مَتَّى 18

١ 1 فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ تَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ إِلَى يَسُوعَ قَائِلِينَ: «فَمَنْ هُوَ أَعْظَمُ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ؟».

തദാനീം ശിഷ്യാ യീശോഃ സമീപമാഗത്യ പൃഷ്ടവന്തഃ സ്വർഗരാജ്യേ കഃ ശ്രേഷ്ഠഃ?

٢ 2 فَدَعَا يَسُوعُ إِلَيْهِ وَلَدًا وَأَقَامَهُ فِي وَسْطِهِمْ

തതോ യീശുഃ ക്ഷുദ്രമേകം ബാലകം സ്വസമീപമാനീയ തേഷാം മധ്യേ നിധായ ജഗാദ,

٣ 3 وَقَالَ: «اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ لَمْ تَرْجِعُوا وَتَصِيرُوا مِثْلَ ٱلْأَوْلَادِ فَلَنْ تَدْخُلُوا مَلَكُوتَ ٱلسَّمَاوَاتِ.

യുഷ്മാനഹം സത്യം ബ്രവീമി, യൂയം മനോവിനിമയേന ക്ഷുദ്രബാലവത് ന സന്തഃ സ്വർഗരാജ്യം പ്രവേഷ്ടും ന ശക്നുഥ|

٤ 4 فَمَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مِثْلَ هَذَا ٱلْوَلَدِ فَهُوَ ٱلْأَعْظَمُ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ.

യഃ കശ്ചിദ് ഏതസ്യ ക്ഷുദ്രബാലകസ്യ സമമാത്മാനം നമ്രീകരോതി, സഏവ സ്വർഗരാജയേ ശ്രേഷ്ഠഃ|

٥ 5 وَمَنْ قَبِلَ وَلَدًا وَاحِدًا مِثْلَ هَذَا بِٱسْمِي فَقَدْ قَبِلَنِي.

യഃ കശ്ചിദ് ഏതാദൃശം ക്ഷുദ്രബാലകമേകം മമ നാമ്നി ഗൃഹ്ലാതി, സ മാമേവ ഗൃഹ്ലാതി|

٦ 6 وَمَنْ أَعْثَرَ أَحَدَ هَؤُلَاءِ ٱلصِّغَارِ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِي فَخَيْرٌ لَهُ أَنْ يُعَلَّقَ فِي عُنُقِهِ حَجَرُ ٱلرَّحَى وَيُغْرَقَ فِي لُجَّةِ ٱلْبَحْرِ.

കിന്തു യോ ജനോ മയി കൃതവിശ്വാസാനാമേതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാണിനാമ് ഏകസ്യാപി വിധ്നിം ജനയതി, കണ്ഠബദ്ധപേഷണീകസ്യ തസ്യ സാഗരാഗാധജലേ മജ്ജനം ശ്രേയഃ|

٧ 7 وَيْلٌ لِلْعَالَمِ مِنَ ٱلْعَثَرَاتِ! فَلَا بُدَّ أَنْ تَأْتِيَ ٱلْعَثَرَاتُ، وَلَكِنْ وَيْلٌ لِذَلِكَ ٱلْإِنْسَانِ ٱلَّذِي بِهِ تَأْتِي ٱلْعَثْرَةُ!

വിഘ്നാത് ജഗതഃ സന്താപോ ഭവിഷ്യതി, വിഘ്നോഽവശ്യം ജനയിഷ്യതേ, കിന്തു യേന മനുജേന വിഘ്നോ ജനിഷ്യതേ തസ്യൈവ സന്താപോ ഭവിഷ്യതി|

٨ 8 فَإِنْ أَعْثَرَتْكَ يَدُكَ أَوْ رِجْلُكَ فَٱقْطَعْهَا وَأَلْقِهَا عَنْكَ. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَعْرَجَ أَوْ أَقْطَعَ مِنْ أَنْ تُلْقَى فِي ٱلنَّارِ ٱلْأَبَدِيَّةِ وَلَكَ يَدَانِ أَوْ رِجْلَانِ. (aiōnios g166)

തസ്മാത് തവ കരശ്ചരണോ വാ യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തം ഛിത്ത്വാ നിക്ഷിപ, ദ്വികരസ്യ ദ്വിപദസ്യ വാ തവാനപ്തവഹ്നൗ നിക്ഷേപാത്, ഖഞ്ജസ്യ വാ ഛിന്നഹസ്തസ്യ തവ ജീവനേ പ്രവേശോ വരം| (aiōnios g166)

٩ 9 وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ عَيْنُكَ فَٱقْلَعْهَا وَأَلْقِهَا عَنْكَ. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَعْوَرَ مِنْ أَنْ تُلْقَى فِي جَهَنَّمِ ٱلنَّارِ وَلَكَ عَيْنَانِ. (Geenna g1067)

അപരം തവ നേത്രം യദി ത്വാം ബാധതേ, തർഹി തദപ്യുത്പാവ്യ നിക്ഷിപ, ദ്വിനേത്രസ്യ നരകാഗ്നൗ നിക്ഷേപാത് കാണസ്യ തവ ജീവനേ പ്രവേശോ വരം| (Geenna g1067)

١٠ 10 «اُنْظُرُوا، لَا تَحْتَقِرُوا أَحَدَ هَؤُلَاءِ ٱلصِّغَارِ، لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مَلَائِكَتَهُمْ فِي ٱلسَّمَاوَاتِ كُلَّ حِينٍ يَنْظُرُونَ وَجْهَ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ.

തസ്മാദവധദ്ധം, ഏതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാണിനാമ് ഏകമപി മാ തുച്ഛീകുരുത,

١١ 11 لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ قَدْ جَاءَ لِكَيْ يُخَلِّصَ مَا قَدْ هَلَكَ.

യതോ യുഷ്മാനഹം തഥ്യം ബ്രവീമി, സ്വർഗേ തേഷാം ദൂതാ മമ സ്വർഗസ്ഥസ്യ പിതുരാസ്യം നിത്യം പശ്യന്തി| ഏവം യേ യേ ഹാരിതാസ്താൻ രക്ഷിതും മനുജപുത്ര ആഗച്ഛത്|

١٢ 12 مَاذَا تَظُنُّونَ؟ إِنْ كَانَ لِإِنْسَانٍ مِئَةُ خَرُوفٍ، وَضَلَّ وَاحِدٌ مِنْهَا، أَفَلَا يَتْرُكُ ٱلتِّسْعَةَ وَٱلتِّسْعِينَ عَلَى ٱلْجِبَالِ وَيَذْهَبُ يَطْلُبُ ٱلضَّالَّ؟

യൂയമത്ര കിം വിവിംഗ്ഘ്വേ? കസ്യചിദ് യദി ശതം മേഷാഃ സന്തി, തേഷാമേകോ ഹാര്യ്യതേ ച, തർഹി സ ഏകോനശതം മേഷാൻ വിഹായ പർവ്വതം ഗത്വാ തം ഹാരിതമേകം കിം ന മൃഗയതേ?

١٣ 13 وَإِنِ ٱتَّفَقَ أَنْ يَجِدَهُ، فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يَفْرَحُ بِهِ أَكْثَرَ مِنَ ٱلتِّسْعَةِ وَٱلتِّسْعِينَ ٱلَّتِي لَمْ تَضِلَّ.

യദി ച കദാചിത് തന്മേഷോദ്ദേശം ലമതേ, തർഹി യുഷ്മാനഹം സത്യം കഥയാമി, സോഽവിപഥഗാമിഭ്യ ഏകോനശതമേഷേഭ്യോപി തദേകഹേതോരധികമ് ആഹ്ലാദതേ|

١٤ 14 هَكَذَا لَيْسَتْ مَشِيئَةً أَمَامَ أَبِيكُمُ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ أَنْ يَهْلِكَ أَحَدُ هَؤُلَاءِ ٱلصِّغَارِ.

തദ്വദ് ഏതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാഏനാമ് ഏകോപി നശ്യതീതി യുഷ്മാകം സ്വർഗസ്ഥപിതു ർനാഭിമതമ്|

١٥ 15 «وَإِنْ أَخْطَأَ إِلَيْكَ أَخُوكَ فَٱذْهَبْ وَعَاتِبْهُ بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ وَحْدَكُمَا. إِنْ سَمِعَ مِنْكَ فَقَدْ رَبِحْتَ أَخَاكَ.

യദ്യപി തവ ഭ്രാതാ ത്വയി കിമപ്യപരാധ്യതി, തർഹി ഗത്വാ യുവയോർദ്വയോഃ സ്ഥിതയോസ്തസ്യാപരാധം തം ജ്ഞാപയ| തത്ര സ യദി തവ വാക്യം ശൃണോതി, തർഹി ത്വം സ്വഭ്രാതരം പ്രാപ്തവാൻ,

١٦ 16 وَإِنْ لَمْ يَسْمَعْ، فَخُذْ مَعَكَ أَيْضًا وَاحِدًا أَوِ ٱثْنَيْنِ، لِكَيْ تَقُومَ كُلُّ كَلِمَةٍ عَلَى فَمِ شَاهِدَيْنِ أَوْ ثَلَاثَةٍ.

കിന്തു യദി ന ശൃണോതി, തർഹി ദ്വാഭ്യാം ത്രിഭി ർവാ സാക്ഷീഭിഃ സർവ്വം വാക്യം യഥാ നിശ്ചിതം ജായതേ, തദർഥമ് ഏകം ദ്വൗ വാ സാക്ഷിണൗ ഗൃഹീത്വാ യാഹി|

١٧ 17 وَإِنْ لَمْ يَسْمَعْ مِنْهُمْ فَقُلْ لِلْكَنِيسَةِ. وَإِنْ لَمْ يَسْمَعْ مِنَ ٱلْكَنِيسَةِ فَلْيَكُنْ عِنْدَكَ كَٱلْوَثَنِيِّ وَٱلْعَشَّارِ.

തേന സ യദി തയോ ർവാക്യം ന മാന്യതേ, തർഹി സമാജം തജ്ജ്ഞാപയ, കിന്തു യദി സമാജസ്യാപി വാക്യം ന മാന്യതേ, തർഹി സ തവ സമീപേ ദേവപൂജകഇവ ചണ്ഡാലഇവ ച ഭവിഷ്യതി|

١٨ 18 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ مَا تَرْبِطُونَهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَكُونُ مَرْبُوطًا فِي ٱلسَّمَاءِ، وَكُلُّ مَا تَحُلُّونَهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَكُونُ مَحْلُولًا فِي ٱلسَّمَاءِ.

അഹം യുഷ്മാൻ സത്യം വദാമി, യുഷ്മാഭിഃ പൃഥിവ്യാം യദ് ബധ്യതേ തത് സ്വർഗേ ഭംത്സ്യതേ; മേദിന്യാം യത് ഭോച്യതേ, സ്വർഗേഽപി തത് മോക്ഷ്യതേ|

١٩ 19 وَأَقُولُ لَكُمْ أَيْضًا: إِنِ ٱتَّفَقَ ٱثْنَانِ مِنْكُمْ عَلَى ٱلْأَرْضِ فِي أَيِّ شَيْءٍ يَطْلُبَانِهِ فَإِنَّهُ يَكُونُ لَهُمَا مِنْ قِبَلِ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ،

പുനരഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, മേദിന്യാം യുഷ്മാകം യദി ദ്വാവേകവാക്യീഭൂയ കിഞ്ചിത് പ്രാർഥയേതേ, തർഹി മമ സ്വർഗസ്ഥപിത്രാ തത് തയോഃ കൃതേ സമ്പന്നം ഭവിഷ്യതി|

٢٠ 20 لِأَنَّهُ حَيْثُمَا ٱجْتَمَعَ ٱثْنَانِ أَوْ ثَلَاثَةٌ بِٱسْمِي فَهُنَاكَ أَكُونُ فِي وَسْطِهِمْ».

യതോ യത്ര ദ്വൗ ത്രയോ വാ മമ നാന്നി മിലന്തി, തത്രൈവാഹം തേഷാം മധ്യേഽസ്മി|

٢١ 21 حِينَئِذٍ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ بُطْرُسُ وَقَالَ: «يَارَبُّ، كَمْ مَرَّةً يُخْطِئُ إِلَيَّ أَخِي وَأَنَا أَغْفِرُ لَهُ؟ هَلْ إِلَى سَبْعِ مَرَّاتٍ؟».

തദാനീം പിതരസ്തത്സമീപമാഗത്യ കഥിതവാൻ ഹേ പ്രഭോ, മമ ഭ്രാതാ മമ യദ്യപരാധ്യതി, തർഹി തം കതികൃത്വഃ ക്ഷമിഷ്യേ?

٢٢ 22 قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لَا أَقُولُ لَكَ إِلَى سَبْعِ مَرَّاتٍ، بَلْ إِلَى سَبْعِينَ مَرَّةً سَبْعَ مَرَّاتٍ.

കിം സപ്തകൃത്വഃ? യീശുസ്തം ജഗാദ, ത്വാം കേവലം സപ്തകൃത്വോ യാവത് ന വദാമി, കിന്തു സപ്തത്യാ ഗുണിതം സപ്തകൃത്വോ യാവത്|

٢٣ 23 لِذَلِكَ يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ إِنْسَانًا مَلِكًا أَرَادَ أَنْ يُحَاسِبَ عَبِيدَهُ.

അപരം നിജദാസൈഃ സഹ ജിഗണയിഷുഃ കശ്ചിദ് രാജേവ സ്വർഗരാജയം|

٢٤ 24 فَلَمَّا ٱبْتَدَأَ فِي ٱلْمُحَاسَبَةِ قُدِّمَ إِلَيْهِ وَاحِدٌ مَدْيُونٌ بِعَشَرِ آلَافِ وَزْنَةٍ.

ആരബ്ധേ തസ്മിൻ ഗണനേ സാർദ്ധസഹസ്രമുദ്രാപൂരിതാനാം ദശസഹസ്രപുടകാനാമ് ഏകോഽഘമർണസ്തത്സമക്ഷമാനായി|

٢٥ 25 وَإِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ مَا يُوفِي أَمَرَ سَيِّدُهُ أَنْ يُبَاعَ هُوَ وَٱمْرَأَتُهُ وَأَوْلَادُهُ وَكُلُّ مَا لَهُ، وَيُوفَي ٱلدَّيْنُ.

തസ്യ പരിശോധനായ ദ്രവ്യാഭാവാത് പരിശോധനാർഥം സ തദീയഭാര്യ്യാപുത്രാദിസർവ്വസ്വഞ്ച വിക്രീയതാമിതി തത്പ്രഭുരാദിദേശ|

٢٦ 26 فَخَرَّ ٱلْعَبْدُ وَسَجَدَ لَهُ قَائِلًا: يا سَيِّدُ، تَمَهَّلْ عَلَيَّ فَأُوفِيَكَ ٱلْجَمِيعَ.

തേന സ ദാസസ്തസ്യ പാദയോഃ പതൻ പ്രണമ്യ കഥിതവാൻ, ഹേ പ്രഭോ ഭവതാ ഘൈര്യ്യേ കൃതേ മയാ സർവ്വം പരിശോധിഷ്യതേ|

٢٧ 27 فَتَحَنَّنَ سَيِّدُ ذَلِكَ ٱلْعَبْدِ وَأَطْلَقَهُ، وَتَرَكَ لَهُ ٱلدَّيْنَ.

തദാനീം ദാസസ്യ പ്രഭുഃ സകരുണഃ സൻ സകലർണം ക്ഷമിത്വാ തം തത്യാജ|

٢٨ 28 وَلَمَّا خَرَجَ ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ وَجَدَ وَاحِدًا مِنَ ٱلْعَبِيدِ رُفَقَائِهِ، كَانَ مَدْيُونًا لَهُ بِمِئَةِ دِينَارٍ، فَأَمْسَكَهُ وَأَخَذَ بِعُنُقِهِ قَائِلًا: أَوْفِنِي مَا لِي عَلَيْكَ.

കിന്തു തസ്മിൻ ദാസേ ബഹി ര്യാതേ, തസ്യ ശതം മുദ്രാചതുർഥാംശാൻ യോ ധാരയതി, തം സഹദാസം ദൃഷ്ദ്വാ തസ്യ കണ്ഠം നിഷ്പീഡ്യ ഗദിതവാൻ, മമ യത് പ്രാപ്യം തത് പരിശോധയ|

٢٩ 29 فَخَرَّ ٱلْعَبْدُ رَفِيقُهُ عَلَى قَدَمَيْهِ وَطَلَبَ إِلَيْهِ قَائِلًا: تَمَهَّلْ عَلَيَّ فَأُوفِيَكَ ٱلْجَمِيعَ.

തദാ തസ്യ സഹദാസസ്തത്പാദയോഃ പതിത്വാ വിനീയ ബഭാഷേ, ത്വയാ ധൈര്യ്യേ കൃതേ മയാ സർവ്വം പരിശോധിഷ്യതേ|

٣٠ 30 فَلَمْ يُرِدْ بَلْ مَضَى وَأَلْقَاهُ فِي سِجْنٍ حَتَّى يُوفِيَ ٱلدَّيْنَ.

തഥാപി സ തത് നാങഗീകൃത്യ യാവത് സർവ്വമൃണം ന പരിശോധിതവാൻ താവത് തം കാരായാം സ്ഥാപയാമാസ|

٣١ 31 فَلَمَّا رَأَى ٱلْعَبِيدُ رُفَقَاؤُهُ مَا كَانَ، حَزِنُوا جِدًّا. وَأَتَوْا وَقَصُّوا عَلَى سَيِّدِهِمْ كُلَّ مَا جَرَى.

തദാ തസ്യ സഹദാസാസ്തസ്യൈതാദൃഗ് ആചരണം വിലോക്യ പ്രഭോഃ സമീപം ഗത്വാ സർവ്വം വൃത്താന്തം നിവേദയാമാസുഃ|

٣٢ 32 فَدَعَاهُ حِينَئِذٍ سَيِّدُهُ وَقَالَ لَهُ: أَيُّهَا ٱلْعَبْدُ ٱلشِّرِّيرُ، كُلُّ ذَلِكَ ٱلدَّيْنِ تَرَكْتُهُ لَكَ لِأَنَّكَ طَلَبْتَ إِلَيَّ.

തദാ തസ്യ പ്രഭുസ്തമാഹൂയ ജഗാദ, രേ ദുഷ്ട ദാസ, ത്വയാ മത്സന്നിധൗ പ്രാർഥിതേ മയാ തവ സർവ്വമൃണം ത്യക്തം;

٣٣ 33 أَفَمَا كَانَ يَنْبَغِي أَنَّكَ أَنْتَ أَيْضًا تَرْحَمُ ٱلْعَبْدَ رَفِيقَكَ كَمَا رَحِمْتُكَ أَنَا؟

യഥാ ചാഹം ത്വയി കരുണാം കൃതവാൻ, തഥൈവ ത്വത്സഹദാസേ കരുണാകരണം കിം തവ നോചിതം?

٣٤ 34 وَغَضِبَ سَيِّدُهُ وَسَلَّمَهُ إِلَى ٱلْمُعَذِّبِينَ حَتَّى يُوفِيَ كُلَّ مَا كَانَ لَهُ عَلَيْهِ.

ഇതി കഥയിത്വാ തസ്യ പ്രഭുഃ ക്രുദ്ധ്യൻ നിജപ്രാപ്യം യാവത് സ ന പരിശോധിതവാൻ, താവത് പ്രഹാരകാനാം കരേഷു തം സമർപിതവാൻ|

٣٥ 35 فَهَكَذَا أَبِي ٱلسَّمَاوِيُّ يَفْعَلُ بِكُمْ إِنْ لَمْ تَتْرُكُوا مِنْ قُلُوبِكُمْ كُلُّ وَاحِدٍ لِأَخِيهِ زَلَّاتِهِ».

യദി യൂയം സ്വാന്തഃകരണൈഃ സ്വസ്വസഹജാനാമ് അപരാധാൻ ന ക്ഷമധ്വേ, തർഹി മമ സ്വർഗസ്യഃ പിതാപി യുഷ്മാൻ പ്രതീത്ഥം കരിഷ്യതി|