مَتَّى 9
| فَدَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ وَٱجْتَازَ وَجَاءَ إِلَى مَدِينَتِهِ. | ١ 1 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਨੌਕਾਮਾਰੁਹ੍ਯ ਪੁਨਃ ਪਾਰਮਾਗਤ੍ਯ ਨਿਜਗ੍ਰਾਮਮ੍ ਆਯਯੌ|
| وَإِذَا مَفْلُوجٌ يُقَدِّمُونَهُ إِلَيْهِ مَطْرُوحًا عَلَى فِرَاشٍ. فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ إِيمَانَهُمْ قَالَ لِلْمَفْلُوجِ: «ثِقْ يا بُنَيَّ. مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ». | ٢ 2 |
ਤਤਃ ਕਤਿਪਯਾ ਜਨਾ ਏਕੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਸ੍ਵੱਟੋਪਰਿ ਸ਼ਾਯਯਿਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਸਮੀਪਮ੍ ਆਨਯਨ੍; ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਪ੍ਰਤੀਤਿੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਪੁਤ੍ਰ, ਸੁਸ੍ਥਿਰੋ ਭਵ, ਤਵ ਕਲੁਸ਼਼ਸ੍ਯ ਮਰ੍ਸ਼਼ਣੰ ਜਾਤਮ੍|
| وَإِذَا قَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ قَدْ قَالُوا فِي أَنْفُسِهِمْ: «هَذَا يُجَدِّفُ!». | ٣ 3 |
ਤਾਂ ਕਥਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਕਿਯਨ੍ਤ ਉਪਾਧ੍ਯਾਯਾ ਮਨਃਸੁ ਚਿਨ੍ਤਿਤਵਨ੍ਤ ਏਸ਼਼ ਮਨੁਜ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਨਿਨ੍ਦਤਿ|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ أَفْكَارَهُمْ، فَقَالَ: «لِمَاذَا تُفَكِّرُونَ بِٱلشَّرِّ فِي قُلُوبِكُمْ؟ | ٤ 4 |
ਤਤਃ ਸ ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਚਿਨ੍ਤਾਂ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਮਨਃਸੁ ਕ੍ਰੁʼਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀਂ ਕੁਚਿਨ੍ਤਾਂ ਕੁਰੁਥ?
| أَيُّمَا أَيْسَرُ، أَنْ يُقَالَ: مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ، أَمْ أَنْ يُقَالَ: قُمْ وَٱمْشِ؟ | ٥ 5 |
ਤਵ ਪਾਪਮਰ੍ਸ਼਼ਣੰ ਜਾਤੰ, ਯਦ੍ਵਾ ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਗੱਛ, ਦ੍ਵਯੋਰਨਯੋ ਰ੍ਵਾਕ੍ਯਯੋਃ ਕਿੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਸੁਗਮੰ?
| وَلَكِنْ لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لِٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ سُلْطَانًا عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يَغْفِرَ ٱلْخَطَايَا». حِينَئِذٍ قَالَ لِلْمَفْلُوجِ: «قُمِ ٱحْمِلْ فِرَاشَكَ وَٱذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ!». | ٦ 6 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮੇਦਿਨ੍ਯਾਂ ਕਲੁਸ਼਼ੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਤੁੰ ਮਨੁਜਸੁਤਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮਸ੍ਤੀਤਿ ਯੂਯੰ ਯਥਾ ਜਾਨੀਥ, ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਗਦਿਤਵਾਨ੍, ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠ, ਨਿਜਸ਼ਯਨੀਯੰ ਆਦਾਯ ਗੇਹੰ ਗੱਛ|
| فَقَامَ وَمَضَى إِلَى بَيْتِهِ. | ٧ 7 |
ਤਤਃ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਦ੍ ਉੱਥਾਯ ਨਿਜਗੇਹੰ ਪ੍ਰਸ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
| فَلَمَّا رَأَى ٱلْجُمُوعُ تَعَجَّبُوا وَمَجَّدُوا ٱللهَ ٱلَّذِي أَعْطَى ٱلنَّاسَ سُلْطَانًا مِثْلَ هَذَا. | ٨ 8 |
ਮਾਨਵਾ ਇੱਥੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਮੇਨਿਰੇ, ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਮਾਨਵਾਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਦੱਤੰ ਇਤਿ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਤੰ ਧਨ੍ਯੰ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ ਚ|
| وَفِيمَا يَسُوعُ مُجْتَازٌ مِنْ هُنَاكَ، رَأَى إِنْسَانًا جَالِسًا عِنْدَ مَكَانِ ٱلْجِبَايَةِ، ٱسْمُهُ مَتَّى. فَقَالَ لَهُ: «ٱتْبَعْنِي». فَقَامَ وَتَبِعَهُ. | ٩ 9 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨਾਦ੍ ਗੱਛਨ੍ ਗੱਛਨ੍ ਕਰਸੰਗ੍ਰਹਸ੍ਥਾਨੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟੰ ਮਥਿਨਾਮਾਨਮ੍ ਏਕੰ ਮਨੁਜੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਗੱਛ, ਤਤਃ ਸ ਉੱਥਾਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵਵ੍ਰਾਜ|
| وَبَيْنَمَا هُوَ مُتَّكِئٌ فِي ٱلْبَيْتِ، إِذَا عَشَّارُونَ وَخُطَاةٌ كَثِيرُونَ قَدْ جَاءُوا وَٱتَّكَأُوا مَعَ يَسُوعَ وَتَلَامِيذِهِ. | ١٠ 10 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਭੋਕ੍ਤੁਮ੍ ਉਪਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਬਹਵਃ ਕਰਸੰਗ੍ਰਾਹਿਣਃ ਕਲੁਸ਼਼ਿਣਸ਼੍ਚ ਮਾਨਵਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤੇਨ ਸਾਕੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਸ਼੍ਚ ਸਾਕਮ੍ ਉਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
| فَلَمَّا نَظَرَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ قَالُوا لِتَلَامِيذِهِ: «لِمَاذَا يَأْكُلُ مُعَلِّمُكُمْ مَعَ ٱلْعَشَّارِينَ وَٱلْخُطَاةِ؟». | ١١ 11 |
ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ੍ਤਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ਿਰੇ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਗੁਰੁਃ ਕਿੰ ਨਿਮਿੱਤੰ ਕਰਸੰਗ੍ਰਾਹਿਭਿਃ ਕਲੁਸ਼਼ਿਭਿਸ਼੍ਚ ਸਾਕੰ ਭੁੰਕ੍ਤੇ?
| فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ قَالَ لَهُمْ: «لَا يَحْتَاجُ ٱلْأَصِحَّاءُ إِلَى طَبِيبٍ بَلِ ٱلْمَرْضَى. | ١٢ 12 |
ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਤ੍ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍, ਨਿਰਾਮਯਲੋਕਾਨਾਂ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕੇਨ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਾਮਯਲੋਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਯੋਜਨਮਾਸ੍ਤੇ|
| فَٱذْهَبُوا وَتَعَلَّمُوا مَا هُوَ: إِنِّي أُرِيدُ رَحْمَةً لَا ذَبِيحَةً، لِأَنِّي لَمْ آتِ لِأَدْعُوَ أَبْرَارًا بَلْ خُطَاةً إِلَى ٱلتَّوْبَةِ». | ١٣ 13 |
ਅਤੋ ਯੂਯੰ ਯਾਤ੍ਵਾ ਵਚਨਸ੍ਯਾਸ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਸ਼ਿਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵਮ੍, ਦਯਾਯਾਂ ਮੇ ਯਥਾ ਪ੍ਰੀਤਿ ਰ੍ਨ ਤਥਾ ਯਜ੍ਞਕਰ੍ੰਮਣਿ| ਯਤੋ(ਅ)ਹੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁੰ ਨਾਗਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਪਾਪਿਨ ਆਹ੍ਵਾਤੁਮ੍ ਆਗਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ|
| حِينَئِذٍ أَتَى إِلَيْهِ تَلَامِيذُ يُوحَنَّا قَائِلِينَ: «لِمَاذَا نَصُومُ نَحْنُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ كَثِيرًا، وَأَمَّا تَلَامِيذُكَ فَلَا يَصُومُونَ؟». | ١٤ 14 |
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੋਹਨਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਵਯਞ੍ਚ ਪੁਨਃ ਪੁਨਰੁਪਵਸਾਮਃ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਨੋਪਵਸਨ੍ਤਿ, ਕੁਤਃ?
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «هَلْ يَسْتَطِيعُ بَنُو ٱلْعُرْسِ أَنْ يَنُوحُوا مَا دَامَ ٱلْعَرِيسُ مَعَهُمْ؟ وَلَكِنْ سَتَأْتِي أَيَّامٌ حِينَ يُرْفَعُ ٱلْعَرِيسُ عَنْهُمْ، فَحِينَئِذٍ يَصُومُونَ. | ١٥ 15 |
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਅਵੋਚਤ੍ ਯਾਵਤ੍ ਸਖੀਨਾਂ ਸੰਙ੍ਗੇ ਕਨ੍ਯਾਯਾ ਵਰਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਾਵਤ੍ ਕਿੰ ਤੇ ਵਿਲਾਪੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਲੁਵਨ੍ਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਙ੍ਗਾਦ੍ ਵਰੰ ਨਯਨ੍ਤਿ, ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਸਮਯ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਦਾ ਤੇ ਉਪਵਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
| لَيْسَ أَحَدٌ يَجْعَلُ رُقْعَةً مِنْ قِطْعَةٍ جَدِيدَةٍ عَلَى ثَوْبٍ عَتِيقٍ، لِأَنَّ ٱلْمِلْءَ يَأْخُذُ مِنَ ٱلثَّوْبِ، فَيَصِيرُ ٱلْخَرْقُ أَرْدَأَ. | ١٦ 16 |
ਪੁਰਾਤਨਵਸਨੇ ਕੋਪਿ ਨਵੀਨਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਨ ਯੋਜਯਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤੇਨ ਯੋਜਿਤੇਨ ਪੁਰਾਤਨਵਸਨੰ ਛਿਨੱਤਿ ਤੱਛਿਦ੍ਰਞ੍ਚ ਬਹੁਕੁਤ੍ਸਿਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤੇ|
| وَلَا يَجْعَلُونَ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ عَتِيقَةٍ، لِئَلَّا تَنْشَقَّ ٱلزِّقَاقُ، فَٱلْخَمْرُ تَنْصَبُّ وَٱلزِّقَاقُ تَتْلَفُ. بَلْ يَجْعَلُونَ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ جَدِيدَةٍ فَتُحْفَظُ جَمِيعًا». | ١٧ 17 |
ਅਨ੍ਯਞ੍ਚ ਪੁਰਾਤਨਕੁਤ੍ਵਾਂ ਕੋਪਿ ਨਵਾਨਗੋਸ੍ਤਨੀਰਸੰ ਨ ਨਿਦਧਾਤਿ, ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਥਾ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਕੁਤੂ ਰ੍ਵਿਦੀਰ੍ੱਯਤੇ ਤੇਨ ਗੋਸ੍ਤਨੀਰਸਃ ਪਤਤਿ ਕੁਤੂਸ਼੍ਚ ਨਸ਼੍ਯਤਿ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਨਵੀਨਾਯਾਂ ਕੁਤ੍ਵਾਂ ਨਵੀਨੋ ਗੋਸ੍ਤਨੀਰਸਃ ਸ੍ਥਾਪ੍ਯਤੇ, ਤੇਨ ਦ੍ਵਯੋਰਵਨੰ ਭਵਤਿ|
| وَفِيمَا هُوَ يُكَلِّمُهُمْ بِهَذَا، إِذَا رَئِيسٌ قَدْ جَاءَ فَسَجَدَ لَهُ قَائِلًا: «إِنَّ ٱبْنَتِي ٱلْآنَ مَاتَتْ، لَكِنْ تَعَالَ وَضَعْ يَدَكَ عَلَيْهَا فَتَحْيَا». | ١٨ 18 |
ਅਪਰੰ ਤੇਨੈਤਤ੍ਕਥਾਕਥਨਕਾਲੇ ਏਕੋ(ਅ)ਧਿਪਤਿਸ੍ਤੰ ਪ੍ਰਣਮ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਮਮ ਦੁਹਿਤਾ ਪ੍ਰਾਯੇਣੈਤਾਵਤ੍ਕਾਲੇ ਮ੍ਰੁʼਤਾ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਭਵਾਨਾਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯਾ ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਮਰ੍ਪਯਤੁ, ਤੇਨ ਸਾ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
| فَقَامَ يَسُوعُ وَتَبِعَهُ هُوَ وَتَلَامِيذُهُ. | ١٩ 19 |
ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਕਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵਵ੍ਰਾਜ|
| وَإِذَا ٱمْرَأَةٌ نَازِفَةُ دَمٍ مُنْذُ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ سَنَةً قَدْ جَاءَتْ مِنْ وَرَائِهِ وَمَسَّتْ هُدْبَ ثَوْبِهِ، | ٢٠ 20 |
ਇਤ੍ਯਨਨ੍ਤਰੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵਤ੍ਸਰਾਨ੍ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਦਰਾਮਯੇਨ ਸ਼ੀਰ੍ਣੈਕਾ ਨਾਰੀ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਵਸਨਸ੍ਯ ਗ੍ਰਨ੍ਥਿੰ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼;
| لِأَنَّهَا قَالَتْ فِي نَفْسِهَا: «إِنْ مَسَسْتُ ثَوْبَهُ فَقَطْ شُفِيتُ». | ٢١ 21 |
ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਮਯਾ ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸਨੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ੍ਵਾਸ੍ਥ੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੇ, ਸਾ ਨਾਰੀਤਿ ਮਨਸਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤਵਤੀ|
| فَٱلْتَفَتَ يَسُوعُ وَأَبْصَرَهَا، فَقَالَ: «ثِقِي يا ٱبْنَةُ، إِيمَانُكِ قَدْ شَفَاكِ». فَشُفِيَتِ ٱلْمَرْأَةُ مِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ٢٢ 22 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਵਦਨੰ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤ੍ਯ ਤਾਂ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਕਨ੍ਯੇ, ਤ੍ਵੰ ਸੁਸ੍ਥਿਰਾ ਭਵ, ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਮਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍| ਏਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯੇ ਗਦਿਤਏਵ ਸਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਭੂਤ੍|
| وَلَمَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى بَيْتِ ٱلرَّئِيسِ، وَنَظَرَ ٱلْمُزَمِّرِينَ وَٱلْجَمْعَ يَضِجُّونَ، | ٢٣ 23 |
ਅਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯਾਧ੍ਯਕ੍ਸ਼਼ਸ੍ਯ ਗੇਹੰ ਗਤ੍ਵਾ ਵਾਦਕਪ੍ਰਭ੍ਰੁʼਤੀਨ੍ ਬਹੂਨ੍ ਲੋਕਾਨ੍ ਸ਼ਬ੍ਦਾਯਮਾਨਾਨ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍,
| قَالَ لَهُمْ: «تَنَحَّوْا، فَإِنَّ ٱلصَّبِيَّةَ لَمْ تَمُتْ لَكِنَّهَا نَائِمَةٌ». فَضَحِكُوا عَلَيْهِ. | ٢٤ 24 |
ਪਨ੍ਥਾਨੰ ਤ੍ਯਜ, ਕਨ੍ਯੇਯੰ ਨਾਮ੍ਰਿਯਤ ਨਿਦ੍ਰਿਤਾਸ੍ਤੇ; ਕਥਾਮੇਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੇ ਤਮੁਪਜਹਸੁਃ|
| فَلَمَّا أُخْرِجَ ٱلْجَمْعُ دَخَلَ وَأَمْسَكَ بِيَدِهَا، فَقَامَتِ ٱلصَّبِيَّةُ. | ٢٥ 25 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ੁ ਬਹਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤੇਸ਼਼ੁ ਸੋ(ਅ)ਭ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਨ੍ਯਾਯਾਃ ਕਰੰ ਧ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍, ਤੇਨ ਸੋਦਤਿਸ਼਼੍ਠਤ੍;
| فَخَرَجَ ذَلِكَ ٱلْخَبَرُ إِلَى تِلْكَ ٱلْأَرْضِ كُلِّهَا. | ٢٦ 26 |
ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕਰ੍ੰਮਣੋ ਯਸ਼ਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੰ ਤੰ ਦੇਸ਼ੰ ਵ੍ਯਾਪ੍ਤਵਤ੍|
| وَفِيمَا يَسُوعُ مُجْتَازٌ مِنْ هُنَاكَ، تَبِعَهُ أَعْمَيَانِ يَصْرَخَانِ وَيَقُولَانِ: «ٱرْحَمْنَا يا ٱبْنَ دَاوُدَ!». | ٢٧ 27 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਦ੍ ਯਾਤ੍ਰਾਂ ਚਕਾਰ; ਤਦਾ ਹੇ ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨ, ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਦਯਸ੍ਵ, ਇਤਿ ਵਦਨ੍ਤੌ ਦ੍ਵੌ ਜਨਾਵਨ੍ਧੌ ਪ੍ਰੋਚੈਰਾਹੂਯਨ੍ਤੌ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਵਵ੍ਰਜਤੁਃ|
| وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلْبَيْتِ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ ٱلْأَعْمَيَانِ، فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «أَتُؤْمِنَانِ أَنِّي أَقْدِرُ أَنْ أَفْعَلَ هَذَا؟». قَالَا لَهُ: «نَعَمْ، يا سَيِّدُ!». | ٢٨ 28 |
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੌ ਗੇਹਮਧ੍ਯੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੰ ਤਾਵਪਿ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤੌ, ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤੌ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਕਰ੍ੰਮੈਤਤ੍ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਮ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਯੁਵਾਂ ਕਿਮਿਤਿ ਪ੍ਰਤੀਥਃ? ਤਦਾ ਤੌ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚਤੁਃ, ਸਤ੍ਯੰ ਪ੍ਰਭੋ|
| حِينَئِذٍ لَمَسَ أَعْيُنَهُمَا قَائِلًا: «بِحَسَبِ إِيمَانِكُمَا لِيَكُنْ لَكُمَا». | ٢٩ 29 |
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਤਯੋ ਰ੍ਲੋਚਨਾਨਿ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਯੁਵਯੋਃ ਪ੍ਰਤੀਤ੍ਯਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਯੁਵਯੋ ਰ੍ਮਙ੍ਗਲੰ ਭੂਯਾਤ੍| ਤੇਨ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਯੋ ਰ੍ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਪ੍ਰਸੰਨਾਨ੍ਯਭਵਨ੍,
| فَٱنْفَتَحَتْ أَعْيُنُهُمَا. فَٱنْتَهَرَهُمَا يَسُوعُ قَائِلًا: «ٱنْظُرَا، لَا يَعْلَمْ أَحَدٌ!». | ٣٠ 30 |
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੌ ਦ੍ਰੁʼਢਮਾਜ੍ਞਾਪ੍ਯ ਜਗਾਦ, ਅਵਧੱਤਮ੍ ਏਤਾਂ ਕਥਾਂ ਕੋਪਿ ਮਨੁਜੋ ਮ ਜਾਨੀਯਾਤ੍|
| وَلَكِنَّهُمَا خَرَجَا وَأَشَاعَاهُ فِي تِلْكَ ٱلْأَرْضِ كُلِّهَا. | ٣١ 31 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੌ ਪ੍ਰਸ੍ਥਾਯ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨੇ ਦੇਸ਼ੇ ਤਸ੍ਯ ਕੀਰ੍ੱਤਿੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਾਮਾਸਤੁਃ|
| وَفِيمَا هُمَا خَارِجَانِ، إِذَا إِنْسَانٌ أَخْرَسُ مَجْنُونٌ قَدَّمُوهُ إِلَيْهِ. | ٣٢ 32 |
ਅਪਰੰ ਤੌ ਬਹਿਰ੍ਯਾਤ ਏਤਸ੍ਮਿੰਨਨ੍ਤਰੇ ਮਨੁਜਾ ਏਕੰ ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਮੂਕੰ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਨੀਤਵਨ੍ਤਃ|
| فَلَمَّا أُخْرِجَ ٱلشَّيْطَانُ تَكَلَّمَ ٱلْأَخْرَسُ، فَتَعَجَّبَ ٱلْجُمُوعُ قَائِلِينَ: «لَمْ يَظْهَرْ قَطُّ مِثْلُ هَذَا فِي إِسْرَائِيلَ!». | ٣٣ 33 |
ਤੇਨ ਭੂਤੇ ਤ੍ਯਾਜਿਤੇ ਸ ਮੂਕਃ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰਭਤ, ਤੇਨ ਜਨਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਵੰਸ਼ੇ ਕਦਾਪਿ ਨੇਦ੍ਰੁʼਗਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤ;
| أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَقَالُوا: «بِرَئِيسِ ٱلشَّيَاطِينِ يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ!». | ٣٤ 34 |
ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਕਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੁਃ ਭੂਤਾਧਿਪਤਿਨਾ ਸ ਭੂਤਾਨ੍ ਤ੍ਯਾਜਯਤਿ|
| وَكَانَ يَسُوعُ يَطُوفُ ٱلْمُدُنَ كُلَّهَا وَٱلْقُرَى يُعَلِّمُ فِي مَجَامِعِهَا، وَيَكْرِزُ بِبِشَارَةِ ٱلْمَلَكُوتِ، وَيَشْفِي كُلَّ مَرَضٍ وَكُلَّ ضُعْفٍ فِي ٱلشَّعْبِ. | ٣٥ 35 |
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭਜਨਭਵਨ ਉਪਦਿਸ਼ਨ੍ ਰਾਜ੍ਯਸ੍ਯ ਸੁਸੰਵਾਦੰ ਪ੍ਰਚਾਰਯਨ੍ ਲੋਕਾਨਾਂ ਯਸ੍ਯ ਯ ਆਮਯੋ ਯਾ ਚ ਪੀਡਾਸੀਤ੍, ਤਾਨ੍ ਸ਼ਮਯਨ੍ ਸ਼ਮਯੰਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵਾਣਿ ਨਗਰਾਣਿ ਗ੍ਰਾਮਾਂਸ਼੍ਚ ਬਭ੍ਰਾਮ|
| وَلَمَّا رَأَى ٱلْجُمُوعَ تَحَنَّنَ عَلَيْهِمْ، إِذْ كَانُوا مُنْزَعِجِينَ وَمُنْطَرِحِينَ كَغَنَمٍ لَا رَاعِيَ لَهَا. | ٣٦ 36 |
ਅਨ੍ਯਞ੍ਚ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਵ੍ਯਾਕੁਲਾਨ੍ ਅਰਕ੍ਸ਼਼ਕਮੇਸ਼਼ਾਨਿਵ ਚ ਤ੍ਯਕ੍ਤਾਨ੍ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤੇਸ਼਼ੁ ਕਾਰੁਣਿਕਃ ਸਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍,
| حِينَئِذٍ قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «ٱلْحَصَادُ كَثِيرٌ وَلَكِنَّ ٱلْفَعَلَةَ قَلِيلُونَ. | ٣٧ 37 |
ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਪ੍ਰਚੁਰਾਣਿ ਸਨ੍ਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਛੇੱਤਾਰਃ ਸ੍ਤੋਕਾਃ|
| فَٱطْلُبُوا مِنْ رَبِّ ٱلْحَصَادِ أَنْ يُرْسِلَ فَعَلَةً إِلَى حَصَادِهِ». | ٣٨ 38 |
ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਪਰਾਨ੍ ਛੇਦਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਹੇਤੁੰ ਸ਼ਸ੍ਯਸ੍ਵਾਮਿਨੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵਮ੍|
