رُوما 9
| أَقُولُ ٱلصِّدْقَ فِي ٱلْمَسِيحِ، لَا أَكْذِبُ، وَضَمِيرِي شَاهِدٌ لِي بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ: | ١ 1 |
អហំ កាញ្ចិទ៑ កល្បិតាំ កថាំ ន កថយាមិ, ខ្រីឞ្ដស្យ សាក្ឞាត៑ សត្យមេវ ព្រវីមិ បវិត្រស្យាត្មនះ សាក្ឞាន៑ មទីយំ មន ឯតត៑ សាក្ឞ្យំ ទទាតិ។
| إِنَّ لِي حُزْنًا عَظِيمًا وَوَجَعًا فِي قَلْبِي لَا يَنْقَطِعُ. | ٢ 2 |
មមាន្តរតិឝយទុះខំ និរន្តរំ ខេទឝ្ច
| فَإِنِّي كُنْتُ أَوَدُّ لَوْ أَكُونُ أَنَا نَفْسِي مَحْرُومًا مِنَ ٱلْمَسِيحِ لِأَجْلِ إِخْوَتِي أَنْسِبَائِي حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، | ٣ 3 |
តស្មាទ៑ អហំ ស្វជាតីយភ្រាត្ឫណាំ និមិត្តាត៑ ស្វយំ ខ្រីឞ្ដាច្ឆាបាក្រាន្តោ ភវិតុម៑ ឰច្ឆម៑។
| ٱلَّذِينَ هُمْ إِسْرَائِيلِيُّونَ، وَلَهُمُ ٱلتَّبَنِّي وَٱلْمَجْدُ وَٱلْعُهُودُ وَٱلِٱشْتِرَاعُ وَٱلْعِبَادَةُ وَٱلْمَوَاعِيدُ، | ٤ 4 |
យតស្ត ឥស្រាយេលស្យ វំឝា អបិ ច ទត្តកបុត្រត្វំ តេជោ និយមោ វ្យវស្ថាទានំ មន្ទិរេ ភជនំ ប្រតិជ្ញាះ បិត្ឫបុរុឞគណឝ្ចៃតេឞុ សវ៌្វេឞុ តេឞាម៑ អធិការោៜស្តិ។
| وَلَهُمُ ٱلْآبَاءُ، وَمِنْهُمُ ٱلْمَسِيحُ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، ٱلْكَائِنُ عَلَى ٱلْكُلِّ إِلَهًا مُبَارَكًا إِلَى ٱلْأَبَدِ. آمِينَ. (aiōn g165) | ٥ 5 |
តត៑ កេវលំ នហិ កិន្តុ សវ៌្វាធ្យក្ឞះ សវ៌្វទា សច្ចិទានន្ទ ឦឝ្វរោ យះ ខ្រីឞ្ដះ សោៜបិ ឝារីរិកសម្ពន្ធេន តេឞាំ វំឝសម្ភវះ។ (aiōn g165)
| وَلَكِنْ لَيْسَ هَكَذَا حَتَّى إِنَّ كَلِمَةَ ٱللهِ قَدْ سَقَطَتْ. لِأَنْ لَيْسَ جَمِيعُ ٱلَّذِينَ مِنْ إِسْرَائِيلَ هُمْ إِسْرَائِيلِيُّونَ، | ٦ 6 |
ឦឝ្វរស្យ វាក្យំ វិផលំ ជាតម៑ ឥតិ នហិ យត្ការណាទ៑ ឥស្រាយេលោ វំឝេ យេ ជាតាស្តេ សវ៌្វេ វស្តុត ឥស្រាយេលីយា ន ភវន្តិ។
| وَلَا لِأَنَّهُمْ مِنْ نَسْلِ إِبْرَاهِيمَ هُمْ جَمِيعًا أَوْلَادٌ. بَلْ «بِإِسْحَاقَ يُدْعَى لَكَ نَسْلٌ». | ٧ 7 |
អបរម៑ ឥព្រាហីមោ វំឝេ ជាតា អបិ សវ៌្វេ តស្យៃវ សន្តានា ន ភវន្តិ កិន្តុ ឥស្ហាកោ នាម្នា តវ វំឝោ វិខ្យាតោ ភវិឞ្យតិ។
| أَيْ لَيْسَ أَوْلَادُ ٱلْجَسَدِ هُمْ أَوْلَادَ ٱللهِ، بَلْ أَوْلَادُ ٱلْمَوْعِدِ يُحْسَبُونَ نَسْلًا. | ٨ 8 |
អត៌្ហាត៑ ឝារីរិកសំសគ៌ាត៑ ជាតាះ សន្តានា យាវន្តស្តាវន្ត ឯវេឝ្វរស្យ សន្តានា ន ភវន្តិ កិន្តុ ប្រតិឝ្រវណាទ៑ យេ ជាយន្តេ តឯវេឝ្វរវំឝោ គណ្យតេ។
| لِأَنَّ كَلِمَةَ ٱلْمَوْعِدِ هِيَ هَذِهِ: «أَنَا آتِي نَحْوَ هَذَا ٱلْوَقْتِ وَيَكُونُ لِسَارَةَ ٱبْنٌ». | ٩ 9 |
យតស្តត្ប្រតិឝ្រុតេ រ្វាក្យមេតត៑, ឯតាទ្ឫឝេ សមយេ ៜហំ បុនរាគមិឞ្យាមិ តត្បូវ៌្វំ សារាយាះ បុត្រ ឯកោ ជនិឞ្យតេ។
| وَلَيْسَ ذَلِكَ فَقَطْ، بَلْ رِفْقَةُ أَيْضًا، وَهِيَ حُبْلَى مِنْ وَاحِدٍ وَهُوَ إِسْحَاقُ أَبُونَا. | ١٠ 10 |
អបរមបិ វទាមិ ស្វមនោៜភិលាឞត ឦឝ្វរេណ យន្និរូបិតំ តត៑ កម៌្មតោ នហិ កិន្ត្វាហ្វយិតុ រ្ជាតមេតទ៑ យថា សិទ្ធ្យតិ
| لِأَنَّهُ وَهُمَا لَمْ يُولَدَا بَعْدُ، وَلَا فَعَلَا خَيْرًا أَوْ شَرًّا، لِكَيْ يَثْبُتَ قَصْدُ ٱللهِ حَسَبَ ٱلِٱخْتِيَارِ، لَيْسَ مِنَ ٱلْأَعْمَالِ بَلْ مِنَ ٱلَّذِي يَدْعُو، | ١١ 11 |
តទត៌្ហំ រិព្កានាមិកយា យោឞិតា ជនៃកស្មាទ៑ អត៌្ហាទ៑ អស្មាកម៑ ឥស្ហាកះ បូវ៌្វបុរុឞាទ៑ គព៌្ហេ ធ្ឫតេ តស្យាះ សន្តានយោះ ប្រសវាត៑ បូវ៌្វំ កិញ្ច តយោះ ឝុភាឝុភកម៌្មណះ ករណាត៑ បូវ៌្វំ
| قِيلَ لَهَا: «إِنَّ ٱلْكَبِيرَ يُسْتَعْبَدُ لِلصَّغِيرِ». | ١٢ 12 |
តាំ ប្រតីទំ វាក្យម៑ ឧក្តំ, ជ្យេឞ្ឋះ កនិឞ្ឋំ សេវិឞ្យតេ,
| كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «أَحْبَبْتُ يَعْقُوبَ وَأَبْغَضْتُ عِيسُوَ». | ١٣ 13 |
យថា លិខិតម៑ អាស្តេ, តថាប្យេឞាវិ ន ប្រីត្វា យាកូពិ ប្រីតវាន៑ អហំ។
| فَمَاذَا نَقُولُ؟ أَلَعَلَّ عِنْدَ ٱللهِ ظُلْمًا؟ حَاشَا! | ١٤ 14 |
តហ៌ិ វយំ កិំ ព្រូមះ? ឦឝ្វរះ កិម៑ អន្យាយការី? តថា ន ភវតុ។
| لِأَنَّهُ يَقُولُ لِمُوسَى: «إِنِّي أَرْحَمُ مَنْ أَرْحَمُ، وَأَتَرَاءَفُ عَلَى مَنْ أَتَرَاءَفُ». | ١٥ 15 |
យតះ ស ស្វយំ មូសាម៑ អវទត៑; អហំ យស្មិន៑ អនុគ្រហំ ចិកីឞ៌ាមិ តមេវានុគ្ឫហ្លាមិ, យញ្ច ទយិតុម៑ ឥច្ឆាមិ តមេវ ទយេ។
| فَإِذًا لَيْسَ لِمَنْ يَشَاءُ وَلَا لِمَنْ يَسْعَى، بَلْ لِلهِ ٱلَّذِي يَرْحَمُ. | ١٦ 16 |
អតឯវេច្ឆតា យតមានេន វា មានវេន តន្ន សាធ្យតេ ទយាការិណេឝ្វរេណៃវ សាធ្យតេ។
| لِأَنَّهُ يَقُولُ ٱلْكِتَابُ لِفِرْعَوْنَ: «إِنِّي لِهَذَا بِعَيْنِهِ أَقَمْتُكَ، لِكَيْ أُظْهِرَ فِيكَ قُوَّتِي، وَلِكَيْ يُنَادَى بِٱسْمِي فِي كُلِّ ٱلْأَرْضِ». | ١٧ 17 |
ផិរៅណិ ឝាស្ត្រេ លិខតិ, អហំ ត្វទ្ទ្វារា មត្បរាក្រមំ ទឝ៌យិតុំ សវ៌្វប្ឫថិវ្យាំ និជនាម ប្រកាឝយិតុញ្ច ត្វាំ ស្ថាបិតវាន៑។
| فَإِذًا هُوَ يَرْحَمُ مَنْ يَشَاءُ، وَيُقَسِّي مَنْ يَشَاءُ. | ١٨ 18 |
អតះ ស យម៑ អនុគ្រហីតុម៑ ឥច្ឆតិ តមេវានុគ្ឫហ្លាតិ, យញ្ច និគ្រហីតុម៑ ឥច្ឆតិ តំ និគ្ឫហ្លាតិ។
| فَسَتَقُولُ لِي: «لِمَاذَا يَلُومُ بَعْدُ؟ لِأَنْ مَنْ يُقَاوِمُ مَشِيئَتَهُ؟» | ١٩ 19 |
យទិ វទសិ តហ៌ិ ស ទោឞំ កុតោ គ្ឫហ្លាតិ? តទីយេច្ឆាយាះ ប្រតិពន្ធកត្វំ កត៌្តំ កស្យ សាមត៌្ហ្យំ វិទ្យតេ?
| بَلْ مَنْ أَنْتَ أَيُّهَا ٱلْإِنْسَانُ ٱلَّذِي تُجَاوِبُ ٱللهَ؟ أَلَعَلَّ ٱلْجِبْلَةَ تَقُولُ لِجَابِلِهَا: «لِمَاذَا صَنَعْتَنِي هَكَذَا؟». | ٢٠ 20 |
ហេ ឦឝ្វរស្យ ប្រតិបក្ឞ មត៌្យ ត្វំ កះ? ឯតាទ្ឫឝំ មាំ កុតះ ស្ឫឞ្ដវាន៑? ឥតិ កថាំ ស្ឫឞ្ដវស្តុ ស្រឞ្ដ្រេ កិំ កថយិឞ្យតិ?
| أَمْ لَيْسَ لِلْخَزَّافِ سُلْطَانٌ عَلَى ٱلطِّينِ، أَنْ يَصْنَعَ مِنْ كُتْلَةٍ وَاحِدَةٍ إِنَاءً لِلْكَرَامَةِ وَآخَرَ لِلْهَوَانِ؟ | ٢١ 21 |
ឯកស្មាន៑ ម្ឫត្បិណ្ឌាទ៑ ឧត្ក្ឫឞ្ដាបក្ឫឞ្ដៅ ទ្វិវិធៅ កលឝៅ កត៌្តុំ កិំ កុលាលស្យ សាមត៌្ហ្យំ នាស្តិ?
| فَمَاذَا؟ إِنْ كَانَ ٱللهُ، وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يُظْهِرَ غَضَبَهُ وَيُبَيِّنَ قُوَّتَهُ، ٱحْتَمَلَ بِأَنَاةٍ كَثِيرَةٍ آنِيَةَ غَضَبٍ مُهَيَّأَةً لِلْهَلَاكِ. | ٢٢ 22 |
ឦឝ្វរះ កោបំ ប្រកាឝយិតុំ និជឝក្តិំ ជ្ញាបយិតុញ្ចេច្ឆន៑ យទិ វិនាឝស្យ យោគ្យានិ ក្រោធភាជនានិ ប្រតិ ពហុកាលំ ទីគ៌្ហសហិឞ្ណុតាម៑ អាឝ្រយតិ;
| وَلِكَيْ يُبَيِّنَ غِنَى مَجْدِهِ عَلَى آنِيَةِ رَحْمَةٍ قَدْ سَبَقَ فَأَعَدَّهَا لِلْمَجْدِ، | ٢٣ 23 |
អបរញ្ច វិភវប្រាប្ត្យត៌្ហំ បូវ៌្វំ និយុក្តាន្យនុគ្រហបាត្រាណិ ប្រតិ និជវិភវស្យ ពាហុល្យំ ប្រកាឝយិតុំ កេវលយិហូទិនាំ នហិ ភិន្នទេឝិនាមបិ មធ្យាទ្
| ٱلَّتِي أَيْضًا دَعَانَا نَحْنُ إِيَّاهَا، لَيْسَ مِنَ ٱلْيَهُودِ فَقَطْ بَلْ مِنَ ٱلْأُمَمِ أَيْضًا. | ٢٤ 24 |
អស្មានិវ តាន្យាហ្វយតិ តត្រ តវ កិំ?
| كَمَا يَقُولُ فِي هُوشَعَ أَيْضًا: «سَأَدْعُو ٱلَّذِي لَيْسَ شَعْبِي شَعْبِي، وَٱلَّتِي لَيْسَتْ مَحْبُوبَةً مَحْبُوبَةً. | ٢٥ 25 |
ហោឝេយគ្រន្ថេ យថា លិខិតម៑ អាស្តេ, យោ លោកោ មម នាសីត៑ តំ វទិឞ្យាមិ មទីយកំ។ យា ជាតិ រ្មេៜប្រិយា ចាសីត៑ តាំ វទិឞ្យាម្យហំ ប្រិយាំ។
| وَيَكُونُ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمْ فِيهِ: لَسْتُمْ شَعْبِي، أَنَّهُ هُنَاكَ يُدْعَوْنَ أَبْنَاءَ ٱللهِ ٱلْحَيِّ». | ٢٦ 26 |
យូយំ មទីយលោកា ន យត្រេតិ វាក្យមៅច្យត។ អមរេឝស្យ សន្តានា ឥតិ ខ្យាស្យន្តិ តត្រ តេ។
| وَإِشَعْيَاءُ يَصْرُخُ مِنْ جِهَةِ إِسْرَائِيلَ: «وَإِنْ كَانَ عَدَدُ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَرَمْلِ ٱلْبَحْرِ، فَٱلْبَقِيَّةُ سَتَخْلُصُ. | ٢٧ 27 |
ឥស្រាយេលីយលោកេឞុ យិឝាយិយោៜបិ វាចមេតាំ ប្រាចារយត៑, ឥស្រាយេលីយវំឝានាំ យា សំខ្យា សា តុ និឝ្ចិតំ។ សមុទ្រសិកតាសំខ្យាសមានា យទិ ជាយតេ។ តថាបិ កេវលំ លោកៃរល្បៃស្ត្រាណំ វ្រជិឞ្យតេ។
| لِأَنَّهُ مُتَمِّمُ أَمْرٍ وَقَاضٍ بِٱلْبِرِّ. لِأَنَّ ٱلرَّبَّ يَصْنَعُ أَمْرًا مَقْضِيًّا بِهِ عَلَى ٱلْأَرْضِ». | ٢٨ 28 |
យតោ ន្យាយេន ស្វំ កម៌្ម បរេឝះ សាធយិឞ្យតិ។ ទេឝេ សឯវ សំក្ឞេបាន្និជំ កម៌្ម ករិឞ្យតិ។
| وَكَمَا سَبَقَ إِشَعْيَاءُ فَقَالَ: «لَوْلَا أَنَّ رَبَّ ٱلْجُنُودِ أَبْقَى لَنَا نَسْلًا، لَصِرْنَا مِثْلَ سَدُومَ وَشَابَهْنَا عَمُورَةَ». | ٢٩ 29 |
យិឝាយិយោៜបរមបិ កថយាមាស, សៃន្យាធ្យក្ឞបរេឝេន ចេត៑ កិញ្ចិន្នោទឝិឞ្យត។ តទា វយំ សិទោមេវាភវិឞ្យាម វិនិឝ្ចិតំ។ យទ្វា វយម៑ អមោរាយា អគមិឞ្យាម តុល្យតាំ។
| فَمَاذَا نَقُولُ؟ إِنَّ ٱلْأُمَمَ ٱلَّذِينَ لَمْ يَسْعَوْا فِي أَثَرِ ٱلْبِرِّ أَدْرَكُوا ٱلْبِرَّ، ٱلْبِرَّ ٱلَّذِي بِٱلْإِيمَانِ. | ٣٠ 30 |
តហ៌ិ វយំ កិំ វក្ឞ្យាមះ? ឥតរទេឝីយា លោកា អបិ បុណ្យាត៌្ហម៑ អយតមានា វិឝ្វាសេន បុណ្យម៑ អលភន្ត;
| وَلَكِنَّ إِسْرَائِيلَ، وَهُوَ يَسْعَى فِي أَثَرِ نَامُوسِ ٱلْبِرِّ، لَمْ يُدْرِكْ نَامُوسَ ٱلْبِرِّ! | ٣١ 31 |
កិន្ត្វិស្រាយេល្លោកា វ្យវស្ថាបាលនេន បុណ្យាត៌្ហំ យតមានាស្តន៑ នាលភន្ត។
| لِمَاذَا؟ لِأَنَّهُ فَعَلَ ذَلِكَ لَيْسَ بِٱلْإِيمَانِ، بَلْ كَأَنَّهُ بِأَعْمَالِ ٱلنَّامُوسِ. فَإِنَّهُمُ ٱصْطَدَمُوا بِحَجَرِ ٱلصَّدْمَةِ، | ٣٢ 32 |
តស្យ កិំ ការណំ? តេ វិឝ្វាសេន នហិ កិន្តុ វ្យវស្ថាយាះ ក្រិយយា ចេឞ្ដិត្វា តស្មិន៑ ស្ខលនជនកេ បាឞាណេ បាទស្ខលនំ ប្រាប្តាះ។
| كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «هَا أَنَا أَضَعُ فِي صِهْيَوْنَ حَجَرَ صَدْمَةٍ وَصَخْرَةَ عَثْرَةٍ، وَكُلُّ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ لَا يُخْزَى». | ٣٣ 33 |
លិខិតំ យាទ្ឫឝម៑ អាស្តេ, បឝ្យ បាទស្ខលាត៌្ហំ ហិ សីយោនិ ប្រស្តរន្តថា។ ពាធាការញ្ច បាឞាណំ បរិស្ថាបិតវានហម៑។ វិឝ្វសិឞ្យតិ យស្តត្រ ស ជនោ ន ត្របិឞ្យតេ។
