مَتَّى 26
| وَلَمَّا أَكْمَلَ يَسُوعُ هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ كُلَّهَا قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: | ١ 1 |
ยีศุเรตานฺ ปฺรสฺตาวานฺ สมาปฺย ศิษฺยานูเจ,
| «تَعْلَمُونَ أَنَّهُ بَعْدَ يَوْمَيْنِ يَكُونُ ٱلْفِصْحُ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ لِيُصْلَبَ». | ٢ 2 |
ยุษฺมาภิ รฺชฺญาตํ ทินทฺวยาตฺ ปรํ นิสฺตารมห อุปสฺถาสฺยติ, ตตฺร มนุชสุต: กฺรุเศน หนฺตุํ ปรกเรษุ สมรฺปิษฺยเตฯ
| حِينَئِذٍ ٱجْتَمَعَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ وَشُيُوخُ ٱلشَّعْبِ إِلَى دَارِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ ٱلَّذِي يُدْعَى قَيَافَا، | ٣ 3 |
ตต: ปรํ ปฺรธานยาชกาธฺยาปกปฺราญฺจ: กิยผานามฺโน มหายาชกสฺยาฏฺฏาลิกายำ มิลิตฺวา
| وَتَشَاوَرُوا لِكَيْ يُمْسِكُوا يَسُوعَ بِمَكْرٍ وَيَقْتُلُوهُ. | ٤ 4 |
เกโนปาเยน ยีศุํ ธฺฤตฺวา หนฺตุํ ศกฺนุยุริติ มนฺตฺรยาญฺจกฺรุ: ฯ
| وَلَكِنَّهُمْ قَالُوا: «لَيْسَ فِي ٱلْعِيدِ لِئَلَّا يَكُونَ شَغَبٌ فِي ٱلشَّعْبِ». | ٥ 5 |
กินฺตุ ไตรุกฺตํ มหกาเล น ธรฺตฺตวฺย: , ธฺฤเต ปฺรชานำ กลเหน ภวิตุํ ศกฺยเตฯ
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ فِي بَيْتِ عَنْيَا فِي بَيْتِ سِمْعَانَ ٱلْأَبْرَصِ، | ٦ 6 |
ตโต ไพถนิยาปุเร ศิโมนาขฺยสฺย กุษฺฐิโน เวศฺมนิ ยีเศา ติษฺฐติ
| تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ ٱمْرَأَةٌ مَعَهَا قَارُورَةُ طِيبٍ كَثِيرِ ٱلثَّمَنِ، فَسَكَبَتْهُ عَلَى رَأْسِهِ وَهُوَ مُتَّكِئٌ. | ٧ 7 |
กาจน โยษา เศฺวโตปลภาชเนน มหารฺฆฺยํ สุคนฺธิ ไตลมานีย โภชนาโยปวิศตสฺตสฺย ศิโรภฺยเษจตฺฯ
| فَلَمَّا رَأَى تَلَامِيذُهُ ذَلِكَ ٱغْتَاظُوا قَائِلِينَ: «لِمَاذَا هَذَا ٱلْإِتْلَافُ؟ | ٨ 8 |
กินฺตุ ตทาโลกฺย ตจฺฉิไษฺย: กุปิไตรุกฺตํ, กุต อิตฺถมปวฺยยเต?
| لِأَنَّهُ كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُبَاعَ هَذَا ٱلطِّيبُ بِكَثِيرٍ وَيُعْطَى لِلْفُقَرَاءِ». | ٩ 9 |
เจทิทํ วฺยเกฺรษฺยต, ตรฺหิ ภูริมูลฺยํ ปฺราปฺย ทริเทฺรโภฺย วฺยตาริษฺยตฯ
| فَعَلِمَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُزْعِجُونَ ٱلْمَرْأَةَ؟ فَإِنَّهَا قَدْ عَمِلَتْ بِي عَمَلًا حَسَنًا! | ١٠ 10 |
ยีศุนา ตทวคตฺย เต สมุทิตา: , โยษาเมนำ กุโต ทุ: ขินีํ กุรุถ, สา มำ ปฺรติ สาธุ กรฺมฺมาการฺษีตฺฯ
| لِأَنَّ ٱلْفُقَرَاءَ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ، وَأَمَّا أَنَا فَلَسْتُ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ. | ١١ 11 |
ยุษฺมากมํ สมีเป ทริทฺรา: สตตเมวาสเต, กินฺตุ ยุษฺมากมนฺติเกหํ นาเส สตตํฯ
| فَإِنَّهَا إِذْ سَكَبَتْ هَذَا ٱلطِّيبَ عَلَى جَسَدِي إِنَّمَا فَعَلَتْ ذَلِكَ لِأَجْلِ تَكْفِينِي. | ١٢ 12 |
สา มม กาโยปริ สุคนฺธิไตลํ สิกฺตฺวา มม ศฺมศานทานกรฺมฺมาการฺษีตฺฯ
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: حَيْثُمَا يُكْرَزْ بِهَذَا ٱلْإِنْجِيلِ فِي كُلِّ ٱلْعَالَمِ، يُخْبَرْ أَيْضًا بِمَا فَعَلَتْهُ هَذِهِ تَذْكَارًا لَهَا». | ١٣ 13 |
อโตหํ ยุษฺมานฺ ตถฺยํ วทามิ สรฺวฺวสฺมินฺ ชคติ ยตฺร ยไตฺรษ สุสมาจาร: ปฺรจาริษฺยเต, ตตฺร ตไตฺรตสฺยา นารฺยฺยา: สฺมรณารฺถมฺ กรฺมฺเมทํ ปฺรจาริษฺยเตฯ
| حِينَئِذٍ ذَهَبَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، ٱلَّذِي يُدْعَى يَهُوذَا ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ، إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ | ١٤ 14 |
ตโต ทฺวาทศศิษฺยาณามฺ อีษฺกริโยตียยิหูทานามก เอก: ศิษฺย: ปฺรธานยาชกานามนฺติกํ คตฺวา กถิตวานฺ,
| وَقَالَ: «مَاذَا تُرِيدُونَ أَنْ تُعْطُونِي وَأَنَا أُسَلِّمُهُ إِلَيْكُمْ؟». فَجَعَلُوا لَهُ ثَلَاثِينَ مِنَ ٱلْفِضَّةِ. | ١٥ 15 |
ยทิ ยุษฺมากํ กเรษุ ยีศุํ สมรฺปยามิ, ตรฺหิ กึ ทาสฺยถ? ตทานีํ เต ตไสฺม ตฺรึศนฺมุทฺรา ทาตุํ สฺถิรีกฺฤตวนฺต: ฯ
| وَمِنْ ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ كَانَ يَطْلُبُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ. | ١٦ 16 |
ส ตทารภฺย ตํ ปรกเรษุ สมรฺปยิตุํ สุโยคํ เจษฺฏิตวานฺฯ
| وَفِي أَوَّلِ أَيَّامِ ٱلْفَطِيرِ تَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ إِلَى يَسُوعَ قَائِلِينَ لَهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُعِدَّ لَكَ لِتَأْكُلَ ٱلْفِصْحَ؟». | ١٧ 17 |
อนนฺตรํ กิณฺวศูนฺยปูปปรฺวฺวณ: ปฺรถเมหฺนิ ศิษฺยา ยีศุมฺ อุปคตฺย ปปฺรจฺฉุ: ภวตฺกฺฤเต กุตฺร วยํ นิสฺตารมหโภชฺยมฺ อาโยชยิษฺยาม: ? ภวต: เกจฺฉา?
| فَقَالَ: «ٱذْهَبُوا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، إِلَى فُلَانٍ وَقُولُوا لَهُ: ٱلْمُعَلِّمُ يَقُولُ: إِنَّ وَقْتِي قَرِيبٌ. عِنْدَكَ أَصْنَعُ ٱلْفِصْحَ مَعَ تَلَامِيذِي». | ١٨ 18 |
ตทา ส คทิตวานฺ, มเธฺยนครมมุกปุํส: สมีปํ วฺรชิตฺวา วทต, คุรุ รฺคทิตวานฺ, มตฺกาล: สวิธ: , สห ศิไษฺยสฺตฺวทาลเย นิสฺตารมหโภชฺยํ โภกฺเษฺยฯ
| فَفَعَلَ ٱلتَّلَامِيذُ كَمَا أَمَرَهُمْ يَسُوعُ وَأَعَدُّوا ٱلْفِصْحَ. | ١٩ 19 |
ตทา ศิษฺยา ยีโศสฺตาทฺฤศนิเทศานุรูปกรฺมฺม วิธาย ตตฺร นิสฺตารมหโภชฺยมาสาทยามาสุ: ฯ
| وَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ ٱتَّكَأَ مَعَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ٢٠ 20 |
ตต: สนฺธฺยายำ สตฺยำ ทฺวาทศภิ: ศิไษฺย: สากํ ส นฺยวิศตฺฯ
| وَفِيمَا هُمْ يَأْكُلُونَ قَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِدًا مِنْكُمْ يُسَلِّمُنِي». | ٢١ 21 |
อปรํ ภุญฺชาน อุกฺตวานฺ ยุษฺมานฺ ตถฺยํ วทามิ, ยุษฺมากเมโก มำ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติฯ
| فَحَزِنُوا جِدًّا، وَٱبْتَدَأَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ يَقُولُ لَهُ: «هَلْ أَنَا هُوَ يَارَبُّ؟». | ٢٢ 22 |
ตทา เต'ตีว ทุ: ขิตา เอไกกโศ วกฺตุมาเรภิเร, เห ปฺรโภ, ส กิมหํ?
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «ٱلَّذِي يَغْمِسُ يَدَهُ مَعِي فِي ٱلصَّحْفَةِ هُوَ يُسَلِّمُنِي! | ٢٣ 23 |
ตต: ส ชคาท, มยา สากํ โย ชโน โภชนปาเตฺร กรํ สํกฺษิปติ, ส เอว มำ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติฯ
| إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ مَاضٍ كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ ٱلَّذِي بِهِ يُسَلَّمُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. كَانَ خَيْرًا لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ لَوْ لَمْ يُولَدْ!». | ٢٤ 24 |
มนุชสุตมธิ ยาทฺฤศํ ลิขิตมาเสฺต, ตทนุรูปา ตทฺคติ รฺภวิษฺยติ; กินฺตุ เยน ปุํสา ส ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยเต, หา หา เจตฺ ส นาชนิษฺยต, ตทา ตสฺย เกฺษมมภวิษฺยตฺฯ
| فَأَجَابَ يَهُوذَا مُسَلِّمُهُ وَقَالَ: «هَلْ أَنَا هُوَ يا سَيِّدِي؟». قَالَ لَهُ: «أَنْتَ قُلْتَ». | ٢٥ 25 |
ตทา ยิหูทานามา โย ชนสฺตํ ปรกเรษุ สมรฺปยิษฺยติ, ส อุกฺตวานฺ, เห คุโร, ส กิมหํ? ตต: ส ปฺรตฺยุกฺตวานฺ, ตฺวยา สตฺยํ คทิตมฺฯ
| وَفِيمَا هُمْ يَأْكُلُونَ أَخَذَ يَسُوعُ ٱلْخُبْزَ، وَبَارَكَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلتَّلَامِيذَ وَقَالَ: «خُذُوا كُلُوا. هَذَا هُوَ جَسَدِي». | ٢٦ 26 |
อนนฺตรํ เตษามศนกาเล ยีศุ: ปูปมาทาเยศฺวรียคุณานนูทฺย ภํกฺตฺวา ศิเษฺยภฺย: ปฺรทาย ชคาท, มทฺวปุ: สฺวรูปมิมํ คฺฤหีตฺวา ขาทตฯ
| وَأَخَذَ ٱلْكَأْسَ وَشَكَرَ وَأَعْطَاهُمْ قَائِلًا: «ٱشْرَبُوا مِنْهَا كُلُّكُمْ، | ٢٧ 27 |
ปศฺจาตฺ ส กํสํ คฺฤหฺลนฺ อีศฺวรียคุณานนูทฺย เตภฺย: ปฺรทาย กถิตวานฺ, สรฺไวฺว รฺยุษฺมาภิรเนน ปาตวฺยํ,
| لِأَنَّ هَذَا هُوَ دَمِي ٱلَّذِي لِلْعَهْدِ ٱلْجَدِيدِ ٱلَّذِي يُسْفَكُ مِنْ أَجْلِ كَثِيرِينَ لِمَغْفِرَةِ ٱلْخَطَايَا. | ٢٨ 28 |
ยสฺมาทเนเกษำ ปาปมรฺษณาย ปาติตํ ยนฺมนฺนูตฺนนิยมรูปโศณิตํ ตเทตตฺฯ
| وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي مِنَ ٱلْآنَ لَا أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ ٱلْكَرْمَةِ هَذَا إِلَى ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ حِينَمَا أَشْرَبُهُ مَعَكُمْ جَدِيدًا فِي مَلَكُوتِ أَبِي». | ٢٩ 29 |
อปรมหํ นูตฺนโคสฺตนีรสํ น ปาสฺยามิ, ตาวตฺ โคสฺตนีผลรสํ ปุน: กทาปิ น ปาสฺยามิฯ
| ثُمَّ سَبَّحُوا وَخَرَجُوا إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ. | ٣٠ 30 |
ปศฺจาตฺ เต คีตเมกํ สํคีย ไชตุนาขฺยคิรึ คตวนฺต: ฯ
| حِينَئِذٍ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كُلُّكُمْ تَشُكُّونَ فِيَّ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: أَنِّي أَضْرِبُ ٱلرَّاعِيَ فَتَتَبَدَّدُ خِرَافُ ٱلرَّعِيَّةِ. | ٣١ 31 |
ตทานีํ ยีศุสฺตานโวจตฺ, อสฺยำ รชนฺยามหํ ยุษฺมากํ สรฺเวฺวษำ วิฆฺนรูโป ภวิษฺยามิ, ยโต ลิขิตมาเสฺต, "เมษาณำ รกฺษโก ยสฺตํ ปฺรหริษฺยามฺยหํ ตต: ฯ เมษาณำ นิวโห นูนํ ปฺรวิกีรฺโณ ภวิษฺยติ"๚
| وَلَكِنْ بَعْدَ قِيَامِي أَسْبِقُكُمْ إِلَى ٱلْجَلِيلِ». | ٣٢ 32 |
กินฺตุ ศฺมศานาตฺ สมุตฺถาย ยุษฺมากมเคฺร'หํ คาลีลํ คมิษฺยามิฯ
| فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «وَإِنْ شَكَّ فِيكَ ٱلْجَمِيعُ فَأَنَا لَا أَشُكُّ أَبَدًا». | ٣٣ 33 |
ปิตรสฺตํ โปฺรวาจ, ภวำศฺเจตฺ สรฺเวฺวษำ วิฆฺนรูโป ภวติ, ตถาปิ มม น ภวิษฺยติฯ
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ دِيكٌ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». | ٣٤ 34 |
ตโต ยีศุนา ส อุกฺต: , ตุภฺยมหํ ตถฺยํ กถยามิ, ยามินฺยามสฺยำ จรณายุธสฺย รวาตฺ ปูรฺวฺวํ ตฺวํ มำ ตฺริ รฺนางฺคีกริษฺยสิฯ
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «وَلَوِ ٱضْطُرِرْتُ أَنْ أَمُوتَ مَعَكَ لَا أُنْكِرُكَ!». هَكَذَا قَالَ أَيْضًا جَمِيعُ ٱلتَّلَامِيذِ. | ٣٥ 35 |
ตต: ปิตร อุทิตวานฺ, ยทฺยปิ ตฺวยา สมํ มรฺตฺตวฺยํ, ตถาปิ กทาปิ ตฺวำ น นางฺคีกริษฺยามิ; ตไถว สรฺเวฺว ศิษฺยาศฺโจจุ: ฯ
| حِينَئِذٍ جَاءَ مَعَهُمْ يَسُوعُ إِلَى ضَيْعَةٍ يُقَالُ لَهَا جَثْسَيْمَانِي، فَقَالَ لِلتَّلَامِيذِ: «ٱجْلِسُوا هَهُنَا حَتَّى أَمْضِيَ وَأُصَلِّيَ هُنَاكَ». | ٣٦ 36 |
อนนฺตรํ ยีศุ: ศิไษฺย: สากํ เคตฺศิมานีนามกํ สฺถานํ ปฺรสฺถาย เตภฺย: กถิตวานฺ, อท: สฺถานํ คตฺวา ยาวทหํ ปฺรารฺถยิเษฺย ตาวทฺ ยูยมโตฺรปวิศตฯ
| ثُمَّ أَخَذَ مَعَهُ بُطْرُسَ وَٱبْنَيْ زَبْدِي، وَٱبْتَدَأَ يَحْزَنُ وَيَكْتَئِبُ. | ٣٧ 37 |
ปศฺจาตฺ ส ปิตรํ สิวทิยสุเตา จ สงฺคิน: กฺฤตฺวา คตวานฺ, โศกากุโล'ตีว วฺยถิตศฺจ พภูวฯ
| فَقَالَ لَهُمْ: «نَفْسِي حَزِينَةٌ جِدًّا حَتَّى ٱلْمَوْتِ. اُمْكُثُوا هَهُنَا وَٱسْهَرُوا مَعِي». | ٣٨ 38 |
ตานวาทีจฺจ มฺฤติยาตเนว มตฺปฺราณานำ ยาตนา ชายเต, ยูยมตฺร มยา สารฺทฺธํ ชาคฺฤตฯ
| ثُمَّ تَقَدَّمَ قَلِيلًا وَخَرَّ عَلَى وَجْهِهِ، وَكَانَ يُصَلِّي قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ أَمْكَنَ فَلْتَعْبُرْ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسُ، وَلَكِنْ لَيْسَ كَمَا أُرِيدُ أَنَا بَلْ كَمَا تُرِيدُ أَنْتَ». | ٣٩ 39 |
ตต: ส กิญฺจิทฺทูรํ คตฺวาโธมุข: ปตนฺ ปฺรารฺถยาญฺจเกฺร, เห มตฺปิตรฺยทิ ภวิตุํ ศกฺโนติ, ตรฺหิ กํโส'ยํ มตฺโต ทูรํ ยาตุ; กินฺตุ มทิจฺฉาวตฺ น ภวตุ, ตฺวทิจฺฉาวทฺ ภวตุฯ
| ثُمَّ جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ فَوَجَدَهُمْ نِيَامًا، فَقَالَ لِبُطْرُسَ: «أَهَكَذَا مَا قَدَرْتُمْ أَنْ تَسْهَرُوا مَعِي سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٤٠ 40 |
ตต: ส ศิษฺยานุเปตฺย ตานฺ นิทฺรโต นิรีกฺษฺย ปิตราย กถยามาส, ยูยํ มยา สากํ ทณฺฑเมกมปิ ชาคริตุํ นาศนฺกุต?
| اِسْهَرُوا وَصَلُّوا لِئَلَّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ. أَمَّا ٱلرُّوحُ فَنَشِيطٌ وَأَمَّا ٱلْجَسَدُ فَضَعِيفٌ». | ٤١ 41 |
ปรีกฺษายำ น ปติตุํ ชาคฺฤต ปฺรารฺถยธฺวญฺจ; อาตฺมา สมุทฺยโตสฺติ, กินฺตุ วปุ รฺทุรฺพฺพลํฯ
| فَمَضَى أَيْضًا ثَانِيَةً وَصَلَّى قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ لَمْ يُمْكِنْ أَنْ تَعْبُرَ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسُ إِلَّا أَنْ أَشْرَبَهَا، فَلْتَكُنْ مَشِيئَتُكَ». | ٤٢ 42 |
ส ทฺวิตียวารํ ปฺรารฺถยาญฺจเกฺร, เห มตฺตาต, น ปีเต ยทิ กํสมิทํ มตฺโต ทูรํ ยาตุํ น ศกฺโนติ, ตรฺหิ ตฺวทิจฺฉาวทฺ ภวตุฯ
| ثُمَّ جَاءَ فَوَجَدَهُمْ أَيْضًا نِيَامًا، إِذْ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ ثَقِيلَةً. | ٤٣ 43 |
ส ปุนเรตฺย ตานฺ นิทฺรโต ททรฺศ, ยตเสฺตษำ เนตฺราณิ นิทฺรยา ปูรฺณานฺยาสนฺฯ
| فَتَرَكَهُمْ وَمَضَى أَيْضًا وَصَلَّى ثَالِثَةً قَائِلًا ذَلِكَ ٱلْكَلَامَ بِعَيْنِهِ. | ٤٤ 44 |
ปศฺจาตฺ ส ตานฺ วิหาย วฺรชิตฺวา ตฺฤตียวารํ ปูรฺวฺววตฺ กถยนฺ ปฺรารฺถิตวานฺฯ
| ثُمَّ جَاءَ إِلَى تَلَامِيذِهِ وَقَالَ لَهُمْ: «نَامُوا ٱلْآنَ وَٱسْتَرِيحُوا! هُوَذَا ٱلسَّاعَةُ قَدِ ٱقْتَرَبَتْ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلْخُطَاةِ. | ٤٥ 45 |
ตต: ศิษฺยานุปาคตฺย คทิตวานฺ, สามฺปฺรตํ ศยานา: กึ วิศฺรามฺยถ? ปศฺยต, สมย อุปาสฺถาตฺ, มนุชสุต: ปาปินำ กเรษุ สมรฺปฺยเตฯ
| قُومُوا نَنْطَلِقْ! هُوَذَا ٱلَّذِي يُسَلِّمُنِي قَدِ ٱقْتَرَبَ!». | ٤٦ 46 |
อุตฺติษฺฐต, วยํ ยาม: , โย มำ ปรกเรษุ มสรฺปยิษฺยติ, ปศฺยต, ส สมีปมายาติฯ
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، إِذَا يَهُوذَا أَحَدُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ قَدْ جَاءَ وَمَعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ مِنْ عِنْدِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَشُيُوخِ ٱلشَّعْبِ. | ٤٧ 47 |
เอตตฺกถากถนกาเล ทฺวาทศศิษฺยาณาเมโก ยิหูทานามโก มุขฺยยาชกโลกปฺราจีไน: ปฺรหิตานฺ อสิธาริยษฺฏิธาริโณ มนุชานฺ คฺฤหีตฺวา ตตฺสมีปมุปตเสฺถาฯ
| وَٱلَّذِي أَسْلَمَهُ أَعْطَاهُمْ عَلَامَةً قَائِلًا: «ٱلَّذِي أُقَبِّلُهُ هُوَ هُوَ. أَمْسِكُوهُ». | ٤٨ 48 |
อเสา ปรกเรษฺวรฺปยิตา ปูรฺวฺวํ ตานฺ อิตฺถํ สงฺเกตยามาส, ยมหํ จุมฺพิเษฺย, โส'เสา มนุช: ,เสอว ยุษฺมาภิ รฺธารฺยฺยตำฯ
| فَلِلْوَقْتِ تَقَدَّمَ إِلَى يَسُوعَ وَقَالَ: «ٱلسَّلَامُ يا سَيِّدِي!» وَقَبَّلَهُ. | ٤٩ 49 |
ตทา ส สปทิ ยีศุมุปาคตฺย เห คุโร, ปฺรณมามีตฺยุกฺตฺวา ตํ จุจุมฺเพฯ
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «يَا صَاحِبُ، لِمَاذَا جِئْتَ؟». حِينَئِذٍ تَقَدَّمُوا وَأَلْقَوْا ٱلْأَيَادِيَ عَلَى يَسُوعَ وَأَمْسَكُوهُ. | ٥٠ 50 |
ตทา ยีศุสฺตมุวาจ, เห มิตฺรํ กิมรฺถมาคโตสิ? ตทา ไตราคตฺย ยีศุรากฺรมฺย ทเฆฺรฯ
| وَإِذَا وَاحِدٌ مِنَ ٱلَّذِينَ مَعَ يَسُوعَ مَدَّ يَدَهُ وَٱسْتَلَّ سَيْفَهُ وَضَرَبَ عَبْدَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، فَقَطَعَ أُذْنَهُ. | ٥١ 51 |
ตโต ยีโศ: สงฺคินาเมก: กรํ ปฺรสารฺยฺย โกษาทสึ พหิษฺกฺฤตฺย มหายาชกสฺย ทาสเมกมาหตฺย ตสฺย กรฺณํ จิจฺเฉทฯ
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «رُدَّ سَيْفَكَ إِلَى مَكَانِهِ. لِأَنَّ كُلَّ ٱلَّذِينَ يَأْخُذُونَ ٱلسَّيْفَ بِٱلسَّيْفِ يَهْلِكُونَ! | ٥٢ 52 |
ตโต ยีศุสฺตํ ชคาท, ขฑฺคํ สฺวสฺถาเน นิเธหิ ยโต เย เย ชนา อสึ ธารยนฺติ, เตอวาสินา วินศฺยนฺติฯ
| أَتَظُنُّ أَنِّي لَا أَسْتَطِيعُ ٱلْآنَ أَنْ أَطْلُبَ إِلَى أَبِي فَيُقَدِّمَ لِي أَكْثَرَ مِنِ ٱثْنَيْ عَشَرَ جَيْشًا مِنَ ٱلْمَلَائِكَةِ؟ | ٥٣ 53 |
อปรํ ปิตา ยถา มทนฺติกํ สฺวรฺคียทูตานำ ทฺวาทศวาหินีโต'ธิกํ ปฺรหิณุยาตฺ มยา ตมุทฺทิเศฺยทานีเมว ตถา ปฺรารฺถยิตุํ น ศกฺยเต, ตฺวยา กิมิตฺถํ ชฺญายเต?
| فَكَيْفَ تُكَمَّلُ ٱلْكُتُبُ: أَنَّهُ هَكَذَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ؟». | ٥٤ 54 |
ตถา สตีตฺถํ ฆฏิษฺยเต ธรฺมฺมปุสฺตกสฺย ยทิทํ วากฺยํ ตตฺ กถํ สิเธฺยตฺ?
| فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ قَالَ يَسُوعُ لِلْجُمُوعِ: «كَأَنَّهُ عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ لِتَأْخُذُونِي! كُلَّ يَوْمٍ كُنْتُ أَجْلِسُ مَعَكُمْ أُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَلَمْ تُمْسِكُونِي. | ٥٥ 55 |
ตทานีํ ยีศุ รฺชนนิวหํ ชคาท, ยูยํ ขฑฺคยษฺฏีนฺ อาทาย มำ กึ เจารํ ธรฺตฺตุมายาตา: ? อหํ ปฺรตฺยหํ ยุษฺมาภิ: สากมุปวิศฺย สมุปาทิศํ, ตทา มำ นาธรต;
| وَأَمَّا هَذَا كُلُّهُ فَقَدْ كَانَ لِكَيْ تُكَمَّلَ كُتُبُ ٱلْأَنْبِيَاءِ». حِينَئِذٍ تَرَكَهُ ٱلتَّلَامِيذُ كُلُّهُمْ وَهَرَبُوا. | ٥٦ 56 |
กินฺตุ ภวิษฺยทฺวาทินำ วากฺยานำ สํสิทฺธเย สรฺวฺวเมตทภูตฺฯ ตทา สรฺเวฺว ศิษฺยาสฺตํ วิหาย ปลายนฺตฯ
| وَٱلَّذِينَ أَمْسَكُوا يَسُوعَ مَضَوْا بِهِ إِلَى قَيَافَا رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، حَيْثُ ٱجْتَمَعَ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلشُّيُوخُ. | ٥٧ 57 |
อนนฺตรํ เต มนุชา ยีศุํ ธฺฤตฺวา ยตฺราธฺยาปกปฺราญฺจ: ปริษทํ กุรฺวฺวนฺต อุปาวิศนฺ ตตฺร กิยผานามกมหายาชกสฺยานฺติกํ นินฺยุ: ฯ
| وَأَمَّا بُطْرُسُ فَتَبِعَهُ مِنْ بَعِيدٍ إِلَى دَارِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، فَدَخَلَ إِلَى دَاخِلٍ وَجَلَسَ بَيْنَ ٱلْخُدَّامِ لِيَنْظُرَ ٱلنِّهَايَةَ. | ٥٨ 58 |
กินฺตุ เศเษ กึ ภวิษฺยตีติ เวตฺตุํ ปิตโร ทูเร ตตฺปศฺจาทฺ วฺรชิตฺวา มหายาชกสฺยาฏฺฏาลิกำ ปฺรวิศฺย ทาไส: สหิต อุปาวิศตฺฯ
| وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخُ وَٱلْمَجْمَعُ كُلُّهُ يَطْلُبُونَ شَهَادَةَ زُورٍ عَلَى يَسُوعَ لِكَيْ يَقْتُلُوهُ، | ٥٩ 59 |
ตทานีํ ปฺรธานยาชกปฺราจีนมนฺตฺริณ: สรฺเวฺว ยีศุํ หนฺตุํ มฺฤษาสากฺษฺยมฺ อลิปฺสนฺต,
| فَلَمْ يَجِدُوا. وَمَعَ أَنَّهُ جَاءَ شُهُودُ زُورٍ كَثِيرُونَ، لَمْ يَجِدُوا. وَلَكِنْ أَخِيرًا تَقَدَّمَ شَاهِدَا زُورٍ | ٦٠ 60 |
กินฺตุ น เลภิเรฯ อเนเกษุ มฺฤษาสากฺษิษฺวาคเตษฺวปิ ตนฺน ปฺราปุ: ฯ
| وَقَالَا: «هَذَا قَالَ: إِنِّي أَقْدِرُ أَنْ أَنْقُضَ هَيْكَلَ ٱللهِ، وَفِي ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ أَبْنِيهِ». | ٦١ 61 |
เศเษ เทฺวา มฺฤษาสากฺษิณาวาคตฺย ชคทตุ: , ปุมานยมกถยตฺ, อหมีศฺวรมนฺทิรํ ภํกฺตฺวา ทินตฺรยมเธฺย ตนฺนิรฺมฺมาตุํ ศกฺโนมิฯ
| فَقَامَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَقَالَ لَهُ: «أَمَا تُجِيبُ بِشَيْءٍ؟ مَاذَا يَشْهَدُ بِهِ هَذَانِ عَلَيْكَ؟». | ٦٢ 62 |
ตทา มหายาชก อุตฺถาย ยีศุมฺ อวาทีตฺฯ ตฺวํ กิมปิ น ปฺรติวทสิ? ตฺวามธิ กิเมเต สากฺษฺยํ วทนฺติ?
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَكَانَ سَاكِتًا. فَأَجَابَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَقَالَ لَهُ: «أَسْتَحْلِفُكَ بِٱللهِ ٱلْحَيِّ أَنْ تَقُولَ لَنَا: هَلْ أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ؟». | ٦٣ 63 |
กินฺตุ ยีศุ เรฺมานีภูย ตเสฺยาฯ ตโต มหายาชก อุกฺตวานฺ, ตฺวามฺ อมเรศฺวรนามฺนา ศปยามิ, ตฺวมีศฺวรสฺย ปุโตฺร'ภิษิกฺโต ภวสิ นเวติ วทฯ
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنْتَ قُلْتَ! وَأَيْضًا أَقُولُ لَكُمْ: مِنَ ٱلْآنَ تُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ جَالِسًا عَنْ يَمِينِ ٱلْقُوَّةِ، وَآتِيًا عَلَى سَحَابِ ٱلسَّمَاءِ». | ٦٤ 64 |
ยีศุ: ปฺรตฺยวทตฺ, ตฺวํ สตฺยมุกฺตวานฺ; อหํ ยุษฺมานฺ ตถฺยํ วทามิ, อิต: ปรํ มนุชสุตํ สรฺวฺวศกฺติมโต ทกฺษิณปารฺเศฺว สฺถาตุํ คคณสฺถํ ชลธรานารุหฺยายานฺตํ วีกฺษเธฺวฯ
| فَمَزَّقَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ حِينَئِذٍ ثِيَابَهُ قَائِلًا: «قَدْ جَدَّفَ! مَا حَاجَتُنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ؟ هَا قَدْ سَمِعْتُمْ تَجْدِيفَهُ! | ٦٥ 65 |
ตทา มหายาชโก นิชวสนํ ฉิตฺตฺวา ชคาท, เอษ อีศฺวรํ นินฺทิตวานฺ, อสฺมากมปรสากฺเษฺยณ กึ ปฺรโยชนํ? ปศฺยต, ยูยเมวาสฺยาสฺยาทฺ อีศฺวรนินฺทำ ศฺรุตวนฺต: ,
| مَاذَا تَرَوْنَ؟». فَأَجَابُوا وَقَالُوا: «إِنَّهُ مُسْتَوْجِبُ ٱلْمَوْتِ». | ٦٦ 66 |
ยุษฺมาภิ: กึ วิวิจฺยเต? เต ปฺรตฺยูจุ: , วธาโรฺห'ยํฯ
| حِينَئِذٍ بَصَقُوا فِي وَجْهِهِ وَلَكَمُوهُ، وَآخَرُونَ لَطَمُوهُ | ٦٧ 67 |
ตโต โลไกสฺตทาเสฺย นิษฺฐีวิตํ เกจิตฺ ปฺรตลมาหตฺย เกจิจฺจ จเปฏมาหตฺย พภาษิเร,
| قَائِلِينَ: «تَنَبَّأْ لَنَا أَيُّهَا ٱلْمَسِيحُ، مَنْ ضَرَبَكَ؟». | ٦٨ 68 |
เห ขฺรีษฺฏ ตฺวำ กศฺจเปฏมาหตวานฺ? อิติ คณยิตฺวา วทาสฺมานฺฯ
| أَمَّا بُطْرُسُ فَكَانَ جَالِسًا خَارِجًا فِي ٱلدَّارِ، فَجَاءَتْ إِلَيْهِ جَارِيَةٌ قَائِلَةً: «وَأَنْتَ كُنْتَ مَعَ يَسُوعَ ٱلْجَلِيلِيِّ!». | ٦٩ 69 |
ปิตโร พหิรงฺคน อุปวิศติ, ตทานีเมกา ทาสี ตมุปาคตฺย พภาเษ, ตฺวํ คาลีลียยีโศ: สหจเรอก: ฯ
| فَأَنْكَرَ قُدَّامَ ٱلْجَمِيعِ قَائِلًا: «لَسْتُ أَدْرِي مَا تَقُولِينَ!». | ٧٠ 70 |
กินฺตุ ส สรฺเวฺวษำ สมกฺษมฺ อนงฺคีกฺฤตฺยาวาทีตฺ, ตฺวยา ยทุจฺยเต, ตทรฺถมหํ น เวทฺมิฯ
| ثُمَّ إِذْ خَرَجَ إِلَى ٱلدِّهْلِيزِ رَأَتْهُ أُخْرَى، فَقَالَتْ لِلَّذِينَ هُنَاكَ: «وَهَذَا كَانَ مَعَ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيِّ!». | ٧١ 71 |
ตทา ตสฺมินฺ พหิรฺทฺวารํ คเต 'นฺยา ทาสี ตํ นิรีกฺษฺย ตตฺรตฺยชนานวทตฺ, อยมปิ นาสรตียยีศุนา สารฺทฺธมฺ อาสีตฺฯ
| فَأَنْكَرَ أَيْضًا بِقَسَمٍ: «إِنِّي لَسْتُ أَعْرِفُ ٱلرَّجُلَ!». | ٧٢ 72 |
ตต: ส ศปเถน ปุนรนงฺคีกฺฤตฺย กถิตวานฺ, ตํ นรํ น ปริจิโนมิฯ
| وَبَعْدَ قَلِيلٍ جَاءَ ٱلْقِيَامُ وَقَالُوا لِبُطْرُسَ: «حَقًّا أَنْتَ أَيْضًا مِنْهُمْ، فَإِنَّ لُغَتَكَ تُظْهِرُكَ!». | ٧٣ 73 |
กฺษณาตฺ ปรํ ติษฺฐนฺโต ชนา เอตฺย ปิตรมฺ อวทนฺ, ตฺวมวศฺยํ เตษาเมก อิติ ตฺวทุจฺจารณเมว โทฺยตยติฯ
| فَٱبْتَدَأَ حِينَئِذٍ يَلْعَنُ وَيَحْلِفُ: «إِنِّي لَا أَعْرِفُ ٱلرَّجُلَ!». وَلِلْوَقْتِ صَاحَ ٱلدِّيكُ. | ٧٤ 74 |
กินฺตุ โส'ภิศปฺย กถิตวานฺ, ตํ ชนํ นาหํ ปริจิโนมิ, ตทา สปทิ กุกฺกุโฏ รุราวฯ
| فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلَامَ يَسُوعَ ٱلَّذِي قَالَ لَهُ: «إِنَّكَ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ ٱلدِّيكُ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». فَخَرَجَ إِلَى خَارِجٍ وَبَكَى بُكَاءً مُرًّا. | ٧٥ 75 |
กุกฺกุฏรวาตฺ ปฺรากฺ ตฺวํ มำ ตฺริรปาโหฺนษฺยเส, ไยษา วาคฺ ยีศุนาวาทิ ตำ ปิตร: สํสฺมฺฤตฺย พหิริตฺวา เขทาทฺ ภฺฤศํ จกฺรนฺทฯ
