اَلْمَزَامِيرُ 132

١ 1 تَرْنِيمَةُ ٱلْمَصَاعِدِ اُذْكُرْ يَارَبُّ دَاوُدَ، كُلَّ ذُلِّهِ.

Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,

٢ 2 كَيْفَ حَلَفَ لِلرَّبِّ، نَذَرَ لِعَزِيزِ يَعْقُوبَ:

Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:

٣ 3 «لَا أَدْخُلُ خَيْمَةَ بَيْتِي. لَا أَصْعَدُ عَلَى سَرِيرِ فِرَاشِي.

Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,

٤ 4 لَا أُعْطِي وَسَنًا لِعَيْنَيَّ، وَلَا نَوْمًا لِأَجْفَانِي،

Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:

٥ 5 أَوْ أَجِدَ مَقَامًا لِلرَّبِّ، مَسْكَنًا لِعَزِيزِ يَعْقُوبَ».

Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!

٦ 6 هُوَذَا قَدْ سَمِعْنَا بِهِ فِي أَفْرَاتَةَ. وَجَدْنَاهُ فِي حُقُولِ ٱلْوَعْرِ.

Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;

٧ 7 «لِنَدْخُلْ إِلَى مَسَاكِنِهِ. لِنَسْجُدْ عِنْدَ مَوْطِئِ قَدَمَيْهِ».

Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!

٨ 8 قُمْ يَارَبُّ إِلَى رَاحَتِكَ، أَنْتَ وَتَابُوتُ عِزِّكَ.

Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!

٩ 9 كَهَنَتُكَ يَلْبَسُونَ ٱلْبِرَّ، وَأَتْقِيَاؤُكَ يَهْتِفُونَ.

Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!

١٠ 10 مِنْ أَجْلِ دَاوُدَ عَبْدِكَ لَا تَرُدَّ وَجْهَ مَسِيحِكَ.

Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!

١١ 11 أَقْسَمَ ٱلرَّبُّ لِدَاوُدَ بِٱلْحَقِّ لَا يَرْجِعُ عَنْهُ: «مِنْ ثَمَرَةِ بَطْنِكَ أَجْعَلُ عَلَى كُرْسِيِّكَ.

En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!

١٢ 12 إِنْ حَفِظَ بَنُوكَ عَهْدِي وَشَهَادَاتِي ٱلَّتِي أُعَلِّمُهُمْ إِيَّاهَا، فَبَنُوهُمْ أَيْضًا إِلَى ٱلْأَبَدِ يَجْلِسُونَ عَلَى كُرْسِيِّكَ».

En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!

١٣ 13 لِأَنَّ ٱلرَّبَّ قَدِ ٱخْتَارَ صِهْيَوْنَ. ٱشْتَهَاهَا مَسْكَنًا لَهُ:

Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!

١٤ 14 «هَذِهِ هِيَ رَاحَتِي إِلَى ٱلْأَبَدِ. هَهُنَا أَسْكُنُ لِأَنِّي ٱشْتَهَيْتُهَا.

"Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!

١٥ 15 طَعَامَهَا أُبَارِكُ بَرَكَةً. مَسَاكِينَهَا أُشْبِعُ خُبْزًا.

Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;

١٦ 16 كَهَنَتَهَا أُلْبِسُ خَلَاصًا.

Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!

١٧ 17 هُنَاكَ أُنْبِتُ قَرْنًا لِدَاوُدَ. رَتَّبْتُ سِرَاجًا لِمَسِيحِي.

Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;

١٨ 18 أَعْدَاءَهُ أُلْبِسُ خِزْيًا، وَعَلَيْهِ يُزْهِرُ إِكْلِيلُهُ».

Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"