رُؤيا 1

١ 1 إِعْلَانُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي أَعْطَاهُ إِيَّاهُ ٱللهُ، لِيُرِيَ عَبِيدَهُ مَا لَابُدَّ أَنْ يَكُونَ عَنْ قَرِيبٍ، وَبَيَّنَهُ مُرْسِلًا بِيَدِ مَلَاكِهِ لِعَبْدِهِ يُوحَنَّا،

ಯತ್ ಪ್ರಕಾಶಿತಂ ವಾಕ್ಯಮ್ ಈಶ್ವರಃ ಸ್ವದಾಸಾನಾಂ ನಿಕಟಂ ಶೀಘ್ರಮುಪಸ್ಥಾಸ್ಯನ್ತೀನಾಂ ಘಟನಾನಾಂ ದರ್ಶನಾರ್ಥಂ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟೇ ಸಮರ್ಪಿತವಾನ್ ತತ್ ಸ ಸ್ವೀಯದೂತಂ ಪ್ರೇಷ್ಯ ನಿಜಸೇವಕಂ ಯೋಹನಂ ಜ್ಞಾಪಿತವಾನ್|

٢ 2 ٱلَّذِي شَهِدَ بِكَلِمَةِ ٱللهِ وَبِشَهَادَةِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ بِكُلِّ مَا رَآهُ.

ಸ ಚೇಶ್ವರಸ್ಯ ವಾಕ್ಯೇ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷ್ಯೇ ಚ ಯದ್ಯದ್ ದೃಷ್ಟವಾನ್ ತಸ್ಯ ಪ್ರಮಾಣಂ ದತ್ತವಾನ್|

٣ 3 طُوبَى لِلَّذِي يَقْرَأُ وَلِلَّذِينَ يَسْمَعُونَ أَقْوَالَ ٱلنُّبُوَّةِ، وَيَحْفَظُونَ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِيهَا، لِأَنَّ ٱلْوَقْتَ قَرِيبٌ.

ಏತಸ್ಯ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಕ್ತೃಗ್ರನ್ಥಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಾನಾಂ ಪಾಠಕಃ ಶ್ರೋತಾರಶ್ಚ ತನ್ಮಧ್ಯೇ ಲಿಖಿತಾಜ್ಞಾಗ್ರಾಹಿಣಶ್ಚ ಧನ್ಯಾ ಯತಃ ಸ ಕಾಲಃ ಸನ್ನಿಕಟಃ|

٤ 4 يُوحَنَّا، إِلَى ٱلسَّبْعِ ٱلْكَنَائِسِ ٱلَّتِي فِي أَسِيَّا: نِعْمَةٌ لَكُمْ وَسَلَامٌ مِنَ ٱلْكَائِنِ وَٱلَّذِي كَانَ وَٱلَّذِي يَأْتِي، وَمِنَ ٱلسَّبْعَةِ ٱلْأَرْوَاحِ ٱلَّتِي أَمَامَ عَرْشِهِ،

ಯೋಹನ್ ಆಶಿಯಾದೇಶಸ್ಥಾಃ ಸಪ್ತ ಸಮಿತೀಃ ಪ್ರತಿ ಪತ್ರಂ ಲಿಖತಿ| ಯೋ ವರ್ತ್ತಮಾನೋ ಭೂತೋ ಭವಿಷ್ಯಂಶ್ಚ ಯೇ ಚ ಸಪ್ತಾತ್ಮಾನಸ್ತಸ್ಯ ಸಿಂಹಾಸನಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ತಿಷ್ಠನ್ತಿ

٥ 5 وَمِنْ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱلشَّاهِدِ ٱلْأَمِينِ، ٱلْبِكْرِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، وَرَئِيسِ مُلُوكِ ٱلْأَرْضِ: ٱلَّذِي أَحَبَّنَا، وَقَدْ غَسَّلَنَا مِنْ خَطَايَانَا بِدَمِهِ،

ಯಶ್ಚ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟೋ ವಿಶ್ವಸ್ತಃ ಸಾಕ್ಷೀ ಮೃತಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಪ್ರಥಮಜಾತೋ ಭೂಮಣ್ಡಲಸ್ಥರಾಜಾನಾಮ್ ಅಧಿಪತಿಶ್ಚ ಭವತಿ, ಏತೇಭ್ಯೋ ಽನುಗ್ರಹಃ ಶಾನ್ತಿಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಸು ವರ್ತ್ತತಾಂ|

٦ 6 وَجَعَلَنَا مُلُوكًا وَكَهَنَةً لِلهِ أَبِيهِ، لَهُ ٱلْمَجْدُ وَٱلسُّلْطَانُ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ. آمِينَ. (aiōn g165)

ಯೋ ಽಸ್ಮಾಸು ಪ್ರೀತವಾನ್ ಸ್ವರುಧಿರೇಣಾಸ್ಮಾನ್ ಸ್ವಪಾಪೇಭ್ಯಃ ಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತವಾನ್ ತಸ್ಯ ಪಿತುರೀಶ್ವರಸ್ಯ ಯಾಜಕಾನ್ ಕೃತ್ವಾಸ್ಮಾನ್ ರಾಜವರ್ಗೇ ನಿಯುಕ್ತವಾಂಶ್ಚ ತಸ್ಮಿನ್ ಮಹಿಮಾ ಪರಾಕ್ರಮಶ್ಚಾನನ್ತಕಾಲಂ ಯಾವದ್ ವರ್ತ್ತತಾಂ| ಆಮೇನ್| (aiōn g165)

٧ 7 هُوَذَا يَأْتِي مَعَ ٱلسَّحَابِ، وَسَتَنْظُرُهُ كُلُّ عَيْنٍ، وَٱلَّذِينَ طَعَنُوهُ، وَيَنُوحُ عَلَيْهِ جَمِيعُ قَبَائِلِ ٱلْأَرْضِ. نَعَمْ آمِينَ.

ಪಶ್ಯತ ಸ ಮೇಘೈರಾಗಚ್ಛತಿ ತೇನೈಕೈಕಸ್ಯ ಚಕ್ಷುಸ್ತಂ ದ್ರಕ್ಷ್ಯತಿ ಯೇ ಚ ತಂ ವಿದ್ಧವನ್ತಸ್ತೇ ಽಪಿ ತಂ ವಿಲೋಕಿಷ್ಯನ್ತೇ ತಸ್ಯ ಕೃತೇ ಪೃಥಿವೀಸ್ಥಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ವಂಶಾ ವಿಲಪಿಷ್ಯನ್ತಿ| ಸತ್ಯಮ್ ಆಮೇನ್|

٨ 8 «أَنَا هُوَ ٱلْأَلِفُ وَٱلْيَاءُ، ٱلْبِدَايَةُ وَٱلنِّهَايَةُ» يَقُولُ ٱلرَّبُّ ٱلْكَائِنُ وَٱلَّذِي كَانَ وَٱلَّذِي يَأْتِي، ٱلْقَادِرُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ.

ವರ್ತ್ತಮಾನೋ ಭೂತೋ ಭವಿಷ್ಯಂಶ್ಚ ಯಃ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಮಾನ್ ಪ್ರಭುಃ ಪರಮೇಶ್ವರಃ ಸ ಗದತಿ, ಅಹಮೇವ ಕಃ ಕ್ಷಶ್ಚಾರ್ಥತ ಆದಿರನ್ತಶ್ಚ|

٩ 9 أَنَا يُوحَنَّا أَخُوكُمْ وَشَرِيكُكُمْ فِي ٱلضِّيقَةِ وَفِي مَلَكُوتِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ وَصَبْرِهِ. كُنْتُ فِي ٱلْجَزِيرَةِ ٱلَّتِي تُدْعَى بَطْمُسَ مِنْ أَجْلِ كَلِمَةِ ٱللهِ، وَمِنْ أَجْلِ شَهَادَةِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಭ್ರಾತಾ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಕ್ಲೇಶರಾಜ್ಯತಿತಿಕ್ಷಾಣಾಂ ಸಹಭಾಗೀ ಚಾಹಂ ಯೋಹನ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಹೇತೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಸಾಕ್ಷ್ಯಹೇತೋಶ್ಚ ಪಾತ್ಮನಾಮಕ ಉಪದ್ವೀಪ ಆಸಂ|

١٠ 10 كُنْتُ فِي ٱلرُّوحِ فِي يَوْمِ ٱلرَّبِّ، وَسَمِعْتُ وَرَائِي صَوْتًا عَظِيمًا كَصَوْتِ بُوقٍ

ತತ್ರ ಪ್ರಭೋ ರ್ದಿನೇ ಆತ್ಮನಾವಿಷ್ಟೋ ಽಹಂ ಸ್ವಪಶ್ಚಾತ್ ತೂರೀಧ್ವನಿವತ್ ಮಹಾರವಮ್ ಅಶ್ರೌಷಂ,

١١ 11 قَائِلًا: «أَنَا هُوَ ٱلْأَلِفُ وَٱلْيَاءُ. ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ. وَٱلَّذِي تَرَاهُ، ٱكْتُبْ فِي كِتَابٍ وَأَرْسِلْ إِلَى ٱلسَّبْعِ ٱلْكَنَائِسِ ٱلَّتِي فِي أَسِيَّا: إِلَى أَفَسُسَ، وَإِلَى سِمِيرْنَا، وَإِلَى بَرْغَامُسَ، وَإِلَى ثِيَاتِيرَا، وَإِلَى سَارْدِسَ، وَإِلَى فِيلَادَلْفِيَا، وَإِلَى لَاوُدِكِيَّةَ».

ತೇನೋಕ್ತಮ್, ಅಹಂ ಕಃ ಕ್ಷಶ್ಚಾರ್ಥತ ಆದಿರನ್ತಶ್ಚ| ತ್ವಂ ಯದ್ ದ್ರಕ್ಷ್ಯಸಿ ತದ್ ಗ್ರನ್ಥೇ ಲಿಖಿತ್ವಾಶಿಯಾದೇಶಸ್ಥಾನಾಂ ಸಪ್ತ ಸಮಿತೀನಾಂ ಸಮೀಪಮ್ ಇಫಿಷಂ ಸ್ಮುರ್ಣಾಂ ಥುಯಾತೀರಾಂ ಸಾರ್ದ್ದಿಂ ಫಿಲಾದಿಲ್ಫಿಯಾಂ ಲಾಯದೀಕೇಯಾಞ್ಚ ಪ್ರೇಷಯ|

١٢ 12 فَٱلْتَفَتُّ لِأَنْظُرَ ٱلصَّوْتَ ٱلَّذِي تَكَلَّمَ مَعِي. وَلَمَّا ٱلْتَفَتُّ رَأَيْتُ سَبْعَ مَنَايِرَ مِنْ ذَهَبٍ،

ತತೋ ಮಯಾ ಸಮ್ಭಾಷಮಾಣಸ್ಯ ಕಸ್ಯ ರವಃ ಶ್ರೂಯತೇ ತದ್ದರ್ಶನಾರ್ಥಂ ಮುಖಂ ಪರಾವರ್ತ್ತಿತಂ ತತ್ ಪರಾವರ್ತ್ಯ ಸ್ವರ್ಣಮಯಾಃ ಸಪ್ತ ದೀಪವೃಕ್ಷಾ ದೃಷ್ಟಾಃ|

١٣ 13 وَفِي وَسْطِ ٱلسَّبْعِ ٱلْمَنَايِرِ شِبْهُ ٱبْنِ إِنْسَانٍ، مُتَسَرْبِلًا بِثَوْبٍ إِلَى ٱلرِّجْلَيْنِ، وَمُتَمَنْطِقًا عِنْدَ ثَدْيَيْهِ بِمِنْطَقَةٍ مِنْ ذَهَبٍ.

ತೇಷಾಂ ಸಪ್ತ ದೀಪವೃಕ್ಷಾಣಾಂ ಮಧ್ಯೇ ದೀರ್ಘಪರಿಚ್ಛದಪರಿಹಿತಃ ಸುವರ್ಣಶೃಙ್ಖಲೇನ ವೇಷ್ಟಿತವಕ್ಷಶ್ಚ ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರಾಕೃತಿರೇಕೋ ಜನಸ್ತಿಷ್ಠತಿ,

١٤ 14 وَأَمَّا رَأْسُهُ وَشَعْرُهُ فَأَبْيَضَانِ كَٱلصُّوفِ ٱلْأَبْيَضِ كَٱلثَّلْجِ، وَعَيْنَاهُ كَلَهِيبِ نَارٍ.

ತಸ್ಯ ಶಿರಃ ಕೇಶಶ್ಚ ಶ್ವೇತಮೇಷಲೋಮಾನೀವ ಹಿಮವತ್ ಶ್ರೇತೌ ಲೋಚನೇ ವಹ್ನಿಶಿಖಾಸಮೇ

١٥ 15 وَرِجْلَاهُ شِبْهُ ٱلنُّحَاسِ ٱلنَّقِيِّ، كَأَنَّهُمَا مَحْمِيَّتَانِ فِي أَتُونٍ. وَصَوْتُهُ كَصَوْتِ مِيَاهٍ كَثِيرَةٍ.

ಚರಣೌ ವಹ್ನಿಕುಣ್ಡೇತಾಪಿತಸುಪಿತ್ತಲಸದೃಶೌ ರವಶ್ಚ ಬಹುತೋಯಾನಾಂ ರವತುಲ್ಯಃ|

١٦ 16 وَمَعَهُ فِي يَدِهِ ٱلْيُمْنَى سَبْعَةُ كَوَاكِبَ، وَسَيْفٌ مَاضٍ ذُو حَدَّيْنِ يَخْرُجُ مِنْ فَمِهِ، وَوَجْهُهُ كَٱلشَّمْسِ وَهِيَ تُضِيءُ فِي قُوَّتِهَا.

ತಸ್ಯ ದಕ್ಷಿಣಹಸ್ತೇ ಸಪ್ತ ತಾರಾ ವಿದ್ಯನ್ತೇ ವಕ್ತ್ರಾಚ್ಚ ತೀಕ್ಷ್ಣೋ ದ್ವಿಧಾರಃ ಖಙ್ಗೋ ನಿರ್ಗಚ್ಛತಿ ಮುಖಮಣ್ಡಲಞ್ಚ ಸ್ವತೇಜಸಾ ದೇದೀಪ್ಯಮಾನಸ್ಯ ಸೂರ್ಯ್ಯಸ್ಯ ಸದೃಶಂ|

١٧ 17 فَلَمَّا رَأَيْتُهُ سَقَطْتُ عِنْدَ رِجْلَيْهِ كَمَيِّتٍ، فَوَضَعَ يَدَهُ ٱلْيُمْنَى عَلَيَّ قَائِلًا لِي: «لَا تَخَفْ، أَنَا هُوَ ٱلْأَوَّلُ وَٱلْآخِرُ،

ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾಹಂ ಮೃತಕಲ್ಪಸ್ತಚ್ಚರಣೇ ಪತಿತಸ್ತತಃ ಸ್ವದಕ್ಷಿಣಕರಂ ಮಯಿ ನಿಧಾಯ ತೇನೋಕ್ತಮ್ ಮಾ ಭೈಷೀಃ; ಅಹಮ್ ಆದಿರನ್ತಶ್ಚ|

١٨ 18 وَٱلْحَيُّ. وَكُنْتُ مَيْتًا، وَهَا أَنَا حَيٌّ إِلَى أَبَدِ ٱلْآبِدِينَ! آمِينَ. وَلِي مَفَاتِيحُ ٱلْهَاوِيَةِ وَٱلْمَوْتِ. (aiōn g165, Hadēs g86)

ಅಹಮ್ ಅಮರಸ್ತಥಾಪಿ ಮೃತವಾನ್ ಕಿನ್ತು ಪಶ್ಯಾಹಮ್ ಅನನ್ತಕಾಲಂ ಯಾವತ್ ಜೀವಾಮಿ| ಆಮೇನ್| ಮೃತ್ಯೋಃ ಪರಲೋಕಸ್ಯ ಚ ಕುಞ್ಜಿಕಾ ಮಮ ಹಸ್ತಗತಾಃ| (aiōn g165, Hadēs g86)

١٩ 19 فَٱكْتُبْ مَا رَأَيْتَ، وَمَا هُوَ كَائِنٌ، وَمَا هُوَ عَتِيدٌ أَنْ يَكُونَ بَعْدَ هَذَا.

ಅತೋ ಯದ್ ಭವತಿ ಯಚ್ಚೇತಃ ಪರಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ ತ್ವಯಾ ದೃಷ್ಟಂ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಲಿಖ್ಯತಾಂ|

٢٠ 20 سِرُّ ٱلسَّبْعَةِ ٱلْكَوَاكِبِ ٱلَّتِي رَأَيْتَ عَلَى يَمِينِي، وَٱلسَّبْعِ ٱلْمَنَايِرِ ٱلذَّهَبِيَّةِ: ٱلسَّبْعَةُ ٱلْكَوَاكِبُ هِيَ مَلَائِكَةُ ٱلسَّبْعِ ٱلْكَنَائِسِ، وَٱلْمَنَايِرُ ٱلسَّبْعُ ٱلَّتِي رَأَيْتَهَا هِيَ ٱلسَّبْعُ ٱلْكَنَائِسِ».

ಮಮ ದಕ್ಷಿಣಹಸ್ತೇ ಸ್ಥಿತಾ ಯಾಃ ಸಪ್ತ ತಾರಾ ಯೇ ಚ ಸ್ವರ್ಣಮಯಾಃ ಸಪ್ತ ದೀಪವೃಕ್ಷಾಸ್ತ್ವಯಾ ದೃಷ್ಟಾಸ್ತತ್ತಾತ್ಪರ್ಯ್ಯಮಿದಂ ತಾಃ ಸಪ್ತ ತಾರಾಃ ಸಪ್ತ ಸಮಿತೀನಾಂ ದೂತಾಃ ಸುವರ್ಣಮಯಾಃ ಸಪ್ತ ದೀಪವೃಕ್ಷಾಶ್ಚ ಸಪ್ತ ಸಮಿತಯಃ ಸನ್ತಿ|

John on Patmos