< اَلْمَزَامِيرُ 120 >

تَرْنِيمَةُ ٱلْمَصَاعِدِ إِلَى ٱلرَّبِّ فِي ضِيْقِي صَرَخْتُ فَٱسْتَجَابَ لِي. ١ 1
Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi: et exaudivit me.
يَارَبُّ، نَجِّ نَفْسِي مِنْ شِفَاهِ ٱلْكَذِبِ، مِنْ لِسَانِ غِشٍّ. ٢ 2
Domine libera animam meam a labiis iniquis, et a lingua dolosa.
مَاذَا يُعْطِيكَ وَمَاذَا يَزِيدُ لَكَ لِسَانُ ٱلْغِشِّ؟ ٣ 3
Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?
سِهَامَ جَبَّارٍ مَسْنُونَةً مَعَ جَمْرِ ٱلرَّتَمِ. ٤ 4
Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.
وَيْلِي لِغُرْبَتِي فِي مَاشِكَ، لِسَكَنِي فِي خِيَامِ قِيدَارَ! ٥ 5
Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar:
طَالَ عَلَى نَفْسِي سَكَنُهَا مَعَ مُبْغِضِ ٱلسَّلَامِ. ٦ 6
multum incola fuit anima mea.
أَنَا سَلَامٌ، وَحِينَمَا أَتَكَلَّمُ فَهُمْ لِلْحَرْبِ. ٧ 7
Cum his, qui oderunt pacem, eram pacificus: cum loquebar illis, impugnabant me gratis.

< اَلْمَزَامِيرُ 120 >