رُؤيا 5
| وَرَأَيْتُ عَلَى يَمِينِ ٱلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ سِفْرًا مَكْتُوبًا مِنْ دَاخِلٍ وَمِنْ وَرَاءٍ، مَخْتُومًا بِسَبْعَةِ خُتُومٍ. | ١ 1 |
අනන්තරං තස්ය සිහාසනෝපවිෂ්ටජනස්ය දක්ෂිණස්තේ (අ)න්ත ර්බහිශ්ච ලිඛිතං පත්රමේකං මයා දෘෂ්ටං තත් සප්තමුද්රාභිරඞ්කිතං|
| وَرَأَيْتُ مَلَاكًا قَوِيًّا يُنَادِي بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «مَنْ هُوَ مُسْتَحِقٌّ أَنْ يَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَيَفُكَّ خُتُومَهُ؟». | ٢ 2 |
තත්පශ්චාද් ඒකෝ බලවාන් දූතෝ දෘෂ්ටඃ ස උච්චෛඃ ස්වරේණ වාචමිමාං ඝෝෂයති කඃ පත්රමේතද් විවරීතුං තම්මුද්රා මෝචයිතුඤ්චාර්හති?
| فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدٌ فِي ٱلسَّمَاءِ وَلَا عَلَى ٱلْأَرْضِ وَلَا تَحْتَ ٱلْأَرْضِ أَنْ يَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَلَا أَنْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ. | ٣ 3 |
කින්තු ස්වර්ගමර්ත්ත්යපාතාලේෂු තත් පත්රං විවරීතුං නිරීක්ෂිතුඤ්ච කස්යාපි සාමර්ථ්යං නාභවත්|
| فَصِرْتُ أَنَا أَبْكِي كَثِيرًا، لِأَنَّهُ لَمْ يُوجَدْ أَحَدٌ مُسْتَحِقًّا أَنْ يَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَيَقْرَأَهُ وَلَا أَنْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ. | ٤ 4 |
අතෝ යස්තත් පත්රං විවරීතුං නිරීක්ෂිතුඤ්චාර්හති තාදෘශජනස්යාභාවාද් අහං බහු රෝදිතවාන්|
| فَقَالَ لِي وَاحِدٌ مِنَ ٱلشُّيُوخِ: «لَا تَبْكِ. هُوَذَا قَدْ غَلَبَ ٱلْأَسَدُ ٱلَّذِي مِنْ سِبْطِ يَهُوذَا، أَصْلُ دَاوُدَ، لِيَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَيَفُكَّ خُتُومَهُ ٱلسَّبْعَةَ». | ٥ 5 |
කින්තු තේෂාං ප්රාචීනානාම් ඒකෝ ජනෝ මාමවදත් මා රෝදීඃ පශ්ය යෝ යිහූදාවංශීයඃ සිංහෝ දායූදෝ මූලස්වරූපශ්චාස්ති ස පත්රස්ය තස්ය සප්තමුද්රාණාඤ්ච මෝචනාය ප්රමූතවාන්|
| وَرَأَيْتُ فَإِذَا فِي وَسَطِ ٱلْعَرْشِ وَٱلْحَيَوَانَاتِ ٱلْأَرْبَعَةِ وَفِي وَسَطِ ٱلشُّيُوخِ خَرُوفٌ قَائِمٌ كَأَنَّهُ مَذْبُوحٌ، لَهُ سَبْعَةُ قُرُونٍ وَسَبْعُ أَعْيُنٍ، هِيَ سَبْعَةُ أَرْوَاحِ ٱللهِ ٱلْمُرْسَلَةُ إِلَى كُلِّ ٱلْأَرْضِ. | ٦ 6 |
අපරං සිංහාසනස්ය චතුර්ණාං ප්රාණිනාං ප්රාචීනවර්ගස්ය ච මධ්ය ඒකෝ මේෂශාවකෝ මයා දෘෂ්ටඃ ස ඡේදිත ඉව තස්ය සප්තශෘඞ්ගාණි සප්තලෝචනානි ච සන්ති තානි කෘත්ස්නාං පෘථිවීං ප්රේෂිතා ඊශ්වරස්ය සප්තාත්මානඃ|
| فَأَتَى وَأَخَذَ ٱلسِّفْرَ مِنْ يَمِينِ ٱلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ. | ٧ 7 |
ස උපාගත්ය තස්ය සිංහාසනෝපවිෂ්ටජනස්ය දක්ෂිණකරාත් තත් පත්රං ගෘහීතවාන්|
| وَلَمَّا أَخَذَ ٱلسِّفْرَ خَرَّتِ ٱلْأَرْبَعَةُ ٱلْحَيَوَانَاتُ وَٱلْأَرْبَعَةُ وَٱلْعِشْرُونَ شَيْخًا أَمَامَ ٱلْخَروفِ، وَلَهُمْ كُلِّ وَاحِدٍ قِيثَارَاتٌ وَجَامَاتٌ مِنْ ذَهَبٍ مَمْلُوَّةٌ بَخُورًا هِيَ صَلَوَاتُ ٱلْقِدِّيسِينَ. | ٨ 8 |
පත්රේ ගෘහීතේ චත්වාරඃ ප්රාණිනශ්චතුර්විංංශතිප්රාචීනාශ්ච තස්ය මේෂශාවකස්යාන්තිකේ ප්රණිපතන්ති තේෂාම් ඒකෛකස්ය කරයෝ ර්වීණාං සුගන්ධිද්රව්යෛඃ පරිපූර්ණං ස්වර්ණමයපාත්රඤ්ච තිෂ්ඨති තානි පවිත්රලෝකානාං ප්රාර්ථනාස්වරූපාණි|
| وَهُمْ يَتَرَنَّمُونَ تَرْنِيمَةً جَدِيدَةً قَائِلِينَ: «مُسْتَحِقٌّ أَنْتَ أَنْ تَأْخُذَ ٱلسِّفْرَ وَتَفْتَحَ خُتُومَهُ، لِأَنَّكَ ذُبِحْتَ وَٱشْتَرَيْتَنَا لِلهِ بِدَمِكَ مِنْ كُلِّ قَبِيلَةٍ وَلِسَانٍ وَشَعْبٍ وَأُمَّةٍ، | ٩ 9 |
අපරං තේ නූතනමේකං ගීතමගායන්, යථා, ග්රහීතුං පත්රිකාං තස්ය මුද්රා මෝචයිතුං තථා| ත්වමේවාර්හසි යස්මාත් ත්වං බලිවත් ඡේදනං ගතඃ| සර්ව්වාභ්යෝ ජාතිභාෂාභ්යඃ සර්ව්වස්මාද් වංශදේශතඃ| ඊශ්වරස්ය කෘතේ (අ)ස්මාන් ත්වං ස්වීයරක්තේන ක්රීතවාන්|
| وَجَعَلْتَنَا لِإِلَهِنَا مُلُوكًا وَكَهَنَةً، فَسَنَمْلِكُ عَلَى ٱلْأَرْضِ». | ١٠ 10 |
අස්මදීශ්වරපක්ෂේ (අ)ස්මාන් නෘපතීන් යාජකානපි| කෘතවාංස්තේන රාජත්වං කරිෂ්යාමෝ මහීතලේ||
| وَنَظَرْتُ وَسَمِعْتُ صَوْتَ مَلَائِكَةٍ كَثِيرِينَ حَوْلَ ٱلْعَرْشِ وَٱلْحَيَوَانَاتِ وَٱلشُّيُوخِ، وَكَانَ عَدَدُهُمْ رَبَوَاتِ رَبَوَاتٍ وَأُلُوفَ أُلُوفٍ، | ١١ 11 |
අපරං නිරීක්ෂමාණේන මයා සිංහාසනස්ය ප්රාණිචතුෂ්ටයස්ය ප්රාචීනවර්ගස්ය ච පරිතෝ බහූනාං දූතානාං රවඃ ශ්රුතඃ, තේෂාං සංඛ්යා අයුතායුතානි සහස්රසහස්ත්රාණි ච|
| قَائِلِينَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «مُسْتَحِقٌّ هُوَ ٱلْخَروُفُ ٱلْمَذْبُوحُ أَنْ يَأْخُذَ ٱلْقُدْرَةَ وَٱلْغِنَى وَٱلْحِكْمَةَ وَٱلْقُوَّةَ وَٱلْكَرَامَةَ وَٱلْمَجْدَ وَٱلْبَرَكَةَ!». | ١٢ 12 |
තෛරුච්චෛරිදම් උක්තං, පරාක්රමං ධනං ඥානං ශක්තිං ගෞරවමාදරං| ප්රශංසාඤ්චාර්හති ප්රාප්තුං ඡේදිතෝ මේෂශාවකඃ||
| وَكُلُّ خَلِيقَةٍ مِمَّا فِي ٱلسَّمَاءِ وَعَلَى ٱلْأَرْضِ وَتَحْتَ ٱلْأَرْضِ، وَمَا عَلَى ٱلْبَحْرِ، كُلُّ مَا فِيهَا، سَمِعْتُهَا قَائِلَةً: «لِلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَلِلْخَرُوفِ ٱلْبَرَكَةُ وَٱلْكَرَامَةُ وَٱلْمَجْدُ وَٱلسُّلْطَانُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ». (aiōn g165) | ١٣ 13 |
අපරං ස්වර්ගමර්ත්ත්යපාතාලසාගරේෂු යානි විද්යන්තේ තේෂාං සර්ව්වේෂාං සෘෂ්ටවස්තූනාං වාගියං මයා ශ්රුතා, ප්රශංසාං ගෞරවං ශෞර්ය්යම් ආධිපත්යං සනාතනං| සිංහසනෝපවිෂ්ටශ්ච මේෂවත්සශ්ච ගච්ඡතාං| (aiōn g165)
| وَكَانَتِ ٱلْحَيَوَانَاتُ ٱلْأَرْبَعَةُ تَقُولُ: «آمِينَ». وَٱلشُّيُوخُ ٱلْأَرْبَعَةُ وَٱلْعِشْرُونَ خَرُّوا وَسَجَدُوا لِلْحَيِّ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. | ١٤ 14 |
අපරං තේ චත්වාරඃ ප්රාණිනඃ කථිතවන්තස්තථාස්තු, තතශ්චතුර්විංශතිප්රාචීනා අපි ප්රණිපත්ය තම් අනන්තකාලජීවිනං ප්රාණමන්|
