مَتَّى 28
| وَبَعْدَ ٱلسَّبْتِ، عِنْدَ فَجْرِ أَوَّلِ ٱلْأُسْبُوعِ، جَاءَتْ مَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ وَمَرْيَمُ ٱلْأُخْرَى لِتَنْظُرَا ٱلْقَبْرَ. | ١ 1 |
តតះ បរំ វិឝ្រាមវារស្យ ឝេឞេ សប្តាហប្រថមទិនស្យ ប្រភោតេ ជាតេ មគ្ទលីនី មរិយម៑ អន្យមរិយម៑ ច ឝ្មឝានំ ទ្រឞ្ដុមាគតា។
| وَإِذَا زَلْزَلَةٌ عَظِيمَةٌ حَدَثَتْ، لِأَنَّ مَلَاكَ ٱلرَّبِّ نَزَلَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ وَجَاءَ وَدَحْرَجَ ٱلْحَجَرَ عَنِ ٱلْبَابِ، وَجَلَسَ عَلَيْهِ. | ٢ 2 |
តទា មហាន៑ ភូកម្បោៜភវត៑; បរមេឝ្វរីយទូតះ ស្វគ៌ាទវរុហ្យ ឝ្មឝានទ្វារាត៑ បាឞាណមបសាយ៌្យ តទុបយ៌្យុបវិវេឝ។
| وَكَانَ مَنْظَرُهُ كَٱلْبَرْقِ، وَلِبَاسُهُ أَبْيَضَ كَٱلثَّلْجِ. | ٣ 3 |
តទ្វទនំ វិទ្យុទ្វត៑ តេជោមយំ វសនំ ហិមឝុភ្រញ្ច។
| فَمِنْ خَوْفِهِ ٱرْتَعَدَ ٱلْحُرَّاسُ وَصَارُوا كَأَمْوَاتٍ. | ٤ 4 |
តទានីំ រក្ឞិណស្តទ្ភយាត៑ កម្បិតា ម្ឫតវទ៑ ពភូវះ។
| فَأَجَابَ ٱلْمَلَاكُ وَقَالَ لِلْمَرْأَتَيْنِ: «لَا تَخَافَا أَنْتُمَا، فَإِنِّي أَعْلَمُ أَنَّكُمَا تَطْلُبَانِ يَسُوعَ ٱلْمَصْلُوبَ. | ٥ 5 |
ស ទូតោ យោឞិតោ ជគាទ, យូយំ មា ភៃឞ្ដ, ក្រុឝហតយីឝុំ ម្ឫគយធ្វេ តទហំ វេទ្មិ។
| لَيْسَ هُوَ هَهُنَا، لِأَنَّهُ قَامَ كَمَا قَالَ! هَلُمَّا ٱنْظُرَا ٱلْمَوْضِعَ ٱلَّذِي كَانَ ٱلرَّبُّ مُضْطَجِعًا فِيهِ. | ٦ 6 |
សោៜត្រ នាស្តិ, យថាវទត៑ តថោត្ថិតវាន៑; ឯតត៑ ប្រភោះ ឝយនស្ថានំ បឝ្យត។
| وَٱذْهَبَا سَرِيعًا قُولَا لِتَلَامِيذِهِ: إِنَّهُ قَدْ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ. هَا هُوَ يَسْبِقُكُمْ إِلَى ٱلْجَلِيلِ. هُنَاكَ تَرَوْنَهُ. هَا أَنَا قَدْ قُلْتُ لَكُمَا». | ٧ 7 |
តូណ៌ំ គត្វា តច្ឆិឞ្យាន៑ ឥតិ វទត, ស ឝ្មឝានាទ៑ ឧទតិឞ្ឋត៑, យុឞ្មាកមគ្រេ គាលីលំ យាស្យតិ យូយំ តត្រ តំ វីក្ឞិឞ្យធ្វេ, បឝ្យតាហំ វាត៌្តាមិមាំ យុឞ្មានវាទិឞំ។
| فَخَرَجَتَا سَرِيعًا مِنَ ٱلْقَبْرِ بِخَوْفٍ وَفَرَحٍ عَظِيمٍ، رَاكِضَتَيْنِ لِتُخْبِرَا تَلَامِيذَهُ. | ٨ 8 |
តតស្តា ភយាត៑ មហានន្ទាញ្ច ឝ្មឝានាត៑ តូណ៌ំ ពហិព៌្ហូយ តច្ឆិឞ្យាន៑ វាត៌្តាំ វក្តុំ ធាវិតវត្យះ។ កិន្តុ ឝិឞ្យាន៑ វាត៌្តាំ វក្តុំ យាន្តិ, តទា យីឝុ រ្ទឝ៌នំ ទត្ត្វា តា ជគាទ,
| وَفِيمَا هُمَا مُنْطَلِقَتَانِ لِتُخْبِرَا تَلَامِيذَهُ إِذَا يَسُوعُ لَاقَاهُمَا وَقَالَ: «سَلَامٌ لَكُمَا». فَتَقَدَّمَتَا وَأَمْسَكَتَا بِقَدَمَيْهِ وَسَجَدَتَا لَهُ. | ٩ 9 |
យុឞ្មាកំ កល្យាណំ ភូយាត៑, តតស្តា អាគត្យ តត្បាទយោះ បតិត្វា ប្រណេមុះ។
| فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «لَا تَخَافَا. اِذْهَبَا قُولَا لِإِخْوَتِي أَنْ يَذْهَبُوا إِلَى ٱلْجَلِيلِ، وَهُنَاكَ يَرَوْنَنِي». | ١٠ 10 |
យីឝុស្តា អវាទីត៑, មា ពិភីត, យូយំ គត្វា មម ភ្រាត្ឫន៑ គាលីលំ យាតុំ វទត, តត្រ តេ មាំ ទ្រក្ឞ្យន្តិ។
| وَفِيمَا هُمَا ذَاهِبَتَانِ إِذَا قَوْمٌ مِنَ ٱلْحُرَّاسِ جَاءُوا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ وَأَخْبَرُوا رُؤَسَاءَ ٱلْكَهَنَةِ بِكُلِّ مَا كَانَ. | ١١ 11 |
ស្ត្រិយោ គច្ឆន្តិ, តទា រក្ឞិណាំ កេចិត៑ បុរំ គត្វា យទ្យទ៑ ឃដិតំ តត្សវ៌្វំ ប្រធានយាជកាន៑ ជ្ញាបិតវន្តះ។
| فَٱجْتَمَعُوا مَعَ ٱلشُّيُوخِ، وَتَشَاوَرُوا، وَأَعْطَوْا ٱلْعَسْكَرَ فِضَّةً كَثِيرَةً | ١٢ 12 |
តេ ប្រាចីនៃះ សមំ សំសទំ ក្ឫត្វា មន្ត្រយន្តោ ពហុមុទ្រាះ សេនាភ្យោ ទត្ត្វាវទន៑,
| قَائِلِينَ: «قُولُوا إِنَّ تَلَامِيذَهُ أَتَوْا لَيْلًا وَسَرَقُوهُ وَنَحْنُ نِيَامٌ. | ١٣ 13 |
អស្មាសុ និទ្រិតេឞុ តច្ឆិឞ្យា យាមិន្យាមាគត្យ តំ ហ្ឫត្វានយន៑, ឥតិ យូយំ ប្រចារយត។
| وَإِذَا سُمِعَ ذَلِكَ عِنْدَ ٱلْوَالِي فَنَحْنُ نَسْتَعْطِفُهُ، وَنَجْعَلُكُمْ مُطْمَئِنِّينَ». | ١٤ 14 |
យទ្យេតទធិបតេះ ឝ្រោត្រគោចរីភវេត៑, តហ៌ិ តំ ពោធយិត្វា យុឞ្មានវិឞ្យាមះ។
| فَأَخَذُوا ٱلْفِضَّةَ وَفَعَلُوا كَمَا عَلَّمُوهُمْ، فَشَاعَ هَذَا ٱلْقَوْلُ عِنْدَ ٱلْيَهُودِ إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ. | ١٥ 15 |
តតស្តេ មុទ្រា គ្ឫហីត្វា ឝិក្ឞានុរូបំ កម៌្ម ចក្រុះ, យិហូទីយានាំ មធ្យេ តស្យាទ្យាបិ កិំវទន្តី វិទ្យតេ។
| وَأَمَّا ٱلْأَحَدَ عَشَرَ تِلْمِيذًا فَٱنْطَلَقُوا إِلَى ٱلْجَلِيلِ إِلَى ٱلْجَبَلِ، حَيْثُ أَمَرَهُمْ يَسُوعُ. | ١٦ 16 |
ឯកាទឝ ឝិឞ្យា យីឝុនិរូបិតាគាលីលស្យាទ្រិំ គត្វា
| وَلَمَّا رَأَوْهُ سَجَدُوا لَهُ، وَلَكِنَّ بَعْضَهُمْ شَكُّوا. | ١٧ 17 |
តត្រ តំ សំវីក្ឞ្យ ប្រណេមុះ, កិន្តុ កេចិត៑ សន្ទិគ្ធវន្តះ។
| فَتَقَدَّمَ يَسُوعُ وَكَلَّمَهُمْ قَائِلًا: «دُفِعَ إِلَيَّ كُلُّ سُلْطَانٍ فِي ٱلسَّمَاءِ وَعَلَى ٱلْأَرْضِ، | ١٨ 18 |
យីឝុស្តេឞាំ សមីបមាគត្យ វ្យាហ្ឫតវាន៑, ស្វគ៌មេទិន្យោះ សវ៌្វាធិបតិត្វភារោ មយ្យប៌ិត អាស្តេ។
| فَٱذْهَبُوا وَتَلْمِذُوا جَمِيعَ ٱلْأُمَمِ وَعَمِّدُوهُمْ بِٱسْمِ ٱلْآبِ وَٱلِٱبْنِ وَٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ. | ١٩ 19 |
អតោ យូយំ ប្រយាយ សវ៌្វទេឝីយាន៑ ឝិឞ្យាន៑ ក្ឫត្វា បិតុះ បុត្រស្យ បវិត្រស្យាត្មនឝ្ច នាម្នា តានវគាហយត; អហំ យុឞ្មាន៑ យទ្យទាទិឝំ តទបិ បាលយិតុំ តានុបាទិឝត។
