رُؤيا 12
| وَظَهَرَتْ آيَةٌ عَظِيمَةٌ فِي ٱلسَّمَاءِ: ٱمْرَأَةٌ مُتَسَرْبِلَةٌ بِٱلشَّمْسِ، وَٱلْقَمَرُ تَحْتَ رِجْلَيْهَا، وَعَلَى رَأْسِهَا إِكْلِيلٌ مِنِ ٱثْنَيْ عَشَرَ كَوْكَبًا، | ١ 1 |
ତତଃ ପରଂ ସ୍ୱର୍ଗେ ମହାଚିତ୍ରଂ ଦୃଷ୍ଟଂ ଯୋଷିଦେକାସୀତ୍ ସା ପରିହିତସୂର୍ୟ୍ୟା ଚନ୍ଦ୍ରଶ୍ଚ ତସ୍ୟାଶ୍ଚରଣଯୋରଧୋ ଦ୍ୱାଦଶତାରାଣାଂ କିରୀଟଞ୍ଚ ଶିରସ୍ୟାସୀତ୍|
| وَهِيَ حُبْلَى تَصْرُخُ مُتَمَخِّضَةً وَمُتَوَجِّعَةً لِتَلِدَ. | ٢ 2 |
ସା ଗର୍ଭୱତୀ ସତୀ ପ୍ରସୱୱେଦନଯା ୱ୍ୟଥିତାର୍ତ୍ତରାୱମ୍ ଅକରୋତ୍|
| وَظَهَرَتْ آيَةٌ أُخْرَى فِي ٱلسَّمَاءِ: هُوَذَا تِنِّينٌ عَظِيمٌ أَحْمَرُ، لَهُ سَبْعَةُ رُؤُوسٍ وَعَشَرَةُ قُرُونٍ، وَعَلَى رُؤُوسِهِ سَبْعَةُ تِيجَانٍ. | ٣ 3 |
ତତଃ ସ୍ୱର୍ଗେ ଽପରମ୍ ଏକଂ ଚିତ୍ରଂ ଦୃଷ୍ଟଂ ମହାନାଗ ଏକ ଉପାତିଷ୍ଠତ୍ ସ ଲୋହିତୱର୍ଣସ୍ତସ୍ୟ ସପ୍ତ ଶିରାଂସି ସପ୍ତ ଶୃଙ୍ଗାଣି ଶିରଃସୁ ଚ ସପ୍ତ କିରୀଟାନ୍ୟାସନ୍|
| وَذَنَبُهُ يَجُرُّ ثُلْثَ نُجُومِ ٱلسَّمَاءِ فَطَرَحَهَا إِلَى ٱلْأَرْضِ. وَٱلتِّنِّينُ وَقَفَ أَمَامَ ٱلْمَرْأَةِ ٱلْعَتِيدَةِ أَنْ تَلِدَ، حَتَّى يَبْتَلِعَ وَلَدَهَا مَتَى وَلَدَتْ. | ٤ 4 |
ସ ସ୍ୱଲାଙ୍ଗୂଲେନ ଗଗନସ୍ଥନକ୍ଷତ୍ରାଣାଂ ତୃତୀଯାଂଶମ୍ ଅୱମୃଜ୍ୟ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ନ୍ୟପାତଯତ୍| ସ ଏୱ ନାଗୋ ନୱଜାତଂ ସନ୍ତାନଂ ଗ୍ରସିତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତସ୍ତସ୍ୟାଃ ପ୍ରସୱିଷ୍ୟମାଣାଯା ଯୋଷିତୋ ଽନ୍ତିକେ ଽତିଷ୍ଠତ୍|
| فَوَلَدَتِ ٱبْنًا ذَكَرًا عَتِيدًا أَنْ يَرْعَى جَمِيعَ ٱلْأُمَمِ بِعَصًا مِنْ حَدِيدٍ. وَٱخْتُطِفَ وَلَدُهَا إِلَى ٱللهِ وَإِلَى عَرْشِهِ، | ٥ 5 |
ସା ତୁ ପୁଂସନ୍ତାନଂ ପ୍ରସୂତା ସ ଏୱ ଲୌହମଯରାଜଦଣ୍ଡେନ ସର୍ୱ୍ୱଜାତୀଶ୍ଚାରଯିଷ୍ୟତି, କିଞ୍ଚ ତସ୍ୟାଃ ସନ୍ତାନ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ସମୀପଂ ତଦୀଯସିଂହାସନସ୍ୟ ଚ ସନ୍ନିଧିମ୍ ଉଦ୍ଧୃତଃ|
| وَٱلْمَرْأَةُ هَرَبَتْ إِلَى ٱلْبَرِّيَّةِ، حَيْثُ لَهَا مَوْضِعٌ مُعَدٌّ مِنَ ٱللهِ لِكَيْ يَعُولُوهَا هُنَاكَ أَلْفًا وَمِئَتَيْنِ وَسِتِّينَ يَوْمًا. | ٦ 6 |
ସା ଚ ଯୋଷିତ୍ ପ୍ରାନ୍ତରଂ ପଲାଯିତା ଯତସ୍ତତ୍ରେଶ୍ୱରେଣ ନିର୍ମ୍ମିତ ଆଶ୍ରମେ ଷଷ୍ଠ୍ୟଧିକଶତଦ୍ୱଯାଧିକସହସ୍ରଦିନାନି ତସ୍ୟାଃ ପାଲନେନ ଭୱିତୱ୍ୟଂ|
| وَحَدَثَتْ حَرْبٌ فِي ٱلسَّمَاءِ: مِيخَائِيلُ وَمَلَائِكَتُهُ حَارَبُوا ٱلتِّنِّينَ، وَحَارَبَ ٱلتِّنِّينُ وَمَلَائِكَتُهُ | ٧ 7 |
ତତଃ ପରଂ ସ୍ୱର୍ଗେ ସଂଗ୍ରାମ ଉପାପିଷ୍ଠତ୍ ମୀଖାଯେଲସ୍ତସ୍ୟ ଦୂତାଶ୍ଚ ତେନ ନାଗେନ ସହାଯୁଧ୍ୟନ୍ ତଥା ସ ନାଗସ୍ତସ୍ୟ ଦୂତାଶ୍ଚ ସଂଗ୍ରାମମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍, କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୱିତୁଂ ନାଶକ୍ନୁୱନ୍
| وَلَمْ يَقْوَوْا، فَلَمْ يُوجَدْ مَكَانُهُمْ بَعْدَ ذَلِكَ فِي ٱلسَّمَاءِ. | ٨ 8 |
ଯତଃ ସ୍ୱର୍ଗେ ତେଷାଂ ସ୍ଥାନଂ ପୁନ ର୍ନାୱିଦ୍ୟତ|
| فَطُرِحَ ٱلتِّنِّينُ ٱلْعَظِيمُ، ٱلْحَيَّةُ ٱلْقَدِيمَةُ ٱلْمَدْعُوُّ إِبْلِيسَ وَٱلشَّيْطَانَ، ٱلَّذِي يُضِلُّ ٱلْعَالَمَ كُلَّهُ، طُرِحَ إِلَى ٱلْأَرْضِ، وَطُرِحَتْ مَعَهُ مَلَائِكَتُهُ. | ٩ 9 |
ଅପରଂ ସ ମହାନାଗୋ ଽର୍ଥତୋ ଦିଯାୱଲଃ (ଅପୱାଦକଃ) ଶଯତାନଶ୍ଚ (ୱିପକ୍ଷଃ) ଇତି ନାମ୍ନା ୱିଖ୍ୟାତୋ ଯଃ ପୁରାତନଃ ସର୍ପଃ କୃତ୍ସ୍ନଂ ନରଲୋକଂ ଭ୍ରାମଯତି ସ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ନିପାତିତସ୍ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ତସ୍ୟ ଦୂତା ଅପି ତତ୍ର ନିପାତିତାଃ|
| وَسَمِعْتُ صَوْتًا عَظِيمًا قَائِلًا فِي ٱلسَّمَاءِ: «ٱلْآنَ صَارَ خَلَاصُ إِلَهِنَا وَقُدْرَتُهُ وَمُلْكُهُ وَسُلْطَانُ مَسِيحِهِ، لِأَنَّهُ قَدْ طُرِحَ ٱلْمُشْتَكِي عَلَى إِخْوَتِنَا، ٱلَّذِي كَانَ يَشْتَكِي عَلَيْهِمْ أَمَامَ إِلَهِنَا نَهَارًا وَلَيْلًا. | ١٠ 10 |
ତତଃ ପରଂ ସ୍ୱର୍ଗେ ଉଚ୍ଚୈ ର୍ଭାଷମାଣୋ ରୱୋ ଽଯଂ ମଯାଶ୍ରାୱି, ତ୍ରାଣଂ ଶକ୍ତିଶ୍ଚ ରାଜତ୍ୱମଧୁନୈୱେଶ୍ୱରସ୍ୟ ନଃ| ତଥା ତେନାଭିଷିକ୍ତସ୍ୟ ତ୍ରାତୁଃ ପରାକ୍ରମୋ ଽଭୱତ୍ଂ|| ଯତୋ ନିପାତିତୋ ଽସ୍ମାକଂ ଭ୍ରାତୃଣାଂ ସୋ ଽଭିଯୋଜକଃ| ଯେନେଶ୍ୱରସ୍ୟ ନଃ ସାକ୍ଷାତ୍ ତେ ଽଦୂଷ୍ୟନ୍ତ ଦିୱାନିଶଂ||
| وَهُمْ غَلَبُوهُ بِدَمِ ٱلْخَرُوفِ وَبِكَلِمَةِ شَهَادَتِهِمْ، وَلَمْ يُحِبُّوا حَيَاتَهُمْ حَتَّى ٱلْمَوْتِ. | ١١ 11 |
ମେଷୱତ୍ସସ୍ୟ ରକ୍ତେନ ସ୍ୱସାକ୍ଷ୍ୟୱଚନେନ ଚ| ତେ ତୁ ନିର୍ଜିତୱନ୍ତସ୍ତଂ ନ ଚ ସ୍ନେହମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱତ| ପ୍ରାଣୋଷ୍ୱପି ସ୍ୱକୀଯେଷୁ ମରଣସ୍ୟୈୱ ସଙ୍କଟେ|
| مِنْ أَجْلِ هَذَا، ٱفْرَحِي أَيَّتُهَا ٱلسَّمَاوَاتُ وَٱلسَّاكِنُونَ فِيهَا. وَيْلٌ لِسَاكِنِي ٱلْأَرْضِ وَٱلْبَحْرِ، لِأَنَّ إِبْلِيسَ نَزَلَ إِلَيْكُمْ وَبِهِ غَضَبٌ عَظِيمٌ! عَالِمًا أَنَّ لَهُ زَمَانًا قَلِيلًا». | ١٢ 12 |
ତସ୍ମାଦ୍ ଆନନ୍ଦତୁ ସ୍ୱର୍ଗୋ ହୃଷ୍ୟନ୍ତାଂ ତନ୍ନିୱାମିନଃ| ହା ଭୂମିସାଗରୌ ତାପୋ ଯୁୱାମେୱାକ୍ରମିଷ୍ୟତି| ଯୁୱଯୋରୱତୀର୍ଣୋ ଯତ୍ ଶୈତାନୋ ଽତୀୱ କାପନଃ| ଅଲ୍ପୋ ମେ ସମଯୋ ଽସ୍ତ୍ୟେତଚ୍ଚାପି ତେନାୱଗମ୍ୟତେ||
| وَلَمَّا رَأَى ٱلتِّنِّينُ أَنَّهُ طُرِحَ إِلَى ٱلْأَرْضِ، ٱضْطَهَدَ ٱلْمَرْأَةَ ٱلَّتِي وَلَدَتْ ٱلِٱبْنَ ٱلذَّكَرَ، | ١٣ 13 |
ଅନନ୍ତରଂ ସ ନାଗଃ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ସ୍ୱଂ ନିକ୍ଷିପ୍ତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତାଂ ପୁତ୍ରପ୍ରସୂତାଂ ଯୋଷିତମ୍ ଉପାଦ୍ରୱତ୍|
| فَأُعْطِيَتِ ٱلْمَرْأَةُ جَنَاحَيِ ٱلنَّسْرِ ٱلْعَظِيمِ لِكَيْ تَطِيرَ إِلَى ٱلْبَرِّيَّةِ إِلَى مَوْضِعِهَا، حَيْثُ تُعَالُ زَمَانًا وَزَمَانَيْنِ وَنِصْفَ زَمَانٍ، مِنْ وَجْهِ ٱلْحَيَّةِ. | ١٤ 14 |
ତତଃ ସା ଯୋଷିତ୍ ଯତ୍ ସ୍ୱକୀଯଂ ପ୍ରାନ୍ତରସ୍ଥାଶ୍ରମଂ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ପତିତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାତ୍ ତଦର୍ଥଂ ମହାକୁରରସ୍ୟ ପକ୍ଷଦ୍ୱଯଂ ତସ୍ୱୈ ଦତ୍ତଂ, ସା ତୁ ତତ୍ର ନାଗତୋ ଦୂରେ କାଲୈକଂ କାଲଦ୍ୱଯଂ କାଲାର୍ଦ୍ଧଞ୍ଚ ଯାୱତ୍ ପାଲ୍ୟତେ|
| فَأَلْقَتِ ٱلْحَيَّةُ مِنْ فَمِهَا وَرَاءَ ٱلْمَرْأَةِ مَاءً كَنَهْرٍ لِتَجْعَلَهَا تُحْمَلُ بِٱلنَّهْرِ. | ١٥ 15 |
କିଞ୍ଚ ସ ନାଗସ୍ତାଂ ଯୋଷିତଂ ସ୍ରୋତସା ପ୍ଲାୱଯିତୁଂ ସ୍ୱମୁଖାତ୍ ନଦୀୱତ୍ ତୋଯାନି ତସ୍ୟାଃ ପଶ୍ଚାତ୍ ପ୍ରାକ୍ଷିପତ୍|
| فَأَعَانَتِ ٱلْأَرْضُ ٱلْمَرْأَةَ، وَفَتَحَتِ ٱلْأَرْضُ فَمَهَا وَٱبْتَلَعَتِ ٱلنَّهْرَ ٱلَّذِي أَلْقَاهُ ٱلتِّنِّينُ مِنْ فَمِهِ. | ١٦ 16 |
କିନ୍ତୁ ମେଦିନୀ ଯୋଷିତମ୍ ଉପକୁର୍ୱ୍ୱତୀ ନିଜୱଦନଂ ୱ୍ୟାଦାଯ ନାଗମୁଖାଦ୍ ଉଦ୍ଗୀର୍ଣାଂ ନଦୀମ୍ ଅପିୱତ୍|
| فَغَضِبَ ٱلتِّنِّينُ عَلَى ٱلْمَرْأَةِ، وَذَهَبَ لِيَصْنَعَ حَرْبًا مَعَ بَاقِي نَسْلِهَا ٱلَّذِينَ يَحْفَظُونَ وَصَايَا ٱللهِ، وَعِنْدَهُمْ شَهَادَةُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ. | ١٧ 17 |
ତତୋ ନାଗୋ ଯୋଷିତେ କ୍ରୁଦ୍ଧ୍ୱା ତଦ୍ୱଂଶସ୍ୟାୱଶିଷ୍ଟଲୋକୈରର୍ଥତୋ ଯ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଜ୍ଞାଃ ପାଲଯନ୍ତି ଯୀଶୋଃ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ଧାରଯନ୍ତି ଚ ତୈଃ ସହ ଯୋଦ୍ଧୁଂ ନିର୍ଗତୱାନ୍|
