مَتَّى 17
| وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا أَخَاهُ وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ. | ١ 1 |
அநந்தரம்’ ஷட்³தி³நேப்⁴ய: பரம்’ யீஸு²: பிதரம்’ யாகூப³ம்’ தத்ஸஹஜம்’ யோஹநஞ்ச க்³ரு’ஹ்லந் உச்சாத்³ரே ர்விவிக்தஸ்தா²நம் ஆக³த்ய தேஷாம்’ ஸமக்ஷம்’ ரூபமந்யத் த³தா⁴ர|
| وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ، وَأَضَاءَ وَجْهُهُ كَٱلشَّمْسِ، وَصَارَتْ ثِيَابُهُ بَيْضَاءَ كَٱلنُّورِ. | ٢ 2 |
தேந ததா³ஸ்யம்’ தேஜஸ்வி, ததா³ப⁴ரணம் ஆலோகவத் பாண்ட³ரமப⁴வத்|
| وَإِذَا مُوسَى وَإِيلِيَّا قَدْ ظَهَرَا لَهُمْ يَتَكَلَّمَانِ مَعَهُ. | ٣ 3 |
அந்யச்ச தேந ஸாகம்’ ஸம்’லபந்தௌ மூஸா ஏலியஸ்²ச தேப்⁴யோ த³ர்ஸ²நம்’ த³த³து: |
| فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقُولُ لِيَسُوعَ: «يَارَبُّ، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا! فَإِنْ شِئْتَ نَصْنَعْ هُنَا ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةٌ، وَلِمُوسَى وَاحِدَةٌ، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةٌ». | ٤ 4 |
ததா³நீம்’ பிதரோ யீஸு²ம்’ ஜகா³த³, ஹே ப்ரபோ⁴ ஸ்தி²திரத்ராஸ்மாகம்’ ஸு²பா⁴, யதி³ ப⁴வதாநுமந்யதே, தர்ஹி ப⁴வத³ர்த²மேகம்’ மூஸார்த²மேகம் ஏலியார்த²ஞ்சைகம் இதி த்ரீணி தூ³ஷ்யாணி நிர்ம்மம|
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ إِذَا سَحَابَةٌ نَيِّرَةٌ ظَلَّلَتْهُمْ، وَصَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٥ 5 |
ஏதத்கத²நகால ஏக உஜ்ஜவல: பயோத³ஸ்தேஷாமுபரி சா²யாம்’ க்ரு’தவாந், வாரிதா³த்³ ஏஷா நப⁴ஸீயா வாக்³ ப³பூ⁴வ, மமாயம்’ ப்ரிய: புத்ர: , அஸ்மிந் மம மஹாஸந்தோஷ ஏதஸ்ய வாக்யம்’ யூயம்’ நிஸா²மயத|
| وَلَمَّا سَمِعَ ٱلتَّلَامِيذُ سَقَطُوا عَلَى وُجُوهِهِمْ وَخَافُوا جِدًّا. | ٦ 6 |
கிந்து வாசமேதாம்’ ஸ்²ரு’ண்வந்தஏவ ஸி²ஷ்யா ம்ரு’ஸ²ம்’ ஸ²ங்கமாநா ந்யுப்³ஜா ந்யபதந்|
| فَجَاءَ يَسُوعُ وَلَمَسَهُمْ وَقَالَ: «قُومُوا، وَلَا تَخَافُوا». | ٧ 7 |
ததா³ யீஸு²ராக³த்ய தேஷாம்’ கா³த்ராணி ஸ்ப்ரு’ஸ²ந் உவாச, உத்திஷ்ட²த, மா பை⁴ஷ்ட|
| فَرَفَعُوا أَعْيُنَهُمْ وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا إِلَّا يَسُوعَ وَحْدَهُ. | ٨ 8 |
ததா³நீம்’ நேத்ராண்யுந்மீல்ய யீஸு²ம்’ விநா கமபி ந த³த்³ரு’ஸு²: |
| وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ أَوْصَاهُمْ يَسُوعُ قَائِلًا: «لَا تُعْلِمُوا أَحَدًا بِمَا رَأَيْتُمْ حَتَّى يَقُومَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ». | ٩ 9 |
தத: பரம் அத்³ரேரவரோஹணகாலே யீஸு²ஸ்தாந் இத்யாதி³தே³ஸ², மநுஜஸுதஸ்ய ம்ரு’தாநாம்’ மத்⁴யாது³த்தா²நம்’ யாவந்ந ஜாயதே, தாவத் யுஷ்மாபி⁴ரேதத்³த³ர்ஸ²நம்’ கஸ்மைசித³பி ந கத²யிதவ்யம்’|
| وَسَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «فَلِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟». | ١٠ 10 |
ததா³ ஸி²ஷ்யாஸ்தம்’ பப்ரச்சு²: , ப்ரத²மம் ஏலிய ஆயாஸ்யதீதி குத உபாத்⁴யாயைருச்யதே?
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. | ١١ 11 |
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவாதீ³த், ஏலிய: ப்ராகே³த்ய ஸர்வ்வாணி ஸாத⁴யிஷ்யதீதி ஸத்யம்’,
| وَلَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا قَدْ جَاءَ وَلَمْ يَعْرِفُوهُ، بَلْ عَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا. كَذَلِكَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا سَوْفَ يَتَأَلَّمُ مِنْهُمْ». | ١٢ 12 |
கிந்த்வஹம்’ யுஷ்மாந் வச்மி, ஏலிய ஏத்ய க³த: , தே தமபரிசித்ய தஸ்மிந் யதே²ச்ச²ம்’ வ்யவஜஹு: ; மநுஜஸுதேநாபி தேஷாமந்திகே தாத்³ரு’க்³ து³: க²ம்’ போ⁴க்தவ்யம்’|
| حِينَئِذٍ فَهِمَ ٱلتَّلَامِيذُ أَنَّهُ قَالَ لَهُمْ عَنْ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ. | ١٣ 13 |
ததா³நீம்’ ஸ மஜ்ஜயிதாரம்’ யோஹநமதி⁴ கதா²மேதாம்’ வ்யாஹ்ரு’தவாந், இத்த²ம்’ தச்சி²ஷ்யா பு³பு³தி⁴ரே|
| وَلَمَّا جَاءُوا إِلَى ٱلْجَمْعِ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ رَجُلٌ جَاثِيًا لَهُ | ١٤ 14 |
பஸ்²சாத் தேஷு ஜநநிவஹஸ்யாந்திகமாக³தேஷு கஸ்²சித் மநுஜஸ்தத³ந்திகமேத்ய ஜாநூநீ பாதயித்வா கதி²தவாந்,
| وَقَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، ٱرْحَمِ ٱبْنِي فَإِنَّهُ يُصْرَعُ وَيَتَأَلَّمُ شَدِيدًا، وَيَقَعُ كَثِيرًا فِي ٱلنَّارِ وَكَثِيرًا فِي ٱلْمَاءِ. | ١٥ 15 |
ஹே ப்ரபோ⁴, மத்புத்ரம்’ ப்ரதி க்ரு’பாம்’ வித³தா⁴து, ஸோபஸ்மாராமயேந ப்⁴ரு’ஸ²ம்’ வ்யதி²த: ஸந் புந: புந ர்வஹ்நௌ முஹு ர்ஜலமத்⁴யே பததி|
| وَأَحْضَرْتُهُ إِلَى تَلَامِيذِكَ فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يَشْفُوهُ». | ١٦ 16 |
தஸ்மாத்³ ப⁴வத: ஸி²ஷ்யாணாம்’ ஸமீபே தமாநயம்’ கிந்து தே தம்’ ஸ்வாஸ்த²ம்’ கர்த்தும்’ ந ஸ²க்தா: |
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، ٱلْمُلْتَوِي، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ هَهُنَا!». | ١٧ 17 |
ததா³ யீஸு²: கதி²தவாந் ரே அவிஸ்²வாஸிந: , ரே விபத²கா³மிந: , புந: கதிகாலாந் அஹம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸந்நிதௌ⁴ ஸ்தா²ஸ்யாமி? கதிகாலாந் வா யுஷ்மாந் ஸஹிஷ்யே? தமத்ர மமாந்திகமாநயத|
| فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ، فَخَرَجَ مِنْهُ ٱلشَّيْطَانُ. فَشُفِيَ ٱلْغُلَامُ مِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ١٨ 18 |
பஸ்²சாத்³ யீஸு²நா தர்ஜதஏவ ஸ பூ⁴தஸ்தம்’ விஹாய க³தவாந், தத்³த³ண்ட³ஏவ ஸ பா³லகோ நிராமயோ(அ)பூ⁴த்|
| ثُمَّ تَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ إِلَى يَسُوعَ عَلَى ٱنْفِرَادٍ وَقَالُوا: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟». | ١٩ 19 |
தத: ஸி²ஷ்யா கு³ப்தம்’ யீஸு²முபாக³த்ய ப³பா⁴ஷிரே, குதோ வயம்’ தம்’ பூ⁴தம்’ த்யாஜயிதும்’ ந ஸ²க்தா: ?
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لِعَدَمِ إِيمَانِكُمْ. فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَوْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ مِثْلُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ لَكُنْتُمْ تَقُولُونَ لِهَذَا ٱلْجَبَلِ: ٱنْتَقِلْ مِنْ هُنَا إِلَى هُنَاكَ فَيَنْتَقِلُ، وَلَا يَكُونُ شَيْءٌ غَيْرَ مُمْكِنٍ لَدَيْكُمْ. | ٢٠ 20 |
யீஸு²நா தே ப்ரோக்தா: , யுஷ்மாகமப்ரத்யயாத்;
| وَأَمَّا هَذَا ٱلْجِنْسُ فَلَا يَخْرُجُ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ». | ٢١ 21 |
யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ வச்மி யதி³ யுஷ்மாகம்’ ஸர்ஷபைகமாத்ரோபி விஸ்²வாஸோ ஜாயதே, தர்ஹி யுஷ்மாபி⁴ரஸ்மிந் ஸை²லே த்வமித: ஸ்தா²நாத் தத் ஸ்தா²நம்’ யாஹீதி ப்³ரூதே ஸ ததை³வ சலிஷ்யதி, யுஷ்மாகம்’ கிமப்யஸாத்⁴யஞ்ச கர்ம்ம ந ஸ்தா²ஸ்யாதி| கிந்து ப்ரார்த²நோபவாஸௌ விநைதாத்³ரு’ஸோ² பூ⁴தோ ந த்யாஜ்யேத|
| وَفِيمَا هُمْ يَتَرَدَّدُونَ فِي ٱلْجَلِيلِ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ | ٢٢ 22 |
அபரம்’ தேஷாம்’ கா³லீல்ப்ரதே³ஸே² ப்⁴ரமணகாலே யீஸு²நா தே க³தி³தா: , மநுஜஸுதோ ஜநாநாம்’ கரேஷு ஸமர்பயிஷ்யதே தை ர்ஹநிஷ்யதே ச,
| فَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ». فَحَزِنُوا جِدًّا. | ٢٣ 23 |
கிந்து த்ரு’தீயே(அ)ஹிந ம உத்தா²பிஷ்யதே, தேந தே ப்⁴ரு’ஸ²ம்’ து³: கி²தா ப³பூ⁴வ: |
| وَلَمَّا جَاءُوا إِلَى كَفْرَنَاحُومَ تَقَدَّمَ ٱلَّذِينَ يَأْخُذُونَ ٱلدِّرْهَمَيْنِ إِلَى بُطْرُسَ وَقَالُوا: «أَمَا يُوفِي مُعَلِّمُكُمُ ٱلدِّرْهَمَيْنِ؟». | ٢٤ 24 |
தத³நந்தரம்’ தேஷு கப²ர்நாஹூம்நக³ரமாக³தேஷு கரஸம்’க்³ராஹிண: பிதராந்திகமாக³த்ய பப்ரச்சு²: , யுஷ்மாகம்’ கு³ரு: கிம்’ மந்தி³ரார்த²ம்’ கரம்’ ந த³தா³தி? தத: பிதர: கதி²தவாந் த³தா³தி|
| قَالَ: «بَلَى». فَلَمَّا دَخَلَ ٱلْبَيْتَ سَبَقَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «مَاذَا تَظُنُّ يا سِمْعَانُ؟ مِمَّنْ يَأْخُذُ مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ ٱلْجِبَايَةَ أَوِ ٱلْجِزْيَةَ، أَمِنْ بَنِيهِمْ أَمْ مِنَ ٱلْأَجَانِبِ؟». | ٢٥ 25 |
ததஸ்தஸ்மிந் க்³ரு’ஹமத்⁴யமாக³தே தஸ்ய கதா²கத²நாத் பூர்வ்வமேவ யீஸு²ருவாச, ஹே ஸி²மோந், மேதி³ந்யா ராஜாந: ஸ்வஸ்வாபத்யேப்⁴ய: கிம்’ விதே³ஸி²ப்⁴ய: கேப்⁴ய: கரம்’ க்³ரு’ஹ்லந்தி? அத்ர த்வம்’ கிம்’ பு³த்⁴யஸே? தத: பிதர உக்தவாந், விதே³ஸி²ப்⁴ய: |
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «مِنَ ٱلْأَجَانِبِ». قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «فَإِذًا ٱلْبَنُونَ أَحْرَارٌ. | ٢٦ 26 |
ததா³ யீஸு²ருக்தவாந், தர்ஹி ஸந்தாநா முக்தா: ஸந்தி|
| وَلَكِنْ لِئَلَّا نُعْثِرَهُمُ، ٱذْهَبْ إِلَى ٱلْبَحْرِ وَأَلْقِ صِنَّارَةً، وَٱلسَّمَكَةُ ٱلَّتِي تَطْلُعُ أَوَّلًا خُذْهَا، وَمَتَى فَتَحْتَ فَاهَا تَجِدْ إِسْتَارًا، فَخُذْهُ وَأَعْطِهِمْ عَنِّي وَعَنْكَ». | ٢٧ 27 |
ததா²பி யதா²ஸ்மாபி⁴ஸ்தேஷாமந்தராயோ ந ஜந்யதே, தத்க்ரு’தே ஜலதே⁴ஸ்தீரம்’ க³த்வா வடி³ஸ²ம்’ க்ஷிப, தேநாதௌ³ யோ மீந உத்தா²ஸ்யதி, தம்’ க்⁴ரு’த்வா தந்முகே² மோசிதே தோலகைகம்’ ரூப்யம்’ ப்ராப்ஸ்யஸி, தத்³ க்³ரு’ஹீத்வா தவ மம ச க்ரு’தே தேப்⁴யோ தே³ஹி|
