< اَلْمَزَامِيرُ 121 >
تَرْنِيمَةُ ٱلْمَصَاعِدِ أَرْفَعُ عَيْنَيَّ إِلَى ٱلْجِبَالِ، مِنْ حَيْثُ يَأْتِي عَوْنِي! | ١ 1 |
En sang ved festreisene. Jeg løfter mine øine op til fjellene; hvor skal min hjelp komme fra?
مَعُونَتِي مِنْ عِنْدِ ٱلرَّبِّ، صَانِعِ ٱلسَّمَاوَاتِ وَٱلْأَرْضِ. | ٢ 2 |
Min hjelp kommer fra Herren, himmelens og jordens skaper.
لَا يَدَعُ رِجْلَكَ تَزِلُّ. لَا يَنْعَسُ حَافِظُكَ. | ٣ 3 |
Han skal ingenlunde la din fot vakle, din vokter skal ingenlunde slumre.
إِنَّهُ لَا يَنْعَسُ وَلَا يَنَامُ حَافِظُ إِسْرَائِيلَ. | ٤ 4 |
Se, han slumrer ikke og sover ikke, Israels vokter.
ٱلرَّبُّ حَافِظُكَ. ٱلرَّبُّ ظِلٌّ لَكَ عَنْ يَدِكَ ٱلْيُمْنَى. | ٥ 5 |
Herren er din vokter, Herren er din skygge ved din høire hånd.
لَا تَضْرِبُكَ ٱلشَّمْسُ فِي ٱلنَّهَارِ، وَلَا ٱلْقَمَرُ فِي ٱللَّيْلِ. | ٦ 6 |
Solen skal ikke stikke dig om dagen, ei heller månen om natten.
ٱلرَّبُّ يَحْفَظُكَ مِنْ كُلِّ شَرٍّ. يَحْفَظُ نَفْسَكَ. | ٧ 7 |
Herren skal bevare dig fra alt ondt, han skal bevare din sjel.
ٱلرَّبُّ يَحْفَظُ خُرُوجَكَ وَدُخُولَكَ مِنَ ٱلْآنَ وَإِلَى ٱلدَّهْرِ. | ٨ 8 |
Herren skal bevare din utgang og din inngang fra nu av og inntil evig tid.