< مَتَّى 8 >
وَلَمَّا نَزَلَ مِنَ ٱلْجَبَلِ تَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ. | ١ 1 |
යදා ස පර්ව්වතාද් අවාරෝහත් තදා බහවෝ මානවාස්තත්පශ්චාද් වව්රජුඃ|
وَإِذَا أَبْرَصُ قَدْ جَاءَ وَسَجَدَ لَهُ قَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». | ٢ 2 |
ඒකඃ කුෂ්ඨවාන් ආගත්ය තං ප්රණම්ය බභාෂේ, හේ ප්රභෝ, යදි භවාන් සංමන්යතේ, තර්හි මාං නිරාමයං කර්ත්තුං ශක්නෝති|
فَمَدَّ يَسُوعُ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلًا: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». وَلِلْوَقْتِ طَهُرَ بَرَصُهُ. | ٣ 3 |
තතෝ යීශුඃ කරං ප්රසාර්ය්ය තස්යාඞ්ගං ස්පෘශන් ව්යාජහාර, සම්මන්යේ(අ)හං ත්වං නිරාමයෝ භව; තේන ස තත්ක්ෂණාත් කුෂ්ඨේනාමෝචි|
فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱنْظُرْ أَنْ لَا تَقُولَ لِأَحَدٍ. بَلِ ٱذْهَبْ أَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ، وَقَدِّمِ ٱلْقُرْبَانَ ٱلَّذِي أَمَرَ بِهِ مُوسَى شَهَادَةً لَهُمْ». | ٤ 4 |
තතෝ යීශුස්තං ජගාද, අවධේහි කථාමේතාං කශ්චිදපි මා බ්රූහි, කින්තු යාජකස්ය සන්නිධිං ගත්වා ස්වාත්මානං දර්ශය මනුජේභ්යෝ නිජනිරාමයත්වං ප්රමාණයිතුං මූසානිරූපිතං ද්රව්යම් උත්සෘජ ච|
وَلَمَّا دَخَلَ يَسُوعُ كَفْرَنَاحُومَ، جَاءَ إِلَيْهِ قَائِدُ مِئَةٍ يَطْلُبُ إِلَيْهِ | ٥ 5 |
තදනන්තරං යීශුනා කඵර්නාහූම්නාමනි නගරේ ප්රවිෂ්ටේ කශ්චිත් ශතසේනාපතිස්තත්සමීපම් ආගත්ය විනීය බභාෂේ,
وَيَقُولُ: «يَا سَيِّدُ، غُلَامِي مَطْرُوحٌ فِي ٱلْبَيْتِ مَفْلُوجًا مُتَعَذِّبًا جِدًّا». | ٦ 6 |
හේ ප්රභෝ, මදීය ඒකෝ දාසඃ පක්ෂාඝාතව්යාධිනා භෘශං ව්යථිතඃ, සතු ශයනීය ආස්තේ|
فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنَا آتِي وَأَشْفِيهِ». | ٧ 7 |
තදානීං යීශුස්තස්මෛ කථිතවාන්, අහං ගත්වා තං නිරාමයං කරිෂ්යාමි|
فَأَجَابَ قَائِدُ ٱلْمِئَةِ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، لَسْتُ مُسْتَحِقًّا أَنْ تَدْخُلَ تَحْتَ سَقْفِي، لَكِنْ قُلْ كَلِمَةً فَقَطْ فَيَبْرَأَ غُلَامِي. | ٨ 8 |
තතඃ ස ශතසේනාපතිඃ ප්රත්යවදත්, හේ ප්රභෝ, භවාන් යත් මම ගේහමධ්යං යාති තද්යෝග්යභාජනං නාහමස්මි; වාඞ්මාත්රම් ආදිශතු, තේනෛව මම දාසෝ නිරාමයෝ භවිෂ්යති|
لِأَنِّي أَنَا أَيْضًا إِنْسَانٌ تَحْتَ سُلْطَانٍ. لِي جُنْدٌ تَحْتَ يَدِي. أَقُولُ لِهَذَا: ٱذْهَبْ! فَيَذْهَبُ، وَلِآخَرَ: ٱئْتِ! فَيَأْتِي، وَلِعَبْدِيَ: ٱفْعَلْ هَذَا! فَيَفْعَلُ». | ٩ 9 |
යතෝ මයි පරනිධ්නේ(අ)පි මම නිදේශවශ්යාඃ කති කති සේනාඃ සන්ති, තත ඒකස්මින් යාහීත්යුක්තේ ස යාති, තදන්යස්මින් ඒහීත්යුක්තේ ස ආයාති, තථා මම නිජදාසේ කර්ම්මෛතත් කුර්ව්විත්යුක්තේ ස තත් කරෝති|
فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ تَعَجَّبَ، وَقَالَ لِلَّذِينَ يَتْبَعُونَ: «اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَمْ أَجِدْ وَلَا فِي إِسْرَائِيلَ إِيمَانًا بِمِقْدَارِ هَذَا! | ١٠ 10 |
තදානීං යීශුස්තස්යෛතත් වචෝ නිශම්ය විස්මයාපන්නෝ(අ)භූත්; නිජපශ්චාද්ගාමිනෝ මානවාන් අවෝච්ච, යුෂ්මාන් තථ්යං වච්මි, ඉස්රායේලීයලෝකානාං මධ්යේ(අ)පි නෛතාදෘශෝ විශ්වාසෝ මයා ප්රාප්තඃ|
وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كَثِيرِينَ سَيَأْتُونَ مِنَ ٱلْمَشَارِقِ وَٱلْمَغَارِبِ وَيَتَّكِئُونَ مَعَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ، | ١١ 11 |
අන්යච්චාහං යුෂ්මාන් වදාමි, බහවඃ පූර්ව්වස්යාඃ පශ්චිමායාශ්ච දිශ ආගත්ය ඉබ්රාහීමා ඉස්හාකා යාකූබා ච සාකම් මිලිත්වා සමුපවේක්ෂ්යන්ති;
وَأَمَّا بَنُو ٱلْمَلَكُوتِ فَيُطْرَحُونَ إِلَى ٱلظُّلْمَةِ ٱلْخَارِجِيَّةِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ». | ١٢ 12 |
කින්තු යත්ර ස්ථානේ රෝදනදන්තඝර්ෂණේ භවතස්තස්මින් බහිර්භූතතමිස්රේ රාජ්යස්ය සන්තානා නික්ෂේස්යන්තේ|
ثُمَّ قَالَ يَسُوعُ لِقَائِدِ ٱلْمِئَةِ: «ٱذْهَبْ، وَكَمَا آمَنْتَ لِيَكُنْ لَكَ». فَبَرَأَ غُلَامُهُ فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ١٣ 13 |
තතඃ පරං යීශුස්තං ශතසේනාපතිං ජගාද, යාහි, තව ප්රතීත්යනුසාරතෝ මඞ්ගලං භූයාත්; තදා තස්මින්නේව දණ්ඩේ තදීයදාසෝ නිරාමයෝ බභූව|
وَلَمَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى بَيْتِ بُطْرُسَ، رَأَى حَمَاتَهُ مَطْرُوحَةً وَمَحْمُومَةً، | ١٤ 14 |
අනන්තරං යීශුඃ පිතරස්ය ගේහමුපස්ථාය ජ්වරේණ පීඩිතාං ශයනීයස්ථිතාං තස්ය ශ්වශ්රූං වීක්ෂාඤ්චක්රේ|
فَلَمَسَ يَدَهَا فَتَرَكَتْهَا ٱلْحُمَّى، فَقَامَتْ وَخَدَمَتْهُمْ. | ١٥ 15 |
තතස්තේන තස්යාඃ කරස්ය ස්පෘෂ්ටතවාත් ජ්වරස්තාං තත්යාජ, තදා සා සමුත්ථාය තාන් සිෂේවේ|
وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ قَدَّمُوا إِلَيْهِ مَجَانِينَ كَثِيرِينَ، فَأَخْرَجَ ٱلْأَرْوَاحَ بِكَلِمَةٍ، وَجَمِيعَ ٱلْمَرْضَى شَفَاهُمْ، | ١٦ 16 |
අනන්තරං සන්ධ්යායාං සත්යාං බහුශෝ භූතග්රස්තමනුජාන් තස්ය සමීපම් ආනින්යුඃ ස ච වාක්යේන භූතාන් ත්යාජයාමාස, සර්ව්වප්රකාරපීඩිතජනාංශ්ච නිරාමයාන් චකාර;
لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «هُوَ أَخَذَ أَسْقَامَنَا وَحَمَلَ أَمْرَاضَنَا». | ١٧ 17 |
තස්මාත්, සර්ව්වා දුර්බ්බලතාස්මාකං තේනෛව පරිධාරිතා| අස්මාකං සකලං ව්යාධිං සඒව සංගෘහීතවාන්| යදේතද්වචනං යිශයියභවිෂ්යද්වාදිනෝක්තමාසීත්, තත්තදා සඵලමභවත්|
وَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ جُمُوعًا كَثِيرَةً حَوْلَهُ، أَمَرَ بِٱلذَّهَابِ إِلَى ٱلْعَبْرِ. | ١٨ 18 |
අනන්තරං යීශුශ්චතුර්දික්ෂු ජනනිවහං විලෝක්ය තටින්යාඃ පාරං යාතුං ශිෂ්යාන් ආදිදේශ|
فَتَقَدَّمَ كَاتِبٌ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، أَتْبَعُكَ أَيْنَمَا تَمْضِي». | ١٩ 19 |
තදානීම් ඒක උපාධ්යාය ආගත්ය කථිතවාන්, හේ ගුරෝ, භවාන් යත්ර යාස්යති තත්රාහමපි භවතඃ පශ්චාද් යාස්යාමි|
فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِلثَّعَالِبِ أَوْجِرَةٌ وَلِطُيُورِ ٱلسَّمَاءِ أَوْكَارٌ، وَأَمَّا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فَلَيْسَ لَهُ أَيْنَ يُسْنِدُ رَأْسَهُ». | ٢٠ 20 |
තතෝ යීශු ර්ජගාද, ක්රෝෂ්ටුඃ ස්ථාතුං ස්ථානං විද්යතේ, විහායසෝ විහඞ්ගමානාං නීඩානි ච සන්ති; කින්තු මනුෂ්යපුත්රස්ය ශිරඃ ස්ථාපයිතුං ස්ථානං න විද්යතේ|
وَقَالَ لَهُ آخَرُ مِنْ تَلَامِيذِهِ: «يَا سَيِّدُ، ٱئْذَنْ لِي أَنْ أَمْضِيَ أَوَّلًا وَأَدْفِنَ أَبِي». | ٢١ 21 |
අනන්තරම් අපර ඒකඃ ශිෂ්යස්තං බභාෂේ, හේ ප්රභෝ, ප්රථමතෝ මම පිතරං ශ්මශානේ නිධාතුං ගමනාර්ථං මාම් අනුමන්යස්ව|
فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱتْبَعْنِي، وَدَعِ ٱلْمَوْتَى يَدْفِنُونَ مَوْتَاهُمْ». | ٢٢ 22 |
තතෝ යීශුරුක්තවාන් මෘතා මෘතාන් ශ්මශානේ නිදධතු, ත්වං මම පශ්චාද් ආගච්ඡ|
وَلَمَّا دَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ تَبِعَهُ تَلَامِيذُهُ. | ٢٣ 23 |
අනන්තරං තස්මින් නාවමාරූඪේ තස්ය ශිෂ්යාස්තත්පශ්චාත් ජග්මුඃ|
وَإِذَا ٱضْطِرَابٌ عَظِيمٌ قَدْ حَدَثَ فِي ٱلْبَحْرِ حَتَّى غَطَّتِ ٱلْأَمْوَاجُ ٱلسَّفِينَةَ، وَكَانَ هُوَ نَائِمًا. | ٢٤ 24 |
පශ්චාත් සාගරස්ය මධ්යං තේෂු ගතේෂු තාදෘශඃ ප්රබලෝ ඣඤ්භ්ශනිල උදතිෂ්ඨත්, යේන මහාතරඞ්ග උත්ථාය තරණිං ඡාදිතවාන්, කින්තු ස නිද්රිත ආසීත්|
فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَأَيْقَظُوهُ قَائِلِينَ: «يَا سَيِّدُ، نَجِّنَا فَإِنَّنَا نَهْلِكُ!». | ٢٥ 25 |
තදා ශිෂ්යා ආගත්ය තස්ය නිද්රාභඞ්ගං කෘත්වා කථයාමාසුඃ, හේ ප්රභෝ, වයං ම්රියාමහේ, භවාන් අස්මාකං ප්රාණාන් රක්ෂතු|
فَقَالَ لَهُمْ: «مَا بَالُكُمْ خَائِفِينَ يا قَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ؟». ثُمَّ قَامَ وَٱنْتَهَرَ ٱلرِّيَاحَ وَٱلْبَحْرَ، فَصَارَ هُدُوٌّ عَظِيمٌ. | ٢٦ 26 |
තදා ස තාන් උක්තවාන්, හේ අල්පවිශ්වාසිනෝ යූයං කුතෝ විභීථ? තතඃ ස උත්ථාය වාතං සාගරඤ්ච තර්ජයාමාස, තතෝ නිර්ව්වාතමභවත්|
فَتَعَجَّبَ ٱلنَّاسُ قَائِلِينَ: «أَيُّ إِنْسَانٍ هَذَا؟ فَإِنَّ ٱلرِّيَاحَ وَٱلْبَحْرَ جَمِيعًا تُطِيعُهُ!». | ٢٧ 27 |
අපරං මනුජා විස්මයං විලෝක්ය කථයාමාසුඃ, අහෝ වාතසරිත්පතී අස්ය කිමාඥාග්රාහිණෞ? කීදෘශෝ(අ)යං මානවඃ|
وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلْعَبْرِ إِلَى كُورَةِ ٱلْجِرْجَسِيِّينَ، ٱسْتَقْبَلَهُ مَجْنُونَانِ خَارِجَانِ مِنَ ٱلْقُبُورِ هَائِجَانِ جِدًّا، حَتَّى لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَقْدِرُ أَنْ يَجْتَازَ مِنْ تِلْكَ ٱلطَّرِيقِ. | ٢٨ 28 |
අනන්තරං ස පාරං ගත්වා ගිදේරීයදේශම් උපස්ථිතවාන්; තදා ද්වෞ භූතග්රස්තමනුජෞ ශ්මශානස්ථානාද් බහි ර්භූත්වා තං සාක්ෂාත් කෘතවන්තෞ, තාවේතාදෘශෞ ප්රචණ්ඩාවාස්තාං යත් තේන ස්ථානේන කෝපි යාතුං නාශක්නෝත්|
وَإِذَا هُمَا قَدْ صَرَخَا قَائِلَيْنِ: «مَا لَنَا وَلَكَ يا يَسُوعُ ٱبْنَ ٱللهِ؟ أَجِئْتَ إِلَى هُنَا قَبْلَ ٱلْوَقْتِ لِتُعَذِّبَنَا؟». | ٢٩ 29 |
තාවුචෛඃ කථයාමාසතුඃ, හේ ඊශ්වරස්ය සූනෝ යීශෝ, ත්වයා සාකම් ආවයෝඃ කඃ සම්බන්ධඃ? නිරූපිතකාලාත් ප්රාගේව කිමාවාභ්යාං යාතනාං දාතුම් අත්රාගතෝසි?
وَكَانَ بَعِيدًا مِنْهُمْ قَطِيعُ خَنَازِيرَ كَثِيرَةٍ تَرْعَى. | ٣٠ 30 |
තදානීං තාභ්යාං කිඤ්චිද් දූරේ වරාහාණාම් ඒකෝ මහාව්රජෝ(අ)චරත්|
فَٱلشَّيَاطِينُ طَلَبُوا إِلَيْهِ قَائِلِينَ: «إِنْ كُنْتَ تُخْرِجُنَا، فَأْذَنْ لَنَا أَنْ نَذْهَبَ إِلَى قَطِيعِ ٱلْخَنَازِيرِ». | ٣١ 31 |
තතෝ භූතෞ තෞ තස්යාන්තිකේ විනීය කථයාමාසතුඃ, යද්යාවාං ත්යාජයසි, තර්හි වරාහාණාං මධ්යේව්රජම් ආවාං ප්රේරය|
فَقَالَ لَهُمُ: «ٱمْضُوا». فَخَرَجُوا وَمَضَوْا إِلَى قَطِيعِ ٱلْخَنَازِيرِ، وَإِذَا قَطِيعُ ٱلْخَنَازِيرِ كُلُّهُ قَدِ ٱنْدَفَعَ مِنْ عَلَى ٱلْجُرُفِ إِلَى ٱلْبَحْرِ، وَمَاتَ فِي ٱلْمِيَاهِ. | ٣٢ 32 |
තදා යීශුරවදත් යාතං, අනන්තරං තෞ යදා මනුජෞ විහාය වරාහාන් ආශ්රිතවන්තෞ, තදා තේ සර්ව්වේ වරාහා උච්චස්ථානාත් මහාජවේන ධාවන්තඃ සාගරීයතෝයේ මජ්ජන්තෝ මම්රුඃ|
أَمَّا ٱلرُّعَاةُ فَهَرَبُوا وَمَضَوْا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، وَأَخْبَرُوا عَنْ كُلِّ شَيْءٍ، وَعَنْ أَمْرِ ٱلْمَجْنُونَيْنِ. | ٣٣ 33 |
තතෝ වරාහරක්ෂකාඃ පලායමානා මධ්යේනගරං තෞ භූතග්රස්තෞ ප්රති යද්යද් අඝටත, තාඃ සර්ව්වවාර්ත්තා අවදන්|
فَإِذَا كُلُّ ٱلْمَدِينَةِ قَدْ خَرَجَتْ لِمُلَاقَاةِ يَسُوعَ. وَلَمَّا أَبْصَرُوهُ طَلَبُوا أَنْ يَنْصَرِفَ عَنْ تُخُومِهِمْ. | ٣٤ 34 |
තතෝ නාගරිකාඃ සර්ව්වේ මනුජා යීශුං සාක්ෂාත් කර්ත්තුං බහිරායාතාඃ තඤ්ච විලෝක්ය ප්රාර්ථයාඤ්චක්රිරේ භවාන් අස්මාකං සීමාතෝ යාතු|