رُؤيا 9

١ 1 ثُمَّ بَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلْخَامِسُ، فَرَأَيْتُ كَوْكَبًا قَدْ سَقَطَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ إِلَى ٱلْأَرْضِ، وَأُعْطِيَ مِفْتَاحَ بِئْرِ ٱلْهَاوِيَةِ. (Abyssos g12)

തതഃ പരം സപ്തമദൂതേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാം ഗഗനാത് പൃഥിവ്യാം നിപതിത ഏകസ്താരകോ മയാ ദൃഷ്ടഃ, തസ്മൈ രസാതലകൂപസ്യ കുഞ്ജികാദായി| (Abyssos g12)

٢ 2 فَفَتَحَ بِئْرَ ٱلْهَاوِيَةِ، فَصَعِدَ دُخَانٌ مِنَ ٱلْبِئْرِ كَدُخَانِ أَتُونٍ عَظِيمٍ، فَأَظْلَمَتِ ٱلشَّمْسُ وَٱلْجَوُّ مِنْ دُخَانِ ٱلْبِئْرِ. (Abyssos g12)

തേന രസാതലകൂപേ മുക്തേ മഹാഗ്നികുണ്ഡസ്യ ധൂമ ഇവ ധൂമസ്തസ്മാത് കൂപാദ് ഉദ്ഗതഃ| തസ്മാത് കൂപധൂമാത് സൂര്യ്യാകാശൗ തിമിരാവൃതൗ| (Abyssos g12)

٣ 3 وَمِنَ ٱلدُّخَانِ خَرَجَ جَرَادٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ، فَأُعْطِيَ سُلْطَانًا كَمَا لِعَقَارِبِ ٱلْأَرْضِ سُلْطَانٌ.

തസ്മാദ് ധൂമാത് പതങ്ഗേഷു പൃഥിവ്യാം നിർഗതേഷു നരലോകസ്ഥവൃശ്ചികവത് ബലം തേഭ്യോഽദായി|

٤ 4 وَقِيلَ لَهُ أَنْ لَا يَضُرَّ عُشْبَ ٱلْأَرْضِ، وَلَا شَيْئًا أَخْضَرَ وَلَا شَجَرَةً مَا، إِلَّا ٱلنَّاسَ فَقَطِ ٱلَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ خَتْمُ ٱللهِ عَلَى جِبَاهِهِمْ.

അപരം പൃഥിവ്യാസ്തൃണാനി ഹരിദ്വർണശാകാദയോ വൃക്ഷാശ്ച തൈ ർന സിംഹിതവ്യാഃ കിന്തു യേഷാം ഭാലേഷ്വീശ്വരസ്യ മുദ്രായാ അങ്കോ നാസ്തി കേവലം തേ മാനവാസ്തൈ ർഹിംസിതവ്യാ ഇദം ത ആദിഷ്ടാഃ|

٥ 5 وَأُعْطِيَ أَنْ لَا يَقْتُلَهُمْ بَلْ أَنْ يَتَعَذَّبُوا خَمْسَةَ أَشْهُرٍ. وَعَذَابُهُ كَعَذَابِ عَقْرَبٍ إِذَا لَدَغَ إِنْسَانًا.

പരന്തു തേഷാം ബധായ നഹി കേവലം പഞ്ച മാസാൻ യാവത് യാതനാദാനായ തേഭ്യഃ സാമർഥ്യമദായി| വൃശ്ചികേന ദഷ്ടസ്യ മാനവസ്യ യാദൃശീ യാതനാ ജായതേ തൈരപി താദൃശീ യാതനാ പ്രദീയതേ|

٦ 6 وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ سَيَطْلُبُ ٱلنَّاسُ ٱلْمَوْتَ وَلَا يَجِدُونَهُ، وَيَرْغَبُونَ أَنْ يَمُوتُوا فَيَهْرُبُ ٱلْمَوْتُ مِنْهُمْ.

തസ്മിൻ സമയേ മാനവാ മൃത്യും മൃഗയിഷ്യന്തേ കിന്തു പ്രാപ്തും ന ശക്ഷ്യന്തി, തേ പ്രാണാൻ ത്യക്തുമ് അഭിലഷിഷ്യന്തി കിന്തു മൃത്യുസ്തേഭ്യോ ദൂരം പലായിഷ്യതേ|

٧ 7 وَشَكْلُ ٱلْجَرَادِ شِبْهُ خَيْلٍ مُهَيَّأَةٍ لِلْحَرْبِ، وَعَلَى رُؤُوسِهَا كَأَكَالِيلِ شِبْهِ ٱلذَّهَبِ، وَوُجُوهُهَا كَوُجُوهِ ٱلنَّاسِ.

തേഷാം പതങ്ഗാനാമ് ആകാരോ യുദ്ധാർഥം സുസജ്ജിതാനാമ് അശ്വാനാമ് ആകാരസ്യ തുല്യഃ, തേഷാം ശിരഃസു സുവർണകിരീടാനീവ കിരീടാനി വിദ്യന്തേ, മുഖമണ്ഡലാനി ച മാനുഷികമുഖതുല്യാനി,

٨ 8 وَكَانَ لَهَا شَعْرٌ كَشَعْرِ ٱلنِّسَاءِ، وَكَانَتْ أَسْنَانُهَا كَأَسْنَانِ ٱلْأُسُودِ،

കേശാശ്ച യോഷിതാം കേശാനാം സദൃശാഃ, ദന്താശ്ച സിംഹദന്തതുല്യാഃ,

٩ 9 وَكَانَ لَهَا دُرُوعٌ كَدُرُوعٍ مِنْ حَدِيدٍ، وَصَوْتُ أَجْنِحَتِهَا كَصَوْتِ مَرْكَبَاتِ خَيْلٍ كَثِيرَةٍ تَجْرِي إِلَى قِتَالٍ.

ലൗഹകവചവത് തേഷാം കവചാനി സന്തി, തേഷാം പക്ഷാണാം ശബ്ദോ രണായ ധാവതാമശ്വരഥാനാം സമൂഹസ്യ ശബ്ദതുല്യഃ|

١٠ 10 وَلَهَا أَذْنَابٌ شِبْهُ ٱلْعَقَارِبِ، وَكَانَتْ فِي أَذْنَابِهَا حُمَاتٌ، وَسُلْطَانُهَا أَنْ تُؤْذِيَ ٱلنَّاسَ خَمْسَةَ أَشْهُرٍ.

വൃശ്ചികാനാമിവ തേഷാം ലാങ്ഗൂലാനി സന്തി, തേഷു ലാങ്ഗൂലേഷു കണ്ടകാനി വിദ്യന്തേ, അപരം പഞ്ച മാസാൻ യാവത് മാനവാനാം ഹിംസനായ തേ സാമർഥ്യപ്രാപ്താഃ|

١١ 11 وَلَهَا مَلَاكُ ٱلْهَاوِيَةِ مَلِكًا عَلَيْهَا، ٱسْمُهُ بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ «أَبَدُّونَ»، وَلَهُ بِٱلْيُونَانِيَّةِ ٱسْمُ «أَبُولِّيُّونَ». (Abyssos g12)

തേഷാം രാജാ ച രസാതലസ്യ ദൂതസ്തസ്യ നാമ ഇബ്രീയഭാഷയാ അബദ്ദോൻ യൂനാനീയഭാഷയാ ച അപല്ലുയോൻ അർഥതോ വിനാശക ഇതി| (Abyssos g12)

١٢ 12 ٱلْوَيْلُ ٱلْوَاحِدُ مَضَى هُوَذَا يَأْتِي وَيْلَانِ أَيْضًا بَعْدَ هَذَا.

പ്രഥമഃ സന്താപോ ഗതവാൻ പശ്യ ഇതഃ പരമപി ദ്വാഭ്യാം സന്താപാഭ്യാമ് ഉപസ്ഥാതവ്യം|

١٣ 13 ثُمَّ بَوَّقَ ٱلْمَلَاكُ ٱلسَّادِسُ، فَسَمِعْتُ صَوْتًا وَاحِدًا مِنْ أَرْبَعَةِ قُرُونِ مَذْبَحِ ٱلذَّهَبِ ٱلَّذِي أَمَامَ ٱللهِ،

തതഃ പരം ഷഷ്ഠദൂതേന തൂര്യ്യാം വാദിതായാമ് ഈശ്വരസ്യാന്തികേ സ്ഥിതായാഃ സുവർണവേദ്യാശ്ചതുശ്ചൂഡാതഃ കസ്യചിദ് രവോ മയാശ്രാവി|

١٤ 14 قَائِلًا لِلْمَلَاكِ ٱلسَّادِسِ ٱلَّذِي مَعَهُ ٱلْبُوقُ: «فُكَّ ٱلْأَرْبَعَةَ ٱلْمَلَائِكَةَ ٱلْمُقَيَّدِينَ عِنْدَ ٱلنَّهْرِ ٱلْعَظِيمِ ٱلْفُرَاتِ».

സ തൂരീധാരിണം ഷഷ്ഠദൂതമ് അവദത്, ഫരാതാഖ്യേ മഹാനദേ യേ ചത്വാരോ ദൂതാ ബദ്ധാഃ സന്തി താൻ മോചയ|

١٥ 15 فَٱنْفَكَّ ٱلْأَرْبَعَةُ ٱلْمَلَائِكَةُ ٱلْمُعَدُّونَ لِلسَّاعَةِ وَٱلْيَوْمِ وَٱلشَّهْرِ وَٱلسَّنَةِ، لِكَيْ يَقْتُلُوا ثُلْثَ ٱلنَّاسِ.

തതസ്തദ്ദണ്ഡസ്യ തദ്ദിനസ്യ തന്മാസസ്യ തദ്വത്സരസ്യ ച കൃതേ നിരൂപിതാസ്തേ ചത്വാരോ ദൂതാ മാനവാനാം തൃതീയാംശസ്യ ബധാർഥം മോചിതാഃ|

١٦ 16 وَعَدَدُ جُيُوشِ ٱلْفُرْسَانِ مِئَتَا أَلْفِ أَلْفٍ وَأَنَا سَمِعْتُ عَدَدَهُمْ.

അപരമ് അശ്വാരോഹിസൈന്യാനാം സംഖ്യാ മയാശ്രാവി, തേ വിംശതികോടയ ആസൻ|

١٧ 17 وَهَكَذَا رَأَيْتُ ٱلْخَيْلَ فِي ٱلرُّؤْيَا وَٱلْجَالِسِينَ عَلَيْهَا، لَهُمْ دُرُوعٌ نَارِيَّةٌ وَأَسْمَانْجُونِيَّةٌ وَكِبْرِيتِيَّةٌ، وَرُؤُوسُ ٱلْخَيْلِ كَرُؤُوسِ ٱلْأُسُودِ، وَمِنْ أَفْوَاهِهَا يَخْرُجُ نَارٌ وَدُخَانٌ وَكِبْرِيتٌ.

മയാ യേ ഽശ്വാ അശ്വാരോഹിണശ്ച ദൃഷ്ടാസ്ത ഏതാദൃശാഃ, തേഷാം വഹ്നിസ്വരൂപാണി നീലപ്രസ്തരസ്വരൂപാണി ഗന്ധകസ്വരൂപാണി ച വർമ്മാണ്യാസൻ, വാജിനാഞ്ച സിംഹമൂർദ്ധസദൃശാ മൂർദ്ധാനഃ, തേഷാം മുഖേഭ്യോ വഹ്നിധൂമഗന്ധകാ നിർഗച്ഛന്തി|

١٨ 18 مِنْ هَذِهِ ٱلثَّلَاثَةِ قُتِلَ ثُلْثُ ٱلنَّاسِ، مِنَ ٱلنَّارِ وَٱلدُّخَانِ وَٱلْكِبْرِيتِ ٱلْخَارِجَةِ مِنْ أَفْوَاهِهَا،

ഏതൈസ്ത്രിഭി ർദണ്ഡൈരർഥതസ്തേഷാം മുഖേഭ്യോ നിർഗച്ഛദ്ഭി ർവഹ്നിധൂമഗന്ധകൈ ർമാനുഷാണാം തുതീയാംശോ ഽഘാനി|

١٩ 19 فَإِنَّ سُلْطَانَهَا هُوَ فِي أَفْوَاهِهَا وَفِي أَذْنَابِهَا، لِأَنَّ أَذْنَابَهَا شِبْهُ ٱلْحَيَّاتِ، وَلَهَا رُؤُوسٌ وَبِهَا تَضُرُّ.

തേഷാം വാജിനാം ബലം മുഖേഷു ലാങ്ഗൂലേഷു ച സ്ഥിതം, യതസ്തേഷാം ലാങ്ഗൂലാനി സർപാകാരാണി മസ്തകവിശിഷ്ടാനി ച തൈരേവ തേ ഹിംസന്തി|

٢٠ 20 وَأَمَّا بَقِيَّةُ ٱلنَّاسِ ٱلَّذِينَ لَمْ يُقْتَلُوا بِهَذِهِ ٱلضَّرَبَاتِ، فَلَمْ يَتُوبُوا عَنْ أَعْمَالِ أَيْدِيهِمْ، حَتَّى لَا يَسْجُدُوا لِلشَّيَاطِينِ وَأَصْنَامِ ٱلذَّهَبِ وَٱلْفِضَّةِ وَٱلنُّحَاسِ وَٱلْحَجَرِ وَٱلْخَشَبِ ٱلَّتِي لَا تَسْتَطِيعُ أَنْ تُبْصِرَ وَلَا تَسْمَعَ وَلَا تَمْشِيَ،

അപരമ് അവശിഷ്ടാ യേ മാനവാ തൈ ർദണ്ഡൈ ർന ഹതാസ്തേ യഥാ ദൃഷ്ടിശ്രവണഗമനശക്തിഹീനാൻ സ്വർണരൗപ്യപിത്തലപ്രസ്തരകാഷ്ഠമയാൻ വിഗ്രഹാൻ ഭൂതാംശ്ച ന പൂജയിഷ്യന്തി തഥാ സ്വഹസ്താനാം ക്രിയാഭ്യഃ സ്വമനാംസി ന പരാവർത്തിതവന്തഃ

٢١ 21 وَلَا تَابُوا عَنْ قَتْلِهِمْ وَلَا عَنْ سِحْرِهِمْ وَلَا عَنْ زِنَاهُمْ وَلَا عَنْ سَرِقَتِهِمْ.

സ്വബധകുഹകവ്യഭിചാരചൗര്യ്യോഭ്യോ ഽപി മനാംസി ന പരാവർത്തിതവന്തഃ|