مَتَّى 17
| وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا أَخَاهُ وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ. | ١ 1 |
අනන්තරං ෂඩ්දිනේභ්යඃ පරං යීශුඃ පිතරං යාකූබං තත්සහජං යෝහනඤ්ච ගෘහ්ලන් උච්චාද්රේ ර්විවික්තස්ථානම් ආගත්ය තේෂාං සමක්ෂං රූපමන්යත් දධාර|
| وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ، وَأَضَاءَ وَجْهُهُ كَٱلشَّمْسِ، وَصَارَتْ ثِيَابُهُ بَيْضَاءَ كَٱلنُّورِ. | ٢ 2 |
තේන තදාස්යං තේජස්වි, තදාභරණම් ආලෝකවත් පාණ්ඩරමභවත්|
| وَإِذَا مُوسَى وَإِيلِيَّا قَدْ ظَهَرَا لَهُمْ يَتَكَلَّمَانِ مَعَهُ. | ٣ 3 |
අන්යච්ච තේන සාකං සංලපන්තෞ මූසා ඒලියශ්ච තේභ්යෝ දර්ශනං දදතුඃ|
| فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقُولُ لِيَسُوعَ: «يَارَبُّ، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا! فَإِنْ شِئْتَ نَصْنَعْ هُنَا ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةٌ، وَلِمُوسَى وَاحِدَةٌ، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةٌ». | ٤ 4 |
තදානීං පිතරෝ යීශුං ජගාද, හේ ප්රභෝ ස්ථිතිරත්රාස්මාකං ශුභා, යදි භවතානුමන්යතේ, තර්හි භවදර්ථමේකං මූසාර්ථමේකම් ඒලියාර්ථඤ්චෛකම් ඉති ත්රීණි දූෂ්යාණි නිර්ම්මම|
| وَفِيمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ إِذَا سَحَابَةٌ نَيِّرَةٌ ظَلَّلَتْهُمْ، وَصَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٥ 5 |
ඒතත්කථනකාල ඒක උජ්ජවලඃ පයෝදස්තේෂාමුපරි ඡායාං කෘතවාන්, වාරිදාද් ඒෂා නභසීයා වාග් බභූව, මමායං ප්රියඃ පුත්රඃ, අස්මින් මම මහාසන්තෝෂ ඒතස්ය වාක්යං යූයං නිශාමයත|
| وَلَمَّا سَمِعَ ٱلتَّلَامِيذُ سَقَطُوا عَلَى وُجُوهِهِمْ وَخَافُوا جِدًّا. | ٦ 6 |
කින්තු වාචමේතාං ශෘණ්වන්තඒව ශිෂ්යා මෘශං ශඞ්කමානා න්යුබ්ජා න්යපතන්|
| فَجَاءَ يَسُوعُ وَلَمَسَهُمْ وَقَالَ: «قُومُوا، وَلَا تَخَافُوا». | ٧ 7 |
තදා යීශුරාගත්ය තේෂාං ගාත්රාණි ස්පෘශන් උවාච, උත්තිෂ්ඨත, මා භෛෂ්ට|
| فَرَفَعُوا أَعْيُنَهُمْ وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا إِلَّا يَسُوعَ وَحْدَهُ. | ٨ 8 |
තදානීං නේත්රාණ්යුන්මීල්ය යීශුං විනා කමපි න දදෘශුඃ|
| وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ أَوْصَاهُمْ يَسُوعُ قَائِلًا: «لَا تُعْلِمُوا أَحَدًا بِمَا رَأَيْتُمْ حَتَّى يَقُومَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ». | ٩ 9 |
තතඃ පරම් අද්රේරවරෝහණකාලේ යීශුස්තාන් ඉත්යාදිදේශ, මනුජසුතස්ය මෘතානාං මධ්යාදුත්ථානං යාවන්න ජායතේ, තාවත් යුෂ්මාභිරේතද්දර්ශනං කස්මෛචිදපි න කථයිතව්යං|
| وَسَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «فَلِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟». | ١٠ 10 |
තදා ශිෂ්යාස්තං පප්රච්ඡුඃ, ප්රථමම් ඒලිය ආයාස්යතීති කුත උපාධ්යායෛරුච්යතේ?
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. | ١١ 11 |
තතෝ යීශුඃ ප්රත්යවාදීත්, ඒලියඃ ප්රාගේත්ය සර්ව්වාණි සාධයිෂ්යතීති සත්යං,
| وَلَكِنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا قَدْ جَاءَ وَلَمْ يَعْرِفُوهُ، بَلْ عَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا. كَذَلِكَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا سَوْفَ يَتَأَلَّمُ مِنْهُمْ». | ١٢ 12 |
කින්ත්වහං යුෂ්මාන් වච්මි, ඒලිය ඒත්ය ගතඃ, තේ තමපරිචිත්ය තස්මින් යථේච්ඡං ව්යවජහුඃ; මනුජසුතේනාපි තේෂාමන්තිකේ තාදෘග් දුඃඛං භෝක්තව්යං|
| حِينَئِذٍ فَهِمَ ٱلتَّلَامِيذُ أَنَّهُ قَالَ لَهُمْ عَنْ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ. | ١٣ 13 |
තදානීං ස මජ්ජයිතාරං යෝහනමධි කථාමේතාං ව්යාහෘතවාන්, ඉත්ථං තච්ඡිෂ්යා බුබුධිරේ|
| وَلَمَّا جَاءُوا إِلَى ٱلْجَمْعِ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ رَجُلٌ جَاثِيًا لَهُ | ١٤ 14 |
පශ්චාත් තේෂු ජනනිවහස්යාන්තිකමාගතේෂු කශ්චිත් මනුජස්තදන්තිකමේත්ය ජානූනී පාතයිත්වා කථිතවාන්,
| وَقَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، ٱرْحَمِ ٱبْنِي فَإِنَّهُ يُصْرَعُ وَيَتَأَلَّمُ شَدِيدًا، وَيَقَعُ كَثِيرًا فِي ٱلنَّارِ وَكَثِيرًا فِي ٱلْمَاءِ. | ١٥ 15 |
හේ ප්රභෝ, මත්පුත්රං ප්රති කෘපාං විදධාතු, සෝපස්මාරාමයේන භෘශං ව්යථිතඃ සන් පුනඃ පුන ර්වහ්නෞ මුහු ර්ජලමධ්යේ පතති|
| وَأَحْضَرْتُهُ إِلَى تَلَامِيذِكَ فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يَشْفُوهُ». | ١٦ 16 |
තස්මාද් භවතඃ ශිෂ්යාණාං සමීපේ තමානයං කින්තු තේ තං ස්වාස්ථං කර්ත්තුං න ශක්තාඃ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، ٱلْمُلْتَوِي، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ هَهُنَا!». | ١٧ 17 |
තදා යීශුඃ කථිතවාන් රේ අවිශ්වාසිනඃ, රේ විපථගාමිනඃ, පුනඃ කතිකාලාන් අහං යුෂ්මාකං සන්නිධෞ ස්ථාස්යාමි? කතිකාලාන් වා යුෂ්මාන් සහිෂ්යේ? තමත්ර මමාන්තිකමානයත|
| فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ، فَخَرَجَ مِنْهُ ٱلشَّيْطَانُ. فَشُفِيَ ٱلْغُلَامُ مِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ. | ١٨ 18 |
පශ්චාද් යීශුනා තර්ජතඒව ස භූතස්තං විහාය ගතවාන්, තද්දණ්ඩඒව ස බාලකෝ නිරාමයෝ(අ)භූත්|
| ثُمَّ تَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ إِلَى يَسُوعَ عَلَى ٱنْفِرَادٍ وَقَالُوا: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟». | ١٩ 19 |
තතඃ ශිෂ්යා ගුප්තං යීශුමුපාගත්ය බභාෂිරේ, කුතෝ වයං තං භූතං ත්යාජයිතුං න ශක්තාඃ?
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لِعَدَمِ إِيمَانِكُمْ. فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَوْ كَانَ لَكُمْ إِيمَانٌ مِثْلُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ لَكُنْتُمْ تَقُولُونَ لِهَذَا ٱلْجَبَلِ: ٱنْتَقِلْ مِنْ هُنَا إِلَى هُنَاكَ فَيَنْتَقِلُ، وَلَا يَكُونُ شَيْءٌ غَيْرَ مُمْكِنٍ لَدَيْكُمْ. | ٢٠ 20 |
යීශුනා තේ ප්රෝක්තාඃ, යුෂ්මාකමප්රත්යයාත්;
| وَأَمَّا هَذَا ٱلْجِنْسُ فَلَا يَخْرُجُ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ». | ٢١ 21 |
යුෂ්මානහං තථ්යං වච්මි යදි යුෂ්මාකං සර්ෂපෛකමාත්රෝපි විශ්වාසෝ ජායතේ, තර්හි යුෂ්මාභිරස්මින් ශෛලේ ත්වමිතඃ ස්ථානාත් තත් ස්ථානං යාහීති බ්රූතේ ස තදෛව චලිෂ්යති, යුෂ්මාකං කිමප්යසාධ්යඤ්ච කර්ම්ම න ස්ථාස්යාති| කින්තු ප්රාර්ථනෝපවාසෞ විනෛතාදෘශෝ භූතෝ න ත්යාජ්යේත|
| وَفِيمَا هُمْ يَتَرَدَّدُونَ فِي ٱلْجَلِيلِ قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ | ٢٢ 22 |
අපරං තේෂාං ගාලීල්ප්රදේශේ භ්රමණකාලේ යීශුනා තේ ගදිතාඃ, මනුජසුතෝ ජනානාං කරේෂු සමර්පයිෂ්යතේ තෛ ර්හනිෂ්යතේ ච,
| فَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ». فَحَزِنُوا جِدًّا. | ٢٣ 23 |
කින්තු තෘතීයේ(අ)හින ම උත්ථාපිෂ්යතේ, තේන තේ භෘශං දුඃඛිතා බභූවඃ|
| وَلَمَّا جَاءُوا إِلَى كَفْرَنَاحُومَ تَقَدَّمَ ٱلَّذِينَ يَأْخُذُونَ ٱلدِّرْهَمَيْنِ إِلَى بُطْرُسَ وَقَالُوا: «أَمَا يُوفِي مُعَلِّمُكُمُ ٱلدِّرْهَمَيْنِ؟». | ٢٤ 24 |
තදනන්තරං තේෂු කඵර්නාහූම්නගරමාගතේෂු කරසංග්රාහිණඃ පිතරාන්තිකමාගත්ය පප්රච්ඡුඃ, යුෂ්මාකං ගුරුඃ කිං මන්දිරාර්ථං කරං න දදාති? තතඃ පිතරඃ කථිතවාන් දදාති|
| قَالَ: «بَلَى». فَلَمَّا دَخَلَ ٱلْبَيْتَ سَبَقَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «مَاذَا تَظُنُّ يا سِمْعَانُ؟ مِمَّنْ يَأْخُذُ مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ ٱلْجِبَايَةَ أَوِ ٱلْجِزْيَةَ، أَمِنْ بَنِيهِمْ أَمْ مِنَ ٱلْأَجَانِبِ؟». | ٢٥ 25 |
තතස්තස්මින් ගෘහමධ්යමාගතේ තස්ය කථාකථනාත් පූර්ව්වමේව යීශුරුවාච, හේ ශිමෝන්, මේදින්යා රාජානඃ ස්වස්වාපත්යේභ්යඃ කිං විදේශිභ්යඃ කේභ්යඃ කරං ගෘහ්ලන්ති? අත්ර ත්වං කිං බුධ්යසේ? තතඃ පිතර උක්තවාන්, විදේශිභ්යඃ|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «مِنَ ٱلْأَجَانِبِ». قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «فَإِذًا ٱلْبَنُونَ أَحْرَارٌ. | ٢٦ 26 |
තදා යීශුරුක්තවාන්, තර්හි සන්තානා මුක්තාඃ සන්ති|
| وَلَكِنْ لِئَلَّا نُعْثِرَهُمُ، ٱذْهَبْ إِلَى ٱلْبَحْرِ وَأَلْقِ صِنَّارَةً، وَٱلسَّمَكَةُ ٱلَّتِي تَطْلُعُ أَوَّلًا خُذْهَا، وَمَتَى فَتَحْتَ فَاهَا تَجِدْ إِسْتَارًا، فَخُذْهُ وَأَعْطِهِمْ عَنِّي وَعَنْكَ». | ٢٧ 27 |
තථාපි යථාස්මාභිස්තේෂාමන්තරායෝ න ජන්යතේ, තත්කෘතේ ජලධේස්තීරං ගත්වා වඩිශං ක්ෂිප, තේනාදෞ යෝ මීන උත්ථාස්යති, තං ඝෘත්වා තන්මුඛේ මෝචිතේ තෝලකෛකං රූප්යං ප්රාප්ස්යසි, තද් ගෘහීත්වා තව මම ච කෘතේ තේභ්යෝ දේහි|
