مَتَّى 22
| وَجَعَلَ يَسُوعُ يُكَلِّمُهُمْ أَيْضًا بِأَمْثَالٍ قَائِلًا: | ١ 1 |
អនន្តរំ យីឝុះ បុនរបិ ទ្ឫឞ្ដាន្តេន តាន៑ អវាទីត៑,
| «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ إِنْسَانًا مَلِكًا صَنَعَ عُرْسًا لِٱبْنِهِ، | ٢ 2 |
ស្វគ៌ីយរាជ្យម៑ ឯតាទ្ឫឝស្យ ន្ឫបតេះ សមំ, យោ និជ បុត្រំ វិវាហយន៑ សវ៌្វាន៑ និមន្ត្រិតាន៑ អានេតុំ ទាសេយាន៑ ប្រហិតវាន៑,
| وَأَرْسَلَ عَبِيدَهُ لِيَدْعُوا ٱلْمَدْعُوِّينَ إِلَى ٱلْعُرْسِ، فَلَمْ يُرِيدُوا أَنْ يَأْتُوا. | ٣ 3 |
កិន្តុ តេ សមាគន្តុំ នេឞ្ដវន្តះ។
| فَأَرْسَلَ أَيْضًا عَبِيدًا آخَرِينَ قَائِلًا: قُولُوا لِلْمَدْعُوِّينَ: هُوَذَا غَدَائِي أَعْدَدْتُهُ. ثِيرَانِي وَمُسَمَّنَاتِي قَدْ ذُبِحَتْ، وَكُلُّ شَيْءٍ مُعَدٌّ. تَعَالَوْا إِلَى ٱلْعُرْسِ! | ٤ 4 |
តតោ រាជា បុនរបិ ទាសានន្យាន៑ ឥត្យុក្ត្វា ប្រេឞយាមាស, និមន្ត្រិតាន៑ វទត, បឝ្យត, មម ភេជ្យមាសាទិតមាស្តេ, និជវ្ដឞាទិបុឞ្ដជន្តូន៑ មារយិត្វា សវ៌្វំ ខាទ្យទ្រវ្យមាសាទិតវាន៑, យូយំ វិវាហមាគច្ឆត។
| وَلَكِنَّهُمْ تَهَاوَنُوا وَمَضَوْا، وَاحِدٌ إِلَى حَقْلِهِ، وَآخَرُ إِلَى تِجَارَتِهِ، | ٥ 5 |
តថបិ តេ តុច្ឆីក្ឫត្យ កេចិត៑ និជក្ឞេត្រំ កេចិទ៑ វាណិជ្យំ ប្រតិ ស្វស្វមាគ៌េណ ចលិតវន្តះ។
| وَٱلْبَاقُونَ أَمْسَكُوا عَبِيدَهُ وَشَتَمُوهُمْ وَقَتَلُوهُمْ. | ٦ 6 |
អន្យេ លោកាស្តស្យ ទាសេយាន៑ ធ្ឫត្វា ទៅរាត្ម្យំ វ្យវហ្ឫត្យ តានវធិឞុះ។
| فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْمَلِكُ غَضِبَ، وَأَرْسَلَ جُنُودَهُ وَأَهْلَكَ أُولَئِكَ ٱلْقَاتِلِينَ وَأَحْرَقَ مَدِينَتَهُمْ. | ٧ 7 |
អនន្តរំ ស ន្ឫបតិស្តាំ វាត៌្តាំ ឝ្រុត្វា ក្រុធ្យន៑ សៃន្យានិ ប្រហិត្យ តាន៑ ឃាតកាន៑ ហត្វា តេឞាំ នគរំ ទាហយាមាស។
| ثُمَّ قَالَ لِعَبِيدِهِ: أَمَّا ٱلْعُرْسُ فَمُسْتَعَدٌّ، وَأَمَّا ٱلْمَدْعُوُّونَ فَلَمْ يَكُونُوا مُسْتَحِقِّينَ. | ٨ 8 |
តតះ ស និជទាសេយាន៑ ពភាឞេ, វិវាហីយំ ភោជ្យមាសាទិតមាស្តេ, កិន្តុ និមន្ត្រិតា ជនា អយោគ្យាះ។
| فَٱذْهَبُوا إِلَى مَفَارِقِ ٱلطُّرُقِ، وَكُلُّ مَنْ وَجَدْتُمُوهُ فَٱدْعُوهُ إِلَى ٱلْعُرْسِ. | ٩ 9 |
តស្មាទ៑ យូយំ រាជមាគ៌ំ គត្វា យាវតោ មនុជាន៑ បឝ្យត, តាវតឯវ វិវាហីយភោជ្យាយ និមន្ត្រយត។
| فَخَرَجَ أُولَئِكَ ٱلْعَبِيدُ إِلَى ٱلطُّرُقِ، وَجَمَعُوا كُلَّ ٱلَّذِينَ وَجَدُوهُمْ أَشْرَارًا وَصَالِحِينَ. فَٱمْتَلَأَ ٱلْعُرْسُ مِنَ ٱلْمُتَّكِئِينَ. | ١٠ 10 |
តទា តេ ទាសេយា រាជមាគ៌ំ គត្វា ភទ្រាន៑ អភទ្រាន៑ វា យាវតោ ជនាន៑ ទទ្ឫឝុះ, តាវតឯវ សំគ្ឫហ្យានយន៑; តតោៜភ្យាគតមនុជៃ រ្វិវាហគ្ឫហម៑ អបូយ៌្យត។
| فَلَمَّا دَخَلَ ٱلْمَلِكُ لِيَنْظُرَ ٱلْمُتَّكِئِينَ، رَأَى هُنَاكَ إِنْسَانًا لَمْ يَكُنْ لَابِسًا لِبَاسَ ٱلْعُرْسِ. | ١١ 11 |
តទានីំ ស រាជា សវ៌្វានភ្យាគតាន៑ ទ្រឞ្ដុម៑ អភ្យន្តរមាគតវាន៑; តទា តត្រ វិវាហីយវសនហីនមេកំ ជនំ វីក្ឞ្យ តំ ជគាទ៑,
| فَقَالَ لَهُ: يا صَاحِبُ، كَيْفَ دَخَلْتَ إِلَى هُنَا وَلَيْسَ عَلَيْكَ لِبَاسُ ٱلْعُرْسِ؟ فَسَكَتَ. | ١٢ 12 |
ហេ មិត្រ, ត្វំ វិវាហីយវសនំ វិនា កថមត្រ ប្រវិឞ្ដវាន៑? តេន ស និរុត្តរោ ពភូវ។
| حِينَئِذٍ قَالَ ٱلْمَلِكُ لِلْخُدَّامِ: ٱرْبُطُوا رِجْلَيْهِ وَيَدَيْهِ، وَخُذُوهُ وَٱطْرَحُوهُ فِي ٱلظُّلْمَةِ ٱلْخَارِجِيَّةِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ. | ١٣ 13 |
តទា រាជា និជានុចរាន៑ អវទត៑, ឯតស្យ ករចរណាន៑ ពទ្ធា យត្រ រោទនំ ទន្តៃទ៌ន្តឃឞ៌ណញ្ច ភវតិ, តត្រ វហិព៌្ហូតតមិស្រេ តំ និក្ឞិបត។
| لِأَنَّ كَثِيرِينَ يُدْعَوْنَ وَقَلِيلِينَ يُنْتَخَبُونَ». | ١٤ 14 |
ឥត្ថំ ពហវ អាហូតា អល្បេ មនោភិមតាះ។
| حِينَئِذٍ ذَهَبَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَتَشَاوَرُوا لِكَيْ يَصْطَادُوهُ بِكَلِمَةٍ. | ١٥ 15 |
អនន្តរំ ផិរូឝិនះ ប្រគត្យ យថា សំលាបេន តម៑ ឧន្មាថេ បាតយេយុស្តថា មន្ត្រយិត្វា
| فَأَرْسَلُوا إِلَيْهِ تَلَامِيذَهُمْ مَعَ ٱلْهِيرُودُسِيِّينَ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، نَعْلَمُ أَنَّكَ صَادِقٌ وَتُعَلِّمُ طَرِيقَ ٱللهِ بِٱلْحَقِّ، وَلَا تُبَالِي بِأَحَدٍ، لِأَنَّكَ لَا تَنْظُرُ إِلَى وُجُوهِ ٱلنَّاسِ. | ١٦ 16 |
ហេរោទីយមនុជៃះ សាកំ និជឝិឞ្យគណេន តំ ប្រតិ កថយាមាសុះ, ហេ គុរោ, ភវាន៑ សត្យះ សត្យមីឝ្វរីយមាគ៌មុបទិឝតិ, កមបិ មានុឞំ នានុរុធ្យតេ, កមបិ នាបេក្ឞតេ ច, តទ៑ វយំ ជានីមះ។
| فَقُلْ لَنَا: مَاذَا تَظُنُّ؟ أَيَجُوزُ أَنْ تُعْطَى جِزْيَةٌ لِقَيْصَرَ أَمْ لَا؟». | ١٧ 17 |
អតះ កៃសរភូបាយ ករោៜស្មាកំ ទាតវ្យោ ន វា? អត្រ ភវតា កិំ ពុធ្យតេ? តទ៑ អស្មាន៑ វទតុ។
| فَعَلِمَ يَسُوعُ خُبْثَهُمْ وَقَالَ: «لِمَاذَا تُجَرِّبُونَنِي يا مُرَاؤُونَ؟ | ١٨ 18 |
តតោ យីឝុស្តេឞាំ ខលតាំ វិជ្ញាយ កថិតវាន៑, រេ កបដិនះ យុយំ កុតោ មាំ បរិក្ឞធ្វេ?
| أَرُونِي مُعَامَلَةَ ٱلْجِزْيَةِ». فَقَدَّمُوا لَهُ دِينَارًا. | ١٩ 19 |
តត្ករទានស្យ មុទ្រាំ មាំ ទឝ៌យត។ តទានីំ តៃស្តស្យ សមីបំ មុទ្រាចតុត៌្ហភាគ អានីតេ
| فَقَالَ لَهُمْ: «لِمَنْ هَذِهِ ٱلصُّورَةُ وَٱلْكِتَابَةُ؟». | ٢٠ 20 |
ស តាន៑ បប្រច្ឆ, អត្រ កស្យេយំ មូត៌្តិ រ្នាម ចាស្តេ? តេ ជគទុះ, កៃសរភូបស្យ។
| قَالُوا لَهُ: «لِقَيْصَرَ». فَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوا إِذًا مَا لِقَيْصَرَ لِقَيْصَرَ وَمَا لِلهِ لِلهِ». | ٢١ 21 |
តតះ ស ឧក្តវាន, កៃសរស្យ យត៑ តត៑ កៃសរាយ ទត្ត, ឦឝ្វរស្យ យត៑ តទ៑ ឦឝ្វរាយ ទត្ត។
| فَلَمَّا سَمِعُوا تَعَجَّبُوا وَتَرَكُوهُ وَمَضَوْا. | ٢٢ 22 |
ឥតិ វាក្យំ និឝម្យ តេ វិស្មយំ វិជ្ញាយ តំ វិហាយ ចលិតវន្តះ។
| فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ جَاءَ إِلَيْهِ صَدُّوقِيُّونَ، ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ لَيْسَ قِيَامَةٌ، فَسَأَلُوهُ | ٢٣ 23 |
តស្មិន្នហនិ សិទូកិនោៜរ្ថាត៑ ឝ្មឝានាត៑ នោត្ថាស្យន្តីតិ វាក្យំ យេ វទន្តិ, តេ យីឝេរន្តិកម៑ អាគត្យ បប្រច្ឆុះ,
| قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، قَالَ مُوسَى: إِنْ مَاتَ أَحَدٌ وَلَيْسَ لَهُ أَوْلَادٌ، يَتَزَوَّجْ أَخُوهُ بِٱمْرَأَتِهِ وَيُقِمْ نَسْلًا لِأَخِيهِ. | ٢٤ 24 |
ហេ គុរោ, កឝ្ចិន្មនុជឝ្ចេត៑ និះសន្តានះ សន៑ ប្រាណាន៑ ត្យជតិ, តហ៌ិ តស្យ ភ្រាតា តស្យ ជាយាំ វ្យុហ្យ ភ្រាតុះ សន្តានម៑ ឧត្បាទយិឞ្យតីតិ មូសា អាទិឞ្ដវាន៑។
| فَكَانَ عِنْدَنَا سَبْعَةُ إِخْوَةٍ، وَتَزَوَّجَ ٱلْأَوَّلُ وَمَاتَ. وَإِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ نَسْلٌ تَرَكَ ٱمْرَأَتَهُ لِأَخِيهِ. | ٢٥ 25 |
កិន្ត្វស្មាកមត្រ កេៜបិ ជនាះ សប្តសហោទរា អាសន៑, តេឞាំ ជ្យេឞ្ឋ ឯកាំ កន្យាំ វ្យវហាត៑, អបរំ ប្រាណត្យាគកាលេ ស្វយំ និះសន្តានះ សន៑ តាំ ស្ត្រិយំ ស្វភ្រាតរិ សមប៌ិតវាន៑,
| وَكَذَلِكَ ٱلثَّانِي وَٱلثَّالِثُ إِلَى ٱلسَّبْعَةِ. | ٢٦ 26 |
តតោ ទ្វិតីយាទិសប្តមាន្តាឝ្ច តថៃវ ចក្រុះ។
| وَآخِرَ ٱلْكُلِّ مَاتَتِ ٱلْمَرْأَةُ أَيْضًا. | ٢٧ 27 |
ឝេឞេ សាបី នារី មមារ។
| فَفِي ٱلْقِيَامَةِ لِمَنْ مِنَ ٱلسَّبْعَةِ تَكُونُ زَوْجَةً؟ فَإِنَّهَا كَانَتْ لِلْجَمِيعِ!». | ٢٨ 28 |
ម្ឫតានាម៑ ឧត្ថានសមយេ តេឞាំ សប្តានាំ មធ្យេ សា នារី កស្យ ភាយ៌្យា ភវិឞ្យតិ? យស្មាត៑ សវ៌្វឯវ តាំ វ្យវហន៑។
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «تَضِلُّونَ إِذْ لَا تَعْرِفُونَ ٱلْكُتُبَ وَلَا قُوَّةَ ٱللهِ. | ٢٩ 29 |
តតោ យីឝុះ ប្រត្យវាទីត៑, យូយំ ធម៌្មបុស្តកម៑ ឦឝ្វរីយាំ ឝក្តិញ្ច ន វិជ្ញាយ ភ្រាន្តិមន្តះ។
| لِأَنَّهُمْ فِي ٱلْقِيَامَةِ لَا يُزَوِّجُونَ وَلَا يَتَزَوَّجُونَ، بَلْ يَكُونُونَ كَمَلَائِكَةِ ٱللهِ فِي ٱلسَّمَاءِ. | ٣٠ 30 |
ឧត្ថានប្រាប្តា លោកា ន វិវហន្តិ, ន ច វាចា ទីយន្តេ, កិន្ត្វីឝ្វរស្យ ស្វគ៌ស្ថទូតានាំ សទ្ឫឝា ភវន្តិ។
| وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ، أَفَمَا قَرَأْتُمْ مَا قِيلَ لَكُمْ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ ٱلْقَائِلِ: | ٣١ 31 |
អបរំ ម្ឫតានាមុត្ថានមធិ យុឞ្មាន៑ ប្រតីយមីឝ្វរោក្តិះ,
| أَنَا إِلَهُ إِبْرَاهِيمَ وَإِلَهُ إِسْحَاقَ وَإِلَهُ يَعْقُوبَ؟ لَيْسَ ٱللهُ إِلَهَ أَمْوَاتٍ بَلْ إِلَهُ أَحْيَاءٍ». | ٣٢ 32 |
"អហមិព្រាហីម ឦឝ្វរ ឥស្ហាក ឦឝ្វរោ យាកូព ឦឝ្វរ" ឥតិ កិំ យុឞ្មាភិ រ្នាបាឋិ? កិន្ត្វីឝ្វរោ ជីវតាម៑ ឦឝ្វរ: , ស ម្ឫតានាមីឝ្វរោ នហិ។
| فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْجُمُوعُ بُهِتُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ. | ٣٣ 33 |
ឥតិ ឝ្រុត្វា សវ៌្វេ លោកាស្តស្យោបទេឝាទ៑ វិស្មយំ គតាះ។
| أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَلَمَّا سَمِعُوا أَنَّهُ أَبْكَمَ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ ٱجْتَمَعُوا مَعًا، | ٣٤ 34 |
អនន្តរំ សិទូកិនាម៑ និរុត្តរត្វវាត៌ាំ និឝម្យ ផិរូឝិន ឯកត្រ មិលិតវន្តះ,
| وَسَأَلَهُ وَاحِدٌ مِنْهُمْ، وَهُوَ نَامُوسِيٌّ، لِيُجَرِّبَهُ قَائِلًا: | ٣٥ 35 |
តេឞាមេកោ វ្យវស្ថាបកោ យីឝុំ បរីក្ឞិតុំ បបច្ឆ,
| «يَا مُعَلِّمُ، أَيَّةُ وَصِيَّةٍ هِيَ ٱلْعُظْمَى فِي ٱلنَّامُوسِ؟». | ٣٦ 36 |
ហេ គុរោ វ្យវស្ថាឝាស្ត្រមធ្យេ កាជ្ញា ឝ្រេឞ្ឋា?
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «تُحِبُّ ٱلرَّبَّ إِلَهَكَ مِنْ كُلِّ قَلْبِكَ، وَمِنْ كُلِّ نَفْسِكَ، وَمِنْ كُلِّ فِكْرِكَ. | ٣٧ 37 |
តតោ យីឝុរុវាច, ត្វំ សវ៌្វាន្តះករណៃះ សវ៌្វប្រាណៃះ សវ៌្វចិត្តៃឝ្ច សាកំ ប្រភៅ បរមេឝ្វរេ ប្រីយស្វ,
| هَذِهِ هِيَ ٱلْوَصِيَّةُ ٱلْأُولَى وَٱلْعُظْمَى. | ٣٨ 38 |
ឯឞា ប្រថមមហាជ្ញា។ តស្យាះ សទ្ឫឝី ទ្វិតីយាជ្ញៃឞា,
| وَٱلثَّانِيَةُ مِثْلُهَا: تُحِبُّ قَرِيبَكَ كَنَفْسِكَ. | ٣٩ 39 |
តវ សមីបវាសិនិ ស្វាត្មនីវ ប្រេម កុរុ។
| بِهَاتَيْنِ ٱلْوَصِيَّتَيْنِ يَتَعَلَّقُ ٱلنَّامُوسُ كُلُّهُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ». | ٤٠ 40 |
អនយោ រ្ទ្វយោរាជ្ញយោះ ក្ឫត្ស្នវ្យវស្ថាយា ភវិឞ្យទ្វក្ត្ឫគ្រន្ថស្យ ច ភារស្តិឞ្ឋតិ។
| وَفِيمَا كَانَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ مُجْتَمِعِينَ سَأَلَهُمْ يَسُوعُ | ٤١ 41 |
អនន្តរំ ផិរូឝិនាម៑ ឯកត្រ ស្ថិតិកាលេ យីឝុស្តាន៑ បប្រច្ឆ,
| قَائِلًا: «مَاذَا تَظُنُّونَ فِي ٱلْمَسِيحِ؟ ٱبْنُ مَنْ هُوَ؟» قَالُوا لَهُ: «ٱبْنُ دَاوُدَ». | ٤٢ 42 |
ខ្រីឞ្ដមធិ យុឞ្មាកំ កីទ្ឫគ្ពោធោ ជាយតេ? ស កស្យ សន្តានះ? តតស្តេ ប្រត្យវទន៑, ទាយូទះ សន្តានះ។
| قَالَ لَهُمْ: «فَكَيْفَ يَدْعُوهُ دَاوُدُ بِٱلرُّوحِ رَبًّا؟ قَائِلًا: | ٤٣ 43 |
តទា ស ឧក្តវាន៑, តហ៌ិ ទាយូទ៑ កថម៑ អាត្មាធិឞ្ឋានេន តំ ប្រភុំ វទតិ?
| قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ. | ٤٤ 44 |
យថា មម ប្រភុមិទំ វាក្យមវទត៑ បរមេឝ្វរះ។ តវារីន៑ បាទបីឋំ តេ យាវន្នហិ ករោម្យហំ។ តាវត៑ កាលំ មទីយេ ត្វំ ទក្ឞបាឝ៌្វ ឧបាវិឝ។ អតោ យទិ ទាយូទ៑ តំ ប្រភុំ វទតិ, រ្តិហ ស កថំ តស្យ សន្តានោ ភវតិ?
| فَإِنْ كَانَ دَاوُدُ يَدْعُوهُ رَبًّا، فَكَيْفَ يَكُونُ ٱبْنَهُ؟». | ٤٥ 45 |
តទានីំ តេឞាំ កោបិ តទ្វាក្យស្យ កិមប្យុត្តរំ ទាតុំ នាឝក្នោត៑;
| فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدٌ أَنْ يُجِيبَهُ بِكَلِمَةٍ. وَمِنْ ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ لَمْ يَجْسُرْ أَحَدٌ أَنْ يَسْأَلَهُ بَتَّةً. | ٤٦ 46 |
តទ្ទិនមារភ្យ តំ កិមបិ វាក្យំ ប្រឞ្ដុំ កស្យាបិ សាហសោ នាភវត៑។
