رُوما 6
| فَمَاذَا نَقُولُ؟ أَنَبْقَى فِي ٱلْخَطِيَّةِ لِكَيْ تَكْثُرَ ٱلنِّعْمَةُ؟ | ١ 1 |
പ്രഭൂതരൂപേണ യദ് അനുഗ്രഹഃ പ്രകാശതേ തദർഥം പാപേ തിഷ്ഠാമ ഇതി വാക്യം കിം വയം വദിഷ്യാമഃ? തന്ന ഭവതു|
| حَاشَا! نَحْنُ ٱلَّذِينَ مُتْنَا عَنِ ٱلْخَطِيَّةِ، كَيْفَ نَعِيشُ بَعْدُ فِيهَا؟ | ٢ 2 |
പാപം പ്രതി മൃതാ വയം പുനസ്തസ്മിൻ കഥമ് ജീവിഷ്യാമഃ?
| أَمْ تَجْهَلُونَ أَنَّنَا كُلَّ مَنِ ٱعْتَمَدَ لِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱعْتَمَدْنَا لِمَوْتِهِ، | ٣ 3 |
വയം യാവന്തോ ലോകാ യീശുഖ്രീഷ്ടേ മജ്ജിതാ അഭവാമ താവന്ത ഏവ തസ്യ മരണേ മജ്ജിതാ ഇതി കിം യൂയം ന ജാനീഥ?
| فَدُفِنَّا مَعَهُ بِٱلْمَعْمُودِيَّةِ لِلْمَوْتِ، حَتَّى كَمَا أُقِيمَ ٱلْمَسِيحُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، بِمَجْدِ ٱلْآبِ، هَكَذَا نَسْلُكُ نَحْنُ أَيْضًا فِي جِدَّةِ ٱلْحَيَاةِ؟ | ٤ 4 |
തതോ യഥാ പിതുഃ പരാക്രമേണ ശ്മശാനാത് ഖ്രീഷ്ട ഉത്ഥാപിതസ്തഥാ വയമപി യത് നൂതനജീവിന ഇവാചരാമസ്തദർഥം മജ്ജനേന തേന സാർദ്ധം മൃത്യുരൂപേ ശ്മശാനേ സംസ്ഥാപിതാഃ|
| لِأَنَّهُ إِنْ كُنَّا قَدْ صِرْنَا مُتَّحِدِينَ مَعَهُ بِشِبْهِ مَوْتِهِ، نَصِيرُ أَيْضًا بِقِيَامَتِهِ. | ٥ 5 |
അപരം വയം യദി തേന സംയുക്താഃ സന്തഃ സ ഇവ മരണഭാഗിനോ ജാതാസ്തർഹി സ ഇവോത്ഥാനഭാഗിനോഽപി ഭവിഷ്യാമഃ|
| عَالِمِينَ هَذَا: أَنَّ إِنْسَانَنَا ٱلْعَتِيقَ قَدْ صُلِبَ مَعَهُ لِيُبْطَلَ جَسَدُ ٱلْخَطِيَّةِ، كَيْ لَا نَعُودَ نُسْتَعْبَدُ أَيْضًا لِلْخَطِيَّةِ. | ٦ 6 |
വയം യത് പാപസ്യ ദാസാഃ പുന ർന ഭവാമസ്തദർഥമ് അസ്മാകം പാപരൂപശരീരസ്യ വിനാശാർഥമ് അസ്മാകം പുരാതനപുരുഷസ്തേന സാകം ക്രുശേഽഹന്യതേതി വയം ജാനീമഃ|
| لِأَنَّ ٱلَّذِي مَاتَ قَدْ تَبَرَّأَ مِنَ ٱلْخَطِيَّةِ. | ٧ 7 |
യോ ഹതഃ സ പാപാത് മുക്ത ഏവ|
| فَإِنْ كُنَّا قَدْ مُتْنَا مَعَ ٱلْمَسِيحِ، نُؤْمِنُ أَنَّنَا سَنَحْيَا أَيْضًا مَعَهُ. | ٨ 8 |
അതഏവ യദി വയം ഖ്രീഷ്ടേന സാർദ്ധമ് അഹന്യാമഹി തർഹി പുനരപി തേന സഹിതാ ജീവിഷ്യാമ ഇത്യത്രാസ്മാകം വിശ്വാസോ വിദ്യതേ|
| عَالِمِينَ أَنَّ ٱلْمَسِيحَ بَعْدَمَا أُقِيمَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ لَا يَمُوتُ أَيْضًا. لَا يَسُودُ عَلَيْهِ ٱلْمَوْتُ بَعْدُ. | ٩ 9 |
യതഃ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിതഃ ഖ്രീഷ്ടോ പുന ർന മ്രിയത ഇതി വയം ജാനീമഃ| തസ്മിൻ കോപ്യധികാരോ മൃത്യോ ർനാസ്തി|
| لِأَنَّ ٱلْمَوْتَ ٱلَّذِي مَاتَهُ قَدْ مَاتَهُ لِلْخَطِيَّةِ مَرَّةً وَاحِدَةً، وَٱلْحَيَاةُ ٱلَّتِي يَحْيَاهَا فَيَحْيَاهَا لِلهِ. | ١٠ 10 |
അപരഞ്ച സ യദ് അമ്രിയത തേനൈകദാ പാപമ് ഉദ്ദിശ്യാമ്രിയത, യച്ച ജീവതി തേനേശ്വരമ് ഉദ്ദിശ്യ ജീവതി;
| كَذَلِكَ أَنْتُمْ أَيْضًا ٱحْسِبُوا أَنْفُسَكُمْ أَمْوَاتًا عَنِ ٱلْخَطِيَّةِ، وَلَكِنْ أَحْيَاءً لِلهِ بِٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا. | ١١ 11 |
തദ്വദ് യൂയമപി സ്വാൻ പാപമ് ഉദ്ദിശ്യ മൃതാൻ അസ്മാകം പ്രഭുണാ യീശുഖ്രീഷ്ടേനേശ്വരമ് ഉദ്ദിശ്യ ജീവന്തോ ജാനീത|
| إِذًا لَا تَمْلِكَنَّ ٱلْخَطِيَّةُ فِي جَسَدِكُمُ ٱلْمَائِتِ لِكَيْ تُطِيعُوهَا فِي شَهَوَاتِهِ، | ١٢ 12 |
അപരഞ്ച കുത്സിതാഭിലാഷാൻ പൂരയിതും യുഷ്മാകം മർത്യദേഹേഷു പാപമ് ആധിപത്യം ന കരോതു|
| وَلَا تُقَدِّمُوا أَعْضَاءَكُمْ آلَاتِ إِثْمٍ لِلْخَطِيَّةِ، بَلْ قَدِّمُوا ذَوَاتِكُمْ لِلهِ كَأَحْيَاءٍ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ وَأَعْضَاءَكُمْ آلَاتِ بِرٍّ لِلهِ. | ١٣ 13 |
അപരം സ്വം സ്വമ് അങ്ഗമ് അധർമ്മസ്യാസ്ത്രം കൃത്വാ പാപസേവായാം ന സമർപയത, കിന്തു ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥിതാനിവ സ്വാൻ ഈശ്വരേ സമർപയത സ്വാന്യങ്ഗാനി ച ധർമ്മാസ്ത്രസ്വരൂപാണീശ്വരമ് ഉദ്ദിശ്യ സമർപയത|
| فَإِنَّ ٱلْخَطِيَّةَ لَنْ تَسُودَكُمْ، لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ تَحْتَ ٱلنَّامُوسِ بَلْ تَحْتَ ٱلنِّعْمَةِ. | ١٤ 14 |
യുഷ്മാകമ് ഉപരി പാപസ്യാധിപത്യം പുന ർന ഭവിഷ്യതി, യസ്മാദ് യൂയം വ്യവസ്ഥായാ അനായത്താ അനുഗ്രഹസ്യ ചായത്താ അഭവത|
| فَمَاذَا إِذًا؟ أَنُخْطِئُ لِأَنَّنَا لَسْنَا تَحْتَ ٱلنَّامُوسِ بَلْ تَحْتَ ٱلنِّعْمَةِ؟ حَاشَا! | ١٥ 15 |
കിന്തു വയം വ്യവസ്ഥായാ അനായത്താ അനുഗ്രഹസ്യ ചായത്താ അഭവാമ, ഇതി കാരണാത് കിം പാപം കരിഷ്യാമഃ? തന്ന ഭവതു|
| أَلَسْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلَّذِي تُقَدِّمُونَ ذَوَاتِكُمْ لَهُ عَبِيدًا لِلطَّاعَةِ، أَنْتُمْ عَبِيدٌ لِلَّذِي تُطِيعُونَهُ: إِمَّا لِلْخَطِيَّةِ لِلْمَوْتِ أَوْ لِلطَّاعَةِ لِلْبِرِّ؟ | ١٦ 16 |
യതോ മൃതിജനകം പാപം പുണ്യജനകം നിദേശാചരണഞ്ചൈതയോർദ്വയോ ര്യസ്മിൻ ആജ്ഞാപാലനാർഥം ഭൃത്യാനിവ സ്വാൻ സമർപയഥ, തസ്യൈവ ഭൃത്യാ ഭവഥ, ഏതത് കിം യൂയം ന ജാനീഥ?
| فَشُكْرًا لِلهِ، أَنَّكُمْ كُنْتُمْ عَبِيدًا لِلْخَطِيَّةِ، وَلَكِنَّكُمْ أَطَعْتُمْ مِنَ ٱلْقَلْبِ صُورَةَ ٱلتَّعْلِيمِ ٱلَّتِي تَسَلَّمْتُمُوهَا. | ١٧ 17 |
അപരഞ്ച പൂർവ്വം യൂയം പാപസ്യ ഭൃത്യാ ആസ്തേതി സത്യം കിന്തു യസ്യാം ശിക്ഷാരൂപായാം മൂഷായാം നിക്ഷിപ്താ അഭവത തസ്യാ ആകൃതിം മനോഭി ർലബ്ധവന്ത ഇതി കാരണാദ് ഈശ്വരസ്യ ധന്യവാദോ ഭവതു|
| وَإِذْ أُعْتِقْتُمْ مِنَ ٱلْخَطِيَّةِ صِرْتُمْ عَبِيدًا لِلْبِرِّ. | ١٨ 18 |
ഇത്ഥം യൂയം പാപസേവാതോ മുക്താഃ സന്തോ ധർമ്മസ്യ ഭൃത്യാ ജാതാഃ|
| أَتَكَلَّمُ إِنْسَانِيًّا مِنْ أَجْلِ ضَعْفِ جَسَدِكُمْ. لِأَنَّهُ كَمَا قَدَّمْتُمْ أَعْضَاءَكُمْ عَبِيدًا لِلنَّجَاسَةِ وَٱلْإِثْمِ لِلْإِثْمِ، هَكَذَا ٱلْآنَ قَدِّمُوا أَعْضَاءَكُمْ عَبِيدًا لِلْبِرِّ لِلْقَدَاسَةِ. | ١٩ 19 |
യുഷ്മാകം ശാരീരിക്യാ ദുർബ്ബലതായാ ഹേതോ ർമാനവവദ് അഹമ് ഏതദ് ബ്രവീമി; പുനഃ പുനരധർമ്മകരണാർഥം യദ്വത് പൂർവ്വം പാപാമേധ്യയോ ർഭൃത്യത്വേ നിജാങ്ഗാനി സമാർപയത തദ്വദ് ഇദാനീം സാധുകർമ്മകരണാർഥം ധർമ്മസ്യ ഭൃത്യത്വേ നിജാങ്ഗാനി സമർപയത|
| لِأَنَّكُمْ لَمَّا كُنْتُمْ عَبِيدَ ٱلْخَطِيَّةِ، كُنْتُمْ أَحْرَارًا مِنَ ٱلْبِرِّ. | ٢٠ 20 |
യദാ യൂയം പാപസ്യ ഭൃത്യാ ആസ്ത തദാ ധർമ്മസ്യ നായത്താ ആസ്ത|
| فَأَيُّ ثَمَرٍ كَانَ لَكُمْ حِينَئِذٍ مِنَ ٱلْأُمُورِ ٱلَّتِي تَسْتَحُونَ بِهَا ٱلْآنَ؟ لِأَنَّ نِهَايَةَ تِلْكَ ٱلْأُمُورِ هِيَ ٱلْمَوْتُ. | ٢١ 21 |
തർഹി യാനി കർമ്മാണി യൂയമ് ഇദാനീം ലജ്ജാജനകാനി ബുധ്യധ്വേ പൂർവ്വം തൈ ര്യുഷ്മാകം കോ ലാഭ ആസീത്? തേഷാം കർമ്മണാം ഫലം മരണമേവ|
| وَأَمَّا ٱلْآنَ إِذْ أُعْتِقْتُمْ مِنَ ٱلْخَطِيَّةِ، وَصِرْتُمْ عَبِيدًا لِلهِ، فَلَكُمْ ثَمَرُكُمْ لِلْقَدَاسَةِ، وَٱلنِّهَايَةُ حَيَاةٌ أَبَدِيَّةٌ. (aiōnios g166) | ٢٢ 22 |
കിന്തു സാമ്പ്രതം യൂയം പാപസേവാതോ മുക്താഃ സന്ത ഈശ്വരസ്യ ഭൃത്യാഽഭവത തസ്മാദ് യുഷ്മാകം പവിത്രത്വരൂപം ലഭ്യമ് അനന്തജീവനരൂപഞ്ച ഫലമ് ആസ്തേ| (aiōnios g166)
