رُؤيا 5

١ 1 وَرَأَيْتُ عَلَى يَمِينِ ٱلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ سِفْرًا مَكْتُوبًا مِنْ دَاخِلٍ وَمِنْ وَرَاءٍ، مَخْتُومًا بِسَبْعَةِ خُتُومٍ.

ଅନନ୍ତରଂ ତସ୍ୟ ସିହାସନୋପୱିଷ୍ଟଜନସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣସ୍ତେ ଽନ୍ତ ର୍ବହିଶ୍ଚ ଲିଖିତଂ ପତ୍ରମେକଂ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଂ ତତ୍ ସପ୍ତମୁଦ୍ରାଭିରଙ୍କିତଂ|

٢ 2 وَرَأَيْتُ مَلَاكًا قَوِيًّا يُنَادِي بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «مَنْ هُوَ مُسْتَحِقٌّ أَنْ يَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَيَفُكَّ خُتُومَهُ؟».

ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏକୋ ବଲୱାନ୍ ଦୂତୋ ଦୃଷ୍ଟଃ ସ ଉଚ୍ଚୈଃ ସ୍ୱରେଣ ୱାଚମିମାଂ ଘୋଷଯତି କଃ ପତ୍ରମେତଦ୍ ୱିୱରୀତୁଂ ତମ୍ମୁଦ୍ରା ମୋଚଯିତୁଞ୍ଚାର୍ହତି?

٣ 3 فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدٌ فِي ٱلسَّمَاءِ وَلَا عَلَى ٱلْأَرْضِ وَلَا تَحْتَ ٱلْأَرْضِ أَنْ يَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَلَا أَنْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ.

କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗମର୍ତ୍ତ୍ୟପାତାଲେଷୁ ତତ୍ ପତ୍ରଂ ୱିୱରୀତୁଂ ନିରୀକ୍ଷିତୁଞ୍ଚ କସ୍ୟାପି ସାମର୍ଥ୍ୟଂ ନାଭୱତ୍|

٤ 4 فَصِرْتُ أَنَا أَبْكِي كَثِيرًا، لِأَنَّهُ لَمْ يُوجَدْ أَحَدٌ مُسْتَحِقًّا أَنْ يَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَيَقْرَأَهُ وَلَا أَنْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ.

ଅତୋ ଯସ୍ତତ୍ ପତ୍ରଂ ୱିୱରୀତୁଂ ନିରୀକ୍ଷିତୁଞ୍ଚାର୍ହତି ତାଦୃଶଜନସ୍ୟାଭାୱାଦ୍ ଅହଂ ବହୁ ରୋଦିତୱାନ୍|

٥ 5 فَقَالَ لِي وَاحِدٌ مِنَ ٱلشُّيُوخِ: «لَا تَبْكِ. هُوَذَا قَدْ غَلَبَ ٱلْأَسَدُ ٱلَّذِي مِنْ سِبْطِ يَهُوذَا، أَصْلُ دَاوُدَ، لِيَفْتَحَ ٱلسِّفْرَ وَيَفُكَّ خُتُومَهُ ٱلسَّبْعَةَ».

କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ ପ୍ରାଚୀନାନାମ୍ ଏକୋ ଜନୋ ମାମୱଦତ୍ ମା ରୋଦୀଃ ପଶ୍ୟ ଯୋ ଯିହୂଦାୱଂଶୀଯଃ ସିଂହୋ ଦାଯୂଦୋ ମୂଲସ୍ୱରୂପଶ୍ଚାସ୍ତି ସ ପତ୍ରସ୍ୟ ତସ୍ୟ ସପ୍ତମୁଦ୍ରାଣାଞ୍ଚ ମୋଚନାଯ ପ୍ରମୂତୱାନ୍|

٦ 6 وَرَأَيْتُ فَإِذَا فِي وَسَطِ ٱلْعَرْشِ وَٱلْحَيَوَانَاتِ ٱلْأَرْبَعَةِ وَفِي وَسَطِ ٱلشُّيُوخِ خَرُوفٌ قَائِمٌ كَأَنَّهُ مَذْبُوحٌ، لَهُ سَبْعَةُ قُرُونٍ وَسَبْعُ أَعْيُنٍ، هِيَ سَبْعَةُ أَرْوَاحِ ٱللهِ ٱلْمُرْسَلَةُ إِلَى كُلِّ ٱلْأَرْضِ.

ଅପରଂ ସିଂହାସନସ୍ୟ ଚତୁର୍ଣାଂ ପ୍ରାଣିନାଂ ପ୍ରାଚୀନୱର୍ଗସ୍ୟ ଚ ମଧ୍ୟ ଏକୋ ମେଷଶାୱକୋ ମଯା ଦୃଷ୍ଟଃ ସ ଛେଦିତ ଇୱ ତସ୍ୟ ସପ୍ତଶୃଙ୍ଗାଣି ସପ୍ତଲୋଚନାନି ଚ ସନ୍ତି ତାନି କୃତ୍ସ୍ନାଂ ପୃଥିୱୀଂ ପ୍ରେଷିତା ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସପ୍ତାତ୍ମାନଃ|

٧ 7 فَأَتَى وَأَخَذَ ٱلسِّفْرَ مِنْ يَمِينِ ٱلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ.

ସ ଉପାଗତ୍ୟ ତସ୍ୟ ସିଂହାସନୋପୱିଷ୍ଟଜନସ୍ୟ ଦକ୍ଷିଣକରାତ୍ ତତ୍ ପତ୍ରଂ ଗୃହୀତୱାନ୍|

٨ 8 وَلَمَّا أَخَذَ ٱلسِّفْرَ خَرَّتِ ٱلْأَرْبَعَةُ ٱلْحَيَوَانَاتُ وَٱلْأَرْبَعَةُ وَٱلْعِشْرُونَ شَيْخًا أَمَامَ ٱلْخَروفِ، وَلَهُمْ كُلِّ وَاحِدٍ قِيثَارَاتٌ وَجَامَاتٌ مِنْ ذَهَبٍ مَمْلُوَّةٌ بَخُورًا هِيَ صَلَوَاتُ ٱلْقِدِّيسِينَ.

ପତ୍ରେ ଗୃହୀତେ ଚତ୍ୱାରଃ ପ୍ରାଣିନଶ୍ଚତୁର୍ୱିଂଂଶତିପ୍ରାଚୀନାଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ମେଷଶାୱକସ୍ୟାନ୍ତିକେ ପ୍ରଣିପତନ୍ତି ତେଷାମ୍ ଏକୈକସ୍ୟ କରଯୋ ର୍ୱୀଣାଂ ସୁଗନ୍ଧିଦ୍ରୱ୍ୟୈଃ ପରିପୂର୍ଣଂ ସ୍ୱର୍ଣମଯପାତ୍ରଞ୍ଚ ତିଷ୍ଠତି ତାନି ପୱିତ୍ରଲୋକାନାଂ ପ୍ରାର୍ଥନାସ୍ୱରୂପାଣି|

٩ 9 وَهُمْ يَتَرَنَّمُونَ تَرْنِيمَةً جَدِيدَةً قَائِلِينَ: «مُسْتَحِقٌّ أَنْتَ أَنْ تَأْخُذَ ٱلسِّفْرَ وَتَفْتَحَ خُتُومَهُ، لِأَنَّكَ ذُبِحْتَ وَٱشْتَرَيْتَنَا لِلهِ بِدَمِكَ مِنْ كُلِّ قَبِيلَةٍ وَلِسَانٍ وَشَعْبٍ وَأُمَّةٍ،

ଅପରଂ ତେ ନୂତନମେକଂ ଗୀତମଗାଯନ୍, ଯଥା, ଗ୍ରହୀତୁଂ ପତ୍ରିକାଂ ତସ୍ୟ ମୁଦ୍ରା ମୋଚଯିତୁଂ ତଥା| ତ୍ୱମେୱାର୍ହସି ଯସ୍ମାତ୍ ତ୍ୱଂ ବଲିୱତ୍ ଛେଦନଂ ଗତଃ| ସର୍ୱ୍ୱାଭ୍ୟୋ ଜାତିଭାଷାଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମାଦ୍ ୱଂଶଦେଶତଃ| ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କୃତେ ଽସ୍ମାନ୍ ତ୍ୱଂ ସ୍ୱୀଯରକ୍ତେନ କ୍ରୀତୱାନ୍|

١٠ 10 وَجَعَلْتَنَا لِإِلَهِنَا مُلُوكًا وَكَهَنَةً، فَسَنَمْلِكُ عَلَى ٱلْأَرْضِ».

ଅସ୍ମଦୀଶ୍ୱରପକ୍ଷେ ଽସ୍ମାନ୍ ନୃପତୀନ୍ ଯାଜକାନପି| କୃତୱାଂସ୍ତେନ ରାଜତ୍ୱଂ କରିଷ୍ୟାମୋ ମହୀତଲେ||

١١ 11 وَنَظَرْتُ وَسَمِعْتُ صَوْتَ مَلَائِكَةٍ كَثِيرِينَ حَوْلَ ٱلْعَرْشِ وَٱلْحَيَوَانَاتِ وَٱلشُّيُوخِ، وَكَانَ عَدَدُهُمْ رَبَوَاتِ رَبَوَاتٍ وَأُلُوفَ أُلُوفٍ،

ଅପରଂ ନିରୀକ୍ଷମାଣେନ ମଯା ସିଂହାସନସ୍ୟ ପ୍ରାଣିଚତୁଷ୍ଟଯସ୍ୟ ପ୍ରାଚୀନୱର୍ଗସ୍ୟ ଚ ପରିତୋ ବହୂନାଂ ଦୂତାନାଂ ରୱଃ ଶ୍ରୁତଃ, ତେଷାଂ ସଂଖ୍ୟା ଅଯୁତାଯୁତାନି ସହସ୍ରସହସ୍ତ୍ରାଣି ଚ|

١٢ 12 قَائِلِينَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «مُسْتَحِقٌّ هُوَ ٱلْخَروُفُ ٱلْمَذْبُوحُ أَنْ يَأْخُذَ ٱلْقُدْرَةَ وَٱلْغِنَى وَٱلْحِكْمَةَ وَٱلْقُوَّةَ وَٱلْكَرَامَةَ وَٱلْمَجْدَ وَٱلْبَرَكَةَ!».

ତୈରୁଚ୍ଚୈରିଦମ୍ ଉକ୍ତଂ, ପରାକ୍ରମଂ ଧନଂ ଜ୍ଞାନଂ ଶକ୍ତିଂ ଗୌରୱମାଦରଂ| ପ୍ରଶଂସାଞ୍ଚାର୍ହତି ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ଛେଦିତୋ ମେଷଶାୱକଃ||

١٣ 13 وَكُلُّ خَلِيقَةٍ مِمَّا فِي ٱلسَّمَاءِ وَعَلَى ٱلْأَرْضِ وَتَحْتَ ٱلْأَرْضِ، وَمَا عَلَى ٱلْبَحْرِ، كُلُّ مَا فِيهَا، سَمِعْتُهَا قَائِلَةً: «لِلْجَالِسِ عَلَى ٱلْعَرْشِ وَلِلْخَرُوفِ ٱلْبَرَكَةُ وَٱلْكَرَامَةُ وَٱلْمَجْدُ وَٱلسُّلْطَانُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ». (aiōn g165)

ଅପରଂ ସ୍ୱର୍ଗମର୍ତ୍ତ୍ୟପାତାଲସାଗରେଷୁ ଯାନି ୱିଦ୍ୟନ୍ତେ ତେଷାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସୃଷ୍ଟୱସ୍ତୂନାଂ ୱାଗିଯଂ ମଯା ଶ୍ରୁତା, ପ୍ରଶଂସାଂ ଗୌରୱଂ ଶୌର୍ୟ୍ୟମ୍ ଆଧିପତ୍ୟଂ ସନାତନଂ| ସିଂହସନୋପୱିଷ୍ଟଶ୍ଚ ମେଷୱତ୍ସଶ୍ଚ ଗଚ୍ଛତାଂ| (aiōn g165)

١٤ 14 وَكَانَتِ ٱلْحَيَوَانَاتُ ٱلْأَرْبَعَةُ تَقُولُ: «آمِينَ». وَٱلشُّيُوخُ ٱلْأَرْبَعَةُ وَٱلْعِشْرُونَ خَرُّوا وَسَجَدُوا لِلْحَيِّ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ.

ଅପରଂ ତେ ଚତ୍ୱାରଃ ପ୍ରାଣିନଃ କଥିତୱନ୍ତସ୍ତଥାସ୍ତୁ, ତତଶ୍ଚତୁର୍ୱିଂଶତିପ୍ରାଚୀନା ଅପି ପ୍ରଣିପତ୍ୟ ତମ୍ ଅନନ୍ତକାଲଜୀୱିନଂ ପ୍ରାଣମନ୍|