مَتَّى 3
| وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ جَاءَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ يَكْرِزُ فِي بَرِّيَّةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ | ١ 1 |
តទានោំ យោហ្ន្នាមា មជ្ជយិតា យិហូទីយទេឝស្យ ប្រាន្តរម៑ ឧបស្ថាយ ប្រចារយន៑ កថយាមាស,
| قَائِلًا: «تُوبُوا، لِأَنَّهُ قَدِ ٱقْتَرَبَ مَلَكُوتُ ٱلسَّماوَاتِ. | ٢ 2 |
មនាំសិ បរាវត៌្តយត, ស្វគ៌ីយរាជត្វំ សមីបមាគតម៑។
| فَإِنَّ هَذَا هُوَ ٱلَّذِي قِيلَ عَنْهُ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: صَوْتُ صَارِخٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ: أَعِدُّوا طَرِيقَ ٱلرَّبِّ. ٱصْنَعُوا سُبُلَهُ مُسْتَقِيمَةً». | ٣ 3 |
បរមេឝស្យ បន្ថានំ បរិឞ្កុរុត សវ៌្វតះ។ តស្យ រាជបថាំឝ្ចៃវ សមីកុរុត សវ៌្វថា។ ឥត្យេតត៑ ប្រាន្តរេ វាក្យំ វទតះ កស្យចិទ៑ រវះ៕
| وَيُوحَنَّا هَذَا كَانَ لِبَاسُهُ مِنْ وَبَرِ ٱلْإِبِلِ، وَعَلَى حَقْوَيْهِ مِنْطَقَةٌ مِنْ جِلْدٍ. وَكَانَ طَعَامُهُ جَرَادًا وَعَسَلًا بَرِّيًّا. | ٤ 4 |
ឯតទ្វចនំ យិឝយិយភវិឞ្យទ្វាទិនា យោហនមុទ្ទិឝ្យ ភាឞិតម៑។ យោហនោ វសនំ មហាង្គរោមជំ តស្យ កដៅ ចម៌្មកដិពន្ធនំ; ស ច ឝូកកីដាន៑ មធុ ច ភុក្តវាន៑។
| حِينَئِذٍ خَرَجَ إِلَيْهِ أُورُشَلِيمُ وَكُلُّ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَجَمِيعُ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ بِٱلْأُرْدُنِّ، | ٥ 5 |
តទានីំ យិរូឝាលម្នគរនិវាសិនះ សវ៌្វេ យិហូទិទេឝីយា យទ៌្ទន្តដិន្យា ឧភយតដស្ថាឝ្ច មានវា ពហិរាគត្យ តស្យ សមីបេ
| وَٱعْتَمَدُوا مِنْهُ فِي ٱلْأُرْدُنِّ، مُعْتَرِفِينَ بِخَطَايَاهُمْ. | ٦ 6 |
ស្វីយំ ស្វីយំ ទុរិតម៑ អង្គីក្ឫត្យ តស្យាំ យទ៌្ទនិ តេន មជ្ជិតា ពភូវុះ។
| فَلَمَّا رَأَى كَثِيرِينَ مِنَ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ يَأْتُونَ إِلَى مَعْمُودِيَّتِهِ، قَالَ لَهُمْ: «يَاأَوْلَادَ ٱلْأَفَاعِي، مَنْ أَرَاكُمْ أَنْ تَهْرُبُوا مِنَ ٱلْغَضَبِ ٱلْآتِي؟ | ٧ 7 |
អបរំ ពហូន៑ ផិរូឝិនះ សិទូកិនឝ្ច មនុជាន៑ មំក្តុំ ស្វសមីបម៑ អាគច្ឆ្តោ វិលោក្យ ស តាន៑ អភិទធៅ, រេ រេ ភុជគវំឝា អាគាមីនះ កោបាត៑ បលាយិតុំ យុឞ្មាន៑ កឝ្ចេតិតវាន៑?
| فَٱصْنَعُوا أَثْمَارًا تَلِيقُ بِٱلتَّوْبَةِ. | ٨ 8 |
មនះបរាវត៌្តនស្យ សមុចិតំ ផលំ ផលត។
| وَلَا تَفْتَكِرُوا أَنْ تَقُولُوا فِي أَنْفُسِكُمْ: لَنَا إِبْراهِيمُ أَبًا. لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱللهَ قَادِرٌ أَنْ يُقِيمَ مِنْ هَذِهِ ٱلْحِجَارَةِ أَوْلَادًا لِإِبْراهِيمَ. | ٩ 9 |
កិន្ត្វស្មាកំ តាត ឥព្រាហីម៑ អស្តីតិ ស្វេឞុ មនះសុ ចីន្តយន្តោ មា វ្យាហរត។ យតោ យុឞ្មាន៑ អហំ វទាមិ, ឦឝ្វរ ឯតេភ្យះ បាឞាណេភ្យ ឥព្រាហីមះ សន្តានាន៑ ឧត្បាទយិតុំ ឝក្នោតិ។
| وَٱلْآنَ قَدْ وُضِعَتِ ٱلْفَأْسُ عَلَى أَصْلِ ٱلشَّجَرِ، فَكُلُّ شَجَرَةٍ لَا تَصْنَعُ ثَمَرًا جَيِّدًا تُقْطَعُ وَتُلْقَى فِي ٱلنَّارِ. | ١٠ 10 |
អបរំ បាទបានាំ មូលេ កុឋារ ឥទានីមបិ លគន៑ អាស្តេ, តស្មាទ៑ យស្មិន៑ បាទបេ ឧត្តមំ ផលំ ន ភវតិ, ស ក្ឫត្តោ មធ្យេៜគ្និំ និក្ឞេប្ស្យតេ។
| أَنَا أُعَمِّدُكُمْ بِمَاءٍ لِلتَّوْبَةِ، وَلَكِنِ ٱلَّذِي يَأْتِي بَعْدِي هُوَ أَقْوَى مِنِّي، ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا أَنْ أَحْمِلَ حِذَاءَهُ. هُوَ سَيُعَمِّدُكُمْ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَنَارٍ. | ١١ 11 |
អបរម៑ អហំ មនះបរាវត៌្តនសូចកេន មជ្ជនេន យុឞ្មាន៑ មជ្ជយាមីតិ សត្យំ, កិន្តុ មម បឝ្ចាទ៑ យ អាគច្ឆតិ, ស មត្តោបិ មហាន៑, អហំ តទីយោបានហៅ វោឍុមបិ នហិ យោគ្យោស្មិ, ស យុឞ្មាន៑ វហ្និរូបេ បវិត្រ អាត្មនិ សំមជ្ជយិឞ្យតិ។
| ٱلَّذِي رَفْشُهُ فِي يَدِهِ، وَسَيُنَقِّي بَيْدَرَهُ، وَيَجْمَعُ قَمْحَهُ إِلَى ٱلْمَخْزَنِ، وَأَمَّا ٱلتِّبْنُ فَيُحْرِقُهُ بِنَارٍ لَا تُطْفَأُ». | ١٢ 12 |
តស្យ ការេ សូប៌ អាស្តេ, ស ស្វីយឝស្យានិ សម្យក៑ ប្រស្ផោដ្យ និជាន៑ សកលគោធូមាន៑ សំគ្ឫហ្យ ភាណ្ឌាគារេ ស្ថាបយិឞ្យតិ, កិំន្តុ សវ៌្វាណិ វុឞាណ្យនិវ៌្វាណវហ្និនា ទាហយិឞ្យតិ។
| حِينَئِذٍ جَاءَ يَسُوعُ مِنَ ٱلْجَلِيلِ إِلَى ٱلْأُرْدُنِّ إِلَى يُوحَنَّا لِيَعْتَمِدَ مِنْهُ. | ١٣ 13 |
អនន្តរំ យីឝុ រ្យោហនា មជ្ជិតោ ភវិតុំ គាលីល្ប្រទេឝាទ៑ យទ៌្ទនិ តស្យ សមីបម៑ អាជគាម។
| وَلَكِنْ يُوحَنَّا مَنَعَهُ قَائِلًا: «أَنَا مُحْتَاجٌ أَنْ أَعْتَمِدَ مِنْكَ، وَأَنْتَ تَأْتِي إِلَيَّ!». | ١٤ 14 |
កិន្តុ យោហន៑ តំ និឞិធ្យ ពភាឞេ, ត្វំ កិំ មម សមីបម៑ អាគច្ឆសិ? វរំ ត្វយា មជ្ជនំ មម ប្រយោជនម៑ អាស្តេ។
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «ٱسْمَحِ ٱلْآنَ، لِأَنَّهُ هَكَذَا يَلِيقُ بِنَا أَنْ نُكَمِّلَ كُلَّ بِرٍّ». حِينَئِذٍ سَمَحَ لَهُ. | ١٥ 15 |
តទានីំ យីឝុះ ប្រត្យវោចត៑; ឦទានីម៑ អនុមន្យស្វ, យត ឥត្ថំ សវ៌្វធម៌្មសាធនម៑ អស្មាកំ កត៌្តវ្យំ, តតះ សោៜន្វមន្យត។
| فَلَمَّا ٱعْتَمَدَ يَسُوعُ صَعِدَ لِلْوَقْتِ مِنَ ٱلْمَاءِ، وَإِذَا ٱلسَّمَاوَاتُ قَدِ ٱنْفَتَحَتْ لَهُ، فَرَأَى رُوحَ ٱللهِ نَازِلًا مِثْلَ حَمَامَةٍ وَآتِيًا عَلَيْهِ، | ١٦ 16 |
អនន្តរំ យីឝុរម្មសិ មជ្ជិតុះ សន៑ តត្ក្ឞណាត៑ តោយមធ្យាទ៑ ឧត្ថាយ ជគាម, តទា ជីមូតទ្វារេ មុក្តេ ជាតេ, ស ឦឝ្វរស្យាត្មានំ កបោតវទ៑ អវរុហ្យ ស្វោបយ៌្យាគច្ឆន្តំ វីក្ឞាញ្ចក្រេ។
| وَصَوْتٌ مِنَ ٱلسَّمَاوَاتِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ». | ١٧ 17 |
អបរម៑ ឯឞ មម ប្រិយះ បុត្រ ឯតស្មិន្នេវ មម មហាសន្តោឞ ឯតាទ្ឫឝី វ្យោមជា វាគ៑ ពភូវ។
