مَتَّى 2
| وَلَمَّا وُلِدَ يَسُوعُ فِي بَيْتِ لَحْمِ ٱلْيَهُودِيَّةِ، فِي أَيَّامِ هِيرُودُسَ ٱلْمَلِكِ، إِذَا مَجُوسٌ مِنَ ٱلْمَشْرِقِ قَدْ جَاءُوا إِلَى أُورُشَلِيمَ | ١ 1 |
អនន្តរំ ហេរោទ៑ សំជ្ញកេ រាជ្ញិ រាជ្យំ ឝាសតិ យិហូទីយទេឝស្យ ពៃត្លេហមិ នគរេ យីឝៅ ជាតវតិ ច, កតិបយា ជ្យោតិវ៌្វុទះ បូវ៌្វស្យា ទិឝោ យិរូឝាលម្នគរំ សមេត្យ កថយមាសុះ,
| قَائِلِينَ: «أَيْنَ هُوَ ٱلْمَوْلُودُ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ؟ فَإِنَّنَا رَأَيْنَا نَجْمَهُ فِي ٱلْمَشْرِقِ وَأَتَيْنَا لِنَسْجُدَ لَهُ». | ٢ 2 |
យោ យិហូទីយានាំ រាជា ជាតវាន៑, ស កុត្រាស្តេ? វយំ បូវ៌្វស្យាំ ទិឝិ តិឞ្ឋន្តស្តទីយាំ តារកាម៑ អបឝ្យាម តស្មាត៑ តំ ប្រណន្តុម៑ អគមាម។
| فَلَمَّا سَمِعَ هِيرُودُسُ ٱلْمَلِكُ ٱضْطَرَبَ وَجَمِيعُ أُورُشَلِيمَ مَعَهُ. | ٣ 3 |
តទា ហេរោទ៑ រាជា កថាមេតាំ និឝម្យ យិរូឝាលម្នគរស្ថិតៃះ សវ៌្វមានវៃះ សាទ៌្ធម៑ ឧទ្វិជ្យ
| فَجَمَعَ كُلَّ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَكَتَبَةِ ٱلشَّعْبِ، وَسَأَلَهُمْ: «أَيْنَ يُولَدُ ٱلْمَسِيحُ؟». | ٤ 4 |
សវ៌្វាន៑ ប្រធានយាជកាន៑ អធ្យាបកាំឝ្ច សមាហូយានីយ បប្រច្ឆ, ខ្រីឞ្ដះ កុត្រ ជនិឞ្យតេ?
| فَقَالُوا لَهُ: «فِي بَيْتِ لَحْمِ ٱلْيَهُودِيَّةِ. لِأَنَّهُ هَكَذَا مَكْتُوبٌ بِٱلنَّبِيِّ: | ٥ 5 |
តទា តេ កថយាមាសុះ, យិហូទីយទេឝស្យ ពៃត្លេហមិ នគរេ, យតោ ភវិឞ្យទ្វាទិនា ឥត្ថំ លិខិតមាស្តេ,
| وَأَنْتِ يا بَيْتَ لَحْمٍ، أَرْضَ يَهُوذَا، لَسْتِ ٱلصُّغْرَى بَيْنَ رُؤَسَاءِ يَهُوذَا، لِأَنْ مِنْكِ يَخْرُجُ مُدَبِّرٌ يَرْعَى شَعْبِي إِسْرَائِيلَ». | ٦ 6 |
សវ៌្វាភ្យោ រាជធានីភ្យោ យិហូទីយស្យ នីវ្ឫតះ។ ហេ យីហូទីយទេឝស្យេ ពៃត្លេហម៑ ត្វំ ន ចាវរា។ ឥស្រាយេលីយលោកាន៑ មេ យតោ យះ បាលយិឞ្យតិ។ តាទ្ឫគេកោ មហារាជស្ត្វន្មធ្យ ឧទ្ភវិឞ្យតី៕
| حِينَئِذٍ دَعَا هِيرُودُسُ ٱلْمَجُوسَ سِرًّا، وَتَحَقَّقَ مِنْهُمْ زَمَانَ ٱلنَّجْمِ ٱلَّذِي ظَهَرَ. | ٧ 7 |
តទានីំ ហេរោទ៑ រាជា តាន៑ ជ្យោតិវ៌្វិទោ គោបនម៑ អាហូយ សា តារកា កទា ទ្ឫឞ្ដាភវត៑, តទ៑ វិនិឝ្ចយាមាស។
| ثُمَّ أَرْسَلَهُمْ إِلَى بَيْتِ لَحْمٍ، وَقَالَ: «ٱذْهَبُوا وَٱفْحَصُوا بِٱلتَّدْقِيقِ عَنِ ٱلصَّبِيِّ. وَمَتَى وَجَدْتُمُوهُ فَأَخْبِرُونِي، لِكَيْ آتِيَ أَنَا أَيْضًا وَأَسْجُدَ لَهُ». | ٨ 8 |
អបរំ តាន៑ ពៃត្លេហមំ ប្រហីត្យ គទិតវាន៑, យូយំ យាត, យត្នាត៑ តំ ឝិឝុម៑ អន្វិឞ្យ តទុទ្ទេឝេ ប្រាប្តេ មហ្យំ វាត៌្តាំ ទាស្យថ, តតោ មយាបិ គត្វា ស ប្រណំស្យតេ។
| فَلَمَّا سَمِعُوا مِنَ ٱلْمَلِكِ ذَهَبُوا. وَإِذَا ٱلنَّجْمُ ٱلَّذِي رَأَوْهُ فِي ٱلْمَشْرِقِ يَتَقَدَّمُهُمْ حَتَّى جَاءَ وَوَقَفَ فَوْقُ، حَيْثُ كَانَ ٱلصَّبِيُّ. | ٩ 9 |
តទានីំ រាជ្ញ ឯតាទ្ឫឝីម៑ អាជ្ញាំ ប្រាប្យ តេ ប្រតស្ថិរេ, តតះ បូវ៌្វស៌្យាំ ទិឝិ ស្ថិតៃស្តៃ រ្យា តារកា ទ្ឫឞ្ដា សា តារកា តេឞាមគ្រេ គត្វា យត្រ ស្ថានេ ឝិឝូរាស្តេ, តស្យ ស្ថានស្យោបរិ ស្ថគិតា តស្យៅ។
| فَلَمَّا رَأَوْا ٱلنَّجْمَ فَرِحُوا فَرَحًا عَظِيمًا جِدًّا. | ١٠ 10 |
តទ៑ ទ្ឫឞ្ដ្វា តេ មហានន្ទិតា ពភូវុះ,
| وَأَتَوْا إِلَى ٱلْبَيْتِ، وَرَأَوْا ٱلصَّبِيَّ مَعَ مَرْيَمَ أُمِّهِ. فَخَرُّوا وَسَجَدُوا لَهُ. ثُمَّ فَتَحُوا كُنُوزَهُمْ وَقَدَّمُوا لَهُ هَدَايَا: ذَهَبًا وَلُبَانًا وَمُرًّا. | ١١ 11 |
តតោ គេហមធ្យ ប្រវិឝ្យ តស្យ មាត្រា មរិយមា សាទ្ធំ តំ ឝិឝុំ និរីក្ឞយ ទណ្ឌវទ៑ ភូត្វា ប្រណេមុះ, អបរំ ស្វេឞាំ ឃនសម្បត្តិំ មោចយិត្វា សុវណ៌ំ កុន្ទុរុំ គន្ធរមញ្ច តស្មៃ ទឝ៌នីយំ ទត្តវន្តះ។
| ثُمَّ إِذْ أُوحِيَ إِلَيْهِمْ فِي حُلْمٍ أَنْ لَا يَرْجِعُوا إِلَى هِيرُودُسَ، ٱنْصَرَفُوا فِي طَرِيقٍ أُخْرَى إِلَى كُورَتِهِمْ. | ١٢ 12 |
បឝ្ចាទ៑ ហេរោទ៑ រាជស្យ សមីបំ បុនរបិ គន្តុំ ស្វប្ន ឦឝ្វរេណ និឞិទ្ធាះ សន្តោ ៜន្យេន បថា តេ និជទេឝំ ប្រតិ ប្រតស្ថិរេ។
| وَبَعْدَمَا ٱنْصَرَفُوا، إِذَا مَلَاكُ ٱلرَّبِّ قَدْ ظَهَرَ لِيُوسُفَ فِي حُلْمٍ قَائِلًا: «قُمْ وَخُذِ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ وَٱهْرُبْ إِلَى مِصْرَ، وَكُنْ هُنَاكَ حَتَّى أَقُولَ لَكَ. لِأَنَّ هِيرُودُسَ مُزْمِعٌ أَنْ يَطْلُبَ ٱلصَّبِيَّ لِيُهْلِكَهُ». | ١٣ 13 |
អនន្តរំ តេឞុ គតវត្មុ បរមេឝ្វរស្យ ទូតោ យូឞផេ ស្វប្នេ ទឝ៌នំ ទត្វា ជគាទ, ត្វម៑ ឧត្ថាយ ឝិឝុំ តន្មាតរញ្ច គ្ឫហីត្វា មិសទ៌េឝំ បលាយស្វ, អបរំ យាវទហំ តុភ្យំ វាត៌្តាំ ន កថយិឞ្យាមិ, តាវត៑ តត្រៃវ និវស, យតោ រាជា ហេរោទ៑ ឝិឝុំ នាឝយិតុំ ម្ឫគយិឞ្យតេ។
| فَقَامَ وَأَخَذَ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ لَيْلًا وَٱنْصَرَفَ إِلَى مِصْرَ. | ١٤ 14 |
តទានីំ យូឞផ៑ ឧត្ថាយ រជន្យាំ ឝិឝុំ តន្មាតរញ្ច គ្ឫហីត្វា មិសទ៌េឝំ ប្រតិ ប្រតស្ថេ,
| وَكَانَ هُنَاكَ إِلَى وَفَاةِ هِيرُودُسَ. لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ مِنَ ٱلرَّبِّ بِٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «مِنْ مِصْرَ دَعَوْتُ ٱبْنِي». | ١٥ 15 |
គត្វា ច ហេរោទោ ន្ឫបតេ រ្មរណបយ៌្យន្តំ តត្រ ទេឝេ ន្យុវាស, តេន មិសទ៌េឝាទហំ បុត្រំ ស្វកីយំ សមុបាហូយម៑។ យទេតទ្វចនម៑ ឦឝ្វរេណ ភវិឞ្យទ្វាទិនា កថិតំ តត៑ សផលមភូត៑។
| حِينَئِذٍ لَمَّا رَأَى هِيرُودُسُ أَنَّ ٱلْمَجُوسَ سَخِرُوا بِهِ غَضِبَ جِدًّا. فَأَرْسَلَ وَقَتَلَ جَمِيعَ ٱلصِّبْيَانِ ٱلَّذِينَ فِي بَيْتِ لَحْمٍ وَفِي كُلِّ تُخُومِهَا، مِنِ ٱبْنِ سَنَتَيْنِ فَمَا دُونُ، بِحَسَبِ ٱلزَّمَانِ ٱلَّذِي تَحَقَّقَهُ مِنَ ٱلْمَجُوسِ. | ١٦ 16 |
អនន្តរំ ហេរោទ៑ ជ្យោតិវ៌ិទ្ភិរាត្មានំ ប្រវញ្ចិតំ វិជ្ញាយ ភ្ឫឝំ ចុកោប; អបរំ ជ្យោតិវ៌្វិទ្ភ្យស្តេន វិនិឝ្ចិតំ យទ៑ ទិនំ តទ្ទិនាទ៑ គណយិត្វា ទ្វិតីយវត្សរំ ប្រវិឞ្ដា យាវន្តោ ពាលកា អស្មិន៑ ពៃត្លេហម្នគរេ តត្សីមមធ្យេ ចាសន៑, លោកាន៑ ប្រហិត្យ តាន៑ សវ៌្វាន៑ ឃាតយាមាស។
| حِينَئِذٍ تَمَّ مَا قِيلَ بِإِرْمِيَا ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: | ١٧ 17 |
អតះ អនេកស្យ វិលាបស្យ និនាទ: ក្រន្ទនស្យ ច។ ឝោកេន ក្ឫតឝព្ទឝ្ច រាមាយាំ សំនិឝម្យតេ។ ស្វពាលគណហេតោវ៌ៃ រាហេល៑ នារី តុ រោទិនី។ ន មន្យតេ ប្រពោធន្តុ យតស្តេ នៃវ មន្តិ ហិ៕
| «صَوْتٌ سُمِعَ فِي ٱلرَّامَةِ، نَوْحٌ وَبُكَاءٌ وَعَوِيلٌ كَثِيرٌ. رَاحِيلُ تَبْكِي عَلَى أَوْلَادِهَا وَلَا تُرِيدُ أَنْ تَتَعَزَّى، لِأَنَّهُمْ لَيْسُوا بِمَوْجُودِينَ». | ١٨ 18 |
យទេតទ៑ វចនំ យិរីមិយនាមកភវិឞ្យទ្វាទិនា កថិតំ តត៑ តទានីំ សផលម៑ អភូត៑។
| فَلَمَّا مَاتَ هِيرُودُسُ، إِذَا مَلَاكُ ٱلرَّبِّ قَدْ ظَهَرَ فِي حُلْمٍ لِيُوسُفَ فِي مِصْرَ | ١٩ 19 |
តទនន្តរំ ហេរេទិ រាជនិ ម្ឫតេ បរមេឝ្វរស្យ ទូតោ មិសទ៌េឝេ ស្វប្នេ ទឝ៌នំ ទត្ត្វា យូឞផេ កថិតវាន្
| قَائِلًا: «قُمْ وَخُذِ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ وَٱذْهَبْ إِلَى أَرْضِ إِسْرَائِيلَ، لِأَنَّهُ قَدْ مَاتَ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَطْلُبُونَ نَفْسَ ٱلصَّبِيِّ». | ٢٠ 20 |
ត្វម៑ ឧត្ថាយ ឝិឝុំ តន្មាតរញ្ច គ្ឫហីត្វា បុនរបីស្រាយេលោ ទេឝំ យាហី, យេ ជនាះ ឝិឝុំ នាឝយិតុម៑ អម្ឫគយន្ត, តេ ម្ឫតវន្តះ។
| فَقَامَ وَأَخَذَ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ وَجَاءَ إِلَى أَرْضِ إِسْرَائِيلَ. | ٢١ 21 |
តទានីំ ស ឧត្ថាយ ឝិឝុំ តន្មាតរញ្ច គ្ឫហ្លន៑ ឥស្រាយេល្ទេឝម៑ អាជគាម។
| وَلَكِنْ لَمَّا سَمِعَ أَنَّ أَرْخِيلَاوُسَ يَمْلِكُ عَلَى ٱلْيَهُودِيَّةِ عِوَضًا عَنْ هِيرُودُسَ أَبِيهِ، خَافَ أَنْ يَذْهَبَ إِلَى هُنَاكَ. وَإِذْ أُوحِيَ إِلَيْهِ فِي حُلْمٍ، ٱنْصَرَفَ إِلَى نَوَاحِي ٱلْجَلِيلِ. | ٢٢ 22 |
កិន្តុ យិហូទីយទេឝេ អក៌្ហិលាយនាម រាជកុមារោ និជបិតុ រ្ហេរោទះ បទំ ប្រាប្យ រាជត្វំ ករោតីតិ និឝម្យ តត៑ ស្ថានំ យាតុំ ឝង្កិតវាន៑, បឝ្ចាត៑ ស្វប្ន ឦឝ្វរាត៑ ប្រពោធំ ប្រាប្យ គាលីល្ទេឝស្យ ប្រទេឝៃកំ ប្រស្ថាយ នាសរន្នាម នគរំ គត្វា តត្រ ន្យុឞិតវាន៑,
| وَأَتَى وَسَكَنَ فِي مَدِينَةٍ يُقَالُ لَهَا نَاصِرَةُ، لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِٱلْأَنْبِيَاءِ: «إِنَّهُ سَيُدْعَى نَاصِرِيًّا». | ٢٣ 23 |
តេន តំ នាសរតីយំ កថយិឞ្យន្តិ, យទេតទ្វាក្យំ ភវិឞ្យទ្វាទិភិរុក្ត្តំ តត៑ សផលមភវត៑។
