رُوما 11

١ 1 فَأَقُولُ: أَلَعَلَّ ٱللهَ رَفَضَ شَعْبَهُ؟ حَاشَا! لِأَنِّي أَنَا أَيْضًا إِسْرَائِيلِيٌّ مِنْ نَسْلِ إِبْرَاهِيمَ مِنْ سِبْطِ بِنْيَامِينَ.

ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸ੍ਵੀਕੀਯਲੋਕਾ ਅਪਸਾਰਿਤਾ ਅਹੰ ਕਿਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਬ੍ਰਵੀਮਿ? ਤੰਨ ਭਵਤੁ ਯਤੋ(ਅ)ਹਮਪਿ ਬਿਨ੍ਯਾਮੀਨਗੋਤ੍ਰੀਯ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮਵੰਸ਼ੀਯ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|

٢ 2 لَمْ يَرْفُضِ ٱللهُ شَعْبَهُ ٱلَّذِي سَبَقَ فَعَرَفَهُ. أَمْ لَسْتُمْ تَعْلَمُونَ مَاذَا يَقُولُ ٱلْكِتَابُ فِي إِيلِيَّا؟ كَيْفَ يَتَوَسَّلُ إِلَى ٱللهِ ضِدَّ إِسْرَائِيلَ قَائِلًا:

ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੇ ਪ੍ਰਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤੇ ਸ੍ਵਕੀਯਲੋਕਾ ਅਪਸਾਰਿਤਾ ਇਤਿ ਨਹਿ| ਅਪਰਮ੍ ਏਲਿਯੋਪਾਖ੍ਯਾਨੇ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਯੱਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ ਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨ ਜਾਨੀਥ?

٣ 3 «يَارَبُّ، قَتَلُوا أَنْبِيَاءَكَ وَهَدَمُوا مَذَابِحَكَ، وَبَقِيتُ أَنَا وَحْدِي، وَهُمْ يَطْلُبُونَ نَفْسِي!».

ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਲੋਕਾਸ੍ਤ੍ਵਦੀਯਾਃ ਸਰ੍ੱਵਾ ਯਜ੍ਞਵੇਦੀਰਭਞ੍ਜਨ੍ ਤਥਾ ਤਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਅਘ੍ਨਨ੍ ਕੇਵਲ ਏਕੋ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟ ਆਸੇ ਤੇ ਮਮਾਪਿ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਨਤੇ, ਏਤਾਂ ਕਥਾਮ੍ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਵਿਰੁੱਧਮ੍ ਏਲਿਯ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਨਿਵੇਦਯਾਮਾਸ|

٤ 4 لَكِنْ مَاذَا يَقُولُ لَهُ ٱلْوَحْيُ؟ «أَبْقَيْتُ لِنَفْسِي سَبْعَةَ آلَافِ رَجُلٍ لَمْ يُحْنُوا رُكْبَةً لِبَعْلٍ».

ਤਤਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੋੱਤਰੰ ਕਿੰ ਜਾਤੰ? ਬਾਲ੍ਨਾਮ੍ਨੋ ਦੇਵਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਯੈ ਰ੍ਜਾਨੂਨਿ ਨ ਪਾਤਿਤਾਨਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ ਸਪ੍ਤ ਸਹਸ੍ਰਾਣਿ ਲੋਕਾ ਅਵਸ਼ੇਸ਼਼ਿਤਾ ਮਯਾ|

٥ 5 فَكَذَلِكَ فِي ٱلزَّمَانِ ٱلْحَاضِرِ أَيْضًا قَدْ حَصَلَتْ بَقِيَّةٌ حَسَبَ ٱخْتِيَارِ ٱلنِّعْمَةِ.

ਤਦ੍ਵਦ੍ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਕਾਲੇ(ਅ)ਪਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹੇਣਾਭਿਰੁਚਿਤਾਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਃ ਕਤਿਪਯਾ ਲੋਕਾਃ ਸਨ੍ਤਿ|

٦ 6 فَإِنْ كَانَ بِٱلنِّعْمَةِ فَلَيْسَ بَعْدُ بِٱلْأَعْمَالِ، وَإِلَّا فَلَيْسَتِ ٱلنِّعْمَةُ بَعْدُ نِعْمَةً. وَإِنْ كَانَ بِٱلْأَعْمَالِ فَلَيْسَ بَعْدُ نِعْمَةً، وَإِلَّا فَٱلْعَمَلُ لَا يَكُونُ بَعْدُ عَمَلًا.

ਅਤਏਵ ਤਦ੍ ਯਦ੍ਯਨੁਗ੍ਰਹੇਣ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਕ੍ਰਿਯਯਾ ਨ ਭਵਤਿ ਨੋ ਚੇਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੋ(ਅ)ਨਨੁਗ੍ਰਹ ਏਵ, ਯਦਿ ਵਾ ਕ੍ਰਿਯਯਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹ੍ਯਨੁਗ੍ਰਹੇਣ ਨ ਭਵਤਿ ਨੋ ਚੇਤ੍ ਕ੍ਰਿਯਾ ਕ੍ਰਿਯੈਵ ਨ ਭਵਤਿ|

٧ 7 فَمَاذَا؟ مَا يَطْلُبُهُ إِسْرَائِيلُ ذَلِكَ لَمْ يَنَلْهُ. وَلَكِنِ ٱلْمُخْتَارُونَ نَالُوهُ. وَأَمَّا ٱلْبَاقُونَ فَتَقَسَّوْا،

ਤਰ੍ਹਿ ਕਿੰ? ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾ ਯਦ੍ ਅਮ੍ਰੁʼਗਯਨ੍ਤ ਤੰਨ ਪ੍ਰਾਪੁਃ| ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਭਿਰੁਚਿਤਲੋਕਾਸ੍ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਪੁਸ੍ਤਦਨ੍ਯੇ ਸਰ੍ੱਵ ਅਨ੍ਧੀਭੂਤਾਃ|

٨ 8 كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «أَعْطَاهُمُ ٱللهُ رُوحَ سُبَاتٍ، وَعُيُونًا حَتَّى لَا يُبْصِرُوا، وَآذَانًا حَتَّى لَا يَسْمَعُوا إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ».

ਯਥਾ ਲਿਖਿਤਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਘੋਰਨਿਦ੍ਰਾਲੁਤਾਭਾਵੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਹੀਨੇ ਚ ਲੋਚਨੇ| ਕਰ੍ਣੌ ਸ਼੍ਰੁਤਿਵਿਹੀਨੌ ਚ ਪ੍ਰਦਦੌ ਤੇਭ੍ਯ ਈਸ਼੍ਵਰਃ||

٩ 9 وَدَاوُدُ يَقُولُ: «لِتَصِرْ مَائِدَتُهُمْ فَخًّا وَقَنَصًا وَعَثْرَةً وَمُجَازَاةً لَهُمْ.

ਏਤੇਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਾਯੂਦਪਿ ਲਿਖਿਤਵਾਨ੍ ਯਥਾ, ਅਤੋ ਭੁਕ੍ਤ੍ਯਾਸਨੰ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਉਨ੍ਮਾਥਵਦ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਵਾ ਵੰਸ਼ਯਨ੍ਤ੍ਰਵਦ੍ ਬਾਧਾ ਦਣ੍ਡਵਦ੍ ਵਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ||

١٠ 10 لِتُظْلِمْ أَعْيُنُهُمْ كَيْ لَا يُبْصِرُوا، وَلْتَحْنِ ظُهُورَهُمْ فِي كُلِّ حِينٍ».

ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਤਥਾਨ੍ਧਾਸ੍ਤੇ ਨੇਤ੍ਰੈਃ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ਤਿ ਨੋ ਯਥਾ| ਵੇਪਥੁਃ ਕਟਿਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਤ੍ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ||

١١ 11 فَأَقُولُ: أَلَعَلَّهُمْ عَثَرُوا لِكَيْ يَسْقُطُوا؟ حَاشَا! بَلْ بِزَلَّتِهِمْ صَارَ ٱلْخَلَاصُ لِلْأُمَمِ لِإِغَارَتِهِمْ.

ਪਤਨਾਰ੍ਥੰ ਤੇ ਸ੍ਖਲਿਤਵਨ੍ਤ ਇਤਿ ਵਾਚੰ ਕਿਮਹੰ ਵਦਾਮਿ? ਤੰਨ ਭਵਤੁ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਾਨ੍ ਉਦ੍ਯੋਗਿਨਃ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਤਨਾਦ੍ ਇਤਰਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕੈਃ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੰ|

١٢ 12 فَإِنْ كَانَتْ زَلَّتُهُمْ غِنًى لِلْعَالَمِ، وَنُقْصَانُهُمْ غِنًى لِلْأُمَمِ، فَكَمْ بِٱلْحَرِيِّ مِلْؤُهُمْ؟

ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਤਨੰ ਯਦਿ ਜਗਤੋ ਲੋਕਾਨਾਂ ਲਾਭਜਨਕਮ੍ ਅਭਵਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਹ੍ਰਾਸੋ(ਅ)ਪਿ ਯਦਿ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ਿਨਾਂ ਲਾਭਜਨਕੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵ੍ਰੁʼੱਧਿਃ ਕਤਿ ਲਾਭਜਨਿਕਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?

١٣ 13 فَإِنِّي أَقُولُ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلْأُمَمُ: بِمَا أَنِّي أَنَا رَسُولٌ لِلْأُمَمِ أُمَجِّدُ خِدْمَتِي،

ਅਤੋ ਹੇ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ਿਨੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸਮ੍ਬੋਧ੍ਯ ਕਥਯਾਮਿ ਨਿਜਾਨਾਂ ਜ੍ਞਾਤਿਬਨ੍ਧੂਨਾਂ ਮਨਃਸੂਦ੍ਯੋਗੰ ਜਨਯਨ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਕਿਯਤਾਂ ਲੋਕਾਨਾਂ ਯਥਾ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਸਾਧਯਾਮਿ

١٤ 14 لَعَلِّي أُغِيرُ أَنْسِبَائِي وَأُخَلِّصُ أُنَاسًا مِنْهُمْ.

ਤੰਨਿਮਿੱਤਮ੍ ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ਿਨਾਂ ਨਿਕਟੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤਃ ਸਨ੍ ਅਹੰ ਸ੍ਵਪਦਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਾਮਿ|

١٥ 15 لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ رَفْضُهُمْ هُوَ مُصَالَحَةَ ٱلْعَالَمِ، فَمَاذَا يَكُونُ ٱقْتِبَالُهُمْ إِلَّا حَيَاةً مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ؟

ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਗ੍ਰਹੇਣ ਯਦੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸਹ ਜਗਤੋ ਜਨਾਨਾਂ ਮੇਲਨੰ ਜਾਤੰ ਤਰ੍ਹਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਨੁਗ੍ਰੁʼਹੀਤਤ੍ਵੰ ਮ੍ਰੁʼਤਦੇਹੇ ਯਥਾ ਜੀਵਨਲਾਭਸ੍ਤਦ੍ਵਤ੍ ਕਿੰ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?

١٦ 16 وَإِنْ كَانَتِ ٱلْبَاكُورَةُ مُقَدَّسَةً فَكَذَلِكَ ٱلْعَجِينُ! وَإِنْ كَانَ ٱلْأَصْلُ مُقَدَّسًا فَكَذَلِكَ ٱلْأَغْصَانُ!

ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਥਮਜਾਤੰ ਫਲੰ ਯਦਿ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਰ੍ੱਵਮੇਵ ਫਲੰ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ; ਤਥਾ ਮੂਲੰ ਯਦਿ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ਼ਾਖਾ ਅਪਿ ਤਥੈਵ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|

١٧ 17 فَإِنْ كَانَ قَدْ قُطِعَ بَعْضُ ٱلْأَغْصَانِ، وَأَنْتَ زَيْتُونَةٌ بَرِّيَّةٌ طُعِّمْتَ فِيهَا، فَصِرْتَ شَرِيكًا فِي أَصْلِ ٱلزَّيْتُونَةِ وَدَسَمِهَا،

ਕਿਯਤੀਨਾਂ ਸ਼ਾਖਾਨਾਂ ਛੇਦਨੇ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤ੍ਵੰ ਵਨ੍ਯਜਿਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਯ ਸ਼ਾਖਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਯਦਿ ਤੱਛਾਖਾਨਾਂ ਸ੍ਥਾਨੇ ਰੋਪਿਤਾ ਸਤਿ ਜਿਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ੀਯਮੂਲਸ੍ਯ ਰਸੰ ਭੁੰਕ੍ਸ਼਼ੇ,

١٨ 18 فَلَا تَفْتَخِرْ عَلَى ٱلْأَغْصَانِ. وَإِنِ ٱفْتَخَرْتَ، فَأَنْتَ لَسْتَ تَحْمِلُ ٱلْأَصْلَ، بَلِ ٱلْأَصْلُ إِيَّاكَ يَحْمِلُ!

ਤਰ੍ਹਿ ਤਾਸਾਂ ਭਿੰਨਸ਼ਾਖਾਨਾਂ ਵਿਰੁੱਧੰ ਮਾਂ ਗਰ੍ੱਵੀਃ; ਯਦਿ ਗਰ੍ੱਵਸਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵੰ ਮੂਲੰ ਯੰਨ ਧਾਰਯਸਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮੂਲੰ ਤ੍ਵਾਂ ਧਾਰਯਤੀਤਿ ਸੰਸ੍ਮਰ|

١٩ 19 فَسَتَقُولُ: «قُطِعَتِ ٱلْأَغْصَانُ لِأُطَعَّمَ أَنَا!».

ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦਿ ਵਦਸਿ ਮਾਂ ਰੋਪਯਿਤੁੰ ਤਾਃ ਸ਼ਾਖਾ ਵਿਭੰਨਾ ਅਭਵਨ੍;

٢٠ 20 حَسَنًا! مِنْ أَجْلِ عَدَمِ ٱلْإِيمَانِ قُطِعَتْ، وَأَنْتَ بِٱلْإِيمَانِ ثَبَتَّ. لَا تَسْتَكْبِرْ بَلْ خَفْ!

ਭਦ੍ਰਮ੍, ਅਪ੍ਰਤ੍ਯਯਕਾਰਣਾਤ੍ ਤੇ ਵਿਭਿੰਨਾ ਜਾਤਾਸ੍ਤਥਾ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਕਾਰਣਾਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਰੋਪਿਤੋ ਜਾਤਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹਙ੍ਕਾਰਮ੍ ਅਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸਸਾਧ੍ਵਸੋ ਭਵ|

٢١ 21 لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ ٱللهُ لَمْ يُشْفِقْ عَلَى ٱلْأَغْصَانِ ٱلطَّبِيعِيَّةِ فَلَعَلَّهُ لَا يُشْفِقُ عَلَيْكَ أَيْضًا!

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਦਿ ਸ੍ਵਾਭਾਵਿਕੀਃ ਸ਼ਾਖਾ ਨ ਰਕ੍ਸ਼਼ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾਵਧਾਨੋ ਭਵ ਚੇਤ੍ ਤ੍ਵਾਮਪਿ ਨ ਸ੍ਥਾਪਯਤਿ|

٢٢ 22 فَهُوَذَا لُطْفُ ٱللهِ وَصَرَامَتُهُ: أَمَّا ٱلصَّرَامَةُ فَعَلَى ٱلَّذِينَ سَقَطُوا، وَأَمَّا ٱللُّطْفُ فَلَكَ، إِنْ ثَبَتَّ فِي ٱللُّطْفِ، وَإِلَّا فَأَنْتَ أَيْضًا سَتُقْطَعُ.

ਇਤ੍ਯਤ੍ਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਕ੍ਰੁʼਪਾ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਯਾਨਕਤ੍ਵਮਪਿ ਤ੍ਵਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤਾਂ; ਯੇ ਪਤਿਤਾਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਤਸ੍ਯ ਭਯਾਨਕਤ੍ਵੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤਾਂ, ਤ੍ਵਞ੍ਚ ਯਦਿ ਤਤ੍ਕ੍ਰੁʼਪਾਸ਼੍ਰਿਤਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਸਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾ ਦ੍ਰਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤੇ; ਨੋ ਚੇਤ੍ ਤ੍ਵਮਪਿ ਤਦ੍ਵਤ੍ ਛਿੰਨੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|

٢٣ 23 وَهُمْ إِنْ لَمْ يَثْبُتُوا فِي عَدَمِ ٱلْإِيمَانِ سَيُطَعَّمُونَ. لِأَنَّ ٱللهَ قَادِرٌ أَنْ يُطَعِّمَهُمْ أَيْضًا.

ਅਪਰਞ੍ਚ ਤੇ ਯਦ੍ਯਪ੍ਰਤ੍ਯਯੇ ਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪੁਨਰਪਿ ਰੋਪਯਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਾਨ੍ ਪੁਨਰਪਿ ਰੋਪਯਿਤੁਮ੍ ਇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ਼ਕ੍ਤਿਰਾਸ੍ਤੇ|

٢٤ 24 لِأَنَّهُ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ قَدْ قُطِعْتَ مِنَ ٱلزَّيْتُونَةِ ٱلْبَرِّيَّةِ حَسَبَ ٱلطَّبِيعَةِ، وَطُعِّمْتَ بِخِلَافِ ٱلطَّبِيعَةِ فِي زَيْتُونَةٍ جَيِّدَةٍ، فَكَمْ بِٱلْحَرِيِّ يُطَعَّمُ هَؤُلَاءِ ٱلَّذِينَ هُمْ حَسَبَ ٱلطَّبِيعَةِ، فِي زَيْتُونَتِهِمِ ٱلْخَاصَّةِ؟

ਵਨ੍ਯਜਿਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਯ ਸ਼ਾਖਾ ਸਨ੍ ਤ੍ਵੰ ਯਦਿ ਤਤਸ਼੍ਛਿੰਨੋ ਰੀਤਿਵ੍ਯਤ੍ਯਯੇਨੋੱਤਮਜਿਤਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ੇ ਰੋਪਿਤੋ(ਅ)ਭਵਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਯ ਸ੍ਵੀਯਾ ਯਾਃ ਸ਼ਾਖਾਸ੍ਤਾਃ ਕਿੰ ਪੁਨਃ ਸ੍ਵਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ੇ ਸੰਲਗਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ?

٢٥ 25 فَإِنِّي لَسْتُ أُرِيدُ أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ أَنْ تَجْهَلُوا هَذَا ٱلسِّرَّ، لِئَلَّا تَكُونُوا عِنْدَ أَنْفُسِكُمْ حُكَمَاءَ: أَنَّ ٱلْقَسَاوَةَ قَدْ حَصَلَتْ جُزْئِيًّا لِإِسْرَائِيلَ إِلَى أَنْ يَدْخُلَ مِلْؤُ ٱلْأُمَمِ،

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਭਿਮਾਨੋ ਯੰਨ ਜਾਯਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਮੇਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਵਾਞ੍ਛਾ ਭਵਤਿ ਯੂਯੰ ਏਤੰਨਿਗੂਢਤੱਤ੍ਵਮ੍ ਅਜਾਨਨ੍ਤੋ ਯੰਨ ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ; ਵਸ੍ਤੁਤੋ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਰੂਪੇਣ ਭਿੰਨਦੇਸ਼ਿਨਾਂ ਸੰਗ੍ਰਹੋ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਅੰਸ਼ਤ੍ਵੇਨ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਨ੍ਧਤਾ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਤਿ;

٢٦ 26 وَهَكَذَا سَيَخْلُصُ جَمِيعُ إِسْرَائِيلَ. كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: «سَيَخْرُجُ مِنْ صِهْيَوْنَ ٱلْمُنْقِذُ وَيَرُدُّ ٱلْفُجُورَ عَنْ يَعْقُوبَ.

ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਪਰਿਤ੍ਰਾਸ੍ਯਨ੍ਤੇ; ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਲਿਖਿਤਮਪ੍ਯਾਸ੍ਤੇ, ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸੀਯੋਨਾਦ੍ ਏਕੋ ਯਸ੍ਤ੍ਰਾਣਦਾਯਕਃ| ਅਧਰ੍ੰਮੰ ਯਾਕੁਬੋ ਵੰਸ਼ਾਤ੍ ਸ ਤੁ ਦੂਰੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٢٧ 27 وَهَذَا هُوَ ٱلْعَهْدُ مِنْ قِبَلِي لَهُمْ مَتَى نَزَعْتُ خَطَايَاهُمْ».

ਤਥਾ ਦੂਰੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਾਨ੍ਯਹੰ ਯਦਾ| ਤਦਾ ਤੈਰੇਵ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਮੇ ਨਿਯਮੋ(ਅ)ਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

٢٨ 28 مِنْ جِهَةِ ٱلْإِنْجِيلِ هُمْ أَعْدَاءٌ مِنْ أَجْلِكُمْ، وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ ٱلِٱخْتِيَارِ فَهُمْ أَحِبَّاءُ مِنْ أَجْلِ ٱلْآبَاءِ،

ਸੁਸੰਵਾਦਾਤ੍ ਤੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਅਭਵਨ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਭਿਰੁਚਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਤੇ ਪਿਤ੍ਰੁʼਲੋਕਾਨਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਿਯਪਾਤ੍ਰਾਣਿ ਭਵਨ੍ਤਿ|

٢٩ 29 لِأَنَّ هِبَاتِ ٱللهِ وَدَعْوَتَهُ هِيَ بِلَا نَدَامَةٍ.

ਯਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਾਨਾਦ੍ ਆਹ੍ਵਾਨਾਞ੍ਚ ਪਸ਼੍ਚਾੱਤਾਪੋ ਨ ਭਵਤਿ|

٣٠ 30 فَإِنَّهُ كَمَا كُنْتُمْ أَنْتُمْ مَرَّةً لَا تُطِيعُونَ ٱللهَ، وَلَكِنِ ٱلْآنَ رُحِمْتُمْ بِعِصْيَانِ هَؤُلَاءِ،

ਅਤਏਵ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ(ਅ)ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਪਿ ਯੂਯੰ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਸਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਕਾਰਣਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਪਾਪਾਤ੍ਰਾਣਿ ਜਾਤਾਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍

٣١ 31 هَكَذَا هَؤُلَاءِ أَيْضًا ٱلْآنَ، لَمْ يُطِيعُوا لِكَيْ يُرْحَمُوا هُمْ أَيْضًا بِرَحْمَتِكُمْ.

ਇਦਾਨੀਂ ਤੇ(ਅ)ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਸਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਲਬ੍ਧਕ੍ਰੁʼਪਾਕਾਰਣਾਤ੍ ਤੈਰਪਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ|

٣٢ 32 لِأَنَّ ٱللهَ أَغْلَقَ عَلَى ٱلْجَمِيعِ مَعًا فِي ٱلْعِصْيَانِ، لِكَيْ يَرْحَمَ ٱلْجَمِيعَ. (eleēsē g1653)

ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਕ੍ਰੁʼਪਾਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਿਤੁੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਤ੍ਵੇਨ ਗਣਯਤਿ| (eleēsē g1653)

٣٣ 33 يَا لَعُمْقِ غِنَى ٱللهِ وَحِكْمَتِهِ وَعِلْمِهِ! مَا أَبْعَدَ أَحْكَامَهُ عَنِ ٱلْفَحْصِ وَطُرُقَهُ عَنِ ٱلِٱسْتِقْصَاءِ!

ਅਹੋ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਜ੍ਞਾਨਬੁੱਧਿਰੂਪਯੋ ਰ੍ਧਨਯੋਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਪ੍ਰਾਚੁਰ੍ੱਯੰ| ਤਸ੍ਯ ਰਾਜਸ਼ਾਸਨਸ੍ਯ ਤੱਤ੍ਵੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਅਪ੍ਰਾਪ੍ਯੰ| ਤਸ੍ਯ ਮਾਰ੍ਗਾਸ਼੍ਚ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਅਨੁਪਲਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਃ|

٣٤ 34 «لِأَنْ مَنْ عَرَفَ فِكْرَ ٱلرَّبِّ؟ أَوْ مَنْ صَارَ لَهُ مُشِيرًا؟

ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਙ੍ਕਲ੍ਪੰ ਕੋ ਜ੍ਞਾਤਵਾਨ੍? ਤਸ੍ਯ ਮਨ੍ਤ੍ਰੀ ਵਾ ਕੋ(ਅ)ਭਵਤ੍?

٣٥ 35 أَوْ مَنْ سَبَقَ فَأَعْطَاهُ فَيُكَافَأَ؟».

ਕੋ ਵਾ ਤਸ੍ਯੋਪਕਾਰੀ ਭ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਤੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਪਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯਃ?

٣٦ 36 لِأَنَّ مِنْهُ وَبِهِ وَلَهُ كُلَّ ٱلْأَشْيَاءِ. لَهُ ٱلْمَجْدُ إِلَى ٱلْأَبَدِ. آمِينَ. (aiōn g165)

ਯਤੋ ਵਸ੍ਤੁਮਾਤ੍ਰਮੇਵ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਨ ਤਸ੍ਮੈ ਚਾਭਵਤ੍ ਤਦੀਯੋ ਮਹਿਮਾ ਸਰ੍ੱਵਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤੋ ਭਵਤੁ| ਇਤਿ| (aiōn g165)

Elijah is Nourished by an Angel