مَتَّى 12

١ 1 فِي ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ ذَهَبَ يَسُوعُ فِي ٱلسَّبْتِ بَيْنَ ٱلزُّرُوعِ، فَجَاعَ تَلَامِيذُهُ وَٱبْتَدَأُوا يَقْطِفُونَ سَنَابِلَ وَيَأْكُلُونَ.

អនន្តរំ យីឝុ រ្វិឝ្រាមវារេ ឝ្ស្យមធ្យេន គច្ឆតិ, តទា តច្ឆិឞ្យា ពុភុក្ឞិតាះ សន្តះ ឝ្ស្យមញ្ជរីឝ្ឆត្វា ឆិត្វា ខាទិតុមារភន្ត។

٢ 2 فَٱلْفَرِّيسِيُّونَ لَمَّا نَظَرُوا قَالُوا لَهُ: «هُوَذَا تَلَامِيذُكَ يَفْعَلُونَ مَا لَا يَحِلُّ فَعْلُهُ فِي ٱلسَّبْتِ!».

តទ៑ វិលោក្យ ផិរូឝិនោ យីឝុំ ជគទុះ, បឝ្យ វិឝ្រាមវារេ យត៑ កម៌្មាកត៌្តវ្យំ តទេវ តវ ឝិឞ្យាះ កុវ៌្វន្តិ។

٣ 3 فَقَالَ لَهُمْ: «أَمَا قَرَأْتُمْ مَا فَعَلَهُ دَاوُدُ حِينَ جَاعَ هُوَ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ؟

ស តាន៑ ប្រត្យាវទត, ទាយូទ៑ តត្សង្គិនឝ្ច ពុភុក្ឞិតាះ សន្តោ យត៑ កម៌្មាកុវ៌្វន៑ តត៑ កិំ យុឞ្មាភិ រ្នាបាឋិ?

٤ 4 كَيْفَ دَخَلَ بَيْتَ ٱللهِ وَأَكَلَ خُبْزَ ٱلتَّقْدِمَةِ ٱلَّذِي لَمْ يَحِلَّ أَكْلُهُ لَهُ وَلَا لِلَّذِينَ مَعَهُ، بَلْ لِلْكَهَنَةِ فَقَطْ.

យេ ទឝ៌នីយាះ បូបាះ យាជកាន៑ វិនា តស្យ តត្សង្គិមនុជានាញ្ចាភោជនីយាស្ត ឦឝ្វរាវាសំ ប្រវិឞ្ដេន តេន ភុក្តាះ។

٥ 5 أَوَ مَا قَرَأْتُمْ فِي ٱلتَّوْرَاةِ أَنَّ ٱلْكَهَنَةَ فِي ٱلسَّبْتِ فِي ٱلْهَيْكَلِ يُدَنِّسُونَ ٱلسَّبْتَ وَهُمْ أَبْرِيَاءُ؟

អន្យច្ច វិឝ្រាមវារេ មធ្យេមន្ទិរំ វិឝ្រាមវារីយំ និយមំ លង្វន្តោបិ យាជកា និទ៌ោឞា ភវន្តិ, ឝាស្ត្រមធ្យេ កិមិទមបិ យុឞ្មាភិ រ្ន បឋិតំ?

٦ 6 وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَهُنَا أَعْظَمَ مِنَ ٱلْهَيْكَلِ!

យុឞ្មានហំ វទាមិ, អត្រ ស្ថានេ មន្ទិរាទបិ គរីយាន៑ ឯក អាស្តេ។

٧ 7 فَلَوْ عَلِمْتُمْ مَا هُوَ: إِنِّي أُرِيدُ رَحْمَةً لَا ذَبِيحَةً، لَمَا حَكَمْتُمْ عَلَى ٱلْأَبْرِيَاءِ!

កិន្តុ ទយាយាំ មេ យថា ប្រីតិ រ្ន តថា យជ្ញកម៌្មណិ។ ឯតទ្វចនស្យាត៌្ហំ យទិ យុយម៑ អជ្ញាសិឞ្ដ តហ៌ិ និទ៌ោឞាន៑ ទោឞិណោ នាកាឞ៌្ដ។

٨ 8 فَإِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ هُوَ رَبُّ ٱلسَّبْتِ أَيْضًا».

អន្យច្ច មនុជសុតោ វិឝ្រាមវារស្យាបិ បតិរាស្តេ។

٩ 9 ثُمَّ ٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى مَجْمَعِهِمْ،

អនន្តរំ ស តត្ស្ថានាត៑ ប្រស្ថាយ តេឞាំ ភជនភវនំ ប្រវិឞ្ដវាន៑, តទានីម៑ ឯកះ ឝុឞ្កករាមយវាន៑ ឧបស្ថិតវាន៑។

١٠ 10 وَإِذَا إِنْسَانٌ يَدُهُ يَابِسَةٌ، فَسَأَلُوهُ قَائِلِينَ: «هَلْ يَحِلُّ ٱلْإِبْرَاءُ فِي ٱلسُّبُوتِ؟» لِكَيْ يَشْتَكُوا عَلَيْهِ.

តតោ យីឝុម៑ អបវទិតុំ មានុឞាះ បប្រច្ឆុះ, វិឝ្រាមវារេ និរាមយត្វំ ករណីយំ ន វា?

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّ إِنْسَانٍ مِنْكُمْ يَكُونُ لَهُ خَرُوفٌ وَاحِدٌ، فَإِنْ سَقَطَ هَذَا فِي ٱلسَّبْتِ فِي حُفْرَةٍ، أَفَمَا يُمْسِكُهُ وَيُقِيمُهُ؟

តេន ស ប្រត្យុវាច, វិឝ្រាមវារេ យទិ កស្យចិទ៑ អវិ រ្គត៌្តេ បតតិ, តហ៌ិ យស្តំ ឃ្ឫត្វា ន តោលយតិ, ឯតាទ្ឫឝោ មនុជោ យុឞ្មាកំ មធ្យេ ក អាស្តេ?

١٢ 12 فَٱلْإِنْسَانُ كَمْ هُوَ أَفْضَلُ مِنَ ٱلْخَرُوفِ! إِذًا يَحِلُّ فِعْلُ ٱلْخَيْرِ فِي ٱلسُّبُوتِ!».

អវេ រ្មានវះ កិំ នហិ ឝ្រេយាន៑? អតោ វិឝ្រាមវារេ ហិតកម៌្ម កត៌្តវ្យំ។

١٣ 13 ثُمَّ قَالَ لِلْإِنْسَانِ: «مُدَّ يَدَكَ». فَمَدَّهَا. فَعَادَتْ صَحِيحَةً كَٱلْأُخْرَى.

អនន្តរំ ស តំ មានវំ គទិតវាន៑, ករំ ប្រសារយ; តេន ករេ ប្រសារិតេ សោន្យករវត៑ ស្វស្ថោៜភវត៑។

١٤ 14 فَلَمَّا خَرَجَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ تَشَاوَرُوا عَلَيْهِ لِكَيْ يُهْلِكُوهُ،

តទា ផិរូឝិនោ ពហិព៌្ហូយ កថំ តំ ហនិឞ្យាម ឥតិ កុមន្ត្រណាំ តត្ប្រាតិកូល្យេន ចក្រុះ។

١٥ 15 فَعَلِمَ يَسُوعُ وَٱنْصَرَفَ مِنْ هُنَاكَ. وَتَبِعَتْهُ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ فَشَفَاهُمْ جَمِيعًا.

តតោ យីឝុស្តទ៑ វិទិត្វា ស្ថនាន្តរំ គតវាន៑; អន្យេឞុ ពហុនរេឞុ តត្បឝ្ចាទ៑ គតេឞុ តាន៑ ស និរាមយាន៑ ក្ឫត្វា ឥត្យាជ្ញាបយត៑,

١٦ 16 وَأَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُظْهِرُوهُ،

យូយំ មាំ ន បរិចាយយត។

١٧ 17 لِكَيْ يَتِمَّ مَا قِيلَ بِإِشَعْيَاءَ ٱلنَّبِيِّ ٱلْقَائِلِ:

តស្មាត៑ មម ប្រីយោ មនោនីតោ មនសស្តុឞ្ដិការកះ។ មទីយះ សេវកោ យស្តុ វិទ្យតេ តំ សមីក្ឞតាំ។ តស្យោបរិ ស្វកីយាត្មា មយា សំស្ថាបយិឞ្យតេ។ តេនាន្យទេឝជាតេឞុ វ្យវស្ថា សំប្រកាឝ្យតេ។

١٨ 18 «هُوَذَا فَتَايَ ٱلَّذِي ٱخْتَرْتُهُ، حَبِيبِي ٱلَّذِي سُرَّتْ بِهِ نَفْسِي. أَضَعُ رُوحِي عَلَيْهِ فَيُخْبِرُ ٱلْأُمَمَ بِٱلْحَقِّ.

កេនាបិ ន វិរោធំ ស វិវាទញ្ច ករិឞ្យតិ។ ន ច រាជបថេ តេន វចនំ ឝ្រាវយិឞ្យតេ។

١٩ 19 لَا يُخَاصِمُ وَلَا يَصِيحُ، وَلَا يَسْمَعُ أَحَدٌ فِي ٱلشَّوَارِعِ صَوْتَهُ.

វ្យវស្ថា ចលិតា យាវត៑ នហិ តេន ករិឞ្យតេ។ តាវត៑ នលោ វិទីណ៌ោៜបិ ភំក្ឞ្យតេ នហិ តេន ច។ តថា សធូមវត៌្តិញ្ច ន ស និវ៌្វាបយិឞ្យតេ។

٢٠ 20 قَصَبَةً مَرْضُوضَةً لَا يَقْصِفُ، وَفَتِيلَةً مُدَخِّنَةً لَا يُطْفِئُ، حَتَّى يُخْرِجَ ٱلْحَقَّ إِلَى ٱلنُّصْرَةِ.

ប្រត្យាឝាញ្ច ករិឞ្យន្តិ តន្នាម្និ ភិន្នទេឝជាះ។

٢١ 21 وَعَلَى ٱسْمِهِ يَكُونُ رَجَاءُ ٱلْأُمَمِ».

យាន្យេតានិ វចនានិ យិឝយិយភវិឞ្យទ្វាទិនា ប្រោក្តាន្យាសន៑, តានិ សផលាន្យភវន៑។

٢٢ 22 حِينَئِذٍ أُحْضِرَ إِلَيْهِ مَجْنُونٌ أَعْمَى وَأَخْرَسُ فَشَفَاهُ، حَتَّى إِنَّ ٱلْأَعْمَى ٱلْأَخْرَسَ تَكَلَّمَ وَأَبْصَرَ.

អនន្តរំ លោកៃ ស្តត្សមីបម៑ អានីតោ ភូតគ្រស្តាន្ធមូកៃកមនុជស្តេន ស្វស្ថីក្ឫតះ, តតះ សោៜន្ធោ មូកោ ទ្រឞ្ដុំ វក្តុញ្ចារព្ធវាន៑។

٢٣ 23 فَبُهِتَ كُلُّ ٱلْجُمُوعِ وَقَالُوا: «أَلَعَلَّ هَذَا هُوَ ٱبْنُ دَاوُدَ؟».

អនេន សវ៌្វេ វិស្មិតាះ កថយាញ្ចក្រុះ, ឯឞះ កិំ ទាយូទះ សន្តានោ នហិ?

٢٤ 24 أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّونَ فَلَمَّا سَمِعُوا قَالُوا: «هَذَا لَا يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ إِلَّا بِبَعْلَزَبُولَ رَئِيسِ ٱلشَّيَاطِينِ».

កិន្តុ ផិរូឝិនស្តត៑ ឝ្រុត្វា គទិតវន្តះ, ពាល្សិពូព្នាម្នោ ភូតរាជស្យ សាហាយ្យំ វិនា នាយំ ភូតាន៑ ត្យាជយតិ។

٢٥ 25 فَعَلِمَ يَسُوعُ أَفْكَارَهُمْ، وَقَالَ لَهُمْ: «كُلُّ مَمْلَكَةٍ مُنْقَسِمَةٍ عَلَى ذَاتِهَا تُخْرَبُ، وَكُلُّ مَدِينَةٍ أَوْ بَيْتٍ مُنْقَسِمٍ عَلَى ذَاتِهِ لَا يَثْبُتُ.

តទានីំ យីឝុស្តេឞាម៑ ឥតិ មានសំ វិជ្ញាយ តាន៑ អវទត៑ កិញ្ចន រាជ្យំ យទិ ស្វវិបក្ឞាទ៑ ភិទ្យតេ, តហ៌ិ តត៑ ឧច្ឆិទ្យតេ; យច្ច កិញ្ចន នគរំ វា គ្ឫហំ ស្វវិបក្ឞាទ៑ វិភិទ្យតេ, តត៑ ស្ថាតុំ ន ឝក្នោតិ។

٢٦ 26 فَإِنْ كَانَ ٱلشَّيْطَانُ يُخْرِجُ ٱلشَّيْطَانَ فَقَدِ ٱنْقَسَمَ عَلَى ذَاتِهِ. فَكَيْفَ تَثْبُتُ مَمْلَكَتُهُ؟

តទ្វត៑ ឝយតានោ យទិ ឝយតានំ ពហិះ ក្ឫត្វា ស្វវិបក្ឞាត៑ ប្ឫថក៑ ប្ឫថក៑ ភវតិ, តហ៌ិ តស្យ រាជ្យំ កេន ប្រការេណ ស្ថាស្យតិ?

٢٧ 27 وَإِنْ كُنْتُ أَنَا بِبَعْلَزَبُولَ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَأَبْنَاؤُكُمْ بِمَنْ يُخْرِجُونَ؟ لِذَلِكَ هُمْ يَكُونُونَ قُضَاتَكُمْ!

អហញ្ច យទិ ពាល្សិពូពា ភូតាន៑ ត្យាជយាមិ, តហ៌ិ យុឞ្មាកំ សន្តានាះ កេន ភូតាន៑ ត្យាជយន្តិ? តស្មាទ៑ យុឞ្មាកម៑ ឯតទ្វិចារយិតារស្ត ឯវ ភវិឞ្យន្តិ។

٢٨ 28 وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ أَنَا بِرُوحِ ٱللهِ أُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ، فَقَدْ أَقْبَلَ عَلَيْكُمْ مَلَكُوتُ ٱللهِ!

កិន្តវហំ យទីឝ្វរាត្មនា ភូតាន៑ ត្យាជយាមិ, តហ៌ីឝ្វរស្យ រាជ្យំ យុឞ្មាកំ សន្និធិមាគតវត៑។

٢٩ 29 أَمْ كَيْفَ يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَدْخُلَ بَيْتَ ٱلْقَوِيِّ وَيَنْهَبَ أَمْتِعَتَهُ، إِنْ لَمْ يَرْبِطِ ٱلْقَوِيَّ أَوَّلًا، وَحِينَئِذٍ يَنْهَبُ بَيْتَهُ؟

អន្យញ្ច កោបិ ពលវន្ត ជនំ ប្រថមតោ ន ពទ្វ្វា កេន ប្រការេណ តស្យ គ្ឫហំ ប្រវិឝ្យ តទ្ទ្រវ្យាទិ លោឋយិតុំ ឝក្នោតិ? កិន្តុ តត៑ ក្ឫត្វា តទីយគ្ឫស្យ ទ្រវ្យាទិ លោឋយិតុំ ឝក្នោតិ។

٣٠ 30 مَنْ لَيْسَ مَعِي فَهُوَ عَلَيَّ، وَمَنْ لَا يَجْمَعُ مَعِي فَهُوَ يُفَرِّقُ.

យះ កឝ្ចិត៑ មម ស្វបក្ឞីយោ នហិ ស វិបក្ឞីយ អាស្តេ, យឝ្ច មយា សាកំ ន សំគ្ឫហ្លាតិ, ស វិកិរតិ។

٣١ 31 لِذَلِكَ أَقُولُ لَكُمْ: كُلُّ خَطِيَّةٍ وَتَجْدِيفٍ يُغْفَرُ لِلنَّاسِ، وَأَمَّا ٱلتَّجْدِيفُ عَلَى ٱلرُّوحِ فَلَنْ يُغْفَرَ لِلنَّاسِ.

អតឯវ យុឞ្មានហំ វទាមិ, មនុជានាំ សវ៌្វប្រការបាបានាំ និន្ទាយាឝ្ច មឞ៌ណំ ភវិតុំ ឝក្នោតិ, កិន្តុ បវិត្រស្យាត្មនោ វិរុទ្ធនិន្ទាយា មឞ៌ណំ ភវិតុំ ន ឝក្នោតិ។

٣٢ 32 وَمَنْ قَالَ كَلِمَةً عَلَى ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ يُغْفَرُ لَهُ، وَأَمَّا مَنْ قَالَ عَلَى ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ فَلَنْ يُغْفَرَ لَهُ، لَا فِي هَذَا ٱلْعَالَمِ وَلَا فِي ٱلْآتِي. (aiōn g165)

យោ មនុជសុតស្យ វិរុទ្ធាំ កថាំ កថយតិ, តស្យាបរាធស្យ ក្ឞមា ភវិតុំ ឝក្នោតិ, កិន្តុ យះ កឝ្ចិត៑ បវិត្រស្យាត្មនោ វិរុទ្ធាំ កថាំ កថយតិ នេហលោកេ ន ប្រេត្យ តស្យាបរាធស្យ ក្ឞមា ភវិតុំ ឝក្នោតិ។ (aiōn g165)

٣٣ 33 اِجْعَلُوا ٱلشَّجَرَةَ جَيِّدَةً وَثَمَرَهَا جَيِّدًا، أَوِ ٱجْعَلُوا ٱلشَّجَرَةَ رَدِيَّةً وَثَمَرَهَا رَدِيًّا، لِأَنْ مِنَ ٱلثَّمَرِ تُعْرَفُ ٱلشَّجَرَةُ.

បាទបំ យទិ ភទ្រំ វទថ, តហ៌ិ តស្យ ផលមបិ សាធុ វក្តវ្យំ, យទិ ច បាទបំ អសាធុំ វទថ, តហ៌ិ តស្យ ផលមប្យសាធុ វក្តវ្យំ; យតះ ស្វីយស្វីយផលេន បាទបះ បរិចីយតេ។

٣٤ 34 يَا أَوْلَادَ ٱلْأَفَاعِي! كَيْفَ تَقْدِرُونَ أَنْ تَتَكَلَّمُوا بِٱلصَّالِحَاتِ وَأَنْتُمْ أَشْرَارٌ؟ فَإِنَّهُ مِنْ فَضْلَةِ ٱلْقَلْبِ يَتَكَلَّمُ ٱلْفَمُ.

រេ ភុជគវំឝា យូយមសាធវះ សន្តះ កថំ សាធុ វាក្យំ វក្តុំ ឝក្ឞ្យថ? យស្មាទ៑ អន្តះករណស្យ បូណ៌ភាវានុសារាទ៑ វទនាទ៑ វចោ និគ៌ច្ឆតិ។

٣٥ 35 اَلْإِنْسَانُ ٱلصَّالِحُ مِنَ ٱلْكَنْزِ ٱلصَّالِحِ فِي ٱلْقَلْبِ يُخْرِجُ ٱلصَّالِحَاتِ، وَٱلْإِنْسَانُ ٱلشِّرِّيرُ مِنَ ٱلْكَنْزِ ٱلشِّرِّيرِ يُخْرِجُ ٱلشُّرُورَ.

តេន សាធុម៌ានវោៜន្តះករណរូបាត៑ សាធុភាណ្ឌាគារាត៑ សាធុ ទ្រវ្យំ និគ៌មយតិ, អសាធុម៌ានុឞស្ត្វសាធុភាណ្ឌាគារាទ៑ អសាធុវស្តូនិ និគ៌មយតិ។

٣٦ 36 وَلَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كُلَّ كَلِمَةٍ بَطَّالَةٍ يَتَكَلَّمُ بِهَا ٱلنَّاسُ سَوْفَ يُعْطُونَ عَنْهَا حِسَابًا يَوْمَ ٱلدِّينِ.

កិន្ត្វហំ យុឞ្មាន៑ វទាមិ, មនុជា យាវន្ត្យាលស្យវចាំសិ វទន្តិ, វិចារទិនេ តទុត្តរមវឝ្យំ ទាតវ្យំ,

٣٧ 37 لِأَنَّكَ بِكَلَامِكَ تَتَبَرَّرُ وَبِكَلَامِكَ تُدَانُ».

យតស្ត្វំ ស្វីយវចោភិ រ្និរបរាធះ ស្វីយវចោភិឝ្ច សាបរាធោ គណិឞ្យសេ។

٣٨ 38 حِينَئِذٍ أَجَابَ قَوْمٌ مِنَ ٱلْكَتَبَةِ وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ قَائِلِينَ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ نَرَى مِنْكَ آيَةً».

តទានីំ កតិបយា ឧបាធ្យាយាះ ផិរូឝិនឝ្ច ជគទុះ, ហេ គុរោ វយំ ភវត្តះ កិញ្ចន លក្ឞ្ម ទិទ្ឫក្ឞាមះ។

٣٩ 39 فَأَجابَ وَقَالَ لَهُمْ: «جِيلٌ شِرِّيرٌ وَفَاسِقٌ يَطْلُبُ آيَةً، وَلَا تُعْطَى لَهُ آيَةٌ إِلَّا آيَةَ يُونَانَ ٱلنَّبِيِّ.

តទា ស ប្រត្យុក្តវាន៑, ទុឞ្ដោ វ្យភិចារី ច វំឝោ លក្ឞ្ម ម្ឫគយតេ, កិន្តុ ភវិឞ្យទ្វាទិនោ យូនសោ លក្ឞ្ម វិហាយាន្យត៑ កិមបិ លក្ឞ្ម តេ ន ប្រទឝ៌យិឞ្យន្តេ។

٤٠ 40 لِأَنَّهُ كَمَا كَانَ يُونَانُ فِي بَطْنِ ٱلْحُوتِ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَثَلَاثَ لَيَالٍ، هَكَذَا يَكُونُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فِي قَلْبِ ٱلْأَرْضِ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ وَثَلَاثَ لَيَالٍ.

យតោ យូនម៑ យថា ត្រ្យហោរាត្រំ ព្ឫហន្មីនស្យ កុក្ឞាវាសីត៑, តថា មនុជបុត្រោបិ ត្រ្យហោរាត្រំ មេទិន្យា មធ្យេ ស្ថាស្យតិ។

٤١ 41 رِجَالُ نِينَوَى سَيَقُومُونَ فِي ٱلدِّينِ مَعَ هَذَا ٱلْجِيلِ وَيَدِينُونَهُ، لِأَنَّهُمْ تَابُوا بِمُنَادَاةِ يُونَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ يُونَانَ هَهُنَا!

អបរំ នីនិវីយា មានវា វិចារទិន ឯតទ្វំឝីយានាំ ប្រតិកូលម៑ ឧត្ថាយ តាន៑ ទោឞិណះ ករិឞ្យន្តិ, យស្មាត្តេ យូនស ឧបទេឝាត៑ មនាំសិ បរាវត៌្តយាញ្ចក្រិរេ, កិន្ត្វត្រ យូនសោបិ គុរុតរ ឯក អាស្តេ។

٤٢ 42 مَلِكَةُ ٱلتَّيْمَنِ سَتَقُومُ فِي ٱلدِّينِ مَعَ هَذَا ٱلْجِيلِ وَتَدِينُهُ، لِأَنَّهَا أَتَتْ مِنْ أَقَاصِي ٱلْأَرْضِ لِتَسْمَعَ حِكْمَةَ سُلَيْمَانَ، وَهُوَذَا أَعْظَمُ مِنْ سُلَيْمَانَ هَهُنَا!

បុនឝ្ច ទក្ឞិណទេឝីយា រាជ្ញី វិចារទិន ឯតទ្វំឝីយានាំ ប្រតិកូលមុត្ថាយ តាន៑ ទោឞិណះ ករិឞ្យតិ យតះ សា រាជ្ញី សុលេមនោ វិទ្យាយាះ កថាំ ឝ្រោតុំ មេទិន្យាះ សីម្ន អាគច្ឆត៑, កិន្តុ សុលេមនោបិ គុរុតរ ឯកោ ជនោៜត្រ អាស្តេ។

٤٣ 43 إِذَا خَرَجَ ٱلرُّوحُ ٱلنَّجِسُ مِنَ ٱلْإِنْسَانِ يَجْتَازُ فِي أَمَاكِنَ لَيْسَ فِيهَا مَاءٌ، يَطْلُبُ رَاحَةً وَلَا يَجِدُ.

អបរំ មនុជាទ៑ ពហិគ៌តោ ៜបវិត្រភូតះ ឝុឞ្កស្ថានេន គត្វា វិឝ្រាមំ គវេឞយតិ, កិន្តុ តទលភមានះ ស វក្តិ, យស្មា; និកេតនាទ៑ អាគមំ, តទេវ វេឝ្ម បកាវ្ឫត្យ យាមិ។

٤٤ 44 ثُمَّ يَقُولُ: أَرْجِعُ إِلَى بَيْتِي ٱلَّذِي خَرَجْتُ مِنْهُ. فَيَأْتِي وَيَجِدُهُ فَارِغًا مَكْنُوسًا مُزَيَّنًا.

បឝ្ចាត៑ ស តត៑ ស្ថានម៑ ឧបស្ថាយ តត៑ ឝូន្យំ មាជ៌្ជិតំ ឝោភិតញ្ច វិលោក្យ វ្រជន៑ ស្វតោបិ ទុឞ្ដតរាន៑ អន្យសប្តភូតាន៑ សង្គិនះ ករោតិ។

٤٥ 45 ثُمَّ يَذْهَبُ وَيَأْخُذُ مَعَهُ سَبْعَةَ أَرْوَاحٍ أُخَرَ أَشَرَّ مِنْهُ، فَتَدْخُلُ وَتَسْكُنُ هُنَاكَ، فَتَصِيرُ أَوَاخِرُ ذَلِكَ ٱلْإِنْسَانِ أَشَرَّ مِنْ أَوَائِلِهِ! هَكَذَا يَكُونُ أَيْضًا لِهَذَا ٱلْجِيلِ ٱلشِّرِّيرِ».

តតស្តេ តត៑ ស្ថានំ ប្រវិឝ្យ និវសន្តិ, តេន តស្យ មនុជស្យ ឝេឞទឝា បូវ៌្វទឝាតោតីវាឝុភា ភវតិ, ឯតេឞាំ ទុឞ្ដវំឝ្យានាមបិ តថៃវ ឃដិឞ្យតេ។

٤٦ 46 وَفِيمَا هُوَ يُكَلِّمُ ٱلْجُمُوعَ إِذَا أُمُّهُ وَإِخْوَتُهُ قَدْ وَقَفُوا خَارِجًا طَالِبِينَ أَنْ يُكَلِّمُوهُ.

មានវេភ្យ ឯតាសាំ កថនាំ កថនកាលេ តស្យ មាតា សហជាឝ្ច តេន សាកំ កាញ្ចិត៑ កថាំ កថយិតុំ វាញ្ឆន្តោ ពហិរេវ ស្ថិតវន្តះ។

٤٧ 47 فَقَالَ لَهُ وَاحِدٌ: «هُوَذَا أُمُّكَ وَإِخْوَتُكَ وَاقِفُونَ خَارِجًا طَالِبِينَ أَنْ يُكَلِّمُوكَ».

តតះ កឝ្ចិត៑ តស្មៃ កថិតវាន៑, បឝ្យ តវ ជននី សហជាឝ្ច ត្វយា សាកំ កាញ្ចន កថាំ កថយិតុំ កាមយមានា ពហិស្តិឞ្ឋន្តិ។

٤٨ 48 فَأَجَابَ وَقَالَ لِلْقَائِلِ لَهُ: «مَنْ هِيَ أُمِّي وَمَنْ هُمْ إِخْوَتي؟».

កិន្តុ ស តំ ប្រត្យវទត៑, មម កា ជននី? កេ វា មម សហជាះ?

٤٩ 49 ثُمَّ مَدَّ يَدَهُ نَحْوَ تَلَامِيذِهِ وَقَالَ: «هَا أُمِّي وَإِخْوَتِي.

បឝ្ចាត៑ ឝិឞ្យាន៑ ប្រតិ ករំ ប្រសាយ៌្យ កថិតវាន៑, បឝ្យ មម ជននី មម សហជាឝ្ចៃតេ;

٥٠ 50 لِأَنَّ مَنْ يَصْنَعُ مَشِيئَةَ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ هُوَ أَخِي وَأُخْتِي وَأُمِّي».

យះ កឝ្ចិត៑ មម ស្វគ៌ស្ថស្យ បិតុរិឞ្ដំ កម៌្ម កុរុតេ, សឯវ មម ភ្រាតា ភគិនី ជននី ច។

The Disciples Pluck Grain on the Sabbath