رُوما 5
| فَإِذْ قَدْ تَبَرَّرْنَا بِٱلْإِيمَانِ لَنَا سَلَامٌ مَعَ ٱللهِ بِرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، | ١ 1 |
വിശ്വാസേന സപുണ്യീകൃതാ വയമ് ഈശ്വരേണ സാർദ്ധം പ്രഭുണാസ്മാകം യീശുഖ്രീഷ്ടേന മേലനം പ്രാപ്താഃ|
| ٱلَّذِي بِهِ أَيْضًا قَدْ صَارَ لَنَا ٱلدُّخُولُ بِٱلْإِيمَانِ، إِلَى هَذِهِ ٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي نَحْنُ فِيهَا مُقِيمُونَ، وَنَفْتَخِرُ عَلَى رَجَاءِ مَجْدِ ٱللهِ. | ٢ 2 |
അപരം വയം യസ്മിൻ അനുഗ്രഹാശ്രയേ തിഷ്ഠാമസ്തന്മധ്യം വിശ്വാസമാർഗേണ തേനൈവാനീതാ വയമ് ഈശ്വരീയവിഭവപ്രാപ്തിപ്രത്യാശയാ സമാനന്ദാമഃ|
| وَلَيْسَ ذَلِكَ فَقَطْ، بَلْ نَفْتَخِرُ أَيْضًا فِي ٱلضِّيقَاتِ، عَالِمِينَ أَنَّ ٱلضِّيقَ يُنْشِئُ صَبْرًا، | ٣ 3 |
തത് കേവലം നഹി കിന്തു ക്ലേശഭോഗേഽപ്യാനന്ദാമോ യതഃ ക്ലേശാദ് ധൈര്യ്യം ജായത ഇതി വയം ജാനീമഃ,
| وَٱلصَّبْرُ تَزْكِيَةً، وَٱلتَّزْكِيَةُ رَجَاءً، | ٤ 4 |
ധൈര്യ്യാച്ച പരീക്ഷിതത്വം ജായതേ, പരീക്ഷിതത്വാത് പ്രത്യാശാ ജായതേ,
| وَٱلرَّجَاءُ لَا يُخْزِي، لِأَنَّ مَحَبَّةَ ٱللهِ قَدِ ٱنْسَكَبَتْ فِي قُلُوبِنَا بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ ٱلْمُعْطَى لَنَا. | ٥ 5 |
പ്രത്യാശാതോ വ്രീഡിതത്വം ന ജായതേ, യസ്മാദ് അസ്മഭ്യം ദത്തേന പവിത്രേണാത്മനാസ്മാകമ് അന്തഃകരണാനീശ്വരസ്യ പ്രേമവാരിണാ സിക്താനി|
| لِأَنَّ ٱلْمَسِيحَ، إِذْ كُنَّا بَعْدُ ضُعَفَاءَ، مَاتَ فِي ٱلْوَقْتِ ٱلْمُعَيَّنِ لِأَجْلِ ٱلْفُجَّارِ. | ٦ 6 |
അസ്മാസു നിരുപായേഷു സത്സു ഖ്രീഷ്ട ഉപയുക്തേ സമയേ പാപിനാം നിമിത്തം സ്വീയാൻ പ്രണാൻ അത്യജത്|
| فَإِنَّهُ بِٱلْجَهْدِ يَمُوتُ أَحَدٌ لِأَجْلِ بَارٍّ. رُبَّمَا لِأَجْلِ ٱلصَّالِحِ يَجْسُرُ أَحَدٌ أَيْضًا أَنْ يَمُوتَ. | ٧ 7 |
ഹിതകാരിണോ ജനസ്യ കൃതേ കോപി പ്രണാൻ ത്യക്തും സാഹസം കർത്തും ശക്നോതി, കിന്തു ധാർമ്മികസ്യ കൃതേ പ്രായേണ കോപി പ്രാണാൻ ന ത്യജതി|
| وَلَكِنَّ ٱللهَ بَيَّنَ مَحَبَّتَهُ لَنَا، لِأَنَّهُ وَنَحْنُ بَعْدُ خُطَاةٌ مَاتَ ٱلْمَسِيحُ لِأَجْلِنَا. | ٨ 8 |
കിന്ത്വസ്മാസു പാപിഷു സത്സ്വപി നിമിത്തമസ്മാകം ഖ്രീഷ്ടഃ സ്വപ്രാണാൻ ത്യക്തവാൻ, തത ഈശ്വരോസ്മാൻ പ്രതി നിജം പരമപ്രേമാണം ദർശിതവാൻ|
| فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا وَنَحْنُ مُتَبَرِّرُونَ ٱلْآنَ بِدَمِهِ نَخْلُصُ بِهِ مِنَ ٱلْغَضَبِ! | ٩ 9 |
അതഏവ തസ്യ രക്തപാതേന സപുണ്യീകൃതാ വയം നിതാന്തം തേന കോപാദ് ഉദ്ധാരിഷ്യാമഹേ|
| لِأَنَّهُ إِنْ كُنَّا وَنَحْنُ أَعْدَاءٌ قَدْ صُولِحْنَا مَعَ ٱللهِ بِمَوْتِ ٱبْنِهِ، فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا وَنَحْنُ مُصَالَحُونَ نَخْلُصُ بِحَيَاتِهِ! | ١٠ 10 |
ഫലതോ വയം യദാ രിപവ ആസ്മ തദേശ്വരസ്യ പുത്രസ്യ മരണേന തേന സാർദ്ധം യദ്യസ്മാകം മേലനം ജാതം തർഹി മേലനപ്രാപ്താഃ സന്തോഽവശ്യം തസ്യ ജീവനേന രക്ഷാം ലപ്സ്യാമഹേ|
| وَلَيْسَ ذَلِكَ فَقَطْ، بَلْ نَفْتَخِرُ أَيْضًا بِٱللهِ، بِرَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي نِلْنَا بِهِ ٱلْآنَ ٱلْمُصَالَحَةَ. | ١١ 11 |
തത് കേവലം നഹി കിന്തു യേന മേലനമ് അലഭാമഹി തേനാസ്മാകം പ്രഭുണാ യീശുഖ്രീഷ്ടേന സാമ്പ്രതമ് ഈശ്വരേ സമാനന്ദാമശ്ച|
| مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كَأَنَّمَا بِإِنْسَانٍ وَاحِدٍ دَخَلَتِ ٱلْخَطِيَّةُ إِلَى ٱلْعَالَمِ، وَبِٱلْخَطِيَّةِ ٱلْمَوْتُ، وَهَكَذَا ٱجْتَازَ ٱلْمَوْتُ إِلَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ، إِذْ أَخْطَأَ ٱلْجَمِيعُ. | ١٢ 12 |
തഥാ സതി, ഏകേന മാനുഷേണ പാപം പാപേന ച മരണം ജഗതീം പ്രാവിശത് അപരം സർവ്വേഷാം പാപിത്വാത് സർവ്വേ മാനുഷാ മൃതേ ർനിഘ്നാ അഭവത്|
| فَإِنَّهُ حَتَّى ٱلنَّامُوسِ كَانَتِ ٱلْخَطِيَّةُ فِي ٱلْعَالَمِ. عَلَى أَنَّ ٱلْخَطِيَّةَ لَا تُحْسَبُ إِنْ لَمْ يَكُنْ نَامُوسٌ. | ١٣ 13 |
യതോ വ്യവസ്ഥാദാനസമയം യാവത് ജഗതി പാപമ് ആസീത് കിന്തു യത്ര വ്യവസ്ഥാ ന വിദ്യതേ തത്ര പാപസ്യാപി ഗണനാ ന വിദ്യതേ|
| لَكِنْ قَدْ مَلَكَ ٱلْمَوْتُ مِنْ آدَمَ إِلَى مُوسَى، وَذَلِكَ عَلَى ٱلَّذِينَ لَمْ يُخْطِئُوا عَلَى شِبْهِ تَعَدِّي آدَمَ، ٱلَّذِي هُوَ مِثَالُ ٱلْآتِي. | ١٤ 14 |
തഥാപ്യാദമാ യാദൃശം പാപം കൃതം താദൃശം പാപം യൈ ർനാകാരി ആദമമ് ആരഭ്യ മൂസാം യാവത് തേഷാമപ്യുപരി മൃത്യൂ രാജത്വമ് അകരോത് സ ആദമ് ഭാവ്യാദമോ നിദർശനമേവാസ്തേ|
| وَلَكِنْ لَيْسَ كَٱلْخَطِيَّةِ هَكَذَا أَيْضًا ٱلْهِبَةُ. لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ بِخَطِيَّةِ وَاحِدٍ مَاتَ ٱلْكَثِيرُونَ، فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا نِعْمَةُ ٱللهِ، وَٱلْعَطِيَّةُ بِٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي بِٱلْإِنْسَانِ ٱلْوَاحِدِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، قَدِ ٱزْدَادَتْ لِلْكَثِيرِينَ! | ١٥ 15 |
കിന്തു പാപകർമ്മണോ യാദൃശോ ഭാവസ്താദൃഗ് ദാനകർമ്മണോ ഭാവോ ന ഭവതി യത ഏകസ്യ ജനസ്യാപരാധേന യദി ബഹൂനാം മരണമ് അഘടത തഥാപീശ്വരാനുഗ്രഹസ്തദനുഗ്രഹമൂലകം ദാനഞ്ചൈകേന ജനേനാർഥാദ് യീശുനാ ഖ്രീഷ്ടേന ബഹുഷു ബാഹുല്യാതിബാഹുല്യേന ഫലതി|
| وَلَيْسَ كَمَا بِوَاحِدٍ قَدْ أَخْطَأَ هَكَذَا ٱلْعَطِيَّةُ. لِأَنَّ ٱلْحُكْمَ مِنْ وَاحِدٍ لِلدَّيْنُونَةِ، وَأَمَّا ٱلْهِبَةُ فَمِنْ جَرَّى خَطَايَا كَثِيرَةٍ لِلتَّبْرِيرِ. | ١٦ 16 |
അപരമ് ഏകസ്യ ജനസ്യ പാപകർമ്മ യാദൃക് ഫലയുക്തം ദാനകർമ്മ താദൃക് ന ഭവതി യതോ വിചാരകർമ്മൈകം പാപമ് ആരഭ്യ ദണ്ഡജനകം ബഭൂവ, കിന്തു ദാനകർമ്മ ബഹുപാപാന്യാരഭ്യ പുണ്യജനകം ബഭൂവ|
| لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ بِخَطِيَّةِ ٱلْوَاحِدِ قَدْ مَلَكَ ٱلْمَوْتُ بِٱلْوَاحِدِ، فَبِٱلْأَوْلَى كَثِيرًا ٱلَّذِينَ يَنَالُونَ فَيْضَ ٱلنِّعْمَةِ وَعَطِيَّةَ ٱلْبِرِّ، سَيَمْلِكُونَ فِي ٱلْحَيَاةِ بِٱلْوَاحِدِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ! | ١٧ 17 |
യത ഏകസ്യ ജനസ്യ പാപകർമ്മതസ്തേനൈകേന യദി മരണസ്യ രാജത്വം ജാതം തർഹി യേ ജനാ അനുഗ്രഹസ്യ ബാഹുല്യം പുണ്യദാനഞ്ച പ്രാപ്നുവന്തി ത ഏകേന ജനേന, അർഥാത് യീശുഖ്രീഷ്ടേന, ജീവനേ രാജത്വമ് അവശ്യം കരിഷ്യന്തി|
| فَإِذًا كَمَا بِخَطِيَّةٍ وَاحِدَةٍ صَارَ ٱلْحُكْمُ إِلَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ لِلدَّيْنُونَةِ، هَكَذَا بِبِرٍّ وَاحِدٍ صَارَتِ ٱلْهِبَةُ إِلَى جَمِيعِ ٱلنَّاسِ، لِتَبْرِيرِ ٱلْحَيَاةِ. | ١٨ 18 |
ഏകോഽപരാധോ യദ്വത് സർവ്വമാനവാനാം ദണ്ഡഗാമീ മാർഗോ ഽഭവത് തദ്വദ് ഏകം പുണ്യദാനം സർവ്വമാനവാനാം ജീവനയുക്തപുണ്യഗാമീ മാർഗ ഏവ|
| لِأَنَّهُ كَمَا بِمَعْصِيَةِ ٱلْإِنْسَانِ ٱلْوَاحِدِ جُعِلَ ٱلْكَثِيرُونَ خُطَاةً، هَكَذَا أَيْضًا بِإِطَاعَةِ ٱلْوَاحِدِ سَيُجْعَلُ ٱلْكَثِيرُونَ أَبْرَارًا. | ١٩ 19 |
അപരമ് ഏകസ്യ ജനസ്യാജ്ഞാലങ്ഘനാദ് യഥാ ബഹവോ ഽപരാധിനോ ജാതാസ്തദ്വദ് ഏകസ്യാജ്ഞാചരണാദ് ബഹവഃ സപുണ്യീകൃതാ ഭവന്തി|
| وَأَمَّا ٱلنَّامُوسُ فَدَخَلَ لِكَيْ تَكْثُرَ ٱلْخَطِيَّةُ. وَلَكِنْ حَيْثُ كَثُرَتِ ٱلْخَطِيَّةُ ٱزْدَادَتِ ٱلنِّعْمَةُ جِدًّا. | ٢٠ 20 |
അധികന്തു വ്യവസ്ഥാഗമനാദ് അപരാധസ്യ ബാഹുല്യം ജാതം കിന്തു യത്ര പാപസ്യ ബാഹുല്യം തത്രൈവ തസ്മാദ് അനുഗ്രഹസ്യ ബാഹുല്യമ് അഭവത്|
| حَتَّى كَمَا مَلَكَتِ ٱلْخَطِيَّةُ فِي ٱلْمَوْتِ، هَكَذَا تَمْلِكُ ٱلنِّعْمَةُ بِٱلْبِرِّ، لِلْحَيَاةِ ٱلْأَبَدِيَّةِ، بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ رَبِّنَا. (aiōnios g166) | ٢١ 21 |
തേന മൃത്യുനാ യദ്വത് പാപസ്യ രാജത്വമ് അഭവത് തദ്വദ് അസ്മാകം പ്രഭുയീശുഖ്രീഷ്ടദ്വാരാനന്തജീവനദായിപുണ്യേനാനുഗ്രഹസ്യ രാജത്വം ഭവതി| (aiōnios g166)
