رُؤيا 22

١ 1 وَأَرَانِي نَهْرًا صَافِيًا مِنْ مَاءِ حَيَاةٍ لَامِعًا كَبَلُّورٍ، خَارِجًا مِنْ عَرْشِ ٱللهِ وَٱلْخَرُوفِ.

អនន្តរំ ស ស្ផដិកវត៑ និម៌្មលម៑ អម្ឫតតោយស្យ ស្រោតោ មាម៑ អឧឝ៌យត៑ តទ៑ ឦឝ្វរស្យ មេឞឝាវកស្យ ច សិំហាសនាត៑ និគ៌ច្ឆតិ។

٢ 2 فِي وَسَطِ سُوقِهَا وَعَلَى ٱلنَّهْرِ مِنْ هُنَا وَمِنْ هُنَاكَ، شَجَرَةُ حَيَاةٍ تَصْنَعُ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ ثَمَرَةً، وَتُعْطِي كُلَّ شَهْرٍ ثَمَرَهَا، وَوَرَقُ ٱلشَّجَرَةِ لِشِفَاءِ ٱلْأُمَمِ.

នគយ៌្យា មាគ៌មធ្យេ តស្យា នទ្យាះ បាឝ៌្វយោរម្ឫតវ្ឫក្ឞា វិទ្យន្តេ តេឞាំ ទ្វាទឝផលានិ ភវន្តិ, ឯកៃកោ វ្ឫក្ឞះ ប្រតិមាសំ ស្វផលំ ផលតិ តទ្វ្ឫក្ឞបត្រាណិ ចាន្យជាតីយានាម៑ អារោគ្យជនកានិ។

٣ 3 وَلَا تَكُونُ لَعْنَةٌ مَا فِي مَا بَعْدُ. وَعَرْشُ ٱللهِ وَٱلْخَرُوفِ يَكُونُ فِيهَا، وَعَبِيدُهُ يَخْدِمُونَهُ.

អបរំ កិមបិ ឝាបគ្រស្តំ បុន រ្ន ភវិឞ្យតិ តស្យា មធ្យ ឦឝ្វរស្យ មេឞឝាវកស្យ ច សិំហាសនំ ស្ថាស្យតិ តស្យ ទាសាឝ្ច តំ សេវិឞ្យន្តេ។

٤ 4 وَهُمْ سَيَنْظُرُونَ وَجْهَهُ، وَٱسْمُهُ عَلَى جِبَاهِهِمْ.

តស្យ វទនទឝ៌នំ ប្រាប្ស្យន្តិ ភាលេឞុ ច តស្យ នាម លិខិតំ ភវិឞ្យតិ។

٥ 5 وَلَا يَكُونُ لَيْلٌ هُنَاكَ، وَلَا يَحْتَاجُونَ إِلَى سِرَاجٍ أَوْ نُورِ شَمْسٍ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ ٱلْإِلَهَ يُنِيرُ عَلَيْهِمْ، وَهُمْ سَيَمْلِكُونَ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. (aiōn g165)

តទានីំ រាត្រិះ បុន រ្ន ភវិឞ្យតិ យតះ ប្រភុះ បរមេឝ្វរស្តាន៑ ទីបយិឞ្យតិ តេ ចានន្តកាលំ យាវទ៑ រាជត្វំ ករិឞ្យន្តេ។ (aiōn g165)

٦ 6 ثُمَّ قَالَ لِي: «هَذِهِ ٱلْأَقْوَالُ أَمِينَةٌ وَصَادِقَةٌ. وَٱلرَّبُّ إِلَهُ ٱلْأَنْبِيَاءِ ٱلْقِدِّيسِينَ أَرْسَلَ مَلَاكَهُ لِيُرِيَ عَبِيدَهُ مَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ سَرِيعًا».

អនន្តរំ ស មាម៑ អវទត៑, វាក្យានីមានិ វិឝ្វាស្យានិ សត្យានិ ច, អចិរាទ៑ យៃ រ្ភវិតវ្យំ តានិ ស្វទាសាន៑ ជ្ញាបយិតុំ បវិត្រភវិឞ្យទ្វាទិនាំ ប្រភុះ បរមេឝ្វរះ ស្វទូតំ ប្រេឞិតវាន៑។

٧ 7 «هَا أَنَا آتِي سَرِيعًا. طُوبَى لِمَنْ يَحْفَظُ أَقْوَالَ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ».

បឝ្យាហំ តូណ៌ម៑ អាគច្ឆាមិ, ឯតទ្គ្រន្ថស្យ ភវិឞ្យទ្វាក្យានិ យះ បាលយតិ ស ឯវ ធន្យះ។

٨ 8 وَأَنَا يُوحَنَّا ٱلَّذِي كَانَ يَنْظُرُ وَيَسْمَعُ هَذَا. وَحِينَ سَمِعْتُ وَنَظَرْتُ، خَرَرْتُ لِأَسْجُدَ أَمَامَ رِجْلَيِ ٱلْمَلَاكِ ٱلَّذِي كَانَ يُرِينِي هَذَا.

យោហនហម៑ ឯតានិ ឝ្រុតវាន៑ ទ្ឫឞ្ដវាំឝ្ចាស្មិ ឝ្រុត្វា ទ្ឫឞ្ដ្វា ច តទ្ទឝ៌កទូតស្យ ប្រណាមាត៌្ហំ តច្ចរណយោរន្តិកេ ៜបតំ។

٩ 9 فَقَالَ لِيَ: «ٱنْظُرْ لَا تَفْعَلْ! لِأَنِّي عَبْدٌ مَعَكَ وَمَعَ إِخْوَتِكَ ٱلْأَنْبِيَاءِ، وَٱلَّذِينَ يَحْفَظُونَ أَقْوَالَ هَذَا ٱلْكِتَابِ. ٱسْجُدْ لِلهِ!».

តតះ ស មាម៑ អវទត៑ សាវធានោ ភវ មៃវំ ក្ឫរុ, ត្វយា តវ ភ្រាត្ឫភិ រ្ភវិឞ្យទ្វាទិភិរេតទ្គ្រន្ថស្ថវាក្យបាលនការិភិឝ្ច សហទាសោ ៜហំ។ ត្វម៑ ឦឝ្វរំ ប្រណម។

١٠ 10 وَقَالَ لِي: «لَا تَخْتِمْ عَلَى أَقْوَالِ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ، لِأَنَّ ٱلْوَقْتَ قَرِيبٌ.

ស បុន រ្មាម៑ អវទត៑, ឯតទ្គ្រន្ថស្ថភវិឞ្យទ្វាក្យានិ ត្វយា ន មុទ្រាង្កយិតវ្យានិ យតះ សមយោ និកដវត៌្តី។

١١ 11 مَنْ يَظْلِمْ فَلْيَظْلِمْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ نَجِسٌ فَلْيَتَنَجَّسْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ بَارٌّ فَلْيَتَبَرَّرْ بَعْدُ. وَمَنْ هُوَ مُقَدَّسٌ فَلْيَتَقَدَّسْ بَعْدُ».

អធម៌្មាចារ ឥតះ បរមប្យធម៌្មម៑ អាចរតុ, អមេធ្យាចារ ឥតះ បរមប្យមេធ្យម៑ អាចរតុ ធម៌្មាចារ ឥតះ បរមបិ ធម៌្មម៑ អាចរតុ បវិត្រាចារឝ្ចេតះ បរមបិ បវិត្រម៑ អាចរតុ។

١٢ 12 «وَهَا أَنَا آتِي سَرِيعًا وَأُجْرَتِي مَعِي لِأُجَازِيَ كُلَّ وَاحِدٍ كَمَا يَكُونُ عَمَلُهُ.

បឝ្យាហំ តូណ៌ម៑ អាគច្ឆាមិ, ឯកៃកស្មៃ ស្វក្រិយានុយាយិផលទានាត៌្ហំ មទ្ទាតវ្យផលំ មម សមវត៌្តិ។

١٣ 13 أَنَا ٱلْأَلِفُ وَٱلْيَاءُ، ٱلْبِدَايَةُ وَٱلنِّهَايَةُ، ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ».

អហំ កះ ក្ឞឝ្ច ប្រថមះ ឝេឞឝ្ចាទិរន្តឝ្ច។

١٤ 14 طُوبَى لِلَّذِينَ يَصْنَعُونَ وَصَايَاهُ لِكَيْ يَكُونَ سُلْطَانُهُمْ عَلَى شَجَرَةِ ٱلْحَيَاةِ، وَيَدْخُلُوا مِنَ ٱلْأَبْوَابِ إِلَى ٱلْمَدِينَةِ،

អមុតវ្ឫក្ឞស្យាធិការប្រាប្ត្យត៌្ហំ ទ្វារៃ រ្នគរប្រវេឝាត៌្ហញ្ច យេ តស្យាជ្ញាះ បាលយន្តិ ត ឯវ ធន្យាះ។

١٥ 15 لِأَنَّ خَارِجًا ٱلْكِلَابَ وَٱلسَّحَرَةَ وَٱلزُّنَاةَ وَٱلْقَتَلَةَ وَعَبَدَةَ ٱلْأَوْثَانِ، وَكُلَّ مَنْ يُحِبُّ وَيَصْنَعُ كَذِبًا.

កុក្កុរៃ រ្មាយាវិភិះ បុង្គាមិភិ រ្នរហន្ត្ឫភិ រ្ទេវាច៌្ចកៃះ សវ៌្វៃរន្ឫតេ ប្រីយមាណៃរន្ឫតាចារិភិឝ្ច ពហិះ ស្ថាតវ្យំ។

١٦ 16 «أَنَا يَسُوعُ، أَرْسَلْتُ مَلَاكِي لِأَشْهَدَ لَكُمْ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ عَنِ ٱلْكَنَائِسِ. أَنَا أَصْلُ وَذُرِّيَّةُ دَاوُدَ. كَوْكَبُ ٱلصُّبْحِ ٱلْمُنِيرُ».

មណ្ឌលីឞុ យុឞ្មភ្យមេតេឞាំ សាក្ឞ្យទានាត៌្ហំ យីឝុរហំ ស្វទូតំ ប្រេឞិតវាន៑, អហមេវ ទាយូទោ មូលំ វំឝឝ្ច, អហំ តេជោមយប្រភាតីយតារាស្វរូបះ។

١٧ 17 وَٱلرُّوحُ وَٱلْعَرُوسُ يَقُولَانِ: «تَعَالَ!». وَمَنْ يَسْمَعْ فَلْيَقُلْ: «تَعَالَ!». وَمَنْ يَعْطَشْ فَلْيَأْتِ. وَمَنْ يُرِدْ فَلْيَأْخُذْ مَاءَ حَيَاةٍ مَجَّانًا.

អាត្មា កន្យា ច កថយតះ, ត្វយាគម្យតាំ។ ឝ្រោតាបិ វទតុ, អាគម្យតាមិតិ។ យឝ្ច ត្ឫឞាត៌្តះ ស អាគច្ឆតុ យឝ្ចេច្ឆតិ ស វិនា មូល្យំ ជីវនទាយិ ជលំ គ្ឫហ្លាតុ។

١٨ 18 لِأَنِّي أَشْهَدُ لِكُلِّ مَنْ يَسْمَعُ أَقْوَالَ نُبُوَّةِ هَذَا ٱلْكِتَابِ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَزِيدُ عَلَى هَذَا، يَزِيدُ ٱللهُ عَلَيْهِ ٱلضَّرَبَاتِ ٱلْمَكْتُوبَةَ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ.

យះ កឝ្ចិទ៑ ឯតទ្គ្រន្ថស្ថភវិឞ្យទ្វាក្យានិ ឝ្ឫណោតិ តស្មា អហំ សាក្ឞ្យមិទំ ទទាមិ, កឝ្ចិទ៑ យទ្យបរំ កិមប្យេតេឞុ យោជយតិ តហ៌ីឝ្វរោគ្រន្ថេៜស្មិន៑ លិខិតាន៑ ទណ្ឌាន៑ តស្មិន្នេវ យោជយិឞ្យតិ។

١٩ 19 وَإِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْذِفُ مِنْ أَقْوَالِ كِتَابِ هَذِهِ ٱلنُّبُوَّةِ، يَحْذِفُ ٱللهُ نَصِيبَهُ مِنْ سِفْرِ ٱلْحَيَاةِ، وَمِنَ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْمُقَدَّسَةِ، وَمِنَ ٱلْمَكْتُوبِ فِي هَذَا ٱلْكِتَابِ.

យទិ ច កឝ្ចិទ៑ ឯតទ្គ្រន្ថស្ថភវិឞ្យទ្វាក្យេភ្យះ កិមប្យបហរតិ តហ៌ីឝ្វរោ គ្រន្ថេ ៜស្មិន៑ លិខិតាត៑ ជីវនវ្ឫក្ឞាត៑ បវិត្រនគរាច្ច តស្យាំឝមបហរិឞ្យតិ។

٢٠ 20 يَقُولُ ٱلشَّاهِدُ بِهَذَا: «نَعَمْ! أَنَا آتِي سَرِيعًا». آمِينَ. تَعَالَ أَيُّهَا ٱلرَّبُّ يَسُوعُ.

ឯតត៑ សាក្ឞ្យំ យោ ទទាតិ ស ឯវ វក្តិ សត្យម៑ អហំ តូណ៌ម៑ អាគច្ឆាមិ។ តថាស្តុ។ ប្រភោ យីឝោ, អាគម្យតាំ ភវតា។

٢١ 21 نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ مَعَ جَمِيعِكُمْ. آمِينَ.

អស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យានុគ្រហះ សវ៌្វេឞុ យុឞ្មាសុ វត៌្តតាំ។ អាមេន៑។