مَتَّى 2
| وَلَمَّا وُلِدَ يَسُوعُ فِي بَيْتِ لَحْمِ ٱلْيَهُودِيَّةِ، فِي أَيَّامِ هِيرُودُسَ ٱلْمَلِكِ، إِذَا مَجُوسٌ مِنَ ٱلْمَشْرِقِ قَدْ جَاءُوا إِلَى أُورُشَلِيمَ | ١ 1 |
ईसु यहुदा देस ना बेतलहम गाम मे पयदा हयो। तत्यार हेरोद राजा राज करवा बाज र्यो हतो। तत्यार उगवणा गेथा तारा ने जाणवा वाळा जानकारु यरुसलेम ह़ेर मे आया।
| قَائِلِينَ: «أَيْنَ هُوَ ٱلْمَوْلُودُ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ؟ فَإِنَّنَا رَأَيْنَا نَجْمَهُ فِي ٱلْمَشْرِقِ وَأَتَيْنَا لِنَسْجُدَ لَهُ». | ٢ 2 |
अने माणहु ने पुसवा बाज ज्या, “युहदी माणहु नो राजा जे पयदा हयलो से तीहयो कां से? काहाके उगवणो गेथो तीनी सेलाणी नो तारो उगत्लो देखला से। अने आमु तीने वांदवा आवला से।”
| فَلَمَّا سَمِعَ هِيرُودُسُ ٱلْمَلِكُ ٱضْطَرَبَ وَجَمِيعُ أُورُشَلِيمَ مَعَهُ. | ٣ 3 |
आहयी वात ह़मळीन हेरोद राजा अने यरुसलेम ह़ेर मे रेण्या आखा माणहु घबराय ज्या।
| فَجَمَعَ كُلَّ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَكَتَبَةِ ٱلشَّعْبِ، وَسَأَلَهُمْ: «أَيْنَ يُولَدُ ٱلْمَسِيحُ؟». | ٤ 4 |
एतरे हेरोद राजा युहदी ना डायला पुंजारा अने चोखली सास्तर ह़ीकाड़न्या ने अने आखा ने भेळा करीन आहयु पुछ्यो, मसी कां पयदा हयवा जोवे?
| فَقَالُوا لَهُ: «فِي بَيْتِ لَحْمِ ٱلْيَهُودِيَّةِ. لِأَنَّهُ هَكَذَا مَكْتُوبٌ بِٱلنَّبِيِّ: | ٥ 5 |
तीहया केदा, “यहुदा परदेस ना बेतलहम गाम मे; काहाके भगवान भणी गेथो केवा वाळो आना बारा मे केदलो से।”
| وَأَنْتِ يا بَيْتَ لَحْمٍ، أَرْضَ يَهُوذَا، لَسْتِ ٱلصُّغْرَى بَيْنَ رُؤَسَاءِ يَهُوذَا، لِأَنْ مِنْكِ يَخْرُجُ مُدَبِّرٌ يَرْعَى شَعْبِي إِسْرَائِيلَ». | ٦ 6 |
“ए बेतलहम, तु यहुदा देस मे वाळा, काना बी मोट्ला ह़ेर मे गेथु नानु नी हय; काहाके तारी मे एवो राज करन्यो अदीकार्यो पयदा हय्न उजन्तो हयहे। जे मारा ईस्रायल ना माणहु नी देख-भाळ करहे।”
| حِينَئِذٍ دَعَا هِيرُودُسُ ٱلْمَجُوسَ سِرًّا، وَتَحَقَّقَ مِنْهُمْ زَمَانَ ٱلنَّجْمِ ٱلَّذِي ظَهَرَ. | ٧ 7 |
अळतेण तारा ने जाणवा वाळा जानकारु ने हेरोद राजा होगोत बोलायो अने तीमने पुसीन मालम कर लेदो के तारो कानी टेमे देखावा पड़लो।
| ثُمَّ أَرْسَلَهُمْ إِلَى بَيْتِ لَحْمٍ، وَقَالَ: «ٱذْهَبُوا وَٱفْحَصُوا بِٱلتَّدْقِيقِ عَنِ ٱلصَّبِيِّ. وَمَتَى وَجَدْتُمُوهُ فَأَخْبِرُونِي، لِكَيْ آتِيَ أَنَا أَيْضًا وَأَسْجُدَ لَهُ». | ٨ 8 |
अळतेण हेरोद राजा तीमने बेतलहम मोकल्यो अने हुकम आप्यो, “जावो, अने जाय्न सोरु ने ह़ोदो अने तीहयु सोरु जड़ जाय, ता मने खबर करजो, एतरे मे बी जाय्न तीना पोगे पड़ीन वांदही।”
| فَلَمَّا سَمِعُوا مِنَ ٱلْمَلِكِ ذَهَبُوا. وَإِذَا ٱلنَّجْمُ ٱلَّذِي رَأَوْهُ فِي ٱلْمَشْرِقِ يَتَقَدَّمُهُمْ حَتَّى جَاءَ وَوَقَفَ فَوْقُ، حَيْثُ كَانَ ٱلصَّبِيُّ. | ٩ 9 |
तीहया राजा नी वात मानीन चाल पड़्या। अने जे तारा ने तीहया देखला हता, तीहयो तारो बी तीमनी अगळ-अगळ चाल पड़्यो, अने जां सोरु हतु तीहयात जागे जाय्न उबो री ज्यो।
| فَلَمَّا رَأَوْا ٱلنَّجْمَ فَرِحُوا فَرَحًا عَظِيمًا جِدًّا. | ١٠ 10 |
तीहया तारा ने देख्या ता घण-जबर खुस हय ज्या।
| وَأَتَوْا إِلَى ٱلْبَيْتِ، وَرَأَوْا ٱلصَّبِيَّ مَعَ مَرْيَمَ أُمِّهِ. فَخَرُّوا وَسَجَدُوا لَهُ. ثُمَّ فَتَحُوا كُنُوزَهُمْ وَقَدَّمُوا لَهُ هَدَايَا: ذَهَبًا وَلُبَانًا وَمُرًّا. | ١١ 11 |
घोर मे मोय ज्या अने तीहयु, सोरु ने तीनी आय्ह मरीयम ह़ाते देख्या अने तीना पोगे पड़ीन वांद्या, अने तीहया आह़फा-आह़फा नी पेटारी मे गेथा नीकाळीन ईसु ने ह़ोनु, लोबान अने गंदायण्यु ईत्तर भेट कर्या।
| ثُمَّ إِذْ أُوحِيَ إِلَيْهِمْ فِي حُلْمٍ أَنْ لَا يَرْجِعُوا إِلَى هِيرُودُسَ، ٱنْصَرَفُوا فِي طَرِيقٍ أُخْرَى إِلَى كُورَتِهِمْ. | ١٢ 12 |
काहाके भगवान तीहया जानकारु ने ह़पना मे चेताय देदलो के तमु हेरोद राजान तां नी जजो। एतरे तीहया बीजी वाट्ये पड़ीन आह़फाम ना देस जत र्या।
| وَبَعْدَمَا ٱنْصَرَفُوا، إِذَا مَلَاكُ ٱلرَّبِّ قَدْ ظَهَرَ لِيُوسُفَ فِي حُلْمٍ قَائِلًا: «قُمْ وَخُذِ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ وَٱهْرُبْ إِلَى مِصْرَ، وَكُنْ هُنَاكَ حَتَّى أَقُولَ لَكَ. لِأَنَّ هِيرُودُسَ مُزْمِعٌ أَنْ يَطْلُبَ ٱلصَّبِيَّ لِيُهْلِكَهُ». | ١٣ 13 |
तीहया जानकारु ने जवादीन मालीक नो दुत युसुफ ने ह़पना मे देखाव पड़्यो अने हुकम आपीन केदो, “उठ! सोरु अने तीनी आय्ह ने लीन मीसर देस नाह जा। जत्यार लग मे पासो चाल नी केम तत्यार लग तांत रेजे। काहाके हेरोद राजा मराय नाखवा करीन सोरु ने ह़ोदाड़वा वाळो से।”
| فَقَامَ وَأَخَذَ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ لَيْلًا وَٱنْصَرَفَ إِلَى مِصْرَ. | ١٤ 14 |
आहयु ह़मळीन तीहयीत राते उठीन सोरु अने तीनी आय्ह ने लीन मीसर देस भणी चाल पड़्यो।
| وَكَانَ هُنَاكَ إِلَى وَفَاةِ هِيرُودُسَ. لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ مِنَ ٱلرَّبِّ بِٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «مِنْ مِصْرَ دَعَوْتُ ٱبْنِي». | ١٥ 15 |
तीहयो हेरोद राजा ने मरते लगण युसुफ मरीयम अने सोरु ह़ाते मीसर देस मेत र्यो, अळतेण मालीक भगवान वगे गेथी वात केण्या माणहु नी लारे केदली वात पुरी हये, “मे मारा सोरा ने मीसर देस मे गेथो बोलायो।”
| حِينَئِذٍ لَمَّا رَأَى هِيرُودُسُ أَنَّ ٱلْمَجُوسَ سَخِرُوا بِهِ غَضِبَ جِدًّا. فَأَرْسَلَ وَقَتَلَ جَمِيعَ ٱلصِّبْيَانِ ٱلَّذِينَ فِي بَيْتِ لَحْمٍ وَفِي كُلِّ تُخُومِهَا، مِنِ ٱبْنِ سَنَتَيْنِ فَمَا دُونُ، بِحَسَبِ ٱلزَّمَانِ ٱلَّذِي تَحَقَّقَهُ مِنَ ٱلْمَجُوسِ. | ١٦ 16 |
अळतेण तारा ने जाणवा वाळा जानकारु मने धोको दीन जत र्या करीन हेरोद राजा ने घण-जबर रीह लागी। अने तीहयो सीपायड़ा ने आहयु कीन मोकल्यो के तारा ने जाणवा वाळा जानकारु नी केदली टेम पोर बेतलहम अने आड़े-धेड़े वाळा आखा सोरा ने मार नाखो, जे बे साल ना अने बे साल गेथा नाना से।
| حِينَئِذٍ تَمَّ مَا قِيلَ بِإِرْمِيَا ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: | ١٧ 17 |
अने तत्यार भगवान वगे गेथा केण्या माणेह यीरम्या नी केदली वात पुरी हय जी,
| «صَوْتٌ سُمِعَ فِي ٱلرَّامَةِ، نَوْحٌ وَبُكَاءٌ وَعَوِيلٌ كَثِيرٌ. رَاحِيلُ تَبْكِي عَلَى أَوْلَادِهَا وَلَا تُرِيدُ أَنْ تَتَعَزَّى، لِأَنَّهُمْ لَيْسُوا بِمَوْجُودِينَ». | ١٨ 18 |
“रामा ह़ेर मे गीण आवे एवी अवाज ह़मळाय पड़ी, रड़वा अने नेहरा दीन रड़वु ह़मळाय पड़्यु। राहेल आह़फा सोरा नी करते रड़वा बाज री हती। काहाके तीहया हाव नी र्या।”
| فَلَمَّا مَاتَ هِيرُودُسُ، إِذَا مَلَاكُ ٱلرَّبِّ قَدْ ظَهَرَ فِي حُلْمٍ لِيُوسُفَ فِي مِصْرَ | ١٩ 19 |
हेरोद ने मरवान बाद, मीसर देस मे युसुफ ने ह़पना मे मालीक नो दुत देखाव पड़ीन केदो,
| قَائِلًا: «قُمْ وَخُذِ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ وَٱذْهَبْ إِلَى أَرْضِ إِسْرَائِيلَ، لِأَنَّهُ قَدْ مَاتَ ٱلَّذِينَ كَانُوا يَطْلُبُونَ نَفْسَ ٱلصَّبِيِّ». | ٢٠ 20 |
“उठ, सोरा ने अने तीनी आह्य ने लीन ईस्रायल ना देस मे जत रे, काहाके जे तारा सोरा ने मारवा हींडता हता, तीहया मर जेला से।”
| فَقَامَ وَأَخَذَ ٱلصَّبِيَّ وَأُمَّهُ وَجَاءَ إِلَى أَرْضِ إِسْرَائِيلَ. | ٢١ 21 |
तत्यार युसुफ नींदर मे गेथो जाग उठ्यो, अने सोरा ने अने तीनी आह्य ने ह़ाते लीन ईस्रायल ना देस मे पासो आयो।
| وَلَكِنْ لَمَّا سَمِعَ أَنَّ أَرْخِيلَاوُسَ يَمْلِكُ عَلَى ٱلْيَهُودِيَّةِ عِوَضًا عَنْ هِيرُودُسَ أَبِيهِ، خَافَ أَنْ يَذْهَبَ إِلَى هُنَاكَ. وَإِذْ أُوحِيَ إِلَيْهِ فِي حُلْمٍ، ٱنْصَرَفَ إِلَى نَوَاحِي ٱلْجَلِيلِ. | ٢٢ 22 |
तत्यार अरखीलाउस आह़फा ना बाह हेरोद ना जागे यहुद्या पोर राज करवा बाज र्यो, ईसम ह़मळीन तां जवा सी बीहतो हतो। अळतेण ह़पना मे भगवान सी खबर जड़ी अने गलील देस मे जत र्यो,
| وَأَتَى وَسَكَنَ فِي مَدِينَةٍ يُقَالُ لَهَا نَاصِرَةُ، لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِٱلْأَنْبِيَاءِ: «إِنَّهُ سَيُدْعَى نَاصِرِيًّا». | ٢٣ 23 |
अने नासरत नाम ना गाम मे जाय्न रेवा बाज ज्यो, काहाके तीहयो बोल पुरो हये, जे भगवान वगे गेथी वात केण्या माणहु नी लारे केदलो हतो: “तीहयो नासरी केवायहे।”
