اَلْمَزَامِيرُ 120

١ 1 تَرْنِيمَةُ ٱلْمَصَاعِدِ إِلَى ٱلرَّبِّ فِي ضِيْقِي صَرَخْتُ فَٱسْتَجَابَ لِي.

Matkalaulu. Ahdistuksessani minä huudan Herraa, ja hän vastaa minulle.

٢ 2 يَارَبُّ، نَجِّ نَفْسِي مِنْ شِفَاهِ ٱلْكَذِبِ، مِنْ لِسَانِ غِشٍّ.

Herra, pelasta minun sieluni valheellisista huulista, petollisesta kielestä.

٣ 3 مَاذَا يُعْطِيكَ وَمَاذَا يَزِيدُ لَكَ لِسَانُ ٱلْغِشِّ؟

Mitä hän sinulle antaa ja mitä siihen vielä lisää, sinä petollinen kieli?

٤ 4 سِهَامَ جَبَّارٍ مَسْنُونَةً مَعَ جَمْرِ ٱلرَّتَمِ.

Väkivaltaisen teräviä nuolia ynnä kinsteripensaan tulisia hiiliä!

٥ 5 وَيْلِي لِغُرْبَتِي فِي مَاشِكَ، لِسَكَنِي فِي خِيَامِ قِيدَارَ!

Voi minua, että minun täytyy oleskella muukalaisena Mesekissä, asua Keedarin majojen keskellä!

٦ 6 طَالَ عَلَى نَفْسِي سَكَنُهَا مَعَ مُبْغِضِ ٱلسَّلَامِ.

Kauan on minun sieluni täytynyt asua niiden seurassa, jotka rauhaa vihaavat.

٧ 7 أَنَا سَلَامٌ، وَحِينَمَا أَتَكَلَّمُ فَهُمْ لِلْحَرْبِ.

Minä pidän rauhan, mutta jos sanan sanon, niin he ovat sotaan valmiit.