اَلْمَزَامِيرُ 115

١ 1 لَيْسَ لَنَا يَارَبُّ لَيْسَ لَنَا، لَكِنْ لِٱسْمِكَ أَعْطِ مَجْدًا، مِنْ أَجْلِ رَحْمَتِكَ مِنْ أَجْلِ أَمَانَتِكَ.

Nem nékünk Uram, nem nékünk, hanem a te nevednek adj dicsőséget, a te kegyelmedért és hívségedért!

٢ 2 لِمَاذَا يَقُولُ ٱلْأُمَمُ: «أَيْنَ هُوَ إِلَهُهُمْ؟».

Miért mondanák a pogányok: Hol van hát az ő Istenök?

٣ 3 إِنَّ إِلَهَنَا فِي ٱلسَّمَاءِ. كُلَّمَا شَاءَ صَنَعَ.

Pedig a mi Istenünk az égben van, és a mit akar, azt mind megcselekszi.

٤ 4 أَصْنَامُهُمْ فِضَّةٌ وَذَهَبٌ، عَمَلُ أَيْدِي ٱلنَّاسِ.

Azoknak bálványa ezüst és arany, emberi kezek munkája.

٥ 5 لَهَا أَفْوَاهٌ وَلَا تَتَكَلَّمُ. لَهَا أَعْيُنٌ وَلَا تُبْصِرُ.

Szájok van, de nem szólanak; szemeik vannak, de nem látnak;

٦ 6 لَهَا آذَانٌ وَلَا تَسْمَعُ. لَهَا مَنَاخِرُ وَلَا تَشُمُّ.

Füleik vannak, de nem hallanak; orruk van, de nem szagolnak;

٧ 7 لَهَا أَيْدٍ وَلَا تَلْمِسُ. لَهَا أَرْجُلٌ وَلَا تَمْشِي، وَلَا تَنْطِقُ بِحَنَاجِرِهَا.

Kezeik vannak, de nem tapintanak, lábaik vannak, de nem járnak, nem szólanak az ő torkukkal.

٨ 8 مِثْلَهَا يَكُونُ صَانِعُوهَا، بَلْ كُلُّ مَنْ يَتَّكِلُ عَلَيْهَا.

Hasonlók legyenek azokhoz készítőik, és mindazok, a kik bíznak bennök!

٩ 9 يَا إِسْرَائِيلُ، ٱتَّكِلْ عَلَى ٱلرَّبِّ. هُوَ مُعِينُهُمْ وَمِجَنُّهُمْ.

Izráel! te az Úrban bízzál; az ilyenek segítsége és paizsa ő.

١٠ 10 يَا بَيْتَ هَارُونَ، ٱتَّكِلُوا عَلَى ٱلرَّبِّ. هُوَ مُعِينُهُمْ وَمِجَنُّهُمْ.

Áronnak háza! az Úrban bízzál; az ilyenek segítsége és paizsa ő.

١١ 11 يَا مُتَّقِي ٱلرَّبِّ، ٱتَّكِلُوا عَلَى ٱلرَّبِّ. هُوَ مُعِينُهُمْ وَمِجَنُّهُمْ.

A kik félitek az Urat, az Úrban bízzatok; az ilyenek segítsége és paizsa ő.

١٢ 12 ٱلرَّبُّ قَدْ ذَكَرَنَا فَيُبَارِكُ. يُبَارِكُ بَيْتَ إِسْرَائِيلَ. يُبَارِكُ بَيْتَ هَارُونَ.

Az Úr megemlékezik mi rólunk és megáld minket; megáldja Izráel házát, megáldja Áronnak házát.

١٣ 13 يُبَارِكُ مُتَّقِي ٱلرَّبِّ، ٱلصِّغَارَ مَعَ ٱلْكِبَارِ.

Megáldja azokat, a kik félik az Urat, a kicsinyeket és a nagyokat.

١٤ 14 لِيَزِدِ ٱلرَّبُّ عَلَيْكُمْ، عَلَيْكُمْ وَعَلَى أَبْنَائِكُمْ.

Szaporítson titeket az Úr, titeket és a ti fiaitokat.

١٥ 15 أَنْتُمْ مُبَارَكُونَ لِلرَّبِّ ٱلصَّانِعِ ٱلسَّمَاوَاتِ وَٱلْأَرْضِ.

Áldottai vagytok ti az Úrnak, a ki teremtette a mennyet és a földet.

١٦ 16 ٱلسَّمَاوَاتُ سَمَاوَاتٌ لِلرَّبِّ، أَمَّا ٱلْأَرْضُ فَأَعْطَاهَا لِبَنِي آدَمَ.

Az egek az Úrnak egei, de a földet az ember fiainak adta.

١٧ 17 لَيْسَ ٱلْأَمْوَاتُ يُسَبِّحُونَ ٱلرَّبَّ، وَلَا مَنْ يَنْحَدِرُ إِلَى أَرْضِ ٱلسُّكُوتِ.

Nem a meghaltak dicsérik az Urat, sem nem azok, a kik alászállanak a csendességbe.

١٨ 18 أَمَّا نَحْنُ فَنُبَارِكُ ٱلرَّبَّ مِنَ ٱلْآنَ وَإِلَى ٱلدَّهْرِ. هَلِّلُويَا.

De mi áldjuk az Urat mostantól fogva mindörökké. Dicsérjétek az Urat!