مَتَّى 16

١ 1 وَجَاءَ إِلَيْهِ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَٱلصَّدُّوقِيُّونَ لِيُجَرِّبُوهُ، فَسَأَلُوهُ أَنْ يُرِيَهُمْ آيَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ.

តទានីំ ផិរូឝិនះ សិទូកិនឝ្ចាគត្យ តំ បរីក្ឞិតុំ នភមីយំ កិញ្ចន លក្ឞ្ម ទឝ៌យិតុំ តស្មៃ និវេទយាមាសុះ។

٢ 2 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِذَا كَانَ ٱلْمَسَاءُ قُلْتُمْ: صَحْوٌ لِأَنَّ ٱلسَّمَاءَ مُحْمَرَّةٌ.

តតះ ស ឧក្តវាន៑, សន្ធ្យាយាំ នភសោ រក្តត្វាទ៑ យូយំ វទថ, ឝ្វោ និម៌្មលំ ទិនំ ភវិឞ្យតិ;

٣ 3 وَفِي ٱلصَّبَاحِ: ٱلْيَوْمَ شِتَاءٌ لِأَنَّ ٱلسَّمَاءَ مُحْمَرَّةٌ بِعُبُوسَةٍ.يَا مُرَاؤُونَ! تَعْرِفُونَ أَنْ تُمَيِّزُوا وَجْهَ ٱلسَّمَاءِ، وَأَمَّا عَلَامَاتُ ٱلْأَزْمِنَةِ فَلَا تَسْتَطِيعُونَ!

ប្រាតះកាលេ ច នភសោ រក្តត្វាត៑ មលិនត្វាញ្ច វទថ, ឈញ្ភ្ឝទ្យ ភវិឞ្យតិ។ ហេ កបដិនោ យទិ យូយម៑ អន្តរីក្ឞស្យ លក្ឞ្ម ពោទ្ធុំ ឝក្នុថ, តហ៌ិ កាលស្យៃតស្យ លក្ឞ្ម កថំ ពោទ្ធុំ ន ឝក្នុថ?

٤ 4 جِيلٌ شِرِّيرٌ فَاسِقٌ يَلْتَمِسُ آيَةً، وَلَا تُعْطَى لَهُ آيَةٌ إِلَّا آيَةَ يُونَانَ ٱلنَّبِيِّ». ثُمَّ تَرَكَهُمْ وَمَضَى.

ឯតត្កាលស្យ ទុឞ្ដោ វ្យភិចារី ច វំឝោ លក្ឞ្ម គវេឞយតិ, កិន្តុ យូនសោ ភវិឞ្យទ្វាទិនោ លក្ឞ្ម វិនាន្យត៑ កិមបិ លក្ឞ្ម តាន៑ ន ទឝ៌យិយ្យតេ។ តទានីំ ស តាន៑ វិហាយ ប្រតស្ថេ។

٥ 5 وَلَمَّا جَاءَ تَلَامِيذُهُ إِلَى ٱلْعَبْرِ نَسُوا أَنْ يَأْخُذُوا خُبْزًا.

អនន្តរមន្យបារគមនកាលេ តស្យ ឝិឞ្យាះ បូបមានេតុំ វិស្ម្ឫតវន្តះ។

٦ 6 وَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱنْظُرُوا، وَتَحَرَّزُوا مِنْ خَمِيرِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ».

យីឝុស្តានវាទីត៑, យូយំ ផិរូឝិនាំ សិទូកិនាញ្ច កិណ្វំ ប្រតិ សាវធានាះ សតក៌ាឝ្ច ភវត។

٧ 7 فَفَكَّرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ قَائِلِينَ: «إِنَّنَا لَمْ نَأْخُذْ خُبْزًا».

តេន តេ បរស្បរំ វិវិច្យ កថយិតុមារេភិរេ, វយំ បូបានានេតុំ វិស្ម្ឫតវន្ត ឯតត្ការណាទ៑ ឥតិ កថយតិ។

٨ 8 فَعَلِمَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لِمَاذَا تُفَكِّرُونَ فِي أَنْفُسِكُمْ يا قَلِيلِي ٱلْإِيمَانِ أَنَّكُمْ لَمْ تَأْخُذُوا خُبْزًا؟

កិន្តុ យីឝុស្តទ្វិជ្ញាយ តានវោចត៑, ហេ ស្តោកវិឝ្វាសិនោ យូយំ បូបានានយនមធិ កុតះ បរស្បរមេតទ៑ វិវិំក្យ?

٩ 9 أَحَتَّى ٱلْآنَ لَا تَفْهَمُونَ؟ وَلَا تَذْكُرُونَ خَمْسَ خُبْزَاتِ ٱلْخَمْسَةِ ٱلْآلَافِ وَكَمْ قُفَّةً أَخَذْتُمْ؟

យុឞ្មាភិះ កិមទ្យាបិ ន ជ្ញាយតេ? បញ្ចភិះ បូបៃះ បញ្ចសហស្របុរុឞេឞុ ភោជិតេឞុ ភក្ឞ្យោច្ឆិឞ្ដបូណ៌ាន៑ កតិ ឌលកាន៑ សមគ្ឫហ្លីតំ;

١٠ 10 وَلَا سَبْعَ خُبْزَاتِ ٱلْأَرْبَعَةِ ٱلْآلَافِ وَكَمْ سَلًّا أَخَذْتُمْ؟

តថា សប្តភិះ បូបៃឝ្ចតុះសហស្របុរុឞេឞុ ភេជិតេឞុ កតិ ឌលកាន៑ សមគ្ឫហ្លីត, តត៑ កិំ យុឞ្មាភិន៌ ស្មយ៌្យតេ?

١١ 11 كَيْفَ لَا تَفْهَمُونَ أَنِّي لَيْسَ عَنِ ٱلْخُبْزِ قُلْتُ لَكُمْ أَنْ تَتَحَرَّزُوا مِنْ خَمِيرِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ؟».

តស្មាត៑ ផិរូឝិនាំ សិទូកិនាញ្ច កិណ្វំ ប្រតិ សាវធានាស្តិឞ្ឋត, កថាមិមាម៑ អហំ បូបានធិ នាកថយំ, ឯតទ៑ យូយំ កុតោ ន ពុធ្យធ្វេ?

١٢ 12 حِينَئِذٍ فَهِمُوا أَنَّهُ لَمْ يَقُلْ أَنْ يَتَحَرَّزُوا مِنْ خَمِيرِ ٱلْخُبْزِ، بَلْ مِنْ تَعْلِيمِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ وَٱلصَّدُّوقِيِّينَ.

តទានីំ បូបកិណ្វំ ប្រតិ សាវធានាស្តិឞ្ឋតេតិ នោក្ត្វា ផិរូឝិនាំ សិទូកិនាញ្ច ឧបទេឝំ ប្រតិ សាវធានាស្តិឞ្ឋតេតិ កថិតវាន៑, ឥតិ តៃរពោធិ។

١٣ 13 وَلَمَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى نَوَاحِي قَيْصَرِيَّةِ فِيلُبُّسَ سَأَلَ تَلَامِيذَهُ قَائِلًا: «مَنْ يَقُولُ ٱلنَّاسُ إِنِّي أَنَا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ؟».

អបរញ្ច យីឝុះ កៃសរិយា-ផិលិបិប្រទេឝមាគត្យ ឝិឞ្យាន៑ អប្ឫច្ឆត៑, យោៜហំ មនុជសុតះ សោៜហំ កះ? លោកៃរហំ កិមុច្យេ?

١٤ 14 فَقَالُوا: «قَوْمٌ: يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ، وَآخَرُونَ: إِيلِيَّا، وَآخَرُونَ: إِرْمِيَا أَوْ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْأَنْبِيَاءِ».

តទានីំ តេ កថិតវន្តះ, កេចិទ៑ វទន្តិ ត្វំ មជ្ជយិតា យោហន៑, កេចិទ្វទន្តិ, ត្វម៑ ឯលិយះ, កេចិច្ច វទន្តិ, ត្វំ យិរិមិយោ វា កឝ្ចិទ៑ ភវិឞ្យទ្វាទីតិ។

١٥ 15 قَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ إِنِّي أَنَا؟».

បឝ្ចាត៑ ស តាន៑ បប្រច្ឆ, យូយំ មាំ កំ វទថ? តតះ ឝិមោន៑ បិតរ ឧវាច,

١٦ 16 فَأَجَابَ سِمْعَانُ بُطْرُسُ وَقَالَ: «أَنْتَ هُوَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ ٱلْحَيِّ!».

ត្វមមរេឝ្វរស្យាភិឞិក្តបុត្រះ។

١٧ 17 فَأجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «طُوبَى لَكَ يا سِمْعَانُ بْنَ يُونَا، إِنَّ لَحْمًا وَدَمًا لَمْ يُعْلِنْ لَكَ، لَكِنَّ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ.

តតោ យីឝុះ កថិតវាន៑, ហេ យូនសះ បុត្រ ឝិមោន៑ ត្វំ ធន្យះ; យតះ កោបិ អនុជស្ត្វយ្យេតជ្ជ្ញានំ នោទបាទយត៑, កិន្តុ មម ស្វគ៌ស្យះ បិតោទបាទយត៑។

١٨ 18 وَأَنَا أَقُولُ لَكَ أَيْضًا: أَنْتَ بُطْرُسُ، وَعَلَى هَذِهِ ٱلصَّخْرَةِ أَبْنِي كَنِيسَتِي، وَأَبْوَابُ ٱلْجَحِيمِ لَنْ تَقْوَى عَلَيْهَا. (Hadēs g86)

អតោៜហំ ត្វាំ វទាមិ, ត្វំ បិតរះ (ប្រស្តរះ) អហញ្ច តស្យ ប្រស្តរស្យោបរិ ស្វមណ្ឌលីំ និម៌្មាស្យាមិ, តេន និរយោ ពលាត៑ តាំ បរាជេតុំ ន ឝក្ឞ្យតិ។ (Hadēs g86)

١٩ 19 وَأُعْطِيكَ مَفَاتِيحَ مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ، فَكُلُّ مَا تَرْبِطُهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَكُونُ مَرْبُوطًا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ. وَكُلُّ مَا تَحُلُّهُ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَكُونُ مَحْلُولًا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ».

អហំ តុភ្យំ ស្វគ៌ីយរាជ្យស្យ កុញ្ជិកាំ ទាស្យាមិ, តេន យត៑ កិញ្ចន ត្វំ ប្ឫថិវ្យាំ ភំត្ស្យសិ តត្ស្វគ៌េ ភំត្ស្យតេ, យច្ច កិញ្ចន មហ្យាំ មោក្ឞ្យសិ តត៑ ស្វគ៌េ មោក្ឞ្យតេ។

٢٠ 20 حِينَئِذٍ أَوْصَى تَلَامِيذَهُ أَنْ لَا يَقُولُوا لِأَحَدٍ إِنَّهُ يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ.

បឝ្ចាត៑ ស ឝិឞ្យានាទិឝត៑, អហមភិឞិក្តោ យីឝុរិតិ កថាំ កស្មៃចិទបិ យូយំ មា កថយត។

٢١ 21 مِنْ ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ ٱبْتَدَأَ يَسُوعُ يُظْهِرُ لِتَلَامِيذِهِ أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يَذْهَبَ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَيَتَأَلَّمَ كَثِيرًا مِنَ ٱلشُّيُوخِ وَرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، وَيُقْتَلَ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومَ.

អន្យញ្ច យិរូឝាលម្នគរំ គត្វា ប្រាចីនលោកេភ្យះ ប្រធានយាជកេភ្យ ឧបាធ្យាយេភ្យឝ្ច ពហុទុះខភោគស្តៃ រ្ហតត្វំ ត្ឫតីយទិនេ បុនរុត្ថានញ្ច មមាវឝ្យកម៑ ឯតាះ កថា យីឝុស្តត្កាលមារភ្យ ឝិឞ្យាន៑ ជ្ញាបយិតុម៑ អារព្ធវាន៑។

٢٢ 22 فَأَخَذَهُ بُطْرُسُ إِلَيْهِ وَٱبْتَدَأَ يَنْتَهِرُهُ قَائِلًا: «حَاشَاكَ يَارَبُّ! لَا يَكُونُ لَكَ هَذَا!».

តទានីំ បិតរស្តស្យ ករំ ឃ្ឫត្វា តជ៌យិត្វា កថយិតុមារព្ធវាន៑, ហេ ប្រភោ, តត៑ ត្វត្តោ ទូរំ យាតុ, ត្វាំ ប្រតិ កទាបិ ន ឃដិឞ្យតេ។

٢٣ 23 فَٱلْتَفَتَ وَقَالَ لِبُطْرُسَ: «ٱذْهَبْ عَنِّي يَاشَيْطَانُ! أَنْتَ مَعْثَرَةٌ لِي، لِأَنَّكَ لَا تَهْتَمُّ بِمَا لِلهِ لَكِنْ بِمَا لِلنَّاسِ».

កិន្តុ ស វទនំ បរាវត៌្យ បិតរំ ជគាទ, ហេ វិឃ្នការិន៑, មត្សម្មុខាទ៑ ទូរីភវ, ត្វំ មាំ ពាធសេ, ឦឝ្វរីយកាយ៌្យាត៑ មានុឞីយកាយ៌្យំ តុភ្យំ រោចតេ។

٢٤ 24 حِينَئِذٍ قَالَ يَسُوعُ لِتَلَامِيذِهِ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَأْتِيَ وَرَائِي فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ وَيَتْبَعْنِي،

អនន្តរំ យីឝុះ ស្វីយឝិឞ្យាន៑ ឧក្តវាន៑ យះ កឝ្ចិត៑ មម បឝ្ចាទ្គាមី ភវិតុម៑ ឥច្ឆតិ, ស ស្វំ ទាម្យតុ, តថា ស្វក្រុឝំ គ្ឫហ្លន៑ មត្បឝ្ចាទាយាតុ។

٢٥ 25 فَإِنَّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ يُهْلِكُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي يَجِدُهَا.

យតោ យះ ប្រាណាន៑ រក្ឞិតុមិច្ឆតិ, ស តាន៑ ហារយិឞ្យតិ, កិន្តុ យោ មទត៌្ហំ និជប្រាណាន៑ ហារយតិ, ស តាន៑ ប្រាប្ស្យតិ។

٢٦ 26 لِأَنَّهُ مَاذَا يَنْتَفِعُ ٱلْإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ ٱلْعَالَمَ كُلَّهُ وَخَسِرَ نَفْسَهُ؟ أَوْ مَاذَا يُعْطِي ٱلْإِنْسَانُ فِدَاءً عَنْ نَفْسِهِ؟

មានុឞោ យទិ សវ៌្វំ ជគត៑ លភតេ និជប្រណាន៑ ហារយតិ, តហ៌ិ តស្យ កោ លាភះ? មនុជោ និជប្រាណានាំ វិនិមយេន វា កិំ ទាតុំ ឝក្នោតិ?

٢٧ 27 فَإِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يَأْتِي فِي مَجْدِ أَبِيهِ مَعَ مَلَائِكَتِهِ، وَحِينَئِذٍ يُجَازِي كُلَّ وَاحِدٍ حَسَبَ عَمَلِهِ.

មនុជសុតះ ស្វទូតៃះ សាកំ បិតុះ ប្រភាវេណាគមិឞ្យតិ; តទា ប្រតិមនុជំ ស្វស្វកម៌្មានុសារាត៑ ផលំ ទាស្យតិ។

٢٨ 28 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ آتِيًا فِي مَلَكُوتِهِ».

អហំ យុឞ្មាន៑ តថ្យំ វច្មិ, សរាជ្យំ មនុជសុតម៑ អាគតំ ន បឝ្យន្តោ ម្ឫត្យុំ ន ស្វាទិឞ្យន្តិ, ឯតាទ្ឫឝាះ កតិបយជនា អត្រាបិ ទណ្ឌាយមានាះ សន្តិ។

Jonah is Spewed Forth by the Whale