رُوما 7

١ 1 أَمْ تَجْهَلُونَ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ - لِأَنِّي أُكَلِّمُ ٱلْعَارِفِينَ بِٱلنَّامُوسِ - أَنَّ ٱلنَّامُوسَ يَسُودُ عَلَى ٱلْإِنْسَانِ مَا دَامَ حَيًّا؟

ହେ ଭ୍ରାତୃଗଣ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାୱିଦଃ ପ୍ରତି ମମେଦଂ ନିୱେଦନଂ| ୱିଧିଃ କେୱଲଂ ଯାୱଜ୍ଜୀୱଂ ମାନୱୋପର୍ୟ୍ୟଧିପତିତ୍ୱଂ କରୋତୀତି ଯୂଯଂ କିଂ ନ ଜାନୀଥ?

٢ 2 فَإِنَّ ٱلْمَرْأَةَ ٱلَّتِي تَحْتَ رَجُلٍ هِيَ مُرْتَبِطَةٌ بِٱلنَّامُوسِ بِٱلرَّجُلِ ٱلْحَيِّ. وَلَكِنْ إِنْ مَاتَ ٱلرَّجُلُ فَقَدْ تَحَرَّرَتْ مِنْ نَامُوسِ ٱلرَّجُلِ.

ଯାୱତ୍କାଲଂ ପତି ର୍ଜୀୱତି ତାୱତ୍କାଲମ୍ ଊଢା ଭାର୍ୟ୍ୟା ୱ୍ୟୱସ୍ଥଯା ତସ୍ମିନ୍ ବଦ୍ଧା ତିଷ୍ଠତି କିନ୍ତୁ ଯଦି ପତି ର୍ମ୍ରିଯତେ ତର୍ହି ସା ନାରୀ ପତ୍ୟୁ ର୍ୱ୍ୟୱସ୍ଥାତୋ ମୁଚ୍ୟତେ|

٣ 3 فَإِذًا مَا دَامَ ٱلرَّجُلُ حَيًّا تُدْعَى زَانِيَةً إِنْ صَارَتْ لِرَجُلٍ آخَرَ. وَلَكِنْ إِنْ مَاتَ ٱلرَّجُلُ فَهِيَ حُرَّةٌ مِنَ ٱلنَّامُوسِ، حَتَّى إِنَّهَا لَيْسَتْ زَانِيَةً إِنْ صَارَتْ لِرَجُلٍ آخَرَ.

ଏତତ୍କାରଣାତ୍ ପତ୍ୟୁର୍ଜୀୱନକାଲେ ନାରୀ ଯଦ୍ୟନ୍ୟଂ ପୁରୁଷଂ ୱିୱହତି ତର୍ହି ସା ୱ୍ୟଭିଚାରିଣୀ ଭୱତି କିନ୍ତୁ ଯଦି ସ ପତି ର୍ମ୍ରିଯତେ ତର୍ହି ସା ତସ୍ୟା ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ମୁକ୍ତା ସତୀ ପୁରୁଷାନ୍ତରେଣ ୱ୍ୟୂଢାପି ୱ୍ୟଭିଚାରିଣୀ ନ ଭୱତି|

٤ 4 إِذًا يَا إِخْوَتِي أَنْتُمْ أَيْضًا قَدْ مُتُّمْ لِلنَّامُوسِ بِجَسَدِ ٱلْمَسِيحِ، لِكَيْ تَصِيرُوا لِآخَرَ، لِلَّذِي قَدْ أُقِيمَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ لِنُثْمِرَ لِلهِ.

ହେ ମମ ଭ୍ରାତୃଗଣ, ଈଶ୍ୱରନିମିତ୍ତଂ ଯଦସ୍ମାକଂ ଫଲଂ ଜାଯତେ ତଦର୍ଥଂ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥାପିତେନ ପୁରୁଷେଣ ସହ ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱିୱାହୋ ଯଦ୍ ଭୱେତ୍ ତଦର୍ଥଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଶରୀରେଣ ଯୂଯଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଂ ପ୍ରତି ମୃତୱନ୍ତଃ|

٥ 5 لِأَنَّهُ لَمَّا كُنَّا فِي ٱلْجَسَدِ كَانَتْ أَهْوَاءُ ٱلْخَطَايَا ٱلَّتِي بِٱلنَّامُوسِ تَعْمَلُ فِي أَعْضَائِنَا، لِكَيْ نُثْمِرَ لِلْمَوْتِ.

ଯତୋଽସ୍ମାକଂ ଶାରୀରିକାଚରଣସମଯେ ମରଣନିମିତ୍ତଂ ଫଲମ୍ ଉତ୍ପାଦଯିତୁଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥଯା ଦୂଷିତଃ ପାପାଭିଲାଷୋଽସ୍ମାକମ୍ ଅଙ୍ଗେଷୁ ଜୀୱନ୍ ଆସୀତ୍|

٦ 6 وَأَمَّا ٱلْآنَ فَقَدْ تَحَرَّرْنَا مِنَ ٱلنَّامُوسِ، إِذْ مَاتَ ٱلَّذِي كُنَّا مُمْسَكِينَ فِيهِ، حَتَّى نَعْبُدَ بِجِدَّةِ ٱلرُّوحِ لَا بِعِتْقِ ٱلْحَرْفِ.

କିନ୍ତୁ ତଦା ଯସ୍ୟା ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ୱଶେ ଆସ୍ମହି ସାମ୍ପ୍ରତଂ ତାଂ ପ୍ରତି ମୃତତ୍ୱାଦ୍ ୱଯଂ ତସ୍ୟା ଅଧୀନତ୍ୱାତ୍ ମୁକ୍ତା ଇତି ହେତୋରୀଶ୍ୱରୋଽସ୍ମାଭିଃ ପୁରାତନଲିଖିତାନୁସାରାତ୍ ନ ସେୱିତୱ୍ୟଃ କିନ୍ତୁ ନୱୀନସ୍ୱଭାୱେନୈୱ ସେୱିତୱ୍ୟଃ

٧ 7 فَمَاذَا نَقُولُ؟ هَلِ ٱلنَّامُوسُ خَطِيَّةٌ؟ حَاشَا! بَلْ لَمْ أَعْرِفِ ٱلْخَطِيَّةَ إِلَّا بِٱلنَّامُوسِ. فَإِنَّنِي لَمْ أَعْرِفِ ٱلشَّهْوَةَ لَوْ لَمْ يَقُلِ ٱلنَّامُوسُ: «لَا تَشْتَهِ».

ତର୍ହି ୱଯଂ କିଂ ବ୍ରୂମଃ? ୱ୍ୟୱସ୍ଥା କିଂ ପାପଜନିକା ଭୱତି? ନେତ୍ଥଂ ଭୱତୁ| ୱ୍ୟୱସ୍ଥାମ୍ ଅୱିଦ୍ୟମାନାଯାଂ ପାପଂ କିମ୍ ଇତ୍ୟହଂ ନାୱେଦଂ; କିଞ୍ଚ ଲୋଭଂ ମା କାର୍ଷୀରିତି ଚେଦ୍ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଗ୍ରନ୍ଥେ ଲିଖିତଂ ନାଭୱିଷ୍ୟତ୍ ତର୍ହି ଲୋଭଃ କିମ୍ଭୂତସ୍ତଦହଂ ନାଜ୍ଞାସ୍ୟଂ|

٨ 8 وَلَكِنَّ ٱلْخَطِيَّةَ وَهِيَ مُتَّخِذَةٌ فُرْصَةً بِٱلْوَصِيَّةِ أَنْشَأَتْ فِيَّ كُلَّ شَهْوَةٍ. لِأَنْ بِدُونِ ٱلنَّامُوسِ ٱلْخَطِيَّةُ مَيِّتَةٌ.

କିନ୍ତୁ ୱ୍ୟୱସ୍ଥଯା ପାପଂ ଛିଦ୍ରଂ ପ୍ରାପ୍ୟାସ୍ମାକମ୍ ଅନ୍ତଃ ସର୍ୱ୍ୱୱିଧଂ କୁତ୍ସିତାଭିଲାଷମ୍ ଅଜନଯତ୍; ଯତୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯାମ୍ ଅୱିଦ୍ୟମାନାଯାଂ ପାପଂ ମୃତଂ|

٩ 9 أَمَّا أَنَا فَكُنْتُ بِدُونِ ٱلنَّامُوسِ عَائِشًا قَبْلًا. وَلَكِنْ لَمَّا جَاءَتِ ٱلْوَصِيَّةُ عَاشَتِ ٱلْخَطِيَّةُ، فَمُتُّ أَنَا،

ଅପରଂ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯାମ୍ ଅୱିଦ୍ୟମାନାଯାମ୍ ଅହମ୍ ଅଜୀୱଂ ତତଃ ପରମ୍ ଆଜ୍ଞାଯାମ୍ ଉପସ୍ଥିତାଯାମ୍ ପାପମ୍ ଅଜୀୱତ୍ ତଦାହମ୍ ଅମ୍ରିଯେ|

١٠ 10 فَوُجِدَتِ ٱلْوَصِيَّةُ ٱلَّتِي لِلْحَيَاةِ هِيَ نَفْسُهَا لِي لِلْمَوْتِ.

ଇତ୍ଥଂ ସତି ଜୀୱନନିମିତ୍ତା ଯାଜ୍ଞା ସା ମମ ମୃତ୍ୟୁଜନିକାଭୱତ୍|

١١ 11 لِأَنَّ ٱلْخَطِيَّةَ، وَهِيَ مُتَّخِذَةٌ فُرْصَةً بِٱلْوَصِيَّةِ، خَدَعَتْنِي بِهَا وَقَتَلَتْنِي.

ଯତଃ ପାପଂ ଛିଦ୍ରଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ୱ୍ୟୱସ୍ଥିତାଦେଶେନ ମାଂ ୱଞ୍ଚଯିତ୍ୱା ତେନ ମାମ୍ ଅହନ୍|

١٢ 12 إِذًا ٱلنَّامُوسُ مُقَدَّسٌ، وَٱلْوَصِيَّةُ مُقَدَّسَةٌ وَعَادِلَةٌ وَصَالِحَةٌ.

ଅତଏୱ ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ପୱିତ୍ରା, ଆଦେଶଶ୍ଚ ପୱିତ୍ରୋ ନ୍ୟାଯ୍ୟୋ ହିତକାରୀ ଚ ଭୱତି|

١٣ 13 فَهَلْ صَارَ لِي ٱلصَّالِحُ مَوْتًا؟ حَاشَا! بَلِ ٱلْخَطِيَّةُ. لِكَيْ تَظْهَرَ خَطِيَّةً مُنْشِئَةً لِي بِٱلصَّالِحِ مَوْتًا، لِكَيْ تَصِيرَ ٱلْخَطِيَّةُ خَاطِئَةً جِدًّا بِٱلْوَصِيَّةِ.

ତର୍ହି ଯତ୍ ସ୍ୱଯଂ ହିତକୃତ୍ ତତ୍ କିଂ ମମ ମୃତ୍ୟୁଜନକମ୍ ଅଭୱତ୍? ନେତ୍ଥଂ ଭୱତୁ; କିନ୍ତୁ ପାପଂ ଯତ୍ ପାତକମିୱ ପ୍ରକାଶତେ ତଥା ନିଦେଶେନ ପାପଂ ଯଦତୀୱ ପାତକମିୱ ପ୍ରକାଶତେ ତଦର୍ଥଂ ହିତୋପାଯେନ ମମ ମରଣମ୍ ଅଜନଯତ୍|

١٤ 14 فَإِنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّ ٱلنَّامُوسَ رُوحِيٌّ، وَأَمَّا أَنَا فَجَسَدِيٌّ مَبِيعٌ تَحْتَ ٱلْخَطِيَّةِ.

ୱ୍ୟୱସ୍ଥାତ୍ମବୋଧିକେତି ୱଯଂ ଜାନୀମଃ କିନ୍ତ୍ୱହଂ ଶାରୀରତାଚାରୀ ପାପସ୍ୟ କ୍ରୀତକିଙ୍କରୋ ୱିଦ୍ୟେ|

١٥ 15 لِأَنِّي لَسْتُ أَعْرِفُ مَا أَنَا أَفْعَلُهُ، إِذْ لَسْتُ أَفْعَلُ مَا أُرِيدُهُ، بَلْ مَا أُبْغِضُهُ فَإِيَّاهُ أَفْعَلُ.

ଯତୋ ଯତ୍ କର୍ମ୍ମ କରୋମି ତତ୍ ମମ ମନୋଽଭିମତଂ ନହି; ଅପରଂ ଯନ୍ ମମ ମନୋଽଭିମତଂ ତନ୍ନ କରୋମି କିନ୍ତୁ ଯଦ୍ ଋତୀଯେ ତତ୍ କରୋମି|

١٦ 16 فَإِنْ كُنْتُ أَفْعَلُ مَا لَسْتُ أُرِيدُهُ، فَإِنِّي أُصَادِقُ ٱلنَّامُوسَ أَنَّهُ حَسَنٌ.

ତଥାତ୍ୱେ ଯନ୍ ମମାନଭିମତଂ ତଦ୍ ଯଦି କରୋମି ତର୍ହି ୱ୍ୟୱସ୍ଥା ସୂତ୍ତମେତି ସ୍ୱୀକରୋମି|

١٧ 17 فَٱلْآنَ لَسْتُ بَعْدُ أَفْعَلُ ذَلِكَ أَنَا، بَلِ ٱلْخَطِيَّةُ ٱلسَّاكِنَةُ فِيَّ.

ଅତଏୱ ସମ୍ପ୍ରତି ତତ୍ କର୍ମ୍ମ ମଯା କ୍ରିଯତ ଇତି ନହି କିନ୍ତୁ ମମ ଶରୀରସ୍ଥେନ ପାପେନୈୱ କ୍ରିଯତେ|

١٨ 18 فَإِنِّي أَعْلَمُ أَنَّهُ لَيْسَ سَاكِنٌ فِيَّ، أَيْ فِي جَسَدِي، شَيْءٌ صَالِحٌ. لِأَنَّ ٱلْإِرَادَةَ حَاضِرَةٌ عِنْدِي، وَأَمَّا أَنْ أَفْعَلَ ٱلْحُسْنَى فَلَسْتُ أَجِدُ.

ଯତୋ ମଯି, ଅର୍ଥତୋ ମମ ଶରୀରେ, କିମପ୍ୟୁତ୍ତମଂ ନ ୱସତି, ଏତଦ୍ ଅହଂ ଜାନାମି; ମମେଚ୍ଛୁକତାଯାଂ ତିଷ୍ଠନ୍ତ୍ୟାମପ୍ୟହମ୍ ଉତ୍ତମକର୍ମ୍ମସାଧନେ ସମର୍ଥୋ ନ ଭୱାମି|

١٩ 19 لِأَنِّي لَسْتُ أَفْعَلُ ٱلصَّالِحَ ٱلَّذِي أُرِيدُهُ، بَلِ ٱلشَّرَّ ٱلَّذِي لَسْتُ أُرِيدُهُ فَإِيَّاهُ أَفْعَلُ.

ଯତୋ ଯାମୁତ୍ତମାଂ କ୍ରିଯାଂ କର୍ତ୍ତୁମହଂ ୱାଞ୍ଛାମି ତାଂ ନ କରୋମି କିନ୍ତୁ ଯତ୍ କୁତ୍ସିତଂ କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଅନିଚ୍ଛୁକୋଽସ୍ମି ତଦେୱ କରୋମି|

٢٠ 20 فَإِنْ كُنْتُ مَا لَسْتُ أُرِيدُهُ إِيَّاهُ أَفْعَلُ، فَلَسْتُ بَعْدُ أَفْعَلُهُ أَنَا، بَلِ ٱلْخَطِيَّةُ ٱلسَّاكِنَةُ فِيَّ.

ଅତଏୱ ଯଦ୍ୟତ୍ କର୍ମ୍ମ କର୍ତ୍ତୁଂ ମମେଚ୍ଛା ନ ଭୱତି ତଦ୍ ଯଦି କରୋମି ତର୍ହି ତତ୍ ମଯା ନ କ୍ରିଯତେ, ମମାନ୍ତର୍ୱର୍ତ୍ତିନା ପାପେନୈୱ କ୍ରିଯତେ|

٢١ 21 إِذًا أَجِدُ ٱلنَّامُوسَ لِي حِينَمَا أُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ ٱلْحُسْنَى أَنَّ ٱلشَّرَّ حَاضِرٌ عِنْدِي.

ଭଦ୍ରଂ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଇଚ୍ଛୁକଂ ମାଂ ଯୋ ଽଭଦ୍ରଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ପ୍ରୱର୍ତ୍ତଯତି ତାଦୃଶଂ ସ୍ୱଭାୱମେକଂ ମଯି ପଶ୍ୟାମି|

٢٢ 22 فَإِنِّي أُسَرُّ بِنَامُوسِ ٱللهِ بِحَسَبِ ٱلْإِنْسَانِ ٱلْبَاطِنِ.

ଅହମ୍ ଆନ୍ତରିକପୁରୁଷେଣେଶ୍ୱରୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯାଂ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଆସେ;

٢٣ 23 وَلَكِنِّي أَرَى نَامُوسًا آخَرَ فِي أَعْضَائِي يُحَارِبُ نَامُوسَ ذِهْنِي، وَيَسْبِينِي إِلَى نَامُوسِ ٱلْخَطِيَّةِ ٱلْكَائِنِ فِي أَعْضَائِي.

କିନ୍ତୁ ତଦ୍ୱିପରୀତଂ ଯୁଧ୍ୟନ୍ତଂ ତଦନ୍ୟମେକଂ ସ୍ୱଭାୱଂ ମଦୀଯାଙ୍ଗସ୍ଥିତଂ ପ୍ରପଶ୍ୟାମି, ସ ମଦୀଯାଙ୍ଗସ୍ଥିତପାପସ୍ୱଭାୱସ୍ୟାଯତ୍ତଂ ମାଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ଚେଷ୍ଟତେ|

٢٤ 24 وَيْحِي أَنَا ٱلْإِنْسَانُ ٱلشَّقِيُّ! مَنْ يُنْقِذُنِي مِنْ جَسَدِ هَذَا ٱلْمَوْتِ؟

ହା ହା ଯୋଽହଂ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟୋ ମନୁଜସ୍ତଂ ମାମ୍ ଏତସ୍ମାନ୍ ମୃତାଚ୍ଛରୀରାତ୍ କୋ ନିସ୍ତାରଯିଷ୍ୟତି?

٢٥ 25 أَشْكُرُ ٱللهَ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ رَبِّنَا! إِذًا أَنَا نَفْسِي بِذِهْنِي أَخْدِمُ نَامُوسَ ٱللهِ، وَلَكِنْ بِٱلْجَسَدِ نَامُوسَ ٱلْخَطِيَّةِ.

ଅସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଣା ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ ନିସ୍ତାରଯିତାରମ୍ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦାମି| ଅତଏୱ ଶରୀରେଣ ପାପୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ମନସା ତୁ ଈଶ୍ୱରୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯାଃ ସେୱନଂ କରୋମି|