مَتَّى 26
| وَلَمَّا أَكْمَلَ يَسُوعُ هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ كُلَّهَا قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: | ١ 1 |
ଯୀଶୁରେତାନ୍ ପ୍ରସ୍ତାୱାନ୍ ସମାପ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାନୂଚେ,
| «تَعْلَمُونَ أَنَّهُ بَعْدَ يَوْمَيْنِ يَكُونُ ٱلْفِصْحُ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ لِيُصْلَبَ». | ٢ 2 |
ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ଜ୍ଞାତଂ ଦିନଦ୍ୱଯାତ୍ ପରଂ ନିସ୍ତାରମହ ଉପସ୍ଥାସ୍ୟତି, ତତ୍ର ମନୁଜସୁତଃ କ୍ରୁଶେନ ହନ୍ତୁଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପିଷ୍ୟତେ|
| حِينَئِذٍ ٱجْتَمَعَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةُ وَشُيُوخُ ٱلشَّعْبِ إِلَى دَارِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ ٱلَّذِي يُدْعَى قَيَافَا، | ٣ 3 |
ତତଃ ପରଂ ପ୍ରଧାନଯାଜକାଧ୍ୟାପକପ୍ରାଞ୍ଚଃ କିଯଫାନାମ୍ନୋ ମହାଯାଜକସ୍ୟାଟ୍ଟାଲିକାଯାଂ ମିଲିତ୍ୱା
| وَتَشَاوَرُوا لِكَيْ يُمْسِكُوا يَسُوعَ بِمَكْرٍ وَيَقْتُلُوهُ. | ٤ 4 |
କେନୋପାଯେନ ଯୀଶୁଂ ଧୃତ୍ୱା ହନ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୁଯୁରିତି ମନ୍ତ୍ରଯାଞ୍ଚକ୍ରୁଃ|
| وَلَكِنَّهُمْ قَالُوا: «لَيْسَ فِي ٱلْعِيدِ لِئَلَّا يَكُونَ شَغَبٌ فِي ٱلشَّعْبِ». | ٥ 5 |
କିନ୍ତୁ ତୈରୁକ୍ତଂ ମହକାଲେ ନ ଧର୍ତ୍ତୱ୍ୟଃ, ଧୃତେ ପ୍ରଜାନାଂ କଲହେନ ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ୟତେ|
| وَفِيمَا كَانَ يَسُوعُ فِي بَيْتِ عَنْيَا فِي بَيْتِ سِمْعَانَ ٱلْأَبْرَصِ، | ٦ 6 |
ତତୋ ବୈଥନିଯାପୁରେ ଶିମୋନାଖ୍ୟସ୍ୟ କୁଷ୍ଠିନୋ ୱେଶ୍ମନି ଯୀଶୌ ତିଷ୍ଠତି
| تَقَدَّمَتْ إِلَيْهِ ٱمْرَأَةٌ مَعَهَا قَارُورَةُ طِيبٍ كَثِيرِ ٱلثَّمَنِ، فَسَكَبَتْهُ عَلَى رَأْسِهِ وَهُوَ مُتَّكِئٌ. | ٧ 7 |
କାଚନ ଯୋଷା ଶ୍ୱେତୋପଲଭାଜନେନ ମହାର୍ଘ୍ୟଂ ସୁଗନ୍ଧି ତୈଲମାନୀଯ ଭୋଜନାଯୋପୱିଶତସ୍ତସ୍ୟ ଶିରୋଭ୍ୟଷେଚତ୍|
| فَلَمَّا رَأَى تَلَامِيذُهُ ذَلِكَ ٱغْتَاظُوا قَائِلِينَ: «لِمَاذَا هَذَا ٱلْإِتْلَافُ؟ | ٨ 8 |
କିନ୍ତୁ ତଦାଲୋକ୍ୟ ତଚ୍ଛିଷ୍ୟୈଃ କୁପିତୈରୁକ୍ତଂ, କୁତ ଇତ୍ଥମପୱ୍ୟଯତେ?
| لِأَنَّهُ كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُبَاعَ هَذَا ٱلطِّيبُ بِكَثِيرٍ وَيُعْطَى لِلْفُقَرَاءِ». | ٩ 9 |
ଚେଦିଦଂ ୱ୍ୟକ୍ରେଷ୍ୟତ, ତର୍ହି ଭୂରିମୂଲ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ଦରିଦ୍ରେଭ୍ୟୋ ୱ୍ୟତାରିଷ୍ୟତ|
| فَعَلِمَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُزْعِجُونَ ٱلْمَرْأَةَ؟ فَإِنَّهَا قَدْ عَمِلَتْ بِي عَمَلًا حَسَنًا! | ١٠ 10 |
ଯୀଶୁନା ତଦୱଗତ୍ୟ ତେ ସମୁଦିତାଃ, ଯୋଷାମେନାଂ କୁତୋ ଦୁଃଖିନୀଂ କୁରୁଥ, ସା ମାଂ ପ୍ରତି ସାଧୁ କର୍ମ୍ମାକାର୍ଷୀତ୍|
| لِأَنَّ ٱلْفُقَرَاءَ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ، وَأَمَّا أَنَا فَلَسْتُ مَعَكُمْ فِي كُلِّ حِينٍ. | ١١ 11 |
ଯୁଷ୍ମାକମଂ ସମୀପେ ଦରିଦ୍ରାଃ ସତତମେୱାସତେ, କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାକମନ୍ତିକେହଂ ନାସେ ସତତଂ|
| فَإِنَّهَا إِذْ سَكَبَتْ هَذَا ٱلطِّيبَ عَلَى جَسَدِي إِنَّمَا فَعَلَتْ ذَلِكَ لِأَجْلِ تَكْفِينِي. | ١٢ 12 |
ସା ମମ କାଯୋପରି ସୁଗନ୍ଧିତୈଲଂ ସିକ୍ତ୍ୱା ମମ ଶ୍ମଶାନଦାନକର୍ମ୍ମାକାର୍ଷୀତ୍|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: حَيْثُمَا يُكْرَزْ بِهَذَا ٱلْإِنْجِيلِ فِي كُلِّ ٱلْعَالَمِ، يُخْبَرْ أَيْضًا بِمَا فَعَلَتْهُ هَذِهِ تَذْكَارًا لَهَا». | ١٣ 13 |
ଅତୋହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଜଗତି ଯତ୍ର ଯତ୍ରୈଷ ସୁସମାଚାରଃ ପ୍ରଚାରିଷ୍ୟତେ, ତତ୍ର ତତ୍ରୈତସ୍ୟା ନାର୍ୟ୍ୟାଃ ସ୍ମରଣାର୍ଥମ୍ କର୍ମ୍ମେଦଂ ପ୍ରଚାରିଷ୍ୟତେ|
| حِينَئِذٍ ذَهَبَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، ٱلَّذِي يُدْعَى يَهُوذَا ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ، إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ | ١٤ 14 |
ତତୋ ଦ୍ୱାଦଶଶିଷ୍ୟାଣାମ୍ ଈଷ୍କରିଯୋତୀଯଯିହୂଦାନାମକ ଏକଃ ଶିଷ୍ୟଃ ପ୍ରଧାନଯାଜକାନାମନ୍ତିକଂ ଗତ୍ୱା କଥିତୱାନ୍,
| وَقَالَ: «مَاذَا تُرِيدُونَ أَنْ تُعْطُونِي وَأَنَا أُسَلِّمُهُ إِلَيْكُمْ؟». فَجَعَلُوا لَهُ ثَلَاثِينَ مِنَ ٱلْفِضَّةِ. | ١٥ 15 |
ଯଦି ଯୁଷ୍ମାକଂ କରେଷୁ ଯୀଶୁଂ ସମର୍ପଯାମି, ତର୍ହି କିଂ ଦାସ୍ୟଥ? ତଦାନୀଂ ତେ ତସ୍ମୈ ତ୍ରିଂଶନ୍ମୁଦ୍ରା ଦାତୁଂ ସ୍ଥିରୀକୃତୱନ୍ତଃ|
| وَمِنْ ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ كَانَ يَطْلُبُ فُرْصَةً لِيُسَلِّمَهُ. | ١٦ 16 |
ସ ତଦାରଭ୍ୟ ତଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିତୁଂ ସୁଯୋଗଂ ଚେଷ୍ଟିତୱାନ୍|
| وَفِي أَوَّلِ أَيَّامِ ٱلْفَطِيرِ تَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ إِلَى يَسُوعَ قَائِلِينَ لَهُ: «أَيْنَ تُرِيدُ أَنْ نُعِدَّ لَكَ لِتَأْكُلَ ٱلْفِصْحَ؟». | ١٧ 17 |
ଅନନ୍ତରଂ କିଣ୍ୱଶୂନ୍ୟପୂପପର୍ୱ୍ୱଣଃ ପ୍ରଥମେହ୍ନି ଶିଷ୍ୟା ଯୀଶୁମ୍ ଉପଗତ୍ୟ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ ଭୱତ୍କୃତେ କୁତ୍ର ୱଯଂ ନିସ୍ତାରମହଭୋଜ୍ୟମ୍ ଆଯୋଜଯିଷ୍ୟାମଃ? ଭୱତଃ କେଚ୍ଛା?
| فَقَالَ: «ٱذْهَبُوا إِلَى ٱلْمَدِينَةِ، إِلَى فُلَانٍ وَقُولُوا لَهُ: ٱلْمُعَلِّمُ يَقُولُ: إِنَّ وَقْتِي قَرِيبٌ. عِنْدَكَ أَصْنَعُ ٱلْفِصْحَ مَعَ تَلَامِيذِي». | ١٨ 18 |
ତଦା ସ ଗଦିତୱାନ୍, ମଧ୍ୟେନଗରମମୁକପୁଂସଃ ସମୀପଂ ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ୱଦତ, ଗୁରୁ ର୍ଗଦିତୱାନ୍, ମତ୍କାଲଃ ସୱିଧଃ, ସହ ଶିଷ୍ୟୈସ୍ତ୍ୱଦାଲଯେ ନିସ୍ତାରମହଭୋଜ୍ୟଂ ଭୋକ୍ଷ୍ୟେ|
| فَفَعَلَ ٱلتَّلَامِيذُ كَمَا أَمَرَهُمْ يَسُوعُ وَأَعَدُّوا ٱلْفِصْحَ. | ١٩ 19 |
ତଦା ଶିଷ୍ୟା ଯୀଶୋସ୍ତାଦୃଶନିଦେଶାନୁରୂପକର୍ମ୍ମ ୱିଧାଯ ତତ୍ର ନିସ୍ତାରମହଭୋଜ୍ୟମାସାଦଯାମାସୁଃ|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ ٱتَّكَأَ مَعَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ. | ٢٠ 20 |
ତତଃ ସନ୍ଧ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ଦ୍ୱାଦଶଭିଃ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସାକଂ ସ ନ୍ୟୱିଶତ୍|
| وَفِيمَا هُمْ يَأْكُلُونَ قَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِدًا مِنْكُمْ يُسَلِّمُنِي». | ٢١ 21 |
ଅପରଂ ଭୁଞ୍ଜାନ ଉକ୍ତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଯୁଷ୍ମାକମେକୋ ମାଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି|
| فَحَزِنُوا جِدًّا، وَٱبْتَدَأَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ يَقُولُ لَهُ: «هَلْ أَنَا هُوَ يَارَبُّ؟». | ٢٢ 22 |
ତଦା ତେଽତୀୱ ଦୁଃଖିତା ଏକୈକଶୋ ୱକ୍ତୁମାରେଭିରେ, ହେ ପ୍ରଭୋ, ସ କିମହଂ?
| فَأَجَابَ وَقَالَ: «ٱلَّذِي يَغْمِسُ يَدَهُ مَعِي فِي ٱلصَّحْفَةِ هُوَ يُسَلِّمُنِي! | ٢٣ 23 |
ତତଃ ସ ଜଗାଦ, ମଯା ସାକଂ ଯୋ ଜନୋ ଭୋଜନପାତ୍ରେ କରଂ ସଂକ୍ଷିପତି, ସ ଏୱ ମାଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି|
| إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ مَاضٍ كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ ٱلَّذِي بِهِ يُسَلَّمُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ. كَانَ خَيْرًا لِذَلِكَ ٱلرَّجُلِ لَوْ لَمْ يُولَدْ!». | ٢٤ 24 |
ମନୁଜସୁତମଧି ଯାଦୃଶଂ ଲିଖିତମାସ୍ତେ, ତଦନୁରୂପା ତଦ୍ଗତି ର୍ଭୱିଷ୍ୟତି; କିନ୍ତୁ ଯେନ ପୁଂସା ସ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତେ, ହା ହା ଚେତ୍ ସ ନାଜନିଷ୍ୟତ, ତଦା ତସ୍ୟ କ୍ଷେମମଭୱିଷ୍ୟତ୍|
| فَأَجَابَ يَهُوذَا مُسَلِّمُهُ وَقَالَ: «هَلْ أَنَا هُوَ يا سَيِّدِي؟». قَالَ لَهُ: «أَنْتَ قُلْتَ». | ٢٥ 25 |
ତଦା ଯିହୂଦାନାମା ଯୋ ଜନସ୍ତଂ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି, ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ହେ ଗୁରୋ, ସ କିମହଂ? ତତଃ ସ ପ୍ରତ୍ୟୁକ୍ତୱାନ୍, ତ୍ୱଯା ସତ୍ୟଂ ଗଦିତମ୍|
| وَفِيمَا هُمْ يَأْكُلُونَ أَخَذَ يَسُوعُ ٱلْخُبْزَ، وَبَارَكَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلتَّلَامِيذَ وَقَالَ: «خُذُوا كُلُوا. هَذَا هُوَ جَسَدِي». | ٢٦ 26 |
ଅନନ୍ତରଂ ତେଷାମଶନକାଲେ ଯୀଶୁଃ ପୂପମାଦାଯେଶ୍ୱରୀଯଗୁଣାନନୂଦ୍ୟ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଶିଷ୍ୟେଭ୍ୟଃ ପ୍ରଦାଯ ଜଗାଦ, ମଦ୍ୱପୁଃସ୍ୱରୂପମିମଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଖାଦତ|
| وَأَخَذَ ٱلْكَأْسَ وَشَكَرَ وَأَعْطَاهُمْ قَائِلًا: «ٱشْرَبُوا مِنْهَا كُلُّكُمْ، | ٢٧ 27 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ କଂସଂ ଗୃହ୍ଲନ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯଗୁଣାନନୂଦ୍ୟ ତେଭ୍ୟଃ ପ୍ରଦାଯ କଥିତୱାନ୍, ସର୍ୱ୍ୱୈ ର୍ୟୁଷ୍ମାଭିରନେନ ପାତୱ୍ୟଂ,
| لِأَنَّ هَذَا هُوَ دَمِي ٱلَّذِي لِلْعَهْدِ ٱلْجَدِيدِ ٱلَّذِي يُسْفَكُ مِنْ أَجْلِ كَثِيرِينَ لِمَغْفِرَةِ ٱلْخَطَايَا. | ٢٨ 28 |
ଯସ୍ମାଦନେକେଷାଂ ପାପମର୍ଷଣାଯ ପାତିତଂ ଯନ୍ମନ୍ନୂତ୍ନନିଯମରୂପଶୋଣିତଂ ତଦେତତ୍|
| وَأَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي مِنَ ٱلْآنَ لَا أَشْرَبُ مِنْ نِتَاجِ ٱلْكَرْمَةِ هَذَا إِلَى ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ حِينَمَا أَشْرَبُهُ مَعَكُمْ جَدِيدًا فِي مَلَكُوتِ أَبِي». | ٢٩ 29 |
ଅପରମହଂ ନୂତ୍ନଗୋସ୍ତନୀରସଂ ନ ପାସ୍ୟାମି, ତାୱତ୍ ଗୋସ୍ତନୀଫଲରସଂ ପୁନଃ କଦାପି ନ ପାସ୍ୟାମି|
| ثُمَّ سَبَّحُوا وَخَرَجُوا إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ. | ٣٠ 30 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ତେ ଗୀତମେକଂ ସଂଗୀଯ ଜୈତୁନାଖ୍ୟଗିରିଂ ଗତୱନ୍ତଃ|
| حِينَئِذٍ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «كُلُّكُمْ تَشُكُّونَ فِيَّ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ، لِأَنَّهُ مَكْتُوبٌ: أَنِّي أَضْرِبُ ٱلرَّاعِيَ فَتَتَبَدَّدُ خِرَافُ ٱلرَّعِيَّةِ. | ٣١ 31 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁସ୍ତାନୱୋଚତ୍, ଅସ୍ୟାଂ ରଜନ୍ୟାମହଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ୱିଘ୍ନରୂପୋ ଭୱିଷ୍ୟାମି, ଯତୋ ଲିଖିତମାସ୍ତେ, "ମେଷାଣାଂ ରକ୍ଷକୋ ଯସ୍ତଂ ପ୍ରହରିଷ୍ୟାମ୍ୟହଂ ତତଃ| ମେଷାଣାଂ ନିୱହୋ ନୂନଂ ପ୍ରୱିକୀର୍ଣୋ ଭୱିଷ୍ୟତି"||
| وَلَكِنْ بَعْدَ قِيَامِي أَسْبِقُكُمْ إِلَى ٱلْجَلِيلِ». | ٣٢ 32 |
କିନ୍ତୁ ଶ୍ମଶାନାତ୍ ସମୁତ୍ଥାଯ ଯୁଷ୍ମାକମଗ୍ରେଽହଂ ଗାଲୀଲଂ ଗମିଷ୍ୟାମି|
| فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ لَهُ: «وَإِنْ شَكَّ فِيكَ ٱلْجَمِيعُ فَأَنَا لَا أَشُكُّ أَبَدًا». | ٣٣ 33 |
ପିତରସ୍ତଂ ପ୍ରୋୱାଚ, ଭୱାଂଶ୍ଚେତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ୱିଘ୍ନରୂପୋ ଭୱତି, ତଥାପି ମମ ନ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: إِنَّكَ فِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةِ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ دِيكٌ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». | ٣٤ 34 |
ତତୋ ଯୀଶୁନା ସ ଉକ୍ତଃ, ତୁଭ୍ୟମହଂ ତଥ୍ୟଂ କଥଯାମି, ଯାମିନ୍ୟାମସ୍ୟାଂ ଚରଣାଯୁଧସ୍ୟ ରୱାତ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ତ୍ୱଂ ମାଂ ତ୍ରି ର୍ନାଙ୍ଗୀକରିଷ୍ୟସି|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «وَلَوِ ٱضْطُرِرْتُ أَنْ أَمُوتَ مَعَكَ لَا أُنْكِرُكَ!». هَكَذَا قَالَ أَيْضًا جَمِيعُ ٱلتَّلَامِيذِ. | ٣٥ 35 |
ତତଃ ପିତର ଉଦିତୱାନ୍, ଯଦ୍ୟପି ତ୍ୱଯା ସମଂ ମର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ, ତଥାପି କଦାପି ତ୍ୱାଂ ନ ନାଙ୍ଗୀକରିଷ୍ୟାମି; ତଥୈୱ ସର୍ୱ୍ୱେ ଶିଷ୍ୟାଶ୍ଚୋଚୁଃ|
| حِينَئِذٍ جَاءَ مَعَهُمْ يَسُوعُ إِلَى ضَيْعَةٍ يُقَالُ لَهَا جَثْسَيْمَانِي، فَقَالَ لِلتَّلَامِيذِ: «ٱجْلِسُوا هَهُنَا حَتَّى أَمْضِيَ وَأُصَلِّيَ هُنَاكَ». | ٣٦ 36 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସାକଂ ଗେତ୍ଶିମାନୀନାମକଂ ସ୍ଥାନଂ ପ୍ରସ୍ଥାଯ ତେଭ୍ୟଃ କଥିତୱାନ୍, ଅଦଃ ସ୍ଥାନଂ ଗତ୍ୱା ଯାୱଦହଂ ପ୍ରାର୍ଥଯିଷ୍ୟେ ତାୱଦ୍ ଯୂଯମତ୍ରୋପୱିଶତ|
| ثُمَّ أَخَذَ مَعَهُ بُطْرُسَ وَٱبْنَيْ زَبْدِي، وَٱبْتَدَأَ يَحْزَنُ وَيَكْتَئِبُ. | ٣٧ 37 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ପିତରଂ ସିୱଦିଯସୁତୌ ଚ ସଙ୍ଗିନଃ କୃତ୍ୱା ଗତୱାନ୍, ଶୋକାକୁଲୋଽତୀୱ ୱ୍ୟଥିତଶ୍ଚ ବଭୂୱ|
| فَقَالَ لَهُمْ: «نَفْسِي حَزِينَةٌ جِدًّا حَتَّى ٱلْمَوْتِ. اُمْكُثُوا هَهُنَا وَٱسْهَرُوا مَعِي». | ٣٨ 38 |
ତାନୱାଦୀଚ୍ଚ ମୃତିଯାତନେୱ ମତ୍ପ୍ରାଣାନାଂ ଯାତନା ଜାଯତେ, ଯୂଯମତ୍ର ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଜାଗୃତ|
| ثُمَّ تَقَدَّمَ قَلِيلًا وَخَرَّ عَلَى وَجْهِهِ، وَكَانَ يُصَلِّي قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ أَمْكَنَ فَلْتَعْبُرْ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسُ، وَلَكِنْ لَيْسَ كَمَا أُرِيدُ أَنَا بَلْ كَمَا تُرِيدُ أَنْتَ». | ٣٩ 39 |
ତତଃ ସ କିଞ୍ଚିଦ୍ଦୂରଂ ଗତ୍ୱାଧୋମୁଖଃ ପତନ୍ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରେ, ହେ ମତ୍ପିତର୍ୟଦି ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି, ତର୍ହି କଂସୋଽଯଂ ମତ୍ତୋ ଦୂରଂ ଯାତୁ; କିନ୍ତୁ ମଦିଚ୍ଛାୱତ୍ ନ ଭୱତୁ, ତ୍ୱଦିଚ୍ଛାୱଦ୍ ଭୱତୁ|
| ثُمَّ جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ فَوَجَدَهُمْ نِيَامًا، فَقَالَ لِبُطْرُسَ: «أَهَكَذَا مَا قَدَرْتُمْ أَنْ تَسْهَرُوا مَعِي سَاعَةً وَاحِدَةً؟ | ٤٠ 40 |
ତତଃ ସ ଶିଷ୍ୟାନୁପେତ୍ୟ ତାନ୍ ନିଦ୍ରତୋ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ପିତରାଯ କଥଯାମାସ, ଯୂଯଂ ମଯା ସାକଂ ଦଣ୍ଡମେକମପି ଜାଗରିତୁଂ ନାଶନ୍କୁତ?
| اِسْهَرُوا وَصَلُّوا لِئَلَّا تَدْخُلُوا فِي تَجْرِبَةٍ. أَمَّا ٱلرُّوحُ فَنَشِيطٌ وَأَمَّا ٱلْجَسَدُ فَضَعِيفٌ». | ٤١ 41 |
ପରୀକ୍ଷାଯାଂ ନ ପତିତୁଂ ଜାଗୃତ ପ୍ରାର୍ଥଯଧ୍ୱଞ୍ଚ; ଆତ୍ମା ସମୁଦ୍ୟତୋସ୍ତି, କିନ୍ତୁ ୱପୁ ର୍ଦୁର୍ବ୍ବଲଂ|
| فَمَضَى أَيْضًا ثَانِيَةً وَصَلَّى قَائِلًا: «يَا أَبَتَاهُ، إِنْ لَمْ يُمْكِنْ أَنْ تَعْبُرَ عَنِّي هَذِهِ ٱلْكَأْسُ إِلَّا أَنْ أَشْرَبَهَا، فَلْتَكُنْ مَشِيئَتُكَ». | ٤٢ 42 |
ସ ଦ୍ୱିତୀଯୱାରଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରେ, ହେ ମତ୍ତାତ, ନ ପୀତେ ଯଦି କଂସମିଦଂ ମତ୍ତୋ ଦୂରଂ ଯାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି, ତର୍ହି ତ୍ୱଦିଚ୍ଛାୱଦ୍ ଭୱତୁ|
| ثُمَّ جَاءَ فَوَجَدَهُمْ أَيْضًا نِيَامًا، إِذْ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ ثَقِيلَةً. | ٤٣ 43 |
ସ ପୁନରେତ୍ୟ ତାନ୍ ନିଦ୍ରତୋ ଦଦର୍ଶ, ଯତସ୍ତେଷାଂ ନେତ୍ରାଣି ନିଦ୍ରଯା ପୂର୍ଣାନ୍ୟାସନ୍|
| فَتَرَكَهُمْ وَمَضَى أَيْضًا وَصَلَّى ثَالِثَةً قَائِلًا ذَلِكَ ٱلْكَلَامَ بِعَيْنِهِ. | ٤٤ 44 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତାନ୍ ୱିହାଯ ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ତୃତୀଯୱାରଂ ପୂର୍ୱ୍ୱୱତ୍ କଥଯନ୍ ପ୍ରାର୍ଥିତୱାନ୍|
| ثُمَّ جَاءَ إِلَى تَلَامِيذِهِ وَقَالَ لَهُمْ: «نَامُوا ٱلْآنَ وَٱسْتَرِيحُوا! هُوَذَا ٱلسَّاعَةُ قَدِ ٱقْتَرَبَتْ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلْخُطَاةِ. | ٤٥ 45 |
ତତଃ ଶିଷ୍ୟାନୁପାଗତ୍ୟ ଗଦିତୱାନ୍, ସାମ୍ପ୍ରତଂ ଶଯାନାଃ କିଂ ୱିଶ୍ରାମ୍ୟଥ? ପଶ୍ୟତ, ସମଯ ଉପାସ୍ଥାତ୍, ମନୁଜସୁତଃ ପାପିନାଂ କରେଷୁ ସମର୍ପ୍ୟତେ|
| قُومُوا نَنْطَلِقْ! هُوَذَا ٱلَّذِي يُسَلِّمُنِي قَدِ ٱقْتَرَبَ!». | ٤٦ 46 |
ଉତ୍ତିଷ୍ଠତ, ୱଯଂ ଯାମଃ, ଯୋ ମାଂ ପରକରେଷୁ ମସର୍ପଯିଷ୍ୟତି, ପଶ୍ୟତ, ସ ସମୀପମାଯାତି|
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ، إِذَا يَهُوذَا أَحَدُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ قَدْ جَاءَ وَمَعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ مِنْ عِنْدِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَشُيُوخِ ٱلشَّعْبِ. | ٤٧ 47 |
ଏତତ୍କଥାକଥନକାଲେ ଦ୍ୱାଦଶଶିଷ୍ୟାଣାମେକୋ ଯିହୂଦାନାମକୋ ମୁଖ୍ୟଯାଜକଲୋକପ୍ରାଚୀନୈଃ ପ୍ରହିତାନ୍ ଅସିଧାରିଯଷ୍ଟିଧାରିଣୋ ମନୁଜାନ୍ ଗୃହୀତ୍ୱା ତତ୍ସମୀପମୁପତସ୍ଥୌ|
| وَٱلَّذِي أَسْلَمَهُ أَعْطَاهُمْ عَلَامَةً قَائِلًا: «ٱلَّذِي أُقَبِّلُهُ هُوَ هُوَ. أَمْسِكُوهُ». | ٤٨ 48 |
ଅସୌ ପରକରେଷ୍ୱର୍ପଯିତା ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ତାନ୍ ଇତ୍ଥଂ ସଙ୍କେତଯାମାସ, ଯମହଂ ଚୁମ୍ବିଷ୍ୟେ, ସୋଽସୌ ମନୁଜଃ, ସଏୱ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ଧାର୍ୟ୍ୟତାଂ|
| فَلِلْوَقْتِ تَقَدَّمَ إِلَى يَسُوعَ وَقَالَ: «ٱلسَّلَامُ يا سَيِّدِي!» وَقَبَّلَهُ. | ٤٩ 49 |
ତଦା ସ ସପଦି ଯୀଶୁମୁପାଗତ୍ୟ ହେ ଗୁରୋ, ପ୍ରଣମାମୀତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ତଂ ଚୁଚୁମ୍ବେ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «يَا صَاحِبُ، لِمَاذَا جِئْتَ؟». حِينَئِذٍ تَقَدَّمُوا وَأَلْقَوْا ٱلْأَيَادِيَ عَلَى يَسُوعَ وَأَمْسَكُوهُ. | ٥٠ 50 |
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତମୁୱାଚ, ହେ ମିତ୍ରଂ କିମର୍ଥମାଗତୋସି? ତଦା ତୈରାଗତ୍ୟ ଯୀଶୁରାକ୍ରମ୍ୟ ଦଘ୍ରେ|
| وَإِذَا وَاحِدٌ مِنَ ٱلَّذِينَ مَعَ يَسُوعَ مَدَّ يَدَهُ وَٱسْتَلَّ سَيْفَهُ وَضَرَبَ عَبْدَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، فَقَطَعَ أُذْنَهُ. | ٥١ 51 |
ତତୋ ଯୀଶୋଃ ସଙ୍ଗିନାମେକଃ କରଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ କୋଷାଦସିଂ ବହିଷ୍କୃତ୍ୟ ମହାଯାଜକସ୍ୟ ଦାସମେକମାହତ୍ୟ ତସ୍ୟ କର୍ଣଂ ଚିଚ୍ଛେଦ|
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «رُدَّ سَيْفَكَ إِلَى مَكَانِهِ. لِأَنَّ كُلَّ ٱلَّذِينَ يَأْخُذُونَ ٱلسَّيْفَ بِٱلسَّيْفِ يَهْلِكُونَ! | ٥٢ 52 |
ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତଂ ଜଗାଦ, ଖଡ୍ଗଂ ସ୍ୱସ୍ଥାନେ ନିଧେହି ଯତୋ ଯେ ଯେ ଜନା ଅସିଂ ଧାରଯନ୍ତି, ତଏୱାସିନା ୱିନଶ୍ୟନ୍ତି|
| أَتَظُنُّ أَنِّي لَا أَسْتَطِيعُ ٱلْآنَ أَنْ أَطْلُبَ إِلَى أَبِي فَيُقَدِّمَ لِي أَكْثَرَ مِنِ ٱثْنَيْ عَشَرَ جَيْشًا مِنَ ٱلْمَلَائِكَةِ؟ | ٥٣ 53 |
ଅପରଂ ପିତା ଯଥା ମଦନ୍ତିକଂ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାନାଂ ଦ୍ୱାଦଶୱାହିନୀତୋଽଧିକଂ ପ୍ରହିଣୁଯାତ୍ ମଯା ତମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟେଦାନୀମେୱ ତଥା ପ୍ରାର୍ଥଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ୟତେ, ତ୍ୱଯା କିମିତ୍ଥଂ ଜ୍ଞାଯତେ?
| فَكَيْفَ تُكَمَّلُ ٱلْكُتُبُ: أَنَّهُ هَكَذَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ؟». | ٥٤ 54 |
ତଥା ସତୀତ୍ଥଂ ଘଟିଷ୍ୟତେ ଧର୍ମ୍ମପୁସ୍ତକସ୍ୟ ଯଦିଦଂ ୱାକ୍ୟଂ ତତ୍ କଥଂ ସିଧ୍ୟେତ୍?
| فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ قَالَ يَسُوعُ لِلْجُمُوعِ: «كَأَنَّهُ عَلَى لِصٍّ خَرَجْتُمْ بِسُيُوفٍ وَعِصِيٍّ لِتَأْخُذُونِي! كُلَّ يَوْمٍ كُنْتُ أَجْلِسُ مَعَكُمْ أُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَلَمْ تُمْسِكُونِي. | ٥٥ 55 |
ତଦାନୀଂ ଯୀଶୁ ର୍ଜନନିୱହଂ ଜଗାଦ, ଯୂଯଂ ଖଡ୍ଗଯଷ୍ଟୀନ୍ ଆଦାଯ ମାଂ କିଂ ଚୌରଂ ଧର୍ତ୍ତୁମାଯାତାଃ? ଅହଂ ପ୍ରତ୍ୟହଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ସାକମୁପୱିଶ୍ୟ ସମୁପାଦିଶଂ, ତଦା ମାଂ ନାଧରତ;
| وَأَمَّا هَذَا كُلُّهُ فَقَدْ كَانَ لِكَيْ تُكَمَّلَ كُتُبُ ٱلْأَنْبِيَاءِ». حِينَئِذٍ تَرَكَهُ ٱلتَّلَامِيذُ كُلُّهُمْ وَهَرَبُوا. | ٥٦ 56 |
କିନ୍ତୁ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ୱାକ୍ୟାନାଂ ସଂସିଦ୍ଧଯେ ସର୍ୱ୍ୱମେତଦଭୂତ୍| ତଦା ସର୍ୱ୍ୱେ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଂ ୱିହାଯ ପଲାଯନ୍ତ|
| وَٱلَّذِينَ أَمْسَكُوا يَسُوعَ مَضَوْا بِهِ إِلَى قَيَافَا رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، حَيْثُ ٱجْتَمَعَ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلشُّيُوخُ. | ٥٧ 57 |
ଅନନ୍ତରଂ ତେ ମନୁଜା ଯୀଶୁଂ ଧୃତ୍ୱା ଯତ୍ରାଧ୍ୟାପକପ୍ରାଞ୍ଚଃ ପରିଷଦଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତ ଉପାୱିଶନ୍ ତତ୍ର କିଯଫାନାମକମହାଯାଜକସ୍ୟାନ୍ତିକଂ ନିନ୍ୟୁଃ|
| وَأَمَّا بُطْرُسُ فَتَبِعَهُ مِنْ بَعِيدٍ إِلَى دَارِ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ، فَدَخَلَ إِلَى دَاخِلٍ وَجَلَسَ بَيْنَ ٱلْخُدَّامِ لِيَنْظُرَ ٱلنِّهَايَةَ. | ٥٨ 58 |
କିନ୍ତୁ ଶେଷେ କିଂ ଭୱିଷ୍ୟତୀତି ୱେତ୍ତୁଂ ପିତରୋ ଦୂରେ ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ୱ୍ରଜିତ୍ୱା ମହାଯାଜକସ୍ୟାଟ୍ଟାଲିକାଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ଦାସୈଃ ସହିତ ଉପାୱିଶତ୍|
| وَكَانَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخُ وَٱلْمَجْمَعُ كُلُّهُ يَطْلُبُونَ شَهَادَةَ زُورٍ عَلَى يَسُوعَ لِكَيْ يَقْتُلُوهُ، | ٥٩ 59 |
ତଦାନୀଂ ପ୍ରଧାନଯାଜକପ୍ରାଚୀନମନ୍ତ୍ରିଣଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଯୀଶୁଂ ହନ୍ତୁଂ ମୃଷାସାକ୍ଷ୍ୟମ୍ ଅଲିପ୍ସନ୍ତ,
| فَلَمْ يَجِدُوا. وَمَعَ أَنَّهُ جَاءَ شُهُودُ زُورٍ كَثِيرُونَ، لَمْ يَجِدُوا. وَلَكِنْ أَخِيرًا تَقَدَّمَ شَاهِدَا زُورٍ | ٦٠ 60 |
କିନ୍ତୁ ନ ଲେଭିରେ| ଅନେକେଷୁ ମୃଷାସାକ୍ଷିଷ୍ୱାଗତେଷ୍ୱପି ତନ୍ନ ପ୍ରାପୁଃ|
| وَقَالَا: «هَذَا قَالَ: إِنِّي أَقْدِرُ أَنْ أَنْقُضَ هَيْكَلَ ٱللهِ، وَفِي ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ أَبْنِيهِ». | ٦١ 61 |
ଶେଷେ ଦ୍ୱୌ ମୃଷାସାକ୍ଷିଣାୱାଗତ୍ୟ ଜଗଦତୁଃ, ପୁମାନଯମକଥଯତ୍, ଅହମୀଶ୍ୱରମନ୍ଦିରଂ ଭଂକ୍ତ୍ୱା ଦିନତ୍ରଯମଧ୍ୟେ ତନ୍ନିର୍ମ୍ମାତୁଂ ଶକ୍ନୋମି|
| فَقَامَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَقَالَ لَهُ: «أَمَا تُجِيبُ بِشَيْءٍ؟ مَاذَا يَشْهَدُ بِهِ هَذَانِ عَلَيْكَ؟». | ٦٢ 62 |
ତଦା ମହାଯାଜକ ଉତ୍ଥାଯ ଯୀଶୁମ୍ ଅୱାଦୀତ୍| ତ୍ୱଂ କିମପି ନ ପ୍ରତିୱଦସି? ତ୍ୱାମଧି କିମେତେ ସାକ୍ଷ୍ୟଂ ୱଦନ୍ତି?
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَكَانَ سَاكِتًا. فَأَجَابَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَقَالَ لَهُ: «أَسْتَحْلِفُكَ بِٱللهِ ٱلْحَيِّ أَنْ تَقُولَ لَنَا: هَلْ أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ؟». | ٦٣ 63 |
କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁ ର୍ମୌନୀଭୂଯ ତସ୍ୟୌ| ତତୋ ମହାଯାଜକ ଉକ୍ତୱାନ୍, ତ୍ୱାମ୍ ଅମରେଶ୍ୱରନାମ୍ନା ଶପଯାମି, ତ୍ୱମୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ପୁତ୍ରୋଽଭିଷିକ୍ତୋ ଭୱସି ନୱେତି ୱଦ|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَنْتَ قُلْتَ! وَأَيْضًا أَقُولُ لَكُمْ: مِنَ ٱلْآنَ تُبْصِرُونَ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ جَالِسًا عَنْ يَمِينِ ٱلْقُوَّةِ، وَآتِيًا عَلَى سَحَابِ ٱلسَّمَاءِ». | ٦٤ 64 |
ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୱଦତ୍, ତ୍ୱଂ ସତ୍ୟମୁକ୍ତୱାନ୍; ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ତଥ୍ୟଂ ୱଦାମି, ଇତଃପରଂ ମନୁଜସୁତଂ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିମତୋ ଦକ୍ଷିଣପାର୍ଶ୍ୱେ ସ୍ଥାତୁଂ ଗଗଣସ୍ଥଂ ଜଲଧରାନାରୁହ୍ୟାଯାନ୍ତଂ ୱୀକ୍ଷଧ୍ୱେ|
| فَمَزَّقَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ حِينَئِذٍ ثِيَابَهُ قَائِلًا: «قَدْ جَدَّفَ! مَا حَاجَتُنَا بَعْدُ إِلَى شُهُودٍ؟ هَا قَدْ سَمِعْتُمْ تَجْدِيفَهُ! | ٦٥ 65 |
ତଦା ମହାଯାଜକୋ ନିଜୱସନଂ ଛିତ୍ତ୍ୱା ଜଗାଦ, ଏଷ ଈଶ୍ୱରଂ ନିନ୍ଦିତୱାନ୍, ଅସ୍ମାକମପରସାକ୍ଷ୍ୟେଣ କିଂ ପ୍ରଯୋଜନଂ? ପଶ୍ୟତ, ଯୂଯମେୱାସ୍ୟାସ୍ୟାଦ୍ ଈଶ୍ୱରନିନ୍ଦାଂ ଶ୍ରୁତୱନ୍ତଃ,
| مَاذَا تَرَوْنَ؟». فَأَجَابُوا وَقَالُوا: «إِنَّهُ مُسْتَوْجِبُ ٱلْمَوْتِ». | ٦٦ 66 |
ଯୁଷ୍ମାଭିଃ କିଂ ୱିୱିଚ୍ୟତେ? ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ, ୱଧାର୍ହୋଽଯଂ|
| حِينَئِذٍ بَصَقُوا فِي وَجْهِهِ وَلَكَمُوهُ، وَآخَرُونَ لَطَمُوهُ | ٦٧ 67 |
ତତୋ ଲୋକୈସ୍ତଦାସ୍ୟେ ନିଷ୍ଠୀୱିତଂ କେଚିତ୍ ପ୍ରତଲମାହତ୍ୟ କେଚିଚ୍ଚ ଚପେଟମାହତ୍ୟ ବଭାଷିରେ,
| قَائِلِينَ: «تَنَبَّأْ لَنَا أَيُّهَا ٱلْمَسِيحُ، مَنْ ضَرَبَكَ؟». | ٦٨ 68 |
ହେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ତ୍ୱାଂ କଶ୍ଚପେଟମାହତୱାନ୍? ଇତି ଗଣଯିତ୍ୱା ୱଦାସ୍ମାନ୍|
| أَمَّا بُطْرُسُ فَكَانَ جَالِسًا خَارِجًا فِي ٱلدَّارِ، فَجَاءَتْ إِلَيْهِ جَارِيَةٌ قَائِلَةً: «وَأَنْتَ كُنْتَ مَعَ يَسُوعَ ٱلْجَلِيلِيِّ!». | ٦٩ 69 |
ପିତରୋ ବହିରଙ୍ଗନ ଉପୱିଶତି, ତଦାନୀମେକା ଦାସୀ ତମୁପାଗତ୍ୟ ବଭାଷେ, ତ୍ୱଂ ଗାଲୀଲୀଯଯୀଶୋଃ ସହଚରଏକଃ|
| فَأَنْكَرَ قُدَّامَ ٱلْجَمِيعِ قَائِلًا: «لَسْتُ أَدْرِي مَا تَقُولِينَ!». | ٧٠ 70 |
କିନ୍ତୁ ସ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସମକ୍ଷମ୍ ଅନଙ୍ଗୀକୃତ୍ୟାୱାଦୀତ୍, ତ୍ୱଯା ଯଦୁଚ୍ୟତେ, ତଦର୍ଥମହଂ ନ ୱେଦ୍ମି|
| ثُمَّ إِذْ خَرَجَ إِلَى ٱلدِّهْلِيزِ رَأَتْهُ أُخْرَى، فَقَالَتْ لِلَّذِينَ هُنَاكَ: «وَهَذَا كَانَ مَعَ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيِّ!». | ٧١ 71 |
ତଦା ତସ୍ମିନ୍ ବହିର୍ଦ୍ୱାରଂ ଗତେ ଽନ୍ୟା ଦାସୀ ତଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ତତ୍ରତ୍ୟଜନାନୱଦତ୍, ଅଯମପି ନାସରତୀଯଯୀଶୁନା ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଆସୀତ୍|
| فَأَنْكَرَ أَيْضًا بِقَسَمٍ: «إِنِّي لَسْتُ أَعْرِفُ ٱلرَّجُلَ!». | ٧٢ 72 |
ତତଃ ସ ଶପଥେନ ପୁନରନଙ୍ଗୀକୃତ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ତଂ ନରଂ ନ ପରିଚିନୋମି|
| وَبَعْدَ قَلِيلٍ جَاءَ ٱلْقِيَامُ وَقَالُوا لِبُطْرُسَ: «حَقًّا أَنْتَ أَيْضًا مِنْهُمْ، فَإِنَّ لُغَتَكَ تُظْهِرُكَ!». | ٧٣ 73 |
କ୍ଷଣାତ୍ ପରଂ ତିଷ୍ଠନ୍ତୋ ଜନା ଏତ୍ୟ ପିତରମ୍ ଅୱଦନ୍, ତ୍ୱମୱଶ୍ୟଂ ତେଷାମେକ ଇତି ତ୍ୱଦୁଚ୍ଚାରଣମେୱ ଦ୍ୟୋତଯତି|
| فَٱبْتَدَأَ حِينَئِذٍ يَلْعَنُ وَيَحْلِفُ: «إِنِّي لَا أَعْرِفُ ٱلرَّجُلَ!». وَلِلْوَقْتِ صَاحَ ٱلدِّيكُ. | ٧٤ 74 |
କିନ୍ତୁ ସୋଽଭିଶପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍, ତଂ ଜନଂ ନାହଂ ପରିଚିନୋମି, ତଦା ସପଦି କୁକ୍କୁଟୋ ରୁରାୱ|
| فَتَذَكَّرَ بُطْرُسُ كَلَامَ يَسُوعَ ٱلَّذِي قَالَ لَهُ: «إِنَّكَ قَبْلَ أَنْ يَصِيحَ ٱلدِّيكُ تُنْكِرُنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ». فَخَرَجَ إِلَى خَارِجٍ وَبَكَى بُكَاءً مُرًّا. | ٧٥ 75 |
କୁକ୍କୁଟରୱାତ୍ ପ୍ରାକ୍ ତ୍ୱଂ ମାଂ ତ୍ରିରପାହ୍ନୋଷ୍ୟସେ, ଯୈଷା ୱାଗ୍ ଯୀଶୁନାୱାଦି ତାଂ ପିତରଃ ସଂସ୍ମୃତ୍ୟ ବହିରିତ୍ୱା ଖେଦାଦ୍ ଭୃଶଂ ଚକ୍ରନ୍ଦ|
