اَلْمَزَامِيرُ 132

١ 1 تَرْنِيمَةُ ٱلْمَصَاعِدِ اُذْكُرْ يَارَبُّ دَاوُدَ، كُلَّ ذُلِّهِ.

Opomeni se, Gospode, Davida i sve smjernosti njegove,

٢ 2 كَيْفَ حَلَفَ لِلرَّبِّ، نَذَرَ لِعَزِيزِ يَعْقُوبَ:

Kako se kunijaše Gospodu, i zavjetovaše Bogu Jakovljevu:

٣ 3 «لَا أَدْخُلُ خَيْمَةَ بَيْتِي. لَا أَصْعَدُ عَلَى سَرِيرِ فِرَاشِي.

“Neæu uæi u šator doma svojega, niti æu leæi na postelju odra svojega;

٤ 4 لَا أُعْطِي وَسَنًا لِعَيْنَيَّ، وَلَا نَوْمًا لِأَجْفَانِي،

Neæu dati sna oèima svojima, ni vjeðama svojima drijema;

٥ 5 أَوْ أَجِدَ مَقَامًا لِلرَّبِّ، مَسْكَنًا لِعَزِيزِ يَعْقُوبَ».

Dok ne naðem mjesta Gospodu, stana Bogu Jakovljevu.”

٦ 6 هُوَذَا قَدْ سَمِعْنَا بِهِ فِي أَفْرَاتَةَ. وَجَدْنَاهُ فِي حُقُولِ ٱلْوَعْرِ.

Evo, èusmo da je u Jefremovoj zemlji, naðosmo ga na poljima Kirijat-Jarimskim.

٧ 7 «لِنَدْخُلْ إِلَى مَسَاكِنِهِ. لِنَسْجُدْ عِنْدَ مَوْطِئِ قَدَمَيْهِ».

Uðimo u stan njegov, poklonimo se podnožju nogu njegovijeh.

٨ 8 قُمْ يَارَبُّ إِلَى رَاحَتِكَ، أَنْتَ وَتَابُوتُ عِزِّكَ.

Stani, Gospode, na poèivalištu svojem, ti i kovèeg sile tvoje.

٩ 9 كَهَنَتُكَ يَلْبَسُونَ ٱلْبِرَّ، وَأَتْقِيَاؤُكَ يَهْتِفُونَ.

Sveštenici tvoji nek se obuku u pravdu, i sveci tvoji nek se raduju.

١٠ 10 مِنْ أَجْلِ دَاوُدَ عَبْدِكَ لَا تَرُدَّ وَجْهَ مَسِيحِكَ.

Radi Davida sluge svojega nemoj odvratiti lica od pomazanika svojega.

١١ 11 أَقْسَمَ ٱلرَّبُّ لِدَاوُدَ بِٱلْحَقِّ لَا يَرْجِعُ عَنْهُ: «مِنْ ثَمَرَةِ بَطْنِكَ أَجْعَلُ عَلَى كُرْسِيِّكَ.

Zakle se Gospod Davidu u istini, od koje neæe otstupiti; od poroda tvojega posadiæu na prijestolu tvojemu.

١٢ 12 إِنْ حَفِظَ بَنُوكَ عَهْدِي وَشَهَادَاتِي ٱلَّتِي أُعَلِّمُهُمْ إِيَّاهَا، فَبَنُوهُمْ أَيْضًا إِلَى ٱلْأَبَدِ يَجْلِسُونَ عَلَى كُرْسِيِّكَ».

Ako sinovi tvoji ušèuvaju zavjet moj i otkrivenja moja kojima æu ih nauèiti, onda æe i sinovi njihovi dovijeka sjedjeti na prijestolu svom.

١٣ 13 لِأَنَّ ٱلرَّبَّ قَدِ ٱخْتَارَ صِهْيَوْنَ. ٱشْتَهَاهَا مَسْكَنًا لَهُ:

Jer je izabrao Gospod Sion, i omilje mu živjeti na njemu.

١٤ 14 «هَذِهِ هِيَ رَاحَتِي إِلَى ٱلْأَبَدِ. هَهُنَا أَسْكُنُ لِأَنِّي ٱشْتَهَيْتُهَا.

Ovo je poèivalište moje uvijek, ovdje æu se naseliti; jer mi je omiljelo.

١٥ 15 طَعَامَهَا أُبَارِكُ بَرَكَةً. مَسَاكِينَهَا أُشْبِعُ خُبْزًا.

Hranu æu njegovu blagosloviti, nište njegove nasitiæu hljeba.

١٦ 16 كَهَنَتَهَا أُلْبِسُ خَلَاصًا.

Sveštenike æu njegove obuæi u spasenje, i sveti æe se njegovi radovati.

١٧ 17 هُنَاكَ أُنْبِتُ قَرْنًا لِدَاوُدَ. رَتَّبْتُ سِرَاجًا لِمَسِيحِي.

Tu æu uèiniti da uzraste rog Davidu, postaviæu vidjelo pomazaniku svojemu.

١٨ 18 أَعْدَاءَهُ أُلْبِسُ خِزْيًا، وَعَلَيْهِ يُزْهِرُ إِكْلِيلُهُ».

Neprijatelje æu njegove obuæi u sramotu; a na njemu æe cvjetati vijenac njegov.