Luke 14
1 Nau hethauwuu, daujedāde hedauauwunene hanesāhenith najane Nesethajauhuhau hadvethee jauaujau vadanesee, henee haeaunauyauhauvaa.
| و واقع شد که در روز سبت، به خانه یکی از روسای فریسیان برای غذاخوردن درآمد و ایشان مراقب او می‌بودند، | ۱ |
2 Nau, naune, hena jasaa henane hathaāhede haenenesaunenauau.
| واینک شخصی مستسقی پیش او بود، | ۲ |
3 Nau Hejavaneauthusau haeauchuhananadetha nanavaavehehau nau Nesethajauhuhau, gaujenanavanau henayauthaude vadanesee? hāthauhuk.
| آنگاه عیسی ملتفت شده فقها و فریسیان را خطاب کرده، گفت: «آیا در روز سبت شفا دادن جایزاست؟» | ۳ |
4 Nau haedādaunaugunauau. Nau hanaāedanaunith nau haeenayauha, nau haejenana;
| ایشان ساکت ماندند. پس آن مرد راگرفته، شفا داد و رها کرد. | ۴ |
5 Nau haeauchuhananadetha, Hanaa hedauneau naugauchaudahehau wauāth waugaje janesenayaugaune hadaudaunaudenee, nau gauchauchaunu gauhadnauuguthauva vadanesee? hathauhuk.
| و به ایشان روی آورده، گفت: «کیست از شما که الاغ یا گاوش روزسبت در چاهی افتد و فور آن را بیرون نیاورد؟» | ۵ |
6 Nau haeeyauhuune nesenehethauthee jea nuu hayauhuhau.
| پس در این امور از جواب وی عاجزماندند. | ۶ |
7 Nau haedadajenehetha henee hathāadethavathee, hāenauhauwaude hasayāchauhauwunethe najatheaugudaunau; hanaāāedauwunaude,
| و برای مهمانان مثلی زد، چون ملاحظه فرمود که چگونه صدر مجلس را اختیارمی کردند. پس به ایشان گفت: | ۷ |
8 Hāene nananena hadethaunā henanenauau gauwuhaudeneagu, jevajanauguu najatheaugudaunaa; havajavaānethā henane havajavaāheva henee hadethade;
| «چون کسی تو رابه عروسی دعوت کند، در صدر مجلس منشین، مبادا کسی بزرگتر از تو را هم وعده خواسته باشد. | ۸ |
9 Nau henee hadethāde nau nananede hadjaude nau hadnethāne, Venene naa henane hadehedaugu; nau nananene haddayāhene janaugunenagu hesaudavaa.
| پس آن کسی‌که تو و او را وعده خواسته بودبیاید و تو را گوید این کس را جای بده و تو باخجالت روی به صف نعال خواهی نهاد. | ۹ |
10 Hau hāene nananene hadethanenagu, haddeyehau nau hadjanaugu hesaudavaa henee hāene hadethāde hadjaude, hadethāne, Va javesa; hadnaāene nananene vechauthānaune henee hanethevethehevādaunauau.
| بلکه چون مهمان کسی باشی، رفته در پایین بنشین تاوقتی که میزبانت آید به تو گوید، ای دوست برترنشین آنگاه تو را در حضور مجلسیان عزت خواهد بود. | ۱۰ |
11 Hanau daun nanajathajaude nehayau hadnausādauaude; nau henee nausādauauadede nehayau hadnajanede.
| زیرا هر‌که خود را بزرگ سازدذلیل گردد و هر‌که خویشتن را فرود آرد، سرافرازگردد.» | ۱۱ |
12 Hanaāenehethaude jea henee hadethādaune, Hāene nananene gauusevanenagu wauāthe hethunevethehevanenagu, jevaadesene hādaehauhauau, wauāthe hāthesaunauau, daudause hādauānauau, wauāthe nethauyādahagu hanedaudewau; havaadethaa jea, nau havaaunaudaunā.
| پس به آن کسی‌که از او وعده خواسته بود نیز گفت: «وقتی که چاشت یا شام دهی دوستان یا برادران یا خویشان یا همسایگان دولتمند خود را دعوت مکن مبادا ایشان نیز تو رابخوانند و تو را عوض داده شود. | ۱۲ |
13 Hau hāene nananene vethehevanenagu, hadadethaunauau hadavenuhuhauau, henesenehehauau, jeneejavesahehauau, nanenauguhuhauau;
| بلکه چون ضیافت کنی، فقیران و لنگان و شلان و کوران رادعوت کن. | ۱۳ |
14 Nau nananene hadnauwunaunane; hanau daujeneaunaudaunānaune: hanau nananene hadnaunaudaunane jaegauhadeneagu hathāethadee.
| که خجسته خواهی بود زیرا ندارندکه تو را عوض دهند و در قیامت عادلان، به توجزا عطا خواهد شد.» | ۱۴ |
15 Hāene hanesāde henee henethevethehevādaune daunedauwaudauwunith nuu hayauhuhau, Hauwunaunade henee hadvethee jauaujau henajanedaunene Hejavaneauthu, hathāhuk.
| آنگاه یکی از مجلسیان چون این سخن راشنید گفت: «خوشابحال کسی‌که در ملکوت خداغذا خورد.» | ۱۵ |
16 Hanaāāedauwunaude, jasaa henane haeavathethunevetheheva, nau haeauwauhadethānanena;
| به وی گفت: «شخصی ضیافتی عظیم نمود و بسیاری را دعوت نمود. | ۱۶ |
17 Nau haejenana hewauwaune dauethunevethehedaunee hadnāedauwunaunith henee hadethavathe, Jenajesaa; vahee hayauhuhau wauwu hanesejenanee.
| پس چون وقت شام رسید، غلام خود را فرستاد تادعوت‌شدگان را گوید، بیایید زیرا که الحال همه‌چیز حاضر است. | ۱۷ |
18 Nau vahee haenesadene hathauchuwuhadethee hadnudanathee. Nanedauwauaude hasenehethauhuk, Neaudaunaudauwau vedauauwuu, nau hadneyehaunau nau hadnauhaudauwau: Nehethathane hadnudanene.
| لیکن همه به یک رای عذرخواهی آغاز کردند. اولی گفت: مزرعه‌ای خریدم و ناچار باید بروم آن را ببینم، از توخواهش دارم مرا معذور داری. | ۱۸ |
19 Nau jasaa ahagu, Neaudaunauthu yauthauyauna hedauhuwaugaje, nau hadneyehaunau hadnayāduuhuu: nenehethathane hadnudanene.
| و دیگری گفت: پنج جفت گاو خریده‌ام، می‌روم تا آنها رابیازمایم، به تو التماس دارم مرا عفو نمایی. | ۱۹ |
20 Nau jasaa hahagu, hedauwunenenau, nau naajeneejaunau.
| سومی گفت: زنی گرفته‌ام و از این سبب نمی توانم بیایم. | ۲۰ |
21 Hanaāejenauusade henee wauwau, nau hanaāenauhauthehaude hadāhewaunādaune nuu hayauhuhau. Wauhā hechauhauthethāhe hauauwuu hanaāasenaunade hanaāāedauwunaude hewauwaune, Yegauhu nauhauhaunee hadaugauchaudāe nau hadaugauchauchanee hedane, nau hadjāthaunauau hede hathāadavenuhunethee, nau henesenehehauau, nau jeneejavesahehauau, nau nanenauguhuhauau.
| پس آن غلام آمده مولای خود را از این امور مطلع ساخت. آنگاه صاحب‌خانه غضب نموده به غلام خود فرمود: به بازارهاو کوچه های شهر بشتاب و فقیران و لنگان وشلان و کوران را در اینجا بیاور. | ۲۱ |
22 Nau wauwau hasenehethauhuk, Vahadāhene, naasedaunau hasenehesene nau nausunauthauyauau, hathāhuk.
| پس غلام گفت: ای آقا آنچه فرمودی شد و هنوز جای باقی است. | ۲۲ |
23 Nau Vahadāhede haeāedauwuna wauwaune, Yehau hathenavaunaa nau nethauchayaunaa nau hadjādasauaunaunauau hadejejedāthee, henee naudauauwuu hadeechauchaunaa.
| پس آقا به غلام گفت: به راهها و مرزهابیرون رفته، مردم را به الحاح بیاور تا خانه من پرشود. | ۲۳ |
24 Hanau nāedauwunathane, henee hegau hena henanenauau neadethathee hadnehauwuvajadauwu nadethunevethehewau.
| زیرا به شما می‌گویم هیچ‌یک از آنانی که دعوت شده بودند، شام مرا نخواهد چشید.» | ۲۴ |
25 Nau hena haenethaunau havathenanedanede: nau hanaāejaaagude, nau hanaāāedauwunaude,
| و هنگامی که جمعی کثیر همراه اومی رفتند، روی گردانیده بدیشان گفت: | ۲۵ |
26 Hith daun henane hedasānaugu, hau jasānauwauhuk henesaunaune, nau henaune, nau henene, nau dāeyaunauau, nau henethesaunau, nau hedasāwau, haa nau nehayau hedenaedede jea, nāhauwuneethauguhaa.
| «اگرکسی نزد من آید و پدر، مادر و زن و اولاد وبرادران و خواهران، حتی جان خود را نیز دشمن ندارد، شاگرد من نمی تواند بود. | ۲۶ |
27 Nau daun janenevaa henaugauchu, nau thauguhānaugu, nāhauwuneethauguhaa.
| و هر‌که صلیب خود را برندارد و از عقب من نیاید، نمی تواندشاگرد من گردد. | ۲۷ |
28 Hanaa nananena vanadaunesedede hayauauwun gauhadjejanaugu nedauau hadnayādede hadauchuunee, wauau hanaadauchanenee hesehenee?
| «زیرا کیست از شما که قصد بنای برجی داشته باشد و اول ننشیند تا برآورد خرج آن رابکند که آیا قوت تمام کردن آن دارد یا نه؟ | ۲۸ |
29 Havaene hesejenanauhuk hauunauganau, nau hanājeneesedede, vahee henee hathāenauhaudauau hadneevavavayaudenenee.
| که مبادا چون بنیادش نهاد و قادر بر تمام کردنش نشد، هر‌که بیند تمسخرکنان گوید، | ۲۹ |
30 Naa henane nenesedede, hau hajeneesedede, hanāthāde.
| این شخص عمارتی شروع کرده نتوانست به انجامش رساند. | ۳۰ |
31 Wauāthe daun naja, vadauvauthauhuk jachau najane, hanājanaugude nedauau, nau hanāgaugauanadauau wauau haneene nauguu vadadauchu vasevadadausauau hadnenuchaunaude henee hejevenahedaunau nauguu nesauau vasevadadausauau?
| یا کدام پادشاه است که برای مقاتله باپادشاه دیگر برود، جز اینکه اول نشسته تامل نماید که آیا با ده هزار سپاه، قدرت مقاومت کسی را دارد که با بیست هزار لشکر بر وی می‌آید؟ | ۳۱ |
32 Wauāthe, hajesenausujechaugunethe, hanāyethautheavede, nau hanānayāthenedauāwaunaude.
| والا چون او هنوز دور است ایلچی‌ای فرستاده شروط صلح را ازاو درخواست کند. | ۳۲ |
33 Nau naasauau, daun nananena henee janenaunaudauau vahee henetheyaunau, nāhauwuneethauguhaa.
| «پس همچنین هر یکی از شما که تمام مایملک خود را ترک نکند، نمی تواند شاگرد من شود. | ۳۳ |
34 Nejauauwuu hethadee: hau hith nejauauwuu jevanujaudāgu, hayew hadneenejauauwujauau?
| «نمک نیکو است ولی هرگاه نمک فاسدشد به چه چیز اصلاح پذیرد؟ | ۳۴ |
35 Daudause hehauwuuthade vedauauwuu, wauāthe heee vehethe; hau henanenauau hanāneāgudede. Daun henaudaununede heenedauvahek jaathedeha.
| نه برای زمین مصرفی دارد و نه برای مزبله، بلکه بیرونش می‌ریزند. آنکه گوش شنوا دارد بشنود.» | ۳۵ |
