فِلِيْمُون 1

١ 1 بُولُسُ، أَسِيرُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، وَتِيمُوثَاوُسُ ٱلْأَخُ، إِلَى فِلِيمُونَ ٱلْمَحْبُوبِ وَٱلْعَامِلِ مَعَنَا،

ഖ്രീഷ്ടസ്യ യീശോ ർബന്ദിദാസഃ പൗലസ്തീഥിയനാമാ ഭ്രാതാ ച പ്രിയം സഹകാരിണം ഫിലീമോനം

٢ 2 وَإِلَى أَبْفِيَّةَ ٱلْمَحْبُوبَةِ، وَأَرْخِبُّسَ ٱلْمُتَجَنِّدِ مَعَنَا، وَإِلَى ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّتِي فِي بَيْتِكَ:

പ്രിയാമ് ആപ്പിയാം സഹസേനാമ് ആർഖിപ്പം ഫിലീമോനസ്യ ഗൃഹേ സ്ഥിതാം സമിതിഞ്ച പ്രതി പത്രം ലിഖതഃ|

٣ 3 نِعْمَةٌ لَكُمْ وَسَلَامٌ مِنَ ٱللهِ أَبِينَا وَٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

അസ്മാകം താത ഈശ്വരഃ പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച യുഷ്മാൻ പ്രതി ശാന്തിമ് അനുഗ്രഹഞ്ച ക്രിയാസ്താം|

٤ 4 أَشْكُرُ إِلَهِي كُلَّ حِينٍ ذَاكِرًا إِيَّاكَ فِي صَلَوَاتِي،

പ്രഭും യീശും പ്രതി സർവ്വാൻ പവിത്രലോകാൻ പ്രതി ച തവ പ്രേമവിശ്വാസയോ ർവൃത്താന്തം നിശമ്യാഹം

٥ 5 سَامِعًا بِمَحَبَّتِكَ، وَٱلْإِيمَانِ ٱلَّذِي لَكَ نَحْوَ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ، وَلِجَمِيعِ ٱلْقِدِّيسِينَ،

പ്രാർഥനാസമയേ തവ നാമോച്ചാരയൻ നിരന്തരം മമേശ്വരം ധന്യം വദാമി|

٦ 6 لِكَيْ تَكُونَ شَرِكَةُ إِيمَانِكَ فَعَّالَةً فِي مَعْرِفَةِ كُلِّ ٱلصَّلَاحِ ٱلَّذِي فِيكُمْ لِأَجْلِ ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ.

അസ്മാസു യദ്യത് സൗജന്യം വിദ്യതേ തത് സർവ്വം ഖ്രീഷ്ടം യീശും യത് പ്രതി ഭവതീതി ജ്ഞാനായ തവ വിശ്വാസമൂലികാ ദാനശീലതാ യത് സഫലാ ഭവേത് തദഹമ് ഇച്ഛാമി|

٧ 7 لِأَنَّ لَنَا فَرَحًا كَثِيرًا وَتَعْزِيَةً بِسَبَبِ مَحَبَّتِكَ، لِأَنَّ أَحْشَاءَ ٱلْقِدِّيسِينَ قَدِ ٱسْتَرَاحَتْ بِكَ أَيُّهَا ٱلْأَخُ.

ഹേ ഭ്രാതഃ, ത്വയാ പവിത്രലോകാനാം പ്രാണ ആപ്യായിതാ അഭവൻ ഏതസ്മാത് തവ പ്രേമ്നാസ്മാകം മഹാൻ ആനന്ദഃ സാന്ത്വനാ ച ജാതഃ|

٨ 8 لِذَلِكَ، وَإِنْ كَانَ لِي بِٱلْمَسِيحِ ثِقَةٌ كَثِيرَةٌ أَنْ آمُرَكَ بِمَا يَلِيقُ،

ത്വയാ യത് കർത്തവ്യം തത് ത്വാമ് ആജ്ഞാപയിതും യദ്യപ്യഹം ഖ്രീഷ്ടേനാതീവോത്സുകോ ഭവേയം തഥാപി വൃദ്ധ

٩ 9 مِنْ أَجْلِ ٱلْمَحَبَّةِ، أَطْلُبُ بِٱلْحَرِيِّ- إِذْ أَنَا إِنْسَانٌ هَكَذَا نَظِيرُ بُولُسَ ٱلشَّيْخِ، وَٱلْآنَ أَسِيرُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ أَيْضًا -

ഇദാനീം യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ബന്ദിദാസശ്ചൈവമ്ഭൂതോ യഃ പൗലഃ സോഽഹം ത്വാം വിനേതും വരം മന്യേ|

١٠ 10 أَطْلُبُ إِلَيْكَ لِأَجْلِ ٱبْنِي أُنِسِيمُسَ، ٱلَّذِي وَلَدْتُهُ فِي قُيُودِي،

അതഃ ശൃങ്ഖലബദ്ധോഽഹം യമജനയം തം മദീയതനയമ് ഓനീഷിമമ് അധി ത്വാം വിനയേ|

١١ 11 ٱلَّذِي كَانَ قَبْلًا غَيْرَ نَافِعٍ لَكَ، وَلَكِنَّهُ ٱلْآنَ نَافِعٌ لَكَ وَلِي،

സ പൂർവ്വം തവാനുപകാരക ആസീത് കിന്ത്വിദാനീം തവ മമ ചോപകാരീ ഭവതി|

١٢ 12 ٱلَّذِي رَدَدْتُهُ. فَٱقْبَلْهُ، ٱلَّذِي هُوَ أَحْشَائِي.

തമേവാഹം തവ സമീപം പ്രേഷയാമി, അതോ മദീയപ്രാണസ്വരൂപഃ സ ത്വയാനുഗൃഹ്യതാം|

١٣ 13 ٱلَّذِي كُنْتُ أَشَاءُ أَنْ أُمْسِكَهُ عِنْدِي لِكَيْ يَخْدِمَنِي عِوَضًا عَنْكَ فِي قُيُودِ ٱلْإِنْجِيلِ،

സുസംവാദസ്യ കൃതേ ശൃങ്ഖലബദ്ധോഽഹം പരിചാരകമിവ തം സ്വസന്നിധൗ വർത്തയിതുമ് ഐച്ഛം|

١٤ 14 وَلَكِنْ بِدُونِ رَأْيِكَ لَمْ أُرِدْ أَنْ أَفْعَلَ شَيْئًا، لِكَيْ لَا يَكُونَ خَيْرُكَ كَأَنَّهُ عَلَى سَبِيلِ ٱلِٱضْطِرَارِ بَلْ عَلَى سَبِيلِ ٱلِٱخْتِيَارِ.

കിന്തു തവ സൗജന്യം യദ് ബലേന ന ഭൂത്വാ സ്വേച്ഛായാഃ ഫലം ഭവേത് തദർഥം തവ സമ്മതിം വിനാ കിമപി കർത്തവ്യം നാമന്യേ|

١٥ 15 لِأَنَّهُ رُبَّمَا لِأَجْلِ هَذَا ٱفْتَرَقَ عَنْكَ إِلَى سَاعَةٍ، لِكَيْ يَكُونَ لَكَ إِلَى ٱلْأَبَدِ، (aiōnios g166)

കോ ജാനാതി ക്ഷണകാലാർഥം ത്വത്തസ്തസ്യ വിച്ഛേദോഽഭവദ് ഏതസ്യായമ് അഭിപ്രായോ യത് ത്വമ് അനന്തകാലാർഥം തം ലപ്സ്യസേ (aiōnios g166)

١٦ 16 لَا كَعَبْدٍ فِي مَا بَعْدُ، بَلْ أَفْضَلَ مِنْ عَبْدٍ: أَخًا مَحْبُوبًا، وَلَا سِيَّمَا إِلَيَّ، فَكَمْ بِٱلْحَرِيِّ إِلَيْكَ فِي ٱلْجَسَدِ وَٱلرَّبِّ جَمِيعًا!

പുന ർദാസമിവ ലപ്സ്യസേ തന്നഹി കിന്തു ദാസാത് ശ്രേഷ്ഠം മമ പ്രിയം തവ ച ശാരീരികസമ്ബന്ധാത് പ്രഭുസമ്ബന്ധാച്ച തതോഽധികം പ്രിയം ഭ്രാതരമിവ|

١٧ 17 فَإِنْ كُنْتَ تَحْسِبُنِي شَرِيكًا، فَٱقْبَلْهُ نَظِيرِي.

അതോ ഹേതോ ര്യദി മാം സഹഭാഗിനം ജാനാസി തർഹി മാമിവ തമനുഗൃഹാണ|

١٨ 18 ثُمَّ إِنْ كَانَ قَدْ ظَلَمَكَ بِشَيْءٍ، أَوْ لَكَ عَلَيْهِ دَيْنٌ، فَٱحْسِبْ ذَلِكَ عَلَيَّ.

തേന യദി തവ കിമപ്യപരാദ്ധം തുഭ്യം കിമപി ധാര്യ്യതേ വാ തർഹി തത് മമേതി വിദിത്വാ ഗണയ|

١٩ 19 أَنَا بُولُسَ كَتَبْتُ بِيَدِي: أَنَا أُوفِي. حَتَّى لَا أَقُولُ لَكَ إِنَّكَ مَدْيُونٌ لِي بِنَفْسِكَ أَيْضًا.

അഹം തത് പരിശോത്സ്യാമി, ഏതത് പൗലോഽഹം സ്വഹസ്തേന ലിഖാമി, യതസ്ത്വം സ്വപ്രാണാൻ അപി മഹ്യം ധാരയസി തദ് വക്തും നേച്ഛാമി|

٢٠ 20 نَعَمْ أَيُّهَا ٱلْأَخُ، لِيَكُنْ لِي فَرَحٌ بِكَ فِي ٱلرَّبِّ. أَرِحْ أَحْشَائِي فِي ٱلرَّبِّ.

ഭോ ഭ്രാതഃ, പ്രഭോഃ കൃതേ മമ വാഞ്ഛാം പൂരയ ഖ്രീഷ്ടസ്യ കൃതേ മമ പ്രാണാൻ ആപ്യായയ|

٢١ 21 إِذْ أَنَا وَاثِقٌ بِإِطَاعَتِكَ، كَتَبْتُ إِلَيْكَ، عَالِمًا أَنَّكَ تَفْعَلُ أَيْضًا أَكْثَرَ مِمَّا أَقُولُ.

തവാജ്ഞാഗ്രാഹിത്വേ വിശ്വസ്യ മയാ ഏതത് ലിഖ്യതേ മയാ യദുച്യതേ തതോഽധികം ത്വയാ കാരിഷ്യത ഇതി ജാനാമി|

٢٢ 22 وَمَعَ هَذَا، أَعْدِدْ لِي أَيْضًا مَنْزِلًا، لِأَنِّي أَرْجُو أَنَّنِي بِصَلَوَاتِكُمْ سَأُوهَبُ لَكُمْ.

തത്കരണസമയേ മദർഥമപി വാസഗൃഹം ത്വയാ സജ്ജീക്രിയതാം യതോ യുഷ്മാകം പ്രാർഥനാനാം ഫലരൂപോ വര ഇവാഹം യുഷ്മഭ്യം ദായിഷ്യേ മമേതി പ്രത്യാശാ ജായതേ|

٢٣ 23 يُسَلِّمُ عَلَيْكَ أَبَفْرَاسُ ٱلْمَأْسُورُ مَعِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ،

ഖ്രീഷ്ടസ്യ യീശാഃ കൃതേ മയാ സഹ ബന്ദിരിപാഫ്രാ

٢٤ 24 وَمَرْقُسُ وَأَرِسْتَرْخُسُ وَدِيمَاسُ وَلُوقَا ٱلْعَامِلُونَ مَعِي.

മമ സഹകാരിണോ മാർക ആരിഷ്ടാർഖോ ദീമാ ലൂകശ്ച ത്വാം നമസ്കാരം വേദയന്തി|

٢٥ 25 نِعْمَةُ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ مَعَ رُوحِكُمْ. آمِينَ.

അസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹോ യുഷ്മാകമ് ആത്മനാ സഹ ഭൂയാത്| ആമേൻ|