مَتَّى 13

١ 1 فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ خَرَجَ يَسُوعُ مِنَ ٱلْبَيْتِ وَجَلَسَ عِنْدَ ٱلْبَحْرِ،

അപരഞ്ച തസ്മിൻ ദിനേ യീശുഃ സദ്മനോ ഗത്വാ സരിത്പതേ രോധസി സമുപവിവേശ|

٢ 2 فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ، حَتَّى إِنَّهُ دَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ وَجَلَسَ. وَٱلْجَمْعُ كُلُّهُ وَقَفَ عَلَى ٱلشَّاطِئِ.

തത്ര തത്സന്നിധൗ ബഹുജനാനാം നിവഹോപസ്ഥിതേഃ സ തരണിമാരുഹ്യ സമുപാവിശത്, തേന മാനവാ രോധസി സ്ഥിതവന്തഃ|

٣ 3 فَكَلَّمَهُمْ كَثِيرًا بِأَمْثَالٍ قَائِلًا: «هُوَذَا ٱلزَّارِعُ قَدْ خَرَجَ لِيَزْرَعَ،

തദാനീം സ ദൃഷ്ടാന്തൈസ്താൻ ഇത്ഥം ബഹുശ ഉപദിഷ്ടവാൻ| പശ്യത, കശ്ചിത് കൃഷീവലോ ബീജാനി വപ്തും ബഹിർജഗാമ,

٤ 4 وَفِيمَا هُوَ يَزْرَعُ سَقَطَ بَعْضٌ عَلَى ٱلطَّرِيقِ، فَجَاءَتِ ٱلطُّيُورُ وَأَكَلَتْهُ.

തസ്യ വപനകാലേ കതിപയബീജേഷു മാർഗപാർശ്വേ പതിതേഷു വിഹഗാസ്താനി ഭക്ഷിതവന്തഃ|

٥ 5 وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى ٱلْأَمَاكِنِ ٱلْمُحْجِرَةِ، حَيْثُ لَمْ تَكُنْ لَهُ تُرْبَةٌ كَثِيرَةٌ، فَنَبَتَ حَالًا إِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ عُمْقُ أَرْضٍ.

അപരം കതിപയബീജേഷു സ്തോകമൃദ്യുക്തപാഷാണേ പതിതേഷു മൃദൽപത്വാത് തത്ക്ഷണാത് താന്യങ്കുരിതാനി,

٦ 6 وَلَكِنْ لَمَّا أَشْرَقَتِ ٱلشَّمْسُ ٱحْتَرَقَ، وَإِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ أَصْلٌ جَفَّ.

കിന്തു രവാവുദിതേ ദഗ്ധാനി തേഷാം മൂലാപ്രവിഷ്ടത്വാത് ശുഷ്കതാം ഗതാനി ച|

٧ 7 وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى ٱلشَّوْكِ، فَطَلَعَ ٱلشَّوْكُ وَخَنَقَهُ.

അപരം കതിപയബീജേഷു കണ്ടകാനാം മധ്യേ പതിതേഷു കണ്ടകാന്യേധിത്വാ താനി ജഗ്രസുഃ|

٨ 8 وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى ٱلْأَرْضِ ٱلْجَيِّدَةِ فَأَعْطَى ثَمَرًا، بَعْضٌ مِئَةً وَآخَرُ سِتِّينَ وَآخَرُ ثَلَاثِينَ.

അപരഞ്ച കതിപയബീജാനി ഉർവ്വരായാം പതിതാനി; തേഷാം മധ്യേ കാനിചിത് ശതഗുണാനി കാനിചിത് ഷഷ്ടിഗുണാനി കാനിചിത് ത്രിംശഗുംണാനി ഫലാനി ഫലിതവന്തി|

٩ 9 مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ».

ശ്രോതും യസ്യ ശ്രുതീ ആസാതേ സ ശൃണുയാത്|

١٠ 10 فَتَقَدَّمَ ٱلتَّلَامِيذُ وَقَالُوا لَهُ: «لِمَاذَا تُكَلِّمُهُمْ بِأَمْثَالٍ؟».

അനന്തരം ശിഷ്യൈരാഗത്യ സോഽപൃച്ഛ്യത, ഭവതാ തേഭ്യഃ കുതോ ദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥ്യതേ?

١١ 11 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «لِأَنَّهُ قَدْ أُعْطِيَ لَكُمْ أَنْ تَعْرِفُوا أَسْرَارَ مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ، وَأَمَّا لِأُولَئِكَ فَلَمْ يُعْطَ.

തതഃ സ പ്രത്യവദത്, സ്വർഗരാജ്യസ്യ നിഗൂഢാം കഥാം വേദിതും യുഷ്മഭ്യം സാമർഥ്യമദായി, കിന്തു തേഭ്യോ നാദായി|

١٢ 12 فَإِنَّ مَنْ لَهُ سَيُعْطَى وَيُزَادُ، وَأَمَّا مَنْ لَيْسَ لَهُ فَٱلَّذِي عِنْدَهُ سَيُؤْخَذُ مِنْهُ.

യസ്മാദ് യസ്യാന്തികേ വർദ്ധതേ, തസ്മായേവ ദായിഷ്യതേ, തസ്മാത് തസ്യ ബാഹുല്യം ഭവിഷ്യതി, കിന്തു യസ്യാന്തികേ ന വർദ്ധതേ, തസ്യ യത് കിഞ്ചനാസ്തേ, തദപി തസ്മാദ് ആദായിഷ്യതേ|

١٣ 13 مِنْ أَجْلِ هَذَا أُكَلِّمُهُمْ بِأَمْثَالٍ، لِأَنَّهُمْ مُبْصِرِينَ لَا يُبْصِرُونَ، وَسَامِعِينَ لَا يَسْمَعُونَ وَلَا يَفْهَمُونَ.

തേ പശ്യന്തോപി ന പശ്യന്തി, ശൃണ്വന്തോപി ന ശൃണ്വന്തി, ബുധ്യമാനാ അപി ന ബുധ്യന്തേ ച, തസ്മാത് തേഭ്യോ ദൃഷ്ടാന്തകഥാ കഥ്യതേ|

١٤ 14 فَقَدْ تَمَّتْ فِيهِمْ نُبُوَّةُ إِشَعْيَاءَ ٱلْقَائِلَةُ: تَسْمَعُونَ سَمْعًا وَلَا تَفْهَمُونَ، وَمُبْصِرِينَ تُبْصِرُونَ وَلَا تَنْظُرُونَ.

യഥാ കർണൈഃ ശ്രോഷ്യഥ യൂയം വൈ കിന്തു യൂയം ന ഭോത്സ്യഥ| നേത്രൈർദ്രക്ഷ്യഥ യൂയഞ്ച പരിജ്ഞാതും ന ശക്ഷ്യഥ| തേ മാനുഷാ യഥാ നൈവ പരിപശ്യന്തി ലോചനൈഃ| കർണൈ ര്യഥാ ന ശൃണ്വന്തി ന ബുധ്യന്തേ ച മാനസൈഃ| വ്യാവർത്തിതേഷു ചിത്തേഷു കാലേ കുത്രാപി തൈർജനൈഃ| മത്തസ്തേ മനുജാഃ സ്വസ്ഥാ യഥാ നൈവ ഭവന്തി ച| തഥാ തേഷാം മനുഷ്യാണാം ക്രിയന്തേ സ്ഥൂലബുദ്ധയഃ| ബധിരീഭൂതകർണാശ്ച ജാതാശ്ച മുദ്രിതാ ദൃശഃ|

١٥ 15 لِأَنَّ قَلْبَ هَذَا ٱلشَّعْبِ قَدْ غَلُظَ، وَآذَانَهُمْ قَدْ ثَقُلَ سَمَاعُهَا. وَغَمَّضُوا عُيُونَهُمْ، لِئَلَّا يُبْصِرُوا بِعُيُونِهِمْ، وَيَسْمَعُوا بِآذَانِهِمْ، وَيَفْهَمُوا بِقُلُوبِهِمْ، وَيَرْجِعُوا فَأَشْفِيَهُمْ.

യദേതാനി വചനാനി യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്താനി തേഷു താനി ഫലന്തി|

١٦ 16 وَلَكِنْ طُوبَى لِعُيُونِكُمْ لِأَنَّهَا تُبْصِرُ، وَلِآذَانِكُمْ لِأَنَّهَا تَسْمَعُ.

കിന്തു യുഷ്മാകം നയനാനി ധന്യാനി, യസ്മാത് താനി വീക്ഷന്തേ; ധന്യാശ്ച യുഷ്മാകം ശബ്ദഗ്രഹാഃ, യസ്മാത് തൈരാകർണ്യതേ|

١٧ 17 فَإِنِّي ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ أَنْبِيَاءَ وَأَبْرَارًا كَثِيرِينَ ٱشْتَهَوْا أَنْ يَرَوْا مَا أَنْتُمْ تَرَوْنَ وَلَمْ يَرَوْا، وَأَنْ يَسْمَعُوا مَا أَنْتُمْ تَسْمَعُونَ وَلَمْ يَسْمَعُوا.

മയാ യൂയം തഥ്യം വചാമി യുഷ്മാഭി ര്യദ്യദ് വീക്ഷ്യതേ, തദ് ബഹവോ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ധാർമ്മികാശ്ച മാനവാ ദിദൃക്ഷന്തോപി ദ്രഷ്ടും നാലഭന്ത, പുനശ്ച യൂയം യദ്യത് ശൃണുഥ, തത് തേ ശുശ്രൂഷമാണാ അപി ശ്രോതും നാലഭന്ത|

١٨ 18 «فَٱسْمَعُوا أَنْتُمْ مَثَلَ ٱلزَّارِعِ:

കൃഷീവലീയദൃഷ്ടാന്തസ്യാർഥം ശൃണുത|

١٩ 19 كُلُّ مَنْ يَسْمَعُ كَلِمَةَ ٱلْمَلَكُوتِ وَلَا يَفْهَمُ، فَيَأْتِي ٱلشِّرِّيرُ وَيَخْطَفُ مَا قَدْ زُرِعَ فِي قَلْبِهِ. هَذَا هُوَ ٱلْمَزْرُوعُ عَلَى ٱلطَّرِيقِ.

മാർഗപാർശ്വേ ബീജാന്യുപ്താനി തസ്യാർഥ ഏഷഃ, യദാ കശ്ചിത് രാജ്യസ്യ കഥാം നിശമ്യ ന ബുധ്യതേ, തദാ പാപാത്മാഗത്യ തദീയമനസ ഉപ്താം കഥാം ഹരൻ നയതി|

٢٠ 20 وَٱلْمَزْرُوعُ عَلَى ٱلْأَمَاكِنِ ٱلْمُحْجِرَةِ هُوَ ٱلَّذِي يَسْمَعُ ٱلْكَلِمَةَ، وَحَالًا يَقْبَلُهَا بِفَرَحٍ،

അപരം പാഷാണസ്ഥലേ ബീജാന്യുപ്താനി തസ്യാർഥ ഏഷഃ; കശ്ചിത് കഥാം ശ്രുത്വൈവ ഹർഷചിത്തേന ഗൃഹ്ലാതി,

٢١ 21 وَلَكِنْ لَيْسَ لَهُ أَصْلٌ فِي ذَاتِهِ، بَلْ هُوَ إِلَى حِينٍ. فَإِذَا حَدَثَ ضِيقٌ أَوِ ٱضْطِهَادٌ مِنْ أَجْلِ ٱلْكَلِمَةِ فَحَالًا يَعْثُرُ.

കിന്തു തസ്യ മനസി മൂലാപ്രവിഷ്ടത്വാത് സ കിഞ്ചിത്കാലമാത്രം സ്ഥിരസ്തിഷ്ഠതി; പശ്ചാത തത്കഥാകാരണാത് കോപി ക്ലേസ്താഡനാ വാ ചേത് ജായതേ, തർഹി സ തത്ക്ഷണാദ് വിഘ്നമേതി|

٢٢ 22 وَٱلْمَزْرُوعُ بَيْنَ ٱلشَّوْكِ هُوَ ٱلَّذِي يَسْمَعُ ٱلْكَلِمَةَ، وَهَمُّ هَذَا ٱلْعَالَمِ وَغُرُورُ ٱلْغِنَى يَخْنُقَانِ ٱلْكَلِمَةَ فَيَصِيرُ بِلَا ثَمَرٍ. (aiōn g165)

അപരം കണ്ടകാനാം മധ്യേ ബീജാന്യുപ്താനി തദർഥ ഏഷഃ; കേനചിത് കഥായാം ശ്രുതായാം സാംസാരികചിന്താഭി ർഭ്രാന്തിഭിശ്ച സാ ഗ്രസ്യതേ, തേന സാ മാ വിഫലാ ഭവതി| (aiōn g165)

٢٣ 23 وَأَمَّا ٱلْمَزْرُوعُ عَلَى ٱلْأَرْضِ ٱلْجَيِّدَةِ فَهُوَ ٱلَّذِي يَسْمَعُ ٱلْكَلِمَةَ وَيَفْهَمُ. وَهُوَ ٱلَّذِي يَأْتِي بِثَمَرٍ، فَيَصْنَعُ بَعْضٌ مِئَةً وَآخَرُ سِتِّينَ وَآخَرُ ثَلَاثِينَ».

അപരമ് ഉർവ്വരായാം ബീജാന്യുപ്താനി തദർഥ ഏഷഃ; യേ താം കഥാം ശ്രുത്വാ വുധ്യന്തേ, തേ ഫലിതാഃ സന്തഃ കേചിത് ശതഗുണാനി കേചിത ഷഷ്ടിഗുണാനി കേചിച്ച ത്രിംശദ്ഗുണാനി ഫലാനി ജനയന്തി|

٢٤ 24 قَدَّمَ لَهُمْ مَثَلًا آخَرَ قَائِلًا: «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ إِنْسَانًا زَرَعَ زَرْعًا جَيِّدًا فِي حَقْلِهِ.

അനന്തരം സോപരാമേകാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുപസ്ഥാപ്യ തേഭ്യഃ കഥയാമാസ; സ്വർഗീയരാജ്യം താദൃശേന കേനചിദ് ഗൃഹസ്ഥേനോപമീയതേ, യേന സ്വീയക്ഷേത്രേ പ്രശസ്തബീജാന്യൗപ്യന്ത|

٢٥ 25 وَفِيمَا ٱلنَّاسُ نِيَامٌ جَاءَ عَدُوُّهُ وَزَرَعَ زَوَانًا فِي وَسْطِ ٱلْحِنْطَةِ وَمَضَى.

കിന്തു ക്ഷണദായാം സകലലോകേഷു സുപ്തേഷു തസ്യ രിപുരാഗത്യ തേഷാം ഗോധൂമബീജാനാം മധ്യേ വന്യയവമബീജാന്യുപ്ത്വാ വവ്രാജ|

٢٦ 26 فَلَمَّا طَلَعَ ٱلنَّبَاتُ وَصَنَعَ ثَمَرًا، حِينَئِذٍ ظَهَرَ ٱلزَّوَانُ أَيْضًا.

തതോ യദാ ബീജേഭ്യോഽങ്കരാ ജായമാനാഃ കണിശാനി ഘൃതവന്തഃ; തദാ വന്യയവസാന്യപി ദൃശ്യമാനാന്യഭവൻ|

٢٧ 27 فَجَاءَ عَبِيدُ رَبِّ ٱلْبَيْتِ وَقَالُوا لَهُ: يَا سَيِّدُ، أَلَيْسَ زَرْعًا جَيِّدًا زَرَعْتَ فِي حَقْلِكَ؟ فَمِنْ أَيْنَ لَهُ زَوَانٌ؟.

തതോ ഗൃഹസ്ഥസ്യ ദാസേയാ ആഗമ്യ തസ്മൈ കഥയാഞ്ചക്രുഃ, ഹേ മഹേച്ഛ, ഭവതാ കിം ക്ഷേത്രേ ഭദ്രബീജാനി നൗപ്യന്ത? തഥാത്വേ വന്യയവസാനി കൃത ആയൻ?

٢٨ 28 فَقَالَ لَهُمْ: إِنْسَانٌ عَدُوٌّ فَعَلَ هَذَا. فَقَالَ لَهُ ٱلْعَبِيدُ: أَتُرِيدُ أَنْ نَذْهَبَ وَنَجْمَعَهُ؟

തദാനീം തേന തേ പ്രതിഗദിതാഃ, കേനചിത് രിപുണാ കർമ്മദമകാരി| ദാസേയാഃ കഥയാമാസുഃ, വയം ഗത്വാ താന്യുത്പായ്യ ക്ഷിപാമോ ഭവതഃ കീദൃശീച്ഛാ ജായതേ?

٢٩ 29 فَقَالَ: لَا! لِئَلَّا تَقْلَعُوا ٱلْحِنْطَةَ مَعَ ٱلزَّوَانِ وَأَنْتُمْ تَجْمَعُونَهُ.

തേനാവാദി, നഹി, ശങ്കേഽഹം വന്യയവസോത്പാടനകാലേ യുഷ്മാഭിസ്തൈഃ സാകം ഗോധൂമാ അപ്യുത്പാടിഷ്യന്തേ|

٣٠ 30 دَعُوهُمَا يَنْمِيَانِ كِلَاهُمَا مَعًا إِلَى ٱلْحَصَادِ، وَفِي وَقْتِ ٱلْحَصَادِ أَقُولُ لِلْحَصَّادِينَ: ٱجْمَعُوا أَوَّلًا ٱلزَّوَانَ وَٱحْزِمُوهُ حُزَمًا لِيُحْرَقَ، وَأَمَّا ٱلْحِنْطَةَ فَٱجْمَعُوهَا إِلَى مَخْزَنِي».

അതഃ ശ്സ്യകർത്തനകാലം യാവദ് ഉഭയാന്യപി സഹ വർദ്ധന്താം, പശ്ചാത് കർത്തനകാലേ കർത്തകാൻ വക്ഷ്യാമി, യൂയമാദൗ വന്യയവസാനി സംഗൃഹ്യ ദാഹയിതും വീടികാ ബദ്വ്വാ സ്ഥാപയത; കിന്തു സർവ്വേ ഗോധൂമാ യുഷ്മാഭി ർഭാണ്ഡാഗാരം നീത്വാ സ്ഥാപ്യന്താമ്|

٣١ 31 قَدَّمَ لَهُمْ مَثَلًا آخَرَ قَائِلًا: «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ حَبَّةَ خَرْدَلٍ أَخَذَهَا إِنْسَانٌ وَزَرَعَهَا فِي حَقْلِهِ،

അനന്തരം സോപരാമേകാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമുത്ഥാപ്യ തേഭ്യഃ കഥിതവാൻ കശ്ചിന്മനുജഃ സർഷപബീജമേകം നീത്വാ സ്വക്ഷേത്ര ഉവാപ|

٣٢ 32 وَهِيَ أَصْغَرُ جَمِيعِ ٱلْبُزُورِ. وَلَكِنْ مَتَى نَمَتْ فَهِيَ أَكْبَرُ ٱلْبُقُولِ، وَتَصِيرُ شَجَرَةً، حَتَّى إِنَّ طُيُورَ ٱلسَّمَاءِ تَأْتِي وَتَتَآوَى فِي أَغْصَانِهَا».

സർഷപബീജം സർവ്വസ്മാദ് ബീജാത് ക്ഷുദ്രമപി സദങ്കുരിതം സർവ്വസ്മാത് ശാകാത് ബൃഹദ് ഭവതി; സ താദൃശസ്തരു ർഭവതി, യസ്യ ശാഖാസു നഭസഃ ഖഗാ ആഗത്യ നിവസന്തി; സ്വർഗീയരാജ്യം താദൃശസ്യ സർഷപൈകസ്യ സമമ്|

٣٣ 33 قَالَ لَهُمْ مَثَلًا آخَرَ: «يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ خَمِيرَةً أَخَذَتْهَا ٱمْرَأَةٌ وَخَبَّأَتْهَا فِي ثَلَاثَةِ أَكْيَالِ دَقِيقٍ حَتَّى ٱخْتَمَرَ ٱلْجَمِيعُ».

പുനരപി സ ഉപമാകഥാമേകാം തേഭ്യഃ കഥയാഞ്ചകാര; കാചന യോഷിത് യത് കിണ്വമാദായ ദ്രോണത്രയമിതഗോധൂമചൂർണാനാം മധ്യേ സർവ്വേഷാം മിശ്രീഭവനപര്യ്യന്തം സമാച്ഛാദ്യ നിധത്തവതീ, തത്കിണ്വമിവ സ്വർഗരാജ്യം|

٣٤ 34 هَذَا كُلُّهُ كَلَّمَ بِهِ يَسُوعُ ٱلْجُمُوعَ بِأَمْثَالٍ، وَبِدُونِ مَثَلٍ لَمْ يَكُنْ يُكَلِّمُهُمْ،

ഇത്ഥം യീശു ർമനുജനിവഹാനാം സന്നിധാവുപമാകഥാഭിരേതാന്യാഖ്യാനാനി കഥിതവാൻ ഉപമാം വിനാ തേഭ്യഃ കിമപി കഥാം നാകഥയത്|

٣٥ 35 لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ: «سَأَفْتَحُ بِأَمْثَالٍ فَمِي، وَأَنْطِقُ بِمَكْتُومَاتٍ مُنْذُ تَأْسِيسِ ٱلْعَالَمِ».

ഏതേന ദൃഷ്ടാന്തീയേന വാക്യേന വ്യാദായ വദനം നിജം| അഹം പ്രകാശയിഷ്യാമി ഗുപ്തവാക്യം പുരാഭവം| യദേതദ്വചനം ഭവിഷ്യദ്വാദിനാ പ്രോക്തമാസീത്, തത് സിദ്ധമഭവത്|

٣٦ 36 حِينَئِذٍ صَرَفَ يَسُوعُ ٱلْجُمُوعَ وَجَاءَ إِلَى ٱلْبَيْتِ. فَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ تَلَامِيذُهُ قَائِلِينَ: «فَسِّرْ لَنَا مَثَلَ زَوَانِ ٱلْحَقْلِ».

സർവ്വാൻ മനുജാൻ വിസൃജ്യ യീശൗ ഗൃഹം പ്രവിഷ്ടേ തച്ഛിഷ്യാ ആഗത്യ യീശവേ കഥിതവന്തഃ, ക്ഷേത്രസ്യ വന്യയവസീയദൃഷ്ടാന്തകഥാമ് ഭവാന അസ്മാൻ സ്പഷ്ടീകൃത്യ വദതു|

٣٧ 37 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «اَلزَّارِعُ ٱلزَّرْعَ ٱلْجَيِّدَ هُوَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ.

തതഃ സ പ്രത്യുവാച, യേന ഭദ്രബീജാന്യുപ്യന്തേ സ മനുജപുത്രഃ,

٣٨ 38 وَٱلْحَقْلُ هُوَ ٱلْعَالَمُ. وَٱلزَّرْعُ ٱلْجَيِّدُ هُوَ بَنُو ٱلْمَلَكُوتِ. وَٱلزَّوَانُ هُوَ بَنُو ٱلشِّرِّيرِ.

ക്ഷേത്രം ജഗത്, ഭദ്രബീജാനീ രാജ്യസ്യ സന്താനാഃ,

٣٩ 39 وَٱلْعَدُوُّ ٱلَّذِي زَرَعَهُ هُوَ إِبْلِيسُ. وَٱلْحَصَادُ هُوَ ٱنْقِضَاءُ ٱلْعَالَمِ. وَٱلْحَصَّادُونَ هُمُ ٱلْمَلَائِكَةُ. (aiōn g165)

വന്യയവസാനി പാപാത്മനഃ സന്താനാഃ| യേന രിപുണാ താന്യുപ്താനി സ ശയതാനഃ, കർത്തനസമയശ്ച ജഗതഃ ശേഷഃ, കർത്തകാഃ സ്വർഗീയദൂതാഃ| (aiōn g165)

٤٠ 40 فَكَمَا يُجْمَعُ ٱلزَّوَانُ وَيُحْرَقُ بِٱلنَّارِ، هَكَذَا يَكُونُ فِي ٱنْقِضَاءِ هَذَا ٱلْعَالَمِ: (aiōn g165)

യഥാ വന്യയവസാനി സംഗൃഹ്യ ദാഹ്യന്തേ, തഥാ ജഗതഃ ശേഷേ ഭവിഷ്യതി; (aiōn g165)

٤١ 41 يُرْسِلُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مَلَائِكَتَهُ فَيَجْمَعُونَ مِنْ مَلَكُوتِهِ جَمِيعَ ٱلْمَعَاثِرِ وَفَاعِلِي ٱلْإِثْمِ،

അർഥാത് മനുജസുതഃ സ്വാംയദൂതാൻ പ്രേഷയിഷ്യതി, തേന തേ ച തസ്യ രാജ്യാത് സർവ്വാൻ വിഘ്നകാരിണോഽധാർമ്മികലോകാംശ്ച സംഗൃഹ്യ

٤٢ 42 وَيَطْرَحُونَهُمْ فِي أَتُونِ ٱلنَّارِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ.

യത്ര രോദനം ദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവതി, തത്രാഗ്നികുണ്ഡേ നിക്ഷേപ്സ്യന്തി|

٤٣ 43 حِينَئِذٍ يُضِيءُ ٱلْأَبْرَارُ كَٱلشَّمْسِ فِي مَلَكُوتِ أَبِيهِمْ. مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ.

തദാനീം ധാർമ്മികലോകാഃ സ്വേഷാം പിതൂ രാജ്യേ ഭാസ്കരഇവ തേജസ്വിനോ ഭവിഷ്യന്തി| ശ്രോതും യസ്യ ശ്രുതീ ആസാതേ, മ ശൃണുയാത്|

٤٤ 44 «أَيْضًا يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ كَنْزًا مُخْفًى فِي حَقْلٍ، وَجَدَهُ إِنْسَانٌ فَأَخْفَاهُ. وَمِنْ فَرَحِهِ مَضَى وَبَاعَ كُلَّ مَا كَانَ لَهُ وَٱشْتَرَى ذَلِكَ ٱلْحَقْلَ.

അപരഞ്ച ക്ഷേത്രമധ്യേ നിധിം പശ്യൻ യോ ഗോപയതി, തതഃ പരം സാനന്ദോ ഗത്വാ സ്വീയസർവ്വസ്വം വിക്രീയ ത്തക്ഷേത്രം ക്രീണാതി, സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യം|

٤٥ 45 أَيْضًا يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ إِنْسَانًا تَاجِرًا يَطْلُبُ لَآلِئَ حَسَنَةً،

അന്യഞ്ച യോ വണിക് ഉത്തമാം മുക്താം ഗവേഷയൻ

٤٦ 46 فَلَمَّا وَجَدَ لُؤْلُؤَةً وَاحِدَةً كَثِيرَةَ ٱلثَّمَنِ، مَضَى وَبَاعَ كُلَّ مَا كَانَ لَهُ وَٱشْتَرَاهَا.

മഹാർഘാം മുക്താം വിലോക്യ നിജസർവ്വസ്വം വിക്രീയ താം ക്രീണാതി, സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യം|

٤٧ 47 أَيْضًا يُشْبِهُ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ شَبَكَةً مَطْرُوحَةً فِي ٱلْبَحْرِ، وَجَامِعَةً مِنْ كُلِّ نَوْعٍ.

പുനശ്ച സമുദ്രോ നിക്ഷിപ്തഃ സർവ്വപ്രകാരമീനസംഗ്രാഹ്യാനായഇവ സ്വർഗരാജ്യം|

٤٨ 48 فَلَمَّا ٱمْتَلَأَتْ أَصْعَدُوهَا عَلَى ٱلشَّاطِئِ، وَجَلَسُوا وَجَمَعُوا ٱلْجِيَادَ إِلَى أَوْعِيَةٍ، وَأَمَّا ٱلْأَرْدِيَاءُ فَطَرَحُوهَا خَارِجًا.

തസ്മിൻ ആനായേ പൂർണേ ജനാ യഥാ രോധസ്യുത്തോല്യ സമുപവിശ്യ പ്രശസ്തമീനാൻ സംഗ്രഹ്യ ഭാജനേഷു നിദധതേ, കുത്സിതാൻ നിക്ഷിപന്തി;

٤٩ 49 هَكَذَا يَكُونُ فِي ٱنْقِضَاءِ ٱلْعَالَمِ: يَخْرُجُ ٱلْمَلَائِكَةُ وَيُفْرِزُونَ ٱلْأَشْرَارَ مِنْ بَيْنِ ٱلْأَبْرَارِ، (aiōn g165)

തഥൈവ ജഗതഃ ശേഷേ ഭവിഷ്യതി, ഫലതഃ സ്വർഗീയദൂതാ ആഗത്യ പുണ്യവജ്ജനാനാം മധ്യാത് പാപിനഃ പൃഥക് കൃത്വാ വഹ്നികുണ്ഡേ നിക്ഷേപ്സ്യന്തി, (aiōn g165)

٥٠ 50 وَيَطْرَحُونَهُمْ فِي أَتُونِ ٱلنَّارِ. هُنَاكَ يَكُونُ ٱلْبُكَاءُ وَصَرِيرُ ٱلْأَسْنَانِ».

തത്ര രോദനം ദന്തൈ ർദന്തഘർഷണഞ്ച ഭവിഷ്യതഃ|

٥١ 51 قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَفَهِمْتُمْ هَذَا كُلَّهُ؟». فَقَالُوا: «نَعَمْ، يا سَيِّدُ».

യീശുനാ തേ പൃഷ്ടാ യുഷ്മാഭിഃ കിമേതാന്യാഖ്യാനാന്യബുധ്യന്ത? തദാ തേ പ്രത്യവദൻ, സത്യം പ്രഭോ|

٥٢ 52 فَقَالَ لَهُمْ: «مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كُلُّ كَاتِبٍ مُتَعَلِّمٍ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَاوَاتِ يُشْبِهُ رَجُلًا رَبَّ بَيْتٍ يُخْرِجُ مِنْ كَنْزِهِ جُدُدًا وَعُتَقَاءَ».

തദാനീം സ കഥിതവാൻ, നിജഭാണ്ഡാഗാരാത് നവീനപുരാതനാനി വസ്തൂനി നിർഗമയതി യോ ഗൃഹസ്ഥഃ സ ഇവ സ്വർഗരാജ്യമധി ശിക്ഷിതാഃ സ്വർവ ഉപദേഷ്ടാരഃ|

٥٣ 53 وَلَمَّا أَكْمَلَ يَسُوعُ هَذِهِ ٱلْأَمْثَالَ ٱنْتَقَلَ مِنْ هُنَاكَ.

അനന്തരം യീശുരേതാഃ സർവ്വാ ദൃഷ്ടാന്തകഥാഃ സമാപ്യ തസ്മാത് സ്ഥാനാത് പ്രതസ്ഥേ| അപരം സ്വദേശമാഗത്യ ജനാൻ ഭജനഭവന ഉപദിഷ്ടവാൻ;

٥٤ 54 وَلَمَّا جَاءَ إِلَى وَطَنِهِ كَانَ يُعَلِّمُهُمْ فِي مَجْمَعِهِمْ حَتَّى بُهِتُوا وَقَالُوا: «مِنْ أَيْنَ لِهَذَا هَذِهِ ٱلْحِكْمَةُ وَٱلْقُوَّاتُ؟

തേ വിസ്മയം ഗത്വാ കഥിതവന്ത ഏതസ്യൈതാദൃശം ജ്ഞാനമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ ച കസ്മാദ് അജായത?

٥٥ 55 أَلَيْسَ هَذَا ٱبْنَ ٱلنَّجَّارِ؟ أَلَيْسَتْ أُمُّهُ تُدْعَى مَرْيَمَ، وَإِخْوَتُهُ يَعْقُوبَ وَيُوسِي وَسِمْعَانَ وَيَهُوذَا؟

കിമയം സൂത്രധാരസ്യ പുത്രോ നഹി? ഏതസ്യ മാതു ർനാമ ച കിം മരിയമ് നഹി? യാകുബ്-യൂഷഫ്-ശിമോൻ-യിഹൂദാശ്ച കിമേതസ്യ ഭ്രാതരോ നഹി?

٥٦ 56 أَوَلَيْسَتْ أَخَوَاتُهُ جَمِيعُهُنَّ عِنْدَنَا؟ فَمِنْ أَيْنَ لِهَذَا هَذِهِ كُلُّهَا؟».

ഏതസ്യ ഭഗിന്യശ്ച കിമസ്മാകം മധ്യേ ന സന്തി? തർഹി കസ്മാദയമേതാനി ലബ്ധവാൻ? ഇത്ഥം സ തേഷാം വിഘ്നരൂപോ ബഭൂവ;

٥٧ 57 فَكَانُوا يَعْثُرُونَ بِهِ. وَأَمَّا يَسُوعُ فَقَالَ لَهُمْ: «لَيْسَ نَبِيٌّ بِلَا كَرَامَةٍ إِلَّا فِي وَطَنِهِ وَفِي بَيْتِهِ».

തതോ യീശുനാ നിഗദിതം സ്വദേശീയജനാനാം മധ്യം വിനാ ഭവിഷ്യദ്വാദീ കുത്രാപ്യന്യത്ര നാസമ്മാന്യോ ഭവതീ|

٥٨ 58 وَلَمْ يَصْنَعْ هُنَاكَ قُوَّاتٍ كَثِيرَةً لِعَدَمِ إِيمَانِهِمْ.

തേഷാമവിശ്വാസഹേതോഃ സ തത്ര സ്ഥാനേ ബഹ്വാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി ന കൃതവാൻ|

Jesus Preaches in the Synagogue