مَتَّى 3
| وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ جَاءَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ يَكْرِزُ فِي بَرِّيَّةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ | ١ 1 |
തദാനോം യോഹ്ന്നാമാ മജ്ജയിതാ യിഹൂദീയദേശസ്യ പ്രാന്തരമ് ഉപസ്ഥായ പ്രചാരയൻ കഥയാമാസ,
| قَائِلًا: «تُوبُوا، لِأَنَّهُ قَدِ ٱقْتَرَبَ مَلَكُوتُ ٱلسَّماوَاتِ. | ٢ 2 |
മനാംസി പരാവർത്തയത, സ്വർഗീയരാജത്വം സമീപമാഗതമ്|
| فَإِنَّ هَذَا هُوَ ٱلَّذِي قِيلَ عَنْهُ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: صَوْتُ صَارِخٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ: أَعِدُّوا طَرِيقَ ٱلرَّبِّ. ٱصْنَعُوا سُبُلَهُ مُسْتَقِيمَةً». | ٣ 3 |
പരമേശസ്യ പന്ഥാനം പരിഷ്കുരുത സർവ്വതഃ| തസ്യ രാജപഥാംശ്ചൈവ സമീകുരുത സർവ്വഥാ| ഇത്യേതത് പ്രാന്തരേ വാക്യം വദതഃ കസ്യചിദ് രവഃ||
| وَيُوحَنَّا هَذَا كَانَ لِبَاسُهُ مِنْ وَبَرِ ٱلْإِبِلِ، وَعَلَى حَقْوَيْهِ مِنْطَقَةٌ مِنْ جِلْدٍ. وَكَانَ طَعَامُهُ جَرَادًا وَعَسَلًا بَرِّيًّا. | ٤ 4 |
ഏതദ്വചനം യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ യോഹനമുദ്ദിശ്യ ഭാഷിതമ്| യോഹനോ വസനം മഹാങ്ഗരോമജം തസ്യ കടൗ ചർമ്മകടിബന്ധനം; സ ച ശൂകകീടാൻ മധു ച ഭുക്തവാൻ|
| حِينَئِذٍ خَرَجَ إِلَيْهِ أُورُشَلِيمُ وَكُلُّ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَجَمِيعُ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ بِٱلْأُرْدُنِّ، | ٥ 5 |
തദാനീം യിരൂശാലമ്നഗരനിവാസിനഃ സർവ്വേ യിഹൂദിദേശീയാ യർദ്ദന്തടിന്യാ ഉഭയതടസ്ഥാശ്ച മാനവാ ബഹിരാഗത്യ തസ്യ സമീപേ
| وَٱعْتَمَدُوا مِنْهُ فِي ٱلْأُرْدُنِّ، مُعْتَرِفِينَ بِخَطَايَاهُمْ. | ٦ 6 |
സ്വീയം സ്വീയം ദുരിതമ് അങ്ഗീകൃത്യ തസ്യാം യർദ്ദനി തേന മജ്ജിതാ ബഭൂവുഃ|
| فَلَمَّا رَأَى كَثِيرِينَ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ يَأْتُونَ إِلَى مَعْمُودِيَّتِهِ، قَالَ لَهُمْ: «يَاأَوْلَادَ ٱلْأَفَاعِي، مَنْ أَرَاكُمْ أَنْ تَهْرُبُوا مِنَ ٱلْغَضَبِ ٱلْآتِي؟ | ٧ 7 |
അപരം ബഹൂൻ ഫിരൂശിനഃ സിദൂകിനശ്ച മനുജാൻ മംക്തും സ്വസമീപമ് ആഗച്ഛ്തോ വിലോക്യ സ താൻ അഭിദധൗ, രേ രേ ഭുജഗവംശാ ആഗാമീനഃ കോപാത് പലായിതും യുഷ്മാൻ കശ്ചേതിതവാൻ?
| فَٱصْنَعُوا أَثْمَارًا تَلِيقُ بِٱلتَّوْبَةِ. | ٨ 8 |
മനഃപരാവർത്തനസ്യ സമുചിതം ഫലം ഫലത|
| وَلَا تَفْتَكِرُوا أَنْ تَقُولُوا فِي أَنْفُسِكُمْ: لَنَا إِبْراهِيمُ أَبًا. لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱللهَ قَادِرٌ أَنْ يُقِيمَ مِنْ هَذِهِ ٱلْحِجَارَةِ أَوْلَادًا لِإِبْراهِيمَ. | ٩ 9 |
കിന്ത്വസ്മാകം താത ഇബ്രാഹീമ് അസ്തീതി സ്വേഷു മനഃസു ചീന്തയന്തോ മാ വ്യാഹരത| യതോ യുഷ്മാൻ അഹം വദാമി, ഈശ്വര ഏതേഭ്യഃ പാഷാണേഭ്യ ഇബ്രാഹീമഃ സന്താനാൻ ഉത്പാദയിതും ശക്നോതി|
| وَٱلْآنَ قَدْ وُضِعَتِ ٱلْفَأْسُ عَلَى أَصْلِ ٱلشَّجَرِ، فَكُلُّ شَجَرَةٍ لَا تَصْنَعُ ثَمَرًا جَيِّدًا تُقْطَعُ وَتُلْقَى فِي ٱلنَّارِ. | ١٠ 10 |
അപരം പാദപാനാം മൂലേ കുഠാര ഇദാനീമപി ലഗൻ ആസ്തേ, തസ്മാദ് യസ്മിൻ പാദപേ ഉത്തമം ഫലം ന ഭവതി, സ കൃത്തോ മധ്യേഽഗ്നിം നിക്ഷേപ്സ്യതേ|
| أَنَا أُعَمِّدُكُمْ بِمَاءٍ لِلتَّوْبَةِ، وَلَكِنِ ٱلَّذِي يَأْتِي بَعْدِي هُوَ أَقْوَى مِنِّي، ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا أَنْ أَحْمِلَ حِذَاءَهُ. هُوَ سَيُعَمِّدُكُمْ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَنَارٍ. | ١١ 11 |
അപരമ് അഹം മനഃപരാവർത്തനസൂചകേന മജ്ജനേന യുഷ്മാൻ മജ്ജയാമീതി സത്യം, കിന്തു മമ പശ്ചാദ് യ ആഗച്ഛതി, സ മത്തോപി മഹാൻ, അഹം തദീയോപാനഹൗ വോഢുമപി നഹി യോഗ്യോസ്മി, സ യുഷ്മാൻ വഹ്നിരൂപേ പവിത്ര ആത്മനി സംമജ്ജയിഷ്യതി|
| ٱلَّذِي رَفْشُهُ فِي يَدِهِ، وَسَيُنَقِّي بَيْدَرَهُ، وَيَجْمَعُ قَمْحَهُ إِلَى ٱلْمَخْزَنِ، وَأَمَّا ٱلتِّبْنُ فَيُحْرِقُهُ بِنَارٍ لَا تُطْفَأُ». | ١٢ 12 |
തസ്യ കാരേ സൂർപ ആസ്തേ, സ സ്വീയശസ്യാനി സമ്യക് പ്രസ്ഫോട്യ നിജാൻ സകലഗോധൂമാൻ സംഗൃഹ്യ ഭാണ്ഡാഗാരേ സ്ഥാപയിഷ്യതി, കിംന്തു സർവ്വാണി വുഷാണ്യനിർവ്വാണവഹ്നിനാ ദാഹയിഷ്യതി|
| حِينَئِذٍ جَاءَ يَسُوعُ مِنَ ٱلْجَلِيلِ إِلَى ٱلْأُرْدُنِّ إِلَى يُوحَنَّا لِيَعْتَمِدَ مِنْهُ. | ١٣ 13 |
അനന്തരം യീശു ര്യോഹനാ മജ്ജിതോ ഭവിതും ഗാലീൽപ്രദേശാദ് യർദ്ദനി തസ്യ സമീപമ് ആജഗാമ|
| وَلَكِنْ يُوحَنَّا مَنَعَهُ قَائِلًا: «أَنَا مُحْتَاجٌ أَنْ أَعْتَمِدَ مِنْكَ، وَأَنْتَ تَأْتِي إِلَيَّ!». | ١٤ 14 |
കിന്തു യോഹൻ തം നിഷിധ്യ ബഭാഷേ, ത്വം കിം മമ സമീപമ് ആഗച്ഛസി? വരം ത്വയാ മജ്ജനം മമ പ്രയോജനമ് ആസ്തേ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «ٱسْمَحِ ٱلْآنَ، لِأَنَّهُ هَكَذَا يَلِيقُ بِنَا أَنْ نُكَمِّلَ كُلَّ بِرٍّ». حِينَئِذٍ سَمَحَ لَهُ. | ١٥ 15 |
തദാനീം യീശുഃ പ്രത്യവോചത്; ഈദാനീമ് അനുമന്യസ്വ, യത ഇത്ഥം സർവ്വധർമ്മസാധനമ് അസ്മാകം കർത്തവ്യം, തതഃ സോഽന്വമന്യത|
| فَلَمَّا ٱعْتَمَدَ يَسُوعُ صَعِدَ لِلْوَقْتِ مِنَ ٱلْمَاءِ، وَإِذَا ٱلسَّمَاوَاتُ قَدِ ٱنْفَتَحَتْ لَهُ، فَرَأَى رُوحَ ٱللهِ نَازِلًا مِثْلَ حَمَامَةٍ وَآتِيًا عَلَيْهِ، | ١٦ 16 |
അനന്തരം യീശുരമ്മസി മജ്ജിതുഃ സൻ തത്ക്ഷണാത് തോയമധ്യാദ് ഉത്ഥായ ജഗാമ, തദാ ജീമൂതദ്വാരേ മുക്തേ ജാതേ, സ ഈശ്വരസ്യാത്മാനം കപോതവദ് അവരുഹ്യ സ്വോപര്യ്യാഗച്ഛന്തം വീക്ഷാഞ്ചക്രേ|
| وَصَوْتٌ مِنَ ٱلسَّمَاوَاتِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ». | ١٧ 17 |
അപരമ് ഏഷ മമ പ്രിയഃ പുത്ര ഏതസ്മിന്നേവ മമ മഹാസന്തോഷ ഏതാദൃശീ വ്യോമജാ വാഗ് ബഭൂവ|
