رُؤيا 16

١ 1 وَسَمِعْتُ صَوْتًا عَظِيمًا مِنَ ٱلْهَيْكَلِ قَائِلًا لِلسَّبْعَةِ ٱلْمَلَائِكَةِ: «ٱمْضُوا وَٱسْكُبُوا جَامَاتِ غَضَبِ ٱللهِ عَلَى ٱلْأَرْضِ».

ତତଃ ପରଂ ମନ୍ଦିରାତ୍ ତାନ୍ ସପ୍ତଦୂତାନ୍ ସମ୍ଭାଷମାଣ ଏଷ ମହାରୱୋ ମଯାଶ୍ରାୱି, ଯୂଯଂ ଗତ୍ୱା ତେଭ୍ୟଃ ସପ୍ତକଂସେଭ୍ୟ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କ୍ରୋଧଂ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ସ୍ରାୱଯତ|

٢ 2 فَمَضَى ٱلْأَوَّلُ وَسَكَبَ جَامَهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ، فَحَدَثَتْ دَمَامِلُ خَبِيثَةٌ وَرَدِيَّةٌ عَلَى ٱلنَّاسِ ٱلَّذِينَ بِهِمْ سِمَةُ ٱلْوَحْشِ وَٱلَّذِينَ يَسْجُدُونَ لِصُورَتِهِ.

ତତଃ ପ୍ରଥମୋ ଦୂତୋ ଗତ୍ୱା ସ୍ୱକଂସେ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅୱିଦ୍ୟତ ତତ୍ ପୃଥିୱ୍ୟାମ୍ ଅସ୍ରାୱଯତ୍ ତସ୍ମାତ୍ ପଶୋଃ କଲଙ୍କଧାରିଣାଂ ତତ୍ପ୍ରତିମାପୂଜକାନାଂ ମାନୱାନାଂ ଶରୀରେଷୁ ୱ୍ୟଥାଜନକା ଦୁଷ୍ଟୱ୍ରଣା ଅଭୱନ୍|

٣ 3 ثُمَّ سَكَبَ ٱلْمَلَاكُ ٱلثَّانِي جَامَهُ عَلَى ٱلْبَحْرِ، فَصَارَ دَمًا كَدَمِ مَيِّتٍ. وَكُلُّ نَفْسٍ حَيَّةٍ مَاتَتْ فِي ٱلْبَحْرِ.

ତତଃ ପରଂ ଦ୍ୱିତୀଯୋ ଦୂତଃ ସ୍ୱକଂସେ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅୱିଦ୍ୟତ ତତ୍ ସମୁଦ୍ରେ ଽସ୍ରାୱଯତ୍ ତେନ ସ କୁଣପସ୍ଥଶୋଣିତରୂପ୍ୟଭୱତ୍ ସମୁଦ୍ରେ ସ୍ଥିତାଶ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେ ପ୍ରାଣିନୋ ମୃତ୍ୟୁଂ ଗତାଃ|

٤ 4 ثُمَّ سَكَبَ ٱلْمَلَاكُ ٱلثَّالِثُ جَامَهُ عَلَى ٱلْأَنْهَارِ وَعَلَى يَنَابِيعِ ٱلْمِيَاهِ، فَصَارَتْ دَمًا.

ଅପରଂ ତୃତୀଯୋ ଦୂତଃ ସ୍ୱକଂସେ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅୱିଦ୍ୟତ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ନଦୀଷୁ ଜଲପ୍ରସ୍ରୱଣେଷୁ ଚାସ୍ରାୱଯତ୍ ତତସ୍ତାନି ରକ୍ତମଯାନ୍ୟଭୱନ୍| ଅପରଂ ତୋଯାନାମ୍ ଅଧିପସ୍ୟ ଦୂତସ୍ୟ ୱାଗିଯଂ ମଯା ଶ୍ରୁତା|

٥ 5 وَسَمِعْتُ مَلَاكَ ٱلْمِيَاهِ يَقُولُ: «عَادِلٌ أَنْتَ أَيُّهَا ٱلْكَائِنُ وَٱلَّذِي كَانَ وَٱلَّذِي يَكُونُ، لِأَنَّكَ حَكَمْتَ هَكَذَا.

ୱର୍ତ୍ତମାନଶ୍ଚ ଭୂତଶ୍ଚ ଭୱିଷ୍ୟଂଶ୍ଚ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ତ୍ୱମେୱ ନ୍ୟାଯ୍ୟକାରୀ ଯଦ୍ ଏତାଦୃକ୍ ତ୍ୱଂ ୱ୍ୟଚାରଯଃ|

٦ 6 لِأَنَّهُمْ سَفَكُوا دَمَ قِدِّيسِينَ وَأَنْبِيَاءَ، فَأَعْطَيْتَهُمْ دَمًا لِيَشْرَبُوا. لِأَنَّهُمْ مُسْتَحِقُّونَ!».

ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିସାଧୂନାଂ ରକ୍ତଂ ତୈରେୱ ପାତିତଂ| ଶୋଣିତଂ ତ୍ୱନ୍ତୁ ତେଭ୍ୟୋ ଽଦାସ୍ତତ୍ପାନଂ ତେଷୁ ଯୁଜ୍ୟତେ||

٧ 7 وَسَمِعْتُ آخَرَ مِنَ ٱلْمَذْبَحِ قَائِلًا: «نَعَمْ أَيُّهَا ٱلرَّبُّ ٱلْإِلَهُ ٱلْقَادِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ! حَقٌّ وَعَادِلَةٌ هِيَ أَحْكَامُكَ».

ଅନନ୍ତରଂ ୱେଦୀତୋ ଭାଷମାଣସ୍ୟ କସ୍ୟଚିଦ୍ ଅଯଂ ରୱୋ ମଯା ଶ୍ରୁତଃ, ହେ ପରଶ୍ୱର ସତ୍ୟଂ ତତ୍ ହେ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିମନ୍ ପ୍ରଭୋ| ସତ୍ୟା ନ୍ୟାଯ୍ୟାଶ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱା ହି ୱିଚାରାଜ୍ଞାସ୍ତ୍ୱଦୀଯକାଃ||

٨ 8 ثُمَّ سَكَبَ ٱلْمَلَاكُ ٱلرَّابِعُ جَامَهُ عَلَى ٱلشَّمْسِ، فَأُعْطِيَتْ أَنْ تُحْرِقَ ٱلنَّاسَ بِنَارٍ،

ଅନନ୍ତରଂ ଚତୁର୍ଥୋ ଦୂତଃ ସ୍ୱକଂସେ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅୱିଦ୍ୟତ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ସୂର୍ୟ୍ୟେ ଽସ୍ରାୱଯତ୍ ତସ୍ମୈ ଚ ୱହ୍ନିନା ମାନୱାନ୍ ଦଗ୍ଧୁଂ ସାମର୍ଥ୍ୟମ୍ ଅଦାଯି|

٩ 9 فَٱحْتَرَقَ ٱلنَّاسُ ٱحْتِرَاقًا عَظِيمًا، وَجَدَّفُوا عَلَى ٱسْمِ ٱللهِ ٱلَّذِي لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى هَذِهِ ٱلضَّرَبَاتِ، وَلَمْ يَتُوبُوا لِيُعْطُوهُ مَجْدًا.

ତେନ ମନୁଷ୍ୟା ମହାତାପେନ ତାପିତାସ୍ତେଷାଂ ଦଣ୍ଡାନାମ୍ ଆଧିପତ୍ୟୱିଶିଷ୍ଟସ୍ୟେଶ୍ୱରସ୍ୟ ନାମାନିନ୍ଦନ୍ ତତ୍ପ୍ରଶଂସାର୍ଥଞ୍ଚ ମନଃପରିୱର୍ତ୍ତନଂ ନାକୁର୍ୱ୍ୱନ୍|

١٠ 10 ثُمَّ سَكَبَ ٱلْمَلَاكُ ٱلخَامِسُ جَامَهُ عَلَى عَرْشِ ٱلْوَحْشِ، فَصَارَتْ مَمْلَكَتُهُ مُظْلِمَةً. وَكَانُوا يَعَضُّونَ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ مِنَ ٱلْوَجَعِ.

ତତଃ ପରଂ ପଞ୍ଚମୋ ଦୂତଃ ସ୍ୱକଂସେ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅୱିଦ୍ୟତ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ପଶୋଃ ସିଂହାସନେ ଽସ୍ରାୱଯତ୍ ତେନ ତସ୍ୟ ରାଷ୍ଟ୍ରଂ ତିମିରାଚ୍ଛନ୍ନମ୍ ଅଭୱତ୍ ଲୋକାଶ୍ଚ ୱେଦନାକାରଣାତ୍ ସ୍ୱରସନା ଅଦଂଦଶ୍ୟତ|

١١ 11 وَجَدَّفُوا عَلَى إِلَهِ ٱلسَّمَاءِ مِنْ أَوْجَاعِهِمْ وَمِنْ قُرُوحِهِمْ، وَلَمْ يَتُوبُوا عَنْ أَعْمَالِهِمْ.

ସ୍ୱକୀଯୱ୍ୟଥାୱ୍ରଣକାରଣାଚ୍ଚ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥମ୍ ଅନିନ୍ଦନ୍ ସ୍ୱକ୍ରିଯାଭ୍ୟଶ୍ଚ ମନାଂସି ନ ପରାୱର୍ତ୍ତଯନ୍|

١٢ 12 ثُمَّ سَكَبَ ٱلْمَلَاكُ ٱلسَّادِسُ جَامَهُ عَلَى ٱلنَّهْرِ ٱلْكَبِيرِ ٱلْفُرَاتِ، فَنَشِفَ مَاؤُهُ لِكَيْ يُعَدَّ طَرِيقُ ٱلْمُلُوكِ ٱلَّذِينَ مِنْ مَشْرِقِ ٱلشَّمْسِ.

ତତଃ ପରଂ ଷଷ୍ଠୋ ଦୂତଃ ସ୍ୱକଂସେ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅୱିଦ୍ୟତ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ଫରାତାଖ୍ୟୋ ମହାନଦେ ଽସ୍ରାୱଯତ୍ ତେନ ସୂର୍ୟ୍ୟୋଦଯଦିଶ ଆଗମିଷ୍ୟତାଂ ରାଜ୍ଞାଂ ମାର୍ଗସୁଗମାର୍ଥଂ ତସ୍ୟ ତୋଯାନି ପର୍ୟ୍ୟଶୁଷ୍ୟନ୍|

١٣ 13 وَرَأَيْتُ مِنْ فَمِ ٱلتِّنِّينِ، وَمِنْ فَمِ ٱلْوَحْشِ، وَمِنْ فَمِ ٱلنَّبِيِّ ٱلْكَذَّابِ، ثَلَاثَةَ أَرْوَاحٍ نَجِسَةٍ شِبْهَ ضَفَادِعَ،

ଅନନ୍ତରଂ ନାଗସ୍ୟ ୱଦନାତ୍ ପଶୋ ର୍ୱଦନାତ୍ ମିଥ୍ୟାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଶ୍ଚ ୱଦନାତ୍ ନିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ତସ୍ତ୍ରଯୋ ଽଶୁଚଯ ଆତ୍ମାନୋ ମଯା ଦୃଷ୍ଟାସ୍ତେ ମଣ୍ଡୂକାକାରାଃ|

١٤ 14 فَإِنَّهُمْ أَرْوَاحُ شَيَاطِينَ صَانِعَةٌ آيَاتٍ، تَخْرُجُ عَلَى مُلُوكِ ٱلْعَالَمِ وَكُلِّ ٱلْمَسْكُونَةِ، لِتَجْمَعَهُمْ لِقِتَالِ ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ ٱلْعَظِيمِ، يَوْمِ ٱللهِ ٱلْقَادِرِ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ.

ତ ଆଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟକର୍ମ୍ମକାରିଣୋ ଭୂତାନାମ୍ ଆତ୍ମାନଃ ସନ୍ତି ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିମତ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମହାଦିନେ ଯେନ ଯୁଦ୍ଧେନ ଭୱିତୱ୍ୟଂ ତତ୍କୃତେ କୃତ୍ସ୍ରଜଗତୋ ରାଜ୍ଞାଃ ସଂଗ୍ରହୀତୁଂ ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧିଂ ନିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ତି|

١٥ 15 «هَا أَنَا آتِي كَلِصٍّ! طُوبَى لِمَنْ يَسْهَرُ وَيَحْفَظُ ثِيَابَهُ لِئَلَّا يَمْشِيَ عُرْيَانًا فَيَرَوْا عُرْيَتَهُ».

ଅପରମ୍ ଇବ୍ରିଭାଷଯା ହର୍ମ୍ମଗିଦ୍ଦୋନାମକସ୍ଥନେ ତେ ସଙ୍ଗୃହୀତାଃ|

١٦ 16 فَجَمَعَهُمْ إِلَى ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي يُدْعَى بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ «هَرْمَجَدُّونَ».

ପଶ୍ୟାହଂ ଚୈରୱଦ୍ ଆଗଚ୍ଛାମି ଯୋ ଜନଃ ପ୍ରବୁଦ୍ଧସ୍ତିଷ୍ଠତି ଯଥା ଚ ନଗ୍ନଃ ସନ୍ ନ ପର୍ୟ୍ୟଟତି ତସ୍ୟ ଲଜ୍ଜା ଚ ଯଥା ଦୃଶ୍ୟା ନ ଭୱତି ତଥା ସ୍ୱୱାସାଂସି ରକ୍ଷତି ସ ଧନ୍ୟଃ|

١٧ 17 ثُمَّ سَكَبَ ٱلْمَلَاكُ ٱلسَّابِعُ جَامَهُ عَلَى ٱلْهَوَاءِ، فَخَرَجَ صَوْتٌ عَظِيمٌ مِنْ هَيْكَلِ ٱلسَّمَاءِ مِنَ ٱلْعَرْشِ قَائِلًا: «قَدْ تَمَّ!».

ତତଃ ପରଂ ସପ୍ତମୋ ଦୂତଃ ସ୍ୱକଂସେ ଯଦ୍ୟଦ୍ ଅୱିଦ୍ୟତ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱମ୍ ଆକାଶେ ଽସ୍ରାୱଯତ୍ ତେନ ସ୍ୱର୍ଗୀଯମନ୍ଦିରମଧ୍ୟସ୍ଥସିଂହାସନାତ୍ ମହାରୱୋ ଽଯଂ ନିର୍ଗତଃ ସମାପ୍ତିରଭୱଦିତି|

١٨ 18 فَحَدَثَتْ أَصْوَاتٌ وَرُعُودٌ وَبُرُوقٌ. وَحَدَثَتْ زَلْزَلَةٌ عَظِيمَةٌ، لَمْ يَحْدُثْ مِثْلُهَا مُنْذُ صَارَ ٱلنَّاسُ عَلَى ٱلْأَرْضِ، زَلْزَلَةٌ بِمِقْدَارِهَا عَظِيمَةٌ هَكَذَا.

ତଦନନ୍ତରଂ ତଡିତୋ ରୱାଃ ସ୍ତନିତାନି ଚାଭୱନ୍, ଯସ୍ମିନ୍ କାଲେ ଚ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ମନୁଷ୍ୟାଃ ସୃଷ୍ଟାସ୍ତମ୍ ଆରଭ୍ୟ ଯାଦୃଙ୍ମହାଭୂମିକମ୍ପଃ କଦାପି ନାଭୱତ୍ ତାଦୃଗ୍ ଭୂକମ୍ପୋ ଽଭୱତ୍|

١٩ 19 وَصَارَتِ ٱلْمَدِينَةُ ٱلْعَظِيمَةُ ثَلَاثَةَ أَقْسَامٍ، وَمُدُنُ ٱلْأُمَمِ سَقَطَتْ، وَبَابِلُ ٱلْعَظِيمَةُ ذُكِرَتْ أَمَامَ ٱللهِ لِيُعْطِيَهَا كَأْسَ خَمْرِ سَخَطِ غَضَبِهِ.

ତଦାନୀଂ ମହାନଗରୀ ତ୍ରିଖଣ୍ଡା ଜାତା ଭିନ୍ନଜାତୀଯାନାଂ ନଗରାଣି ଚ ନ୍ୟପତନ୍ ମହାବାବିଲ୍ ଚେଶ୍ୱରେଣ ସ୍ୱକୀଯପ୍ରଚଣ୍ଡକୋପମଦିରାପାତ୍ରଦାନାର୍ଥଂ ସଂସ୍ମୃତା|

٢٠ 20 وَكُلُّ جَزِيرَةٍ هَرَبَتْ، وَجِبَالٌ لَمْ تُوجَدْ.

ଦ୍ୱୀପାଶ୍ଚ ପଲାଯିତା ଗିରଯଶ୍ଚାନ୍ତହିତାଃ|

٢١ 21 وَبَرَدٌ عَظِيمٌ، نَحْوُ ثِقَلِ وَزْنَةٍ، نَزَلَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ عَلَى ٱلنَّاسِ. فَجَدَّفَ ٱلنَّاسُ عَلَى ٱللهِ مِنْ ضَرْبَةِ ٱلْبَرَدِ، لِأَنَّ ضَرْبَتَهُ عَظِيمَةٌ جِدًّا.

ଗଗନମଣ୍ଡଲାଚ୍ଚ ମନୁଷ୍ୟାଣାମ୍ ଉପର୍ୟ୍ୟେକୈକଦ୍ରୋଣପରିମିତଶିଲାନାଂ ମହାୱୃଷ୍ଟିରଭୱତ୍ ତଚ୍ଛିଲାୱୃଷ୍ଟେଃ କ୍ଲେଶାତ୍ ମନୁଷ୍ୟା ଈଶ୍ୱରମ୍ ଅନିନ୍ଦମ୍ ଯତସ୍ତଜ୍ଜାତଃ କ୍ଲେଶୋ ଽତୀୱ ମହାନ୍|