ:

mAM prati sarvvaM karmmApratiSiddhaM kintu na sarvvaM hitajanakaM sarvvam apratiSiddhaM kintu na sarvvaM niSThAjanakaM|

24 Ո՛չ մէկը թող փնտռէ միայն իր շահը, հապա ամէն մէկը՝ ուրիշի՛նն ալ:

AtmahitaH kenApi na ceSTitavyaH kintu sarvvaiH parahitazceSTitavyaH|

25 Կերէ՛ք ամէն ինչ որ կը ծախուի վաճառանոցը, առանց զննելու՝ խղճմտանքի պատճառով.

ApaNe yat krayyaM tad yuSmAbhiH saMvedasyArthaM kimapi na pRSTvA bhujyatAM

26 որովհետեւ «Տէրոջն է երկիրը եւ անոր լիութիւնը»:

yataH pRthivI tanmadhyasthaJca sarvvaM paramezvarasya|

27 Եթէ անհաւատներէն մէկը ճաշի հրաւիրէ ձեզ ու տրամադիր ըլլաք երթալու, կերէ՛ք ամէն ինչ՝ որ կը հրամցուի ձեզի, առանց հարցնելու՝ խղճմտանքի պատճառով:

aparam avizvAsilokAnAM kenacit nimantritA yUyaM yadi tatra jigamiSatha tarhi tena yad yad upasthApyate tad yuSmAbhiH saMvedasyArthaM kimapi na pRSTvA bhujyatAM|

28 Բայց եթէ մէկը ըսէ ձեզի. «Ատիկա կուռքերու զոհուած է», անո՛ր պատճառով՝ որ ցոյց տուաւ ձեզի, եւ խղճմտանքի՛ պատճառով՝ մի՛ ուտէք:

kintu tatra yadi kazcid yuSmAn vadet bhakSyametad devatAyAH prasAda iti tarhi tasya jJApayituranurodhAt saMvedasyArthaJca tad yuSmAbhi rna bhoktavyaM| pRthivI tanmadhyasthaJca sarvvaM paramezvarasya,

29 Սակայն երբ խղճմտանք կ՚ըսեմ՝ ո՛չ թէ քուկդ է, հապա՝ ուրիշինը: Բայց ինչո՞ւ իմ ազատութիւնս կը դատուի ուրիշի մը խղճմտանքէն:

satyametat, kintu mayA yaH saMvedo nirddizyate sa tava nahi parasyaiva|

30 Եթէ ես շնորհակալութեամբ կը բաժնեկցիմ, ինչո՞ւ հայհոյուիմ այն բանին պատճառով՝ որուն համար ես շնորհակալ կ՚ըլլամ:

anugrahapAtreNa mayA dhanyavAdaM kRtvA yad bhujyate tatkAraNAd ahaM kuto nindiSye?

31 Ուրեմն՝ թէ՛ ուտէք, թէ՛ խմէք, եւ թէ ի՛նչ որ ընէք, ամէնը ըրէք Աստուծոյ փառքին համար:

tasmAd bhojanaM pAnam anyadvA karmma kurvvadbhi ryuSmAbhiH sarvvamevezvarasya mahimnaH prakAzArthaM kriyatAM|

32 Մի՛ սայթաքեցնէք ո՛չ Հրեաները, ո՛չ Յոյները, ո՛չ ալ Աստուծոյ եկեղեցին:

yihUdIyAnAM bhinnajAtIyAnAm Izvarasya samAjasya vA vighnajanakai ryuSmAbhi rna bhavitavyaM|

33 Ինչպէս ես ալ կը հաճեցնեմ բոլորը՝ ամէն բանի մէջ, փնտռելով ո՛չ թէ իմ օգուտս, հապա՝ շատերունը, որպէսզի փրկուին:

ahamapyAtmahitam aceSTamAno bahUnAM paritrANArthaM teSAM hitaM ceSTamAnaH sarvvaviSaye sarvveSAM tuSTikaro bhavAmItyanenAhaM yadvat khrISTasyAnugAmI tadvad yUyaM mamAnugAmino bhavata|