رُؤيا 18
| ثُمَّ بَعْدَ هَذَا رَأَيْتُ مَلَاكًا آخَرَ نَازِلًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ، لَهُ سُلْطَانٌ عَظِيمٌ. وَٱسْتَنَارَتِ ٱلْأَرْضُ مِنْ بَهَائِهِ. | ١ 1 |
തദനന്തരം സ്വർഗാദ് അവരോഹൻ അപര ഏകോ ദൂതോ മയാ ദൃഷ്ടഃ സ മഹാപരാക്രമവിശിഷ്ടസ്തസ്യ തേജസാ ച പൃഥിവീ ദീപ്താ|
| وَصَرَخَ بِشِدَّةٍ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ قَائِلًا: «سَقَطَتْ! سَقَطَتْ بَابِلُ ٱلْعَظِيمَةُ! وَصَارَتْ مَسْكَنًا لِشَيَاطِينَ، وَمَحْرَسًا لِكُلِّ رُوحٍ نَجِسٍ، وَمَحْرَسًا لِكُلِّ طَائِرٍ نَجِسٍ وَمَمْقُوتٍ، | ٢ 2 |
സ ബലവതാ സ്വരേണ വാചമിമാമ് അഘോഷയത് പതിതാ പതിതാ മഹാബാബിൽ, സാ ഭൂതാനാം വസതിഃ സർവ്വേഷാമ് അശുച്യാത്മനാം കാരാ സർവ്വേഷാമ് അശുചീനാം ഘൃണ്യാനാഞ്ച പക്ഷിണാം പിഞ്ജരശ്ചാഭവത്|
| لِأَنَّهُ مِنْ خَمْرِ غَضَبِ زِنَاهَا قَدْ شَرِبَ جَمِيعُ ٱلْأُمَمِ، وَمُلُوكُ ٱلْأَرْضِ زَنَوْا مَعَهَا، وَتُجَّارُ ٱلْأَرْضِ ٱسْتَغْنَوْا مِنْ وَفْرَةِ نَعِيمِهَا». | ٣ 3 |
യതഃ സർവ്വജാതീയാസ്തസ്യാ വ്യഭിചാരജാതാം കോപമദിരാം പീതവന്തഃ പൃഥിവ്യാ രാജാനശ്ച തയാ സഹ വ്യഭിചാരം കൃതവന്തഃ പൃഥിവ്യാ വണിജശ്ച തസ്യാഃ സുഖഭോഗബാഹുല്യാദ് ധനാഢ്യതാം ഗതവന്തഃ|
| ثُمَّ سَمِعْتُ صَوْتًا آخَرَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ قَائِلًا: «ٱخْرُجُوا مِنْهَا يَا شَعْبِي، لِئَلَّا تَشْتَرِكُوا فِي خَطَايَاهَا، وَلِئَلَّا تَأْخُذُوا مِنْ ضَرَبَاتِهَا. | ٤ 4 |
തതഃ പരം സ്വർഗാത് മയാപര ഏഷ രവഃ ശ്രുതഃ, ഹേ മമ പ്രജാഃ, യൂയം യത് തസ്യാഃ പാപാനാമ് അംശിനോ ന ഭവത തസ്യാ ദണ്ഡൈശ്ച ദണ്ഡയുക്താ ന ഭവത തദർഥം തതോ നിർഗച്ഛത|
| لِأَنَّ خَطَايَاهَا لَحِقَتِ ٱلسَّمَاءَ، وَتَذَكَّرَ ٱللهُ آثَامَهَا. | ٥ 5 |
യതസ്തസ്യാഃ പാപാനി ഗഗനസ്പർശാന്യഭവൻ തസ്യാ അധർമ്മക്രിയാശ്ചേശ്വരേണ സംസ്മൃതാഃ|
| جَازُوهَا كَمَا هِيَ أَيْضًا جَازَتْكُمْ، وَضَاعِفُوا لَهَا ضِعْفًا نَظِيرَ أَعْمَالِهَا. فِي ٱلْكَأْسِ ٱلَّتِي مَزَجَتْ فِيهَا، ٱمْزُجُوا لَهَا ضِعْفًا. | ٦ 6 |
പരാൻ പ്രതി തയാ യദ്വദ് വ്യവഹൃതം തദ്വത് താം പ്രതി വ്യവഹരത, തസ്യാഃ കർമ്മണാം ദ്വിഗുണഫലാനി തസ്യൈ ദത്ത, യസ്മിൻ കംസേ സാ പരാൻ മദ്യമ് അപായയത് തമേവ തസ്യാഃ പാനാർഥം ദ്വിഗുണമദ്യേന പൂരയത|
| بِقَدْرِ مَا مَجَّدَتْ نَفْسَهَا وَتَنَعَّمَتْ، بِقَدْرِ ذَلِكَ أَعْطُوهَا عَذَابًا وَحُزْنًا. لِأَنَّهَا تَقُولُ فِي قَلْبِهَا: أَنَا جَالِسَةٌ مَلِكَةً، وَلَسْتُ أَرْمَلَةً، وَلَنْ أَرَى حُزَنًا. | ٧ 7 |
തയാ യാത്മശ്ലാഘാ യശ്ച സുഖഭോഗഃ കൃതസ്തയോ ർദ്വിഗുണൗ യാതനാശോകൗ തസ്യൈ ദത്ത, യതഃ സാ സ്വകീയാന്തഃകരണേ വദതി, രാജ്ഞീവദ് ഉപവിഷ്ടാഹം നാനാഥാ ന ച ശോകവിത്|
| مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ سَتَأْتِي ضَرَبَاتُهَا: مَوْتٌ وَحُزْنٌ وَجُوعٌ، وَتَحْتَرِقُ بِٱلنَّارِ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ ٱلْإِلَهَ ٱلَّذِي يَدِينُهَا قَوِيٌّ. | ٨ 8 |
തസ്മാദ് ദിവസ ഏകസ്മിൻ മാരീദുർഭിക്ഷശോചനൈഃ, സാ സമാപ്ലോഷ്യതേ നാരീ ധ്യക്ഷ്യതേ വഹ്നിനാ ച സാ; യദ് വിചാരാധിപസ്തസ്യാ ബലവാൻ പ്രഭുരീശ്വരഃ,
| «وَسَيَبْكِي وَيَنُوحُ عَلَيْهَا مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ، ٱلَّذِينَ زَنَوْا وَتَنَعَّمُوا مَعَهَا، حِينَمَا يَنْظُرُونَ دُخَانَ حَرِيقِهَا، | ٩ 9 |
വ്യഭിചാരസ്തയാ സാർദ്ധം സുഖഭോഗശ്ച യൈഃ കൃതഃ, തേ സർവ്വ ഏവ രാജാനസ്തദ്ദാഹധൂമദർശനാത്, പ്രരോദിഷ്യന്തി വക്ഷാംസി ചാഹനിഷ്യന്തി ബാഹുഭിഃ|
| وَاقِفِينَ مِنْ بَعِيدٍ لِأَجْلِ خَوْفِ عَذَابِهَا، قَائِلِينَ: وَيْلٌ! وَيْلٌ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ بَابِلُ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْقَوِيَّةُ! لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ جَاءَتْ دَيْنُونَتُكِ. | ١٠ 10 |
തസ്യാസ്തൈ ര്യാതനാഭീതേ ർദൂരേ സ്ഥിത്വേദമുച്യതേ, ഹാ ഹാ ബാബിൽ മഹാസ്ഥാന ഹാ പ്രഭാവാന്വിതേ പുരി, ഏകസ്മിൻ ആഗതാ ദണ്ഡേ വിചാരാജ്ഞാ ത്വദീയകാ|
| وَيَبْكِي تُجَّارُ ٱلْأَرْضِ وَيَنُوحُونَ عَلَيْهَا، لِأَنَّ بَضَائِعَهُمْ لَا يَشْتَرِيهَا أَحَدٌ فِي مَا بَعْدُ، | ١١ 11 |
മേദിന്യാ വണിജശ്ച തസ്യാഃ കൃതേ രുദന്തി ശോചന്തി ച യതസ്തേഷാം പണ്യദ്രവ്യാണി കേനാപി ന ക്രീയന്തേ|
| بَضَائِعَ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلْفِضَّةِ وَٱلْحَجَرِ ٱلْكَرِيمِ وَٱللُّؤْلُؤِ وَٱلْبَزِّ وَٱلْأُرْجُوانِ وَٱلْحَرِيرِ وَٱلْقِرْمِزِ، وَكُلَّ عُودٍ ثِينِيٍّ، وَكُلَّ إِنَاءٍ مِنَ ٱلْعَاجِ، وَكُلَّ إِنَاءٍ مِنْ أَثْمَنِ ٱلْخَشَبِ وَٱلنُّحَاسِ وَٱلْحَدِيدِ وَٱلْمَرْمَرِ، | ١٢ 12 |
ഫലതഃ സുവർണരൗപ്യമണിമുക്താഃ സൂക്ഷ്മവസ്ത്രാണി കൃഷ്ണലോഹിതവാസാംസി പട്ടവസ്ത്രാണി സിന്ദൂരവർണവാസാംസി ചന്ദനാദികാഷ്ഠാനി ഗജദന്തേന മഹാർഘകാഷ്ഠേന പിത്തലലൗഹാഭ്യാം മർമ്മരപ്രസ്തരേണ വാ നിർമ്മിതാനി സർവ്വവിധപാത്രാണി
| وَقِرْفَةً وَبَخُورًا وَطِيبًا وَلُبَانًا وَخَمْرًا وَزَيْتًا وَسَمِيذًا وَحِنْطَةً، وَبَهَائِمَ وَغَنَمًا وَخَيْلًا، وَمَرْكَبَاتٍ، وَأَجْسَادًا، وَنُفُوسَ ٱلنَّاسِ. | ١٣ 13 |
ത്വഗേലാ ധൂപഃ സുഗന്ധിദ്രവ്യം ഗന്ധരസോ ദ്രാക്ഷാരസസ്തൈലം ശസ്യചൂർണം ഗോധൂമോ ഗാവോ മേഷാ അശ്വാ രഥാ ദാസേയാ മനുഷ്യപ്രാണാശ്ചൈതാനി പണ്യദ്രവ്യാണി കേനാപി ന ക്രീയന്തേ|
| وَذَهَبَ عَنْكِ جَنَى شَهْوَةِ نَفْسِكِ، وَذَهَبَ عَنْكِ كُلُّ مَا هُوَ مُشْحِمٌ وَبَهِيٌّ، وَلَنْ تَجِدِيهِ فِي مَا بَعْدُ. | ١٤ 14 |
തവ മനോഽഭിലാഷസ്യ ഫലാനാം സമയോ ഗതഃ, ത്വത്തോ ദൂരീകൃതം യദ്യത് ശോഭനം ഭൂഷണം തവ, കദാചന തദുദ്ദേശോ ന പുന ർലപ്സ്യതേ ത്വയാ|
| تُجَّارُ هَذِهِ ٱلْأَشْيَاءِ ٱلَّذِينَ ٱسْتَغْنَوْا مِنْهَا، سَيَقِفُونَ مِنْ بَعِيدٍ، مِنْ أَجْلِ خَوْفِ عَذَابِهَا، يَبْكُونَ وَيَنُوحُونَ، | ١٥ 15 |
തദ്വിക്രേതാരോ യേ വണിജസ്തയാ ധനിനോ ജാതാസ്തേ തസ്യാ യാതനായാ ഭയാദ് ദൂരേ തിഷ്ഠനതോ രോദിഷ്യന്തി ശോചന്തശ്ചേദം ഗദിഷ്യന്തി
| وَيَقُولُونَ: وَيْلٌ! وَيْلٌ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ ٱلْمُتَسَرْبِلَةُ بِبَزٍّ وَأُرْجُوانٍ وَقِرْمِزٍ، وَٱلْمُتَحَلِّيَةُ بِذَهَبٍ وَحَجَرٍ كَرِيمٍ وَلُؤْلُؤٍ! | ١٦ 16 |
ഹാ ഹാ മഹാപുരി, ത്വം സൂക്ഷ്മവസ്ത്രൈഃ കൃഷ്ണലോഹിതവസ്ത്രൈഃ സിന്ദൂരവർണവാസോഭിശ്ചാച്ഛാദിതാ സ്വർണമണിമുക്താഭിരലങ്കൃതാ ചാസീഃ,
| لِأَنَّهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ خَرِبَ غِنىً مِثْلُ هَذَا. وَكُلُّ رُبَّانٍ، وَكُلُّ ٱلْجَمَاعَةِ فِي ٱلسُّفُنِ، وَٱلْمَلَّاحُونَ وَجَمِيعُ عُمَّالِ ٱلْبَحْرِ، وَقَفُوا مِنْ بَعِيدٍ، | ١٧ 17 |
കിന്ത്വേകസ്മിൻ ദണ്ഡേ സാ മഹാസമ്പദ് ലുപ്താ| അപരം പോതാനാം കർണധാരാഃ സമൂഹലോകാ നാവികാഃ സമുദ്രവ്യവസായിനശ്ച സർവ്വേ
| وَصَرَخُوا إِذْ نَظَرُوا دُخَانَ حَرِيقِهَا، قَائِلِينَ: أَيَّةُ مَدِينَةٍ مِثْلُ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْعَظِيمَةِ؟ | ١٨ 18 |
ദൂരേ തിഷ്ഠന്തസ്തസ്യാ ദാഹസ്യ ധൂമം നിരീക്ഷമാണാ ഉച്ചൈഃസ്വരേണ വദന്തി തസ്യാ മഹാനഗര്യ്യാഃ കിം തുല്യം?
| وَأَلْقَوْا تُرَابًا عَلَى رُؤُوسِهِمْ، وَصَرَخُوا بَاكِينَ وَنَائِحِينَ قَائِلِينَ: وَيْلٌ! وَيْلٌ! ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ، ٱلَّتِي فِيهَا ٱسْتَغْنَى جَمِيعُ ٱلَّذِينَ لَهُمْ سُفُنٌ فِي ٱلْبَحْرِ مِنْ نَفَائِسِهَا! لِأَنَّهَا فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ خَرِبَتْ! | ١٩ 19 |
അപരം സ്വശിരഃസു മൃത്തികാം നിക്ഷിപ്യ തേ രുദന്തഃ ശോചന്തശ്ചോച്ചൈഃസ്വരേണേദം വദന്തി ഹാ ഹാ യസ്യാ മഹാപുര്യ്യാ ബാഹുല്യധനകാരണാത്, സമ്പത്തിഃ സഞ്ചിതാ സർവ്വൈഃ സാമുദ്രപോതനായകൈഃ, ഏകസ്മിന്നേവ ദണ്ഡേ സാ സമ്പൂർണോച്ഛിന്നതാം ഗതാ|
| اِفْرَحِي لَهَا أَيَّتُهَا ٱلسَّمَاءُ، وَٱلرُّسُلُ ٱلْقِدِّيسُونَ وَٱلْأَنْبِيَاءُ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ قَدْ دَانَهَا دَيْنُونَتَكُمْ». | ٢٠ 20 |
ഹേ സ്വർഗവാസിനഃ സർവ്വേ പവിത്രാഃ പ്രേരിതാശ്ച ഹേ| ഹേ ഭാവിവാദിനോ യൂയം കൃതേ തസ്യാഃ പ്രഹർഷത| യുഷ്മാകം യത് തയാ സാർദ്ധം യോ വിവാദഃ പുരാഭവത്| ദണ്ഡം സമുചിതം തസ്യ തസ്യൈ വ്യതരദീശ്വരഃ||
| وَرَفَعَ مَلَاكٌ وَاحِدٌ قَوِيٌّ حَجَرًا كَرَحًى عَظِيمَةٍ، وَرَمَاهُ فِي ٱلْبَحْرِ قَائِلًا: «هَكَذَا بِدَفْعٍ سَتُرْمَى بَابِلُ ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ، وَلَنْ تُوجَدَ فِي مَا بَعْدُ. | ٢١ 21 |
അനന്തരമ് ഏകോ ബലവാൻ ദൂതോ ബൃഹത്പേഷണീപ്രസ്തരതുല്യം പാഷാണമേകം ഗൃഹീത്വാ സമുദ്രേ നിക്ഷിപ്യ കഥിതവാൻ, ഈദൃഗ്ബലപ്രകാശേന ബാബിൽ മഹാനഗരീ നിപാതയിഷ്യതേ തതസ്തസ്യാ ഉദ്ദേശഃ പുന ർന ലപ്സ്യതേ|
| وَصَوْتُ ٱلضَّارِبِينَ بِٱلْقِيثَارَةِ وَٱلْمُغَنِّينَ وَٱلْمُزَمِّرِينَ وَٱلنَّافِخِينَ بِٱلْبُوقِ، لَنْ يُسْمَعَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. وَكُلُّ صَانِعٍ صِنَاعَةً لَنْ يُوجَدَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. وَصَوْتُ رَحًى لَنْ يُسْمَعَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. | ٢٢ 22 |
വല്ലകീവാദിനാം ശബ്ദം പുന ർന ശ്രോഷ്യതേ ത്വയി| ഗാഥാകാനാഞ്ച ശബ്ദോ വാ വംശീതൂര്യ്യാദിവാദിനാം| ശിൽപകർമ്മകരഃ കോ ഽപി പുന ർന ദ്രക്ഷ്യതേ ത്വയി| പേഷണീപ്രസ്തരധ്വാനഃ പുന ർന ശ്രോഷ്യതേ ത്വയി|
| وَنُورُ سِرَاجٍ لَنْ يُضِيءَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. وَصَوْتُ عَرِيسٍ وَعَرُوسٍ لَنْ يُسْمَعَ فِيكِ فِي مَا بَعْدُ. لِأَنَّ تُجَّارَكِ كَانُوا عُظَمَاءَ ٱلْأَرْضِ. إِذْ بِسِحْرِكِ ضَلَّتْ جَمِيعُ ٱلْأُمَمِ. | ٢٣ 23 |
ദീപസ്യാപി പ്രഭാ തദ്വത് പുന ർന ദ്രക്ഷ്യതേ ത്വയി| ന കന്യാവരയോഃ ശബ്ദഃ പുനഃ സംശ്രോഷ്യതേ ത്വയി| യസ്മാന്മുഖ്യാഃ പൃഥിവ്യാ യേ വണിജസ്തേഽഭവൻ തവ| യസ്മാച്ച ജാതയഃ സർവ്വാ മോഹിതാസ്തവ മായയാ|
| وَفِيهَا وُجِدَ دَمُ أَنْبِيَاءَ وَقِدِّيسِينَ، وَجَمِيعِ مَنْ قُتِلَ عَلَى ٱلْأَرْضِ». | ٢٤ 24 |
ഭാവിവാദിപവിത്രാണാം യാവന്തശ്ച ഹതാ ഭുവി| സർവ്വേഷാം ശോണിതം തേഷാം പ്രാപ്തം സർവ്വം തവാന്തരേ||
