مَتَّى 14
| فِي ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ سَمِعَ هِيرُودُسُ رَئِيسُ ٱلرُّبْعِ خَبَرَ يَسُوعَ، | ١ 1 |
តទានីំ រាជា ហេរោទ៑ យីឝោ រ្យឝះ ឝ្រុត្វា និជទាសេយាន៑ ជគាទ៑,
| فَقَالَ لِغِلْمَانِهِ: «هَذَا هُوَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ قَدْ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ! وَلِذَلِكَ تُعْمَلُ بِهِ ٱلْقُوَّاتُ». | ٢ 2 |
ឯឞ មជ្ជយិតា យោហន៑, ប្រមិតេភយស្តស្យោត្ថានាត៑ តេនេត្ថមទ្ភុតំ កម៌្ម ប្រកាឝ្យតេ។
| فَإِنَّ هِيرُودُسَ كَانَ قَدْ أَمْسَكَ يُوحَنَّا وَأَوْثَقَهُ وَطَرَحَهُ فِي سِجْنٍ مِنْ أَجْلِ هِيرُودِيَّا ٱمْرَأَةِ فِيلُبُّسَ أَخِيهِ، | ٣ 3 |
បុរា ហេរោទ៑ និជភ្រាតុ: ផិលិបោ ជាយាយា ហេរោទីយាយា អនុរោធាទ៑ យោហនំ ធារយិត្វា ពទ្ធា ការាយាំ ស្ថាបិតវាន៑។
| لِأَنَّ يُوحَنَّا كَانَ يَقُولُ لَهُ: «لَا يَحِلُّ أَنْ تَكُونَ لَكَ». | ٤ 4 |
យតោ យោហន៑ ឧក្តវាន៑, ឯត្សយាះ សំគ្រហោ ភវតោ នោចិតះ។
| وَلَمَّا أَرَادَ أَنْ يَقْتُلَهُ خَافَ مِنَ ٱلشَّعْبِ، لِأَنَّهُ كَانَ عِنْدَهُمْ مِثْلَ نَبِيٍّ. | ٥ 5 |
តស្មាត៑ ន្ឫបតិស្តំ ហន្តុមិច្ឆន្នបិ លោកេភ្យោ វិភយាញ្ចការ; យតះ សវ៌្វេ យោហនំ ភវិឞ្យទ្វាទិនំ មេនិរេ។
| ثُمَّ لَمَّا صَارَ مَوْلِدُ هِيرُودُسَ، رَقَصَتِ ٱبْنَةُ هِيرُودِيَّا فِي ٱلْوَسْطِ فَسَرَّتْ هِيرُودُسَ. | ٦ 6 |
កិន្តុ ហេរោទោ ជន្មាហីយមហ ឧបស្ថិតេ ហេរោទីយាយា ទុហិតា តេឞាំ សមក្ឞំ ន្ឫតិត្វា ហេរោទមប្រីណ្យត៑។
| مِنْ ثَمَّ وَعَدَ بِقَسَمٍ أَنَّهُ مَهْمَا طَلَبَتْ يُعْطِيهَا. | ٧ 7 |
តស្មាត៑ ភូបតិះ ឝបថំ កុវ៌្វន៑ ឥតិ ប្រត្យជ្ញាសីត៑, ត្វយា យទ៑ យាច្យតេ, តទេវាហំ ទាស្យាមិ។
| فَهِيَ إِذْ كَانَتْ قَدْ تَلَقَّنَتْ مِنْ أُمِّهَا قَالَتْ: «أَعْطِنِي هَهُنَا عَلَى طَبَقٍ رَأْسَ يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانِ». | ٨ 8 |
សា កុមារី ស្វីយមាតុះ ឝិក្ឞាំ លព្ធា ពភាឞេ, មជ្ជយិតុយ៌ោហន ឧត្តមាង្គំ ភាជនេ សមានីយ មហ្យំ វិឝ្រាណយ។
| فَٱغْتَمَّ ٱلْمَلِكُ. وَلَكِنْ مِنْ أَجْلِ ٱلْأَقْسَامِ وَٱلْمُتَّكِئِينَ مَعَهُ أَمَرَ أَنْ يُعْطَى. | ٩ 9 |
តតោ រាជា ឝុឝោច, កិន្តុ ភោជនាយោបវិឝតាំ សង្គិនាំ ស្វក្ឫតឝបថស្យ ចានុរោធាត៑ តត៑ ប្រទាតុម អាទិទេឝ។
| فَأَرْسَلَ وَقَطَعَ رَأْسَ يُوحَنَّا فِي ٱلسِّجْنِ. | ١٠ 10 |
បឝ្ចាត៑ ការាំ ប្រតិ នរំ ប្រហិត្យ យោហន ឧត្តមាង្គំ ឆិត្ត្វា
| فَأُحْضِرَ رَأْسُهُ عَلَى طَبَقٍ وَدُفِعَ إِلَى ٱلصَّبِيَّةِ، فَجَاءَتْ بِهِ إِلَى أُمِّهَا. | ١١ 11 |
តត៑ ភាជន អានាយ្យ តស្យៃ កុមាយ៌្យៃ វ្យឝ្រាណយត៑, តតះ សា ស្វជនន្យាះ សមីបំ តន្និនាយ។
| فَتَقَدَّمَ تَلَامِيذُهُ وَرَفَعُوا ٱلْجَسَدَ وَدَفَنُوهُ. ثُمَّ أَتَوْا وَأَخْبَرُوا يَسُوعَ. | ١٢ 12 |
បឝ្ចាត៑ យោហនះ ឝិឞ្យា អាគត្យ កាយំ នីត្វា ឝ្មឝានេ ស្ថាបយាមាសុស្តតោ យីឝោះ សន្និធិំ វ្រជិត្វា តទ្វាត៌្តាំ ពភាឞិរេ។
| فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ ٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ فِي سَفِينَةٍ إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ مُنْفَرِدًا. فَسَمِعَ ٱلْجُمُوعُ وَتَبِعُوهُ مُشَاةً مِنَ ٱلْمُدُنِ. | ١٣ 13 |
អនន្តរំ យីឝុរិតិ និឝភ្យ នាវា និជ៌នស្ថានម៑ ឯកាកី គតវាន៑, បឝ្ចាត៑ មានវាស្តត៑ ឝ្រុត្វា នានានគរេភ្យ អាគត្យ បទៃស្តត្បឝ្ចាទ៑ ឦយុះ។
| فَلَمَّا خَرَجَ يَسُوعُ أَبْصَرَ جَمْعًا كَثِيرًا فَتَحَنَّنَ عَلَيْهِمْ وَشَفَى مَرْضَاهُمْ. | ١٤ 14 |
តទានីំ យីឝុ រ្ពហិរាគត្យ មហាន្តំ ជននិវហំ និរីក្ឞ្យ តេឞុ ការុណិកះ មន៑ តេឞាំ បីឌិតជនាន៑ និរាមយាន៑ ចការ។
| وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ تَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «ٱلْمَوْضِعُ خَلَاءٌ وَٱلْوَقْتُ قَدْ مَضَى. اِصْرِفِ ٱلْجُمُوعَ لِكَيْ يَمْضُوا إِلَى ٱلْقُرَى وَيَبْتَاعُوا لَهُمْ طَعَامًا». | ١٥ 15 |
តតះ បរំ សន្ធ្យាយាំ ឝិឞ្យាស្តទន្តិកមាគត្យ កថយាញ្ចក្រុះ, ឥទំ និជ៌នស្ថានំ វេលាប្យវសន្នា; តស្មាត៑ មនុជាន៑ ស្វស្វគ្រាមំ គន្តុំ ស្វាត៌្ហំ ភក្ឞ្យាណិ ក្រេតុញ្ច ភវាន៑ តាន៑ វិស្ឫជតុ។
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَا حَاجَةَ لَهُمْ أَنْ يَمْضُوا. أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا». | ١٦ 16 |
កិន្តុ យីឝុស្តានវាទីត៑, តេឞាំ គមនេ ប្រយោជនំ នាស្តិ, យូយមេវ តាន៑ ភោជយត។
| فَقَالُوا لَهُ: «لَيْسَ عِنْدَنَا هَهُنَا إِلَّا خَمْسَةُ أَرْغِفَةٍ وَسَمَكَتَانِ». | ١٧ 17 |
តទា តេ ប្រត្យវទន៑, អស្មាកមត្រ បូបបញ្ចកំ មីនទ្វយញ្ចាស្តេ។
| فَقَالَ: «ٱئْتُونِي بِهَا إِلَى هُنَا». | ١٨ 18 |
តទានីំ តេនោក្តំ តានិ មទន្តិកមានយត។
| فَأَمَرَ ٱلْجُمُوعَ أَنْ يَتَّكِئُوا عَلَى ٱلْعُشْبِ. ثُمَّ أَخَذَ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ وَٱلسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ وَبَارَكَ وَكَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلْأَرْغِفَةَ لِلتَّلَامِيذِ، وَٱلتَّلَامِيذُ لِلْجُمُوعِ. | ١٩ 19 |
អនន្តរំ ស មនុជាន៑ យវសោបយ៌្យុបវេឞ្ដុម៑ អាជ្ញាបយាមាស; អបរ តត៑ បូបបញ្ចកំ មីនទ្វយញ្ច គ្ឫហ្លន៑ ស្វគ៌ំ ប្រតិ និរីក្ឞ្យេឝ្វរីយគុណាន៑ អនូទ្យ ភំក្ត្វា ឝិឞ្យេភ្យោ ទត្តវាន៑, ឝិឞ្យាឝ្ច លោកេភ្យោ ទទុះ។
| فَأَكَلَ ٱلْجَمِيعُ وَشَبِعُوا. ثُمَّ رَفَعُوا مَا فَضَلَ مِنَ ٱلْكِسَرِ ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ قُفَّةً مَمْلُوءةً. | ٢٠ 20 |
តតះ សវ៌្វេ ភុក្ត្វា បរិត្ឫប្តវន្តះ, តតស្តទវឝិឞ្ដភក្ឞ្យៃះ បូណ៌ាន៑ ទ្វាទឝឌលកាន៑ គ្ឫហីតវន្តះ។
| وَٱلْآ كِلُونَ كَانُوا نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافِ رَجُلٍ، مَا عَدَا ٱلنِّسَاءَ وَٱلْأَوْلَادَ. | ٢١ 21 |
តេ ភោក្តារះ ស្ត្រីព៌ាលកាំឝ្ច វិហាយ ប្រាយេណ បញ្ច សហស្រាណិ បុមាំស អាសន៑។
| وَلِلْوَقْتِ أَلْزَمَ يَسُوعُ تَلَامِيذَهُ أَنْ يَدْخُلُوا ٱلسَّفِينَةَ وَيَسْبِقُوهُ إِلَى ٱلْعَبْرِ حَتَّى يَصْرِفَ ٱلْجُمُوعَ. | ٢٢ 22 |
តទនន្តរំ យីឝុ រ្លោកានាំ វិសជ៌នកាលេ ឝិឞ្យាន៑ តរណិមារោឍុំ ស្វាគ្រេ បារំ យាតុញ្ច គាឍមាទិឞ្ដវាន៑។
| وَبَعْدَمَا صَرَفَ ٱلْجُمُوعَ صَعِدَ إِلَى ٱلْجَبَلِ مُنْفَرِدًا لِيُصَلِّيَ. وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ كَانَ هُنَاكَ وَحْدَهُ. | ٢٣ 23 |
តតោ លោកេឞុ វិស្ឫឞ្ដេឞុ ស វិវិក្តេ ប្រាត៌្ហយិតុំ គិរិមេកំ គត្វា សន្ធ្យាំ យាវត៑ តត្រៃកាកី ស្ថិតវាន៑។
| وَأَمَّا ٱلسَّفِينَةُ فَكَانَتْ قَدْ صَارَتْ فِي وَسْطِ ٱلْبَحْرِ مُعَذَّبَةً مِنَ ٱلْأَمْوَاجِ. لِأَنَّ ٱلرِّيحَ كَانَتْ مُضَادَّةً. | ٢٤ 24 |
កិន្តុ តទានីំ សម្មុខវាតត្វាត៑ សរិត្បតេ រ្មធ្យេ តរង្គៃស្តរណិទ៌ោលាយមានាភវត៑។
| وَفِي ٱلْهَزِيعِ ٱلرَّابِعِ مِنَ ٱللَّيْلِ مَضَى إِلَيْهِمْ يَسُوعُ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ. | ٢٥ 25 |
តទា ស យាមិន្យាឝ្ចតុត៌្ហប្រហរេ បទ្ភ្យាំ វ្រជន៑ តេឞាមន្តិកំ គតវាន៑។
| فَلَمَّا أَبْصَرَهُ ٱلتَّلَامِيذُ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ ٱضْطَرَبُوا قَائِلِينَ: «إِنَّهُ خَيَالٌ». وَمِنَ ٱلْخَوْفِ صَرَخُوا! | ٢٦ 26 |
កិន្តុ ឝិឞ្យាស្តំ សាគរោបរិ វ្រជន្តំ វិលោក្យ សមុទ្វិគ្នា ជគទុះ, ឯឞ ភូត ឥតិ ឝង្កមានា ឧច្ចៃះ ឝព្ទាយាញ្ចក្រិរេ ច។
| فَلِلْوَقْتِ كَلَّمَهُمْ يَسُوعُ قَائِلًا: «تَشَجَّعُوا! أَنَا هُوَ. لَا تَخَافُوا». | ٢٧ 27 |
តទៃវ យីឝុស្តានវទត៑, សុស្ថិរា ភវត, មា ភៃឞ្ដ, ឯឞោៜហម៑។
| فَأَجَابَهُ بُطْرُسُ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، إِنْ كُنْتَ أَنْتَ هُوَ، فَمُرْنِي أَنْ آتِيَ إِلَيْكَ عَلَى ٱلْمَاءِ». | ٢٨ 28 |
តតះ បិតរ ឥត្យុក្តវាន៑, ហេ ប្រភោ, យទិ ភវានេវ, តហ៌ិ មាំ ភវត្សមីបំ យាតុមាជ្ញាបយតុ។
| فَقَالَ: «تَعَالَ». فَنَزَلَ بُطْرُسُ مِنَ ٱلسَّفِينَةِ وَمَشَى عَلَى ٱلْمَاءِ لِيَأْتِيَ إِلَى يَسُوعَ. | ٢٩ 29 |
តតះ តេនាទិឞ្ដះ បិតរស្តរណិតោៜវរុហ្យ យីឝេរន្តិកំ ប្រាប្តុំ តោយោបរិ វវ្រាជ។
| وَلَكِنْ لَمَّا رَأَى ٱلرِّيحَ شَدِيدَةً خَافَ. وَإِذِ ٱبْتَدَأَ يَغْرَقُ، صَرَخَ قَائِلًا: «يَارَبُّ، نَجِّنِي!». | ٣٠ 30 |
កិន្តុ ប្រចណ្ឌំ បវនំ វិលោក្យ ភយាត៑ តោយេ មំក្តុម៑ អារេភេ, តស្មាទ៑ ឧច្ចៃះ ឝព្ទាយមានះ កថិតវាន៑, ហេ ប្រភោ, មាមវតុ។
| فَفِي ٱلْحَالِ مَدَّ يَسُوعُ يَدَهُ وَأَمْسَكَ بِهِ وَقَالَ لَهُ: «يَا قَلِيلَ ٱلْإِيمَانِ، لِمَاذَا شَكَكْتَ؟». | ٣١ 31 |
យីឝុស្តត្ក្ឞណាត៑ ករំ ប្រសាយ៌្យ តំ ធរន៑ ឧក្តវាន៑, ហ ស្តោកប្រត្យយិន៑ ត្វំ កុតះ សមឝេថាះ?
| وَلَمَّا دَخَلَا ٱلسَّفِينَةَ سَكَنَتِ ٱلرِّيحُ. | ٣٢ 32 |
អនន្តរំ តយោស្តរណិមារូឍយោះ បវនោ និវវ្ឫតេ។
| وَٱلَّذِينَ فِي ٱلسَّفِينَةِ جَاءُوا وَسَجَدُوا لَهُ قَائِلِينَ: «بِٱلْحَقِيقَةِ أَنْتَ ٱبْنُ ٱللهِ!». | ٣٣ 33 |
តទានីំ យេ តរណ្យាមាសន៑, ត អាគត្យ តំ ប្រណភ្យ កថិតវន្តះ, យថាត៌្ហស្ត្វមេវេឝ្វរសុតះ។
| فَلَمَّا عَبَرُوا جَاءُوا إِلَى أَرْضِ جَنِّيسَارَتَ، | ٣٤ 34 |
អនន្តរំ បារំ ប្រាប្យ តេ គិនេឞរន្នាមកំ នគរមុបតស្ថុះ,
| فَعَرَفَهُ رِجَالُ ذَلِكَ ٱلْمَكَانِ. فَأَرْسَلُوا إِلَى جَمِيعِ تِلْكَ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ وَأَحْضَرُوا إِلَيْهِ جَمِيعَ ٱلْمَرْضَى، | ٣٥ 35 |
តទា តត្រត្យា ជនា យីឝុំ បរិចីយ តទ្ទេឝ្ស្យ ចតុទ៌ិឝោ វាត៌្តាំ ប្រហិត្យ យត្រ យាវន្តះ បីឌិតា អាសន៑, តាវតឯវ តទន្តិកមានយាមាសុះ។
| وَطَلَبُوا إِلَيْهِ أَنْ يَلْمِسُوا هُدْبَ ثَوْبِهِ فَقَطْ. فَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ لَمَسُوهُ نَالُوا ٱلشِّفَاءَ. | ٣٦ 36 |
អបរំ តទីយវសនស្យ គ្រន្ថិមាត្រំ ស្ប្រឞ្ដុំ វិនីយ យាវន្តោ ជនាស្តត៑ ស្បឝ៌ំ ចក្រិរេ, តេ សវ៌្វឯវ និរាមយា ពភូវុះ។
